The voice that Meng Hao had just he

The voice that Meng Hao had just heard was exactly the same voice he had heard coming from the Furnace Lord medallion four days ago. Considering that, as well as the expressions on everyone’s faces, how could Meng Hao not come to the conclusion that… this person was none other than the illustrious Grandmaster Pill Demon.

In Meng Hao’s eyes, Grandmaster Pill Demon looked completely ordinary. He did not possess the demeanor of a transcendent being, nor did he emanate some powerful, domineering fierceness. He looked just like a regular old man.

Then… Meng Hao thought about the 200,000,000 Spirit Stones, and his mood worsened. Of course, he couldn’t mention anything about that now. Next, he thought about how he had been told to return in four days, but hadn’t been told where to go. He had rushed over to the Sect only to be forced to scramble back in the opposite direction. It had left him completely drained.

All of these depressing thoughts caused Meng Hao’s expression to flicker with a bit of anger and frustration.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสียงที่เมงเฮาก็ได้ยินเป็นเสียงเดียวกันว่า เขาได้ยินมาจากเหรียญพระเจ้าเตาสี่วันที่ผ่านมา พิจารณาที่ เป็นนิพจน์บนใบหน้าของทุกคน วิธีเมงเฮามาไม่ได้สรุปว่าผู้นี้คือไม่ใช่ปีศาจยา Grandmaster วิชาการอื่นได้ในสายตาเมงเฮา ปีศาจยา Grandmaster มองธรรมดาอย่างสมบูรณ์ เขาไม่มี demeanor ของการดาร หรือไม่เขาชุมนุมรุนแรงบางอย่างมีประสิทธิภาพ โดย เขาดูเหมือนเป็นคนปกติจากนั้น... เมงเฮาคิดเกี่ยวกับหินวิญญาณ 200,000,000 และอารมณ์ของเขาแย่ลง แน่นอน เขาไม่พูดถึงอะไรเกี่ยวกับที่ตอนนี้ ถัดไป เขาคิดว่า เกี่ยวกับวิธีพิจารณาการส่งคืนในสี่วัน แต่ก็ไม่ได้บอกว่า จะไป เขาได้วิ่งผ่านไปนิกายเท่านั้นที่จะถูกบังคับให้กวนไปในทิศทางตรงข้าม มันมีเหลือเขาใช้จนหมดทั้งหมดนี้ตกต่ำความคิดเกิดจากนิพจน์เมงเฮาสั่น ด้วยความโกรธและความยุ่งยาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสียงที่เม้งเฮาเคยได้ยินเพียงว่าเป็นเสียงเดียวกันเขาเคยได้ยินมาจากเตาพระเจ้าเหรียญสี่วันที่ผ่านมา พิจารณาว่าเช่นเดียวกับการแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนได้อย่างไรที่เม้งเฮาได้มาสรุปว่า

ในสายตาเม้งเฮาส์ เขาไม่ได้มีความประพฤติของการเป็นพ้นเขาก็ไม่ออกมาบางส่วนที่มีประสิทธิภาพรุนแรงครอบงำ เขามองเพียงแค่เหมือนคนเก่าปกติ

แล้ว แน่นอนว่าเขาไม่สามารถพูดถึงอะไรเกี่ยวกับว่าตอนนี้ ถัดไปเขาคิดเกี่ยวกับวิธีการที่เขาได้รับการบอกว่าจะกลับมาในสี่วัน แต่ก็ไม่ได้บอกว่าจะไปที่ไหน เขาได้รีบวิ่งไปที่นิกายเท่านั้นที่จะถูกบังคับให้ต้องแย่งกลับมาอยู่ในทิศทางที่ตรงข้าม มันได้ทิ้งเขาไปหมด

ทั้งหมดของความคิดเหล่านี้ก่อให้เกิดความตกต่ำแสดงออกเม้งเฮาจะสั่นไหวด้วยบิตของความโกรธและความยุ่งยาก