“Ossipon, I think that you are a hu

“Ossipon, I think that you are a humbug,” the Professor said, opening masterfully the doors of the renowned Silenus. And when they had established themselves at a little table he developed further this gracious thought. “You are not even a doctor. But you are funny. Your notion of a humanity universally putting out the tongue and taking the pill from pole to pole at the bidding of a few solemn jokers is worthy of the prophet. Prophecy! What’s the good of thinking of what will be!” He raised his glass. “To the destruction of what is,” he said calmly.
He drank and relapsed into his peculiarly close manner of silence. The thought of a mankind as numerous as the sands of the sea-shore, as indestructible, as difficult to handle, oppressed him. The sound of exploding bombs was lost in their immensity of passive grains without an echo. For instance, this Verloc affair. Who thought of it now?
Ossipon, as if suddenly compelled by some mysterious force, pulled a much-folded newspaper out of his pocket. The Professor raised his head at the rustle.
“What’s that paper? Anything in it?” he asked.
Ossipon started like a scared somnambulist.
“Nothing. Nothing whatever. The thing’s ten days old. I forgot it in my pocket, I suppose.”
But he did not throw the old thing away. Before returning it to his pocket he stole a glance at the last lines of a paragraph. They ran thus: “An impenetrable mystery seems destined to hang for ever over this act of madness or despair.”
Such were the end words of an item of news headed: “Suicide of Lady Passenger from a cross-Channel Boat.” Comrade Ossipon was familiar with the beauties of its journalistic style. “An impenetrable mystery seems destined to hang for ever. . . . ” He knew every word by heart. “An impenetrable mystery. . . . ”
And the robust anarchist, hanging his head on his breast, fell into a long reverie.
He was menaced by this thing in the very sources of his existence. He could not issue forth to meet his various conquests, those that he courted on benches in Kensington Gardens, and those he met near area railings, without the dread of beginning to talk to them of an impenetrable mystery destined. . . . He was becoming scientifically afraid of insanity lying in wait for him amongst these lines. “To hang for ever over.” It was an obsession, a torture. He had lately failed to keep several of these appointments, whose note used to be an unbounded trustfulness in the language of sentiment and manly tenderness. The confiding disposition of various classes of women satisfied the needs of his self-love, and put some material means into his hand. He needed it to live. It was there. But if he could no longer make use of it, he ran the risk of starving his ideals and his body . . . “This act of madness or despair.”
“An impenetrable mystery” was sure “to hang for ever” as far as all mankind was concerned. But what of that if he alone of all men could never get rid of the cursed knowledge? And Comrade Ossipon’s knowledge was as precise as the newspaper man could make it—up to the very threshold of the “mystery destined to hang for ever. . . .”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Ossipon คิดว่า คุณจะเป็น humbug อาจารย์กล่าวว่า เปิดประตูของ Silenus แหล่ง masterfully และเมื่อพวกเขาได้ก่อตั้งขึ้นเองที่ตารางน้อย เขาพัฒนาเพิ่มเติมคิดเมตตานี้ "คุณไม่ได้เป็นหมอ แต่คุณมีตลก ความคิดของมนุษย์แบบใส่ออกลิ้น และรับยาจากขั้วหนึ่งไปขั้วหนึ่งที่ประมูลของโจ๊กบุดกี่ที่มีคุณค่าของท่านนบี คำทำนาย สิ่งดีคิดว่าจะได้" เขายกแก้วของเขา "การทำลายคืออะไร เขากล่าวเบา ๆเขาดื่ม และ relapsed เข้าลักษณะของเขาศาสนาปิดเงียบ ความคิดของมนุษย์ที่มากมายที่ทรายชายฝั่งทะเล ทำลายเป็น เป็นเรื่องยากที่จะจัดการ ถูกรุกรานเขา เสียงระเบิดระเบิดก็หายไปในความ immensity ของธัญพืชพาสซีฟไม่มีเสียงก้อง ตัวอย่าง เรื่องนี้ Verloc ที่คิดไว้ตอนนี้Ossipon ถ้าถูกก็แรงบางลึกลับ ดึงหนังสือพิมพ์พับมากออกจากกระเป๋าของเขา อาจารย์ยกศีรษะของเขาใน rustleคืออะไรกระดาษที่ อะไรในนั้น "เขาถามOssipon เริ่มต้นเช่น somnambulist กลัว"ไม่ ไม่มีอะไรใด ๆ สิ่งสิบวันเก่า ฉันลืมมันในกระเป๋าของฉัน ฉันคิดว่า การ"แต่เขาก็ไม่ทิ้งสิ่งเก่า ก่อนไปกระเป๋าของเขา เขาขโมยบรรทัดสุดท้ายของย่อหน้า พวกเขาวิ่งดัง: "ลึกลับ impenetrable การดูชะตาตัวเคยแขวนเหนือพระราชบัญญัตินี้บ้าหรือความสิ้นหวัง"เช่นมีคำสุดท้ายของรายการข่าวหัว: "ฆ่าตัวตายของสตรีผู้โดยสารจากการขน-สถานีเรือ" Comrade Ossipon สวยงามของลักษณะ journalistic คุ้น "ลึกลับเป็น impenetrable ดูเหมือนว่าชะตาจะแขวนตัวเคย..." เขารู้ทุกคำใจ "ปริศนา impenetrable...."และดิอแข็งแกร่ง แขวนพระเศียรบนเต้านมของเขา ตกลงไปในความสบายที่ยาวนานเขาถูก menaced โดยสิ่งนี้ในแหล่งดีของการดำรงอยู่ของเขา ไม่สามารถออกมาเพื่อตอบสนองเขาพ่วงต่าง ๆ ที่เขา courted บนม้านั่งในสวนเคนซิงตัน และผู้ที่เขาพบใกล้รถลากตั้ง ไม่กลัวการเริ่มต้นการพูดคุยกับพวกเขาลึกลับ impenetrable การกำหนด. ... เขาได้กลายเป็นน่ากลัวบ้าโกหก in รอเขาอยู่บรรทัดเหล่านี้ "การแขวนตัวเคยไป" มันเป็นการครอบงำจิตใจ ทรมาน เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาได้ล้มเหลวให้หลายการนัดหมายเหล่านี้ หมายเหตุที่ใช้จะ เป็น trustfulness งที่ในภาษาของความเชื่อมั่นและประคองลูกผู้ชาย การจัดการ confiding ของชั้นต่าง ๆ ของผู้หญิงพอใจความต้องการของเขา self-love และวางหมายถึงวัสดุบางอย่างในมือของเขา เขาต้องการให้มันอยู่ มีไม่ แต่ ถ้าไม่สามารถทำให้ใช้ของมัน เขาวิ่งความเสี่ยงอดอยากอุดมคติของเขาและร่างกายของเขา... "พระราชบัญญัตินี้บ้าหรือสิ้นหวัง""ความลึกลับ impenetrable" ถูกใจ "แขวนตัวเคย" ไกลเป็นมนุษย์ทั้งหมดเกี่ยวข้อง แต่สิ่งของว่าถ้า เดียวของมนุษย์ทุกคนอาจไม่เคยกำจัดความรู้สาป Comrade Ossipon รู้ได้ชัดเจนเป็นคนหนังสือพิมพ์อาจทำ — ถึงขีดจำกัดมากของ "ลึกลับชะตาวางตัวเคย.. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"Ossipon ผมคิดว่าคุณมีความหลอกลวง" ศาสตราจารย์กล่าวว่าการเปิดประตูเก่งของ Silenus ที่มีชื่อเสียง และเมื่อพวกเขาได้สร้างตัวเองที่โต๊ะเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาพัฒนาต่อไปนี้ความคิดที่มีน้ำใจ "คุณจะไม่ได้พบแพทย์ แต่คุณจะตลก ความคิดของคุณของมนุษยชาติสากลวางออกลิ้นและการยาสุดหล้าฟ้าเขียวที่เสนอราคาของโจ๊กเกอร์เคร่งขรึมไม่กี่มีคุณค่าของผู้เผยพระวจนะ คำทำนาย! สิ่งที่ดีของความคิดของสิ่งที่จะเป็น! "เขายกแก้วของเขา "เพื่อที่จะทำลายสิ่งที่เป็น" เขากล่าวอย่างใจเย็น.
เขาดื่มและอาการกำเริบเป็นลักษณะที่ใกล้เคียงอย่างยิ่งของเขาเงียบ ความคิดของมนุษย์เป็นจำนวนมากเป็นหาดทรายของชายฝั่งทะเลในขณะที่ไม่สามารถทำลายได้เป็นเรื่องยากที่จะจัดการเขาถูกกดขี่ เสียงของระเบิดระเบิดก็หายไปในความใหญ่โตของพวกเขาจากธัญพืชเรื่อย ๆ โดยไม่ต้องเสียงสะท้อน ยกตัวอย่างเช่นเรื่องนี้ Verloc ใครคิดว่าการได้ในขณะนี้?
Ossipon เช่นถ้าบังคับอย่างกระทันหันโดยบางพลังลึกลับดึงหนังสือพิมพ์มากพับออกมาจากกระเป๋าของเขา ศาสตราจารย์ยกศีรษะของเขาที่ทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบ.
"อะไรคือกระดาษที่? อะไรอยู่ในนั้น? "เขาถาม.
Ossipon เริ่มต้นเหมือนกลัวเดินหลับ.
"ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรสิ่งที่ สิ่งที่ของสิบวันเก่า ฉันลืมไว้ในกระเป๋าเสื้อของฉันฉันคิดว่า. "
แต่เขาไม่ได้โยนสิ่งเก่าออกไป ก่อนที่จะกลับไปยังกระเป๋าของเขาเขาขโมยอย่างรวดเร็วในบรรทัดสุดท้ายของย่อหน้า พวกเขาวิ่งดังนี้: "ความลึกลับน่าพิศวงดูเหมือนว่าชะตาจะแขวนตลอดกาลกว่าการกระทำของความโง่เขลาหรือความสิ้นหวังนี้."
ดังกล่าวเป็นคำพูดในตอนท้ายของรายการข่าวที่มุ่งหน้าไปยัง "การฆ่าตัวตายของเลดี้ผู้โดยสารจากข้ามช่องทางเรือ." สหาย Ossipon ก็คุ้นเคยกับความงามของรูปแบบการเขียนข่าวของ "ความลึกลับน่าพิศวงดูเหมือนว่าชะตาจะแขวนตลอดกาล . . . "เขารู้ว่าคำพูดด้วยหัวใจทุก "ความลึกลับน่าพิศวง . . . "
และอนาธิปไตยแข็งแกร่งห้อยหัวของเขาบนหน้าอกของเขาตกลงไปในภวังค์ยาว.
เขาถูกคุกคามโดยสิ่งนี้ในแหล่งที่มามากของการดำรงอยู่ของเขา เขาไม่สามารถออกมาเพื่อตอบสนองความพ่วงต่าง ๆ ของเขาเหล่านั้นที่เขาติดพันอยู่บนม้านั่งใน Kensington Gardens และผู้ที่เขาได้พบกับที่อยู่ใกล้รั้วพื้นที่โดยไม่ต้องกลัวของการเริ่มต้นที่จะพูดคุยกับเขาถึงเรื่องลึกลับไม่ยอมรับชะตา . . . เขาได้กลายเป็นทางวิทยาศาสตร์กลัวของความวิกลจริตนอนรอสำหรับเขาในหมู่บรรทัดเหล่านี้ "เพื่อแขวนตลอดกาลกว่า." มันเป็นความหลงใหลทรมาน เขาล้มเหลวเมื่อเร็ว ๆ นี้เพื่อให้หลายของการนัดหมายเหล่านี้มีบันทึกที่ใช้จะเป็นความไว้วางใจมากมายในภาษาของความเชื่อมั่นและความอ่อนโยนลูกผู้ชาย จำหน่ายวางใจของชั้นเรียนต่างๆของผู้หญิงความพึงพอใจความต้องการของตัวเองความรักของเขาและใส่วัสดุบางหมายความว่าในมือของเขา เขาจำเป็นต้องใช้มันจะมีชีวิตอยู่ มันอยู่ที่นั่น แต่ถ้าเขาไม่สามารถที่จะใช้ประโยชน์จากมันเขาวิ่งความเสี่ยงของการอดอาหารอุดมคติและร่างกายของเขา . . "การกระทำของความบ้าหรือความสิ้นหวังนี้."
"ความลึกลับน่าพิศวง" แน่ใจ "จะแขวนตลอดกาล" เท่าที่มนุษย์ทุกคนเป็นห่วง แต่สิ่งที่ถ้าเขาเป็นคนเดียวของมนุษย์ทุกคนไม่สามารถกำจัดความรู้ที่ถูกสาป? และความรู้สหาย Ossipon ก็เป็นได้อย่างแม่นยำเป็นคนหนังสือพิมพ์ที่จะทำให้มันขึ้นไปเกณฑ์มากของ "ลึกลับลิขิตให้แขวนตลอดกาล . . . "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ossipon ฉันคิดว่า คุณเป็นคนจอมปลอม " ศาสตราจารย์กล่าวว่า การเป็นนายประตูของ ที่มีชื่อเสียง ซิเลนัส . และเมื่อพวกเขาได้ก่อตั้งขึ้นที่โต๊ะเล็ก ๆที่เขาพัฒนาต่อไปคิดเมตตานี้ " คุณไม่ได้เป็นหมอ แต่คุณจะตลกของคุณความคิดของมนุษยชาติสามารถใส่ออก ลิ้นและรับยาจากเสาถึงเสาที่ประมูลของโจ๊กเกอร์ที่เคร่งขรึม ไม่กี่เป็นน่าที่ของผู้พยากรณ์ คำทำนาย ! มีอะไรดีคิดของสิ่งที่จะเป็น " เขายกแก้วของเขา " การทำลาย " อะไร " เขากล่าวอย่างใจเย็น เขาดื่ม
กลับมาอย่างแปลกประหลาดของเขาปิดลักษณะของความเงียบความคิดของมนุษย์เป็นจำนวนมาก เป็นหาดทรายชายฝั่ง ทะเล เป็นอมตะ เป็นยากที่จะจัดการ กดขี่เขา เสียงระเบิดระเบิดหายไปในความใหญ่โตมโหฬารของธัญพืชเรื่อยๆโดยไม่ Echo ตัวอย่างเช่น verloc ชู้ ใครคิดถึงมันตอนนี้
ossipon ราวกับว่าจู่ๆสะกดพลังลึกลับบางอย่าง ดึงมากพับหนังสือพิมพ์ออกมาจากกระเป๋าของเขาอาจารย์ยกศีรษะของเขาที่ทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบ .
" นี่เป็นกระดาษที่ อะไรในนั้น ? " เขาถาม
ossipon เริ่มเหมือน somnambulist กลัว .
" ไม่มีอะไร อะไรก็แล้วแต่ มันเป็นสิบวัน ฉันลืมมันไว้ในกระเป๋าของฉันฉันคิดว่า . "
แต่เขาไม่ได้ทิ้งสิ่งเก่าไป ก่อนกลับไปของเขาแทงเขาขโมยมองบรรทัดสุดท้ายของย่อหน้า พวกเขาวิ่งดังนี้" ลึกลับดูเหมือนชะตาแขวนไม่ยอมรับเป็นนิตย์กว่าพระราชบัญญัตินี้บ้าหรือสิ้นหวัง "
ดังกล่าวสิ้นสุดคำพูดของรายการข่าวหัว " ฆ่าตัวตายของ เลดี้ ผู้โดยสารจากเรือข้ามช่อง " สหาย ossipon คุ้นเคยกับความงามของรูปแบบของนักข่าว . " การไม่ยอมรับดูเหมือนชะตาแขวนลึกลับตลอดกาล . . . . . . . " เขารู้ดีว่าทุกคำพูดของหัวใจ" ลึกลับคงกระพัน . . . . . . . . "
และอนาธิปไตยที่แข็งแกร่ง ห้อยหัวอยู่บนอกของเขา ตกเข้าสู่ภวังค์นาน .
เขาถูกคุกคามด้วยสิ่งนี้ในแหล่งที่มาของการดำรงอยู่ของเขา เขาไม่สามารถออกมาพบชัยชนะต่างๆของเขา ที่เขาจีบบนม้านั่งใน Kensington Gardens , และพวกเขาได้พบกับใกล้กั้นพื้นที่โดยไม่หวาดกลัวเริ่มคุยกับพวกลึกลับ กันการกำหนดไว้แล้ว . . . . . . . เขาได้กลายเป็นที่น่ากลัวของความบ้าโกหกในรอในบรรทัดเหล่านี้ " แขวนเป็นนิตย์ . " มันเป็นความหลงใหล , การทรมาน เขามี เมื่อเร็ว ๆนี้ล้มเหลวที่จะเก็บหลายของการนัดหมายเหล่านี้ใครทราบเคยมีความเชื่อใจความในภาษาของความเชื่อมั่นและเข้มแข็งอ่อนโยน การจัดการที่มั่นใจของชั้นต่าง ๆ ของผู้หญิงพอใจความต้องการของความรักของเขาด้วยตนเอง และใส่วัสดุ หมายถึง ในมือของเขา เขาต้องการมันอยู่ มันอยู่ตรงนั้น แต่ถ้าเขาไม่สามารถใช้ประโยชน์จากมัน เขาวิ่งต่ออุดมคติของเขาและร่างกายของเขาแล้ว . . . . . . ." พระราชบัญญัตินี้บ้าหรือสิ้นหวัง "
" ไม่ยอมรับลึกลับ " ว่า " แขวนเป็นนิตย์ " เท่าที่มนุษย์ทุกคนเป็นกังวล แล้วถ้าเขาคนเดียวของผู้ชายทั้งหมดไม่อาจกำจัดคำสาป ความรู้ และความรู้ที่สหาย ossipon ได้แม่นยำ เป็นหนังสือพิมพ์ที่ผู้ชายสามารถทำให้เป็นเกณฑ์ของ " ลึกลับชะตาแขวนอยู่เป็นนิตย์ . . . . . . . "
.