The data on 26 qualitative traits i

The data on 26 qualitative traits in 30 accessions of
S. spontaneum from northwestern India (data not given) had
shown that the accessions varied greatly for 19 traits except
sheath hair, wax band, node swelling, ring swelling, bud hair,
bud extension and root eye alignment. Out of 30 accessions,
22 clones had light greenish yellow dewlap and 16 had high
wax content in the nodes (Fig. 2). Analysis of data for 10
quantitative traits indicated that plant height varied from 90
(IND 07-1476) to 175 cm (IND 07-1460) with a mean of
122.99 cm. The highest CV of 30.37 % was recorded for
internode length followed by midrib width (30.22 %) and
leaf width (27.64 %). Plant height and stalk height recorded
almost similar CV of 15.42 and 15.72 % respectively. Sheji
Mary et al. (2006) reported that S. spontaneum clones from
Arunachal Pradesh showed wide variation for height,
thickness and leaf characteristics. Maximum stalk thickness
of 6.29 mm was recorded by IND 07-1469 followed by IND
07-1487 (6.05 mm). Out of ten quantitative traits studied,
five traits recorded CV more than 20 % which indicated high
variability present in the collections (Table 3). S. spontaneum
is cytologically and morphologically diverse (Tai et al.
1995), and generally show greater genetic variability than
S. robustum, S. officinarum (Lu et al. 1994; Besse et al.
1997), and elite germplasm (Saccharum spp. hybrids) (Arceneaux
1967; Harvey and Botha 1996; Harvey et al. 1994).
Only leaf length had shown least variability of 11.78 %.
Extensive variations were also reported for morphological as
well as physiological traits by many sugarcane breeders in
germplasm collections (Chu et al. 1962; Kandasami et al.
1983; Rao and Vijayalakshmi 1963; Tai et al. 1995; Lu et al.
1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูลในลักษณะเชิงคุณภาพ 26 ใน accessions 30 ของมี S. spontaneum จากอินเดียตะวันตกเฉียงเหนือ (ข้อมูลไม่ได้กำหนด)แสดงว่า accessions ที่แตกต่างกันอย่างมากสำหรับลักษณะ 19 ยกเว้นsheath โหนบวม บวม ตาผม แหวน วงขี้ผึ้ง ผมรากและดอกตูมขยายตาตำแหน่ง จาก 30 accessionsโคลนที่ 22 มีไฟ dewlap โทนสีเหลืองและ 16 มีสูงขี้ผึ้งเนื้อหาในโหน (Fig. 2) การวิเคราะห์ข้อมูล 10ลักษณะเชิงปริมาณระบุความสูงของพืชแตกต่างกันจาก 90(IND 07-1476) 175 ซม. (IND 07-1460) กับค่าเฉลี่ยของ122.99 ซม. บันทึกประวัติสูงสุดของ 30.37% สำหรับinternode ยาวตามความกว้างของ midrib (30.22%) และใบกว้าง (27.64%) ความสูงของพืชและความสูงสายเกือบคล้าย CV 15.42 และ 15.72% ตามลำดับ ShejiMary et al. (2006) รายงานว่า S. spontaneum clones จากอรุณาจัลประเทศแสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงความกว้างความสูงลักษณะหนาและใบ ความหนาสูงสุดสาย6.29 มม.บันทึก โดย IND 07-ค.ศ. 1469 ตาม IND07-1487 (6.05 mm) จากลักษณะเชิงปริมาณ 10 ศึกษาลักษณะที่ 5 บันทึก CV มากกว่า 20% ซึ่งบ่งชี้สูงความแปรผันในชุด (ตาราง 3) S. spontaneumเป็น cytologically และ morphologically หลากหลาย (ไท et al1995), และโดยทั่วไปแสดงความแปรผันทางพันธุกรรมมากขึ้นกว่าS. robustum, S. officinarum (Lu et al. 1994 Besse et al1997), และยอด germplasm (ลูกผสมโอกำแพงแสน) (Arceneaux1967 ฮาร์วี่และ Botha 1996 ฮาร์วี่ et al. 1994)ความยาวเฉพาะใบได้แสดงความแปรผันน้อย 11.78%ยังมีรายงานหลากหลายรูปแบบสำหรับสัณฐานเป็นลักษณะสรีรวิทยาเป็นอย่างดี โดยบรีดเดอร์สอ้อยจำนวนมากในคอลเลกชัน germplasm (ชู et al. 1962 Kandasami et al1983 ราวและ Vijayalakshmi 1963 ไทร้อยเอ็ด al. 1995 Lu et alปี 1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลเมื่อวันที่ 26 ลักษณะเชิงคุณภาพใน 30
สายของเอส spontaneum จากตะวันตกเฉียงเหนือของอินเดีย (ข้อมูลที่ไม่ได้รับ)
ได้แสดงให้เห็นว่าแตกต่างกันอย่างมากสาย19 ลักษณะยกเว้นผมปลอกวงขี้ผึ้งบวมโหนดแหวนบวมผมตาขยายตาและการจัดตำแหน่งตาราก ออกจากสาย 30, 22 โคลนมีแสงสีเหลืองแกมเขียวเหนียงและ 16 มีสูงเนื้อหาขี้ผึ้งในต่อมน้ำ(รูป. 2) การวิเคราะห์ข้อมูล 10 ลักษณะเชิงปริมาณที่ระบุความสูงของพืชที่แตกต่างกันจาก 90 (IND 07-1476) ถึง 175 เซนติเมตร (IND 07-1460) มีค่าเฉลี่ยของ122.99 ซม. งาน CV สูงสุดของ 30.37% ได้รับการบันทึกไว้สำหรับความยาวปล้องตามด้วยความกว้างของเส้นกลางใบ (30.22%) และความกว้างของใบ(27.64%) ความสูงของพืชและความสูงก้านบันทึกCV ที่คล้ายกันเกือบ 15.42 และ 15.72% ตามลำดับ Sheji แมรี่และอัล (2006) รายงานว่าโคลน S. spontaneum จากอรุณาจัลประเทศแสดงให้เห็นรูปแบบกว้างสำหรับความสูงความหนาและลักษณะใบ ความหนาก้านสูงสุดของ 6.29 มมถูกบันทึกไว้โดย IND 07-1469 ตามด้วย IND 07-1487 (6.05 มม) สิบออกมาจากลักษณะเชิงปริมาณศึกษาห้าลักษณะบันทึก CV เกินกว่า 20% ซึ่งชี้ให้เห็นสูงในปัจจุบันความแปรปรวนในคอลเลกชัน(ตารางที่ 3) S. spontaneum เป็นเซลวิทยาและมีความหลากหลายสัณฐาน (ไท et al. 1995) และโดยทั่วไปแสดงความแปรปรวนทางพันธุกรรมมากกว่าเอส robustum เอส officinarum (Lu et al, 1994;. Besse et al. 1997) และพันธุ์ที่ยอดเยี่ยม (Saccharum spp ลูกผสม.) (Arceneaux 1967; ฮาร์วีย์และ Botha 1996. ฮาร์วีย์ et al, 1994). ความยาวใบเท่านั้นที่ได้แสดงให้เห็นอย่างน้อย . ความแปรปรวนของ 11.78% การเปลี่ยนแปลงอย่างกว้างขวางนอกจากนี้ยังได้รับรายงานสำหรับก้านเป็นเดียวกับลักษณะทางสรีรวิทยาโดยพ่อพันธุ์แม่พันธุ์อ้อยจำนวนมากในคอลเลกชันเชื้อพันธุกรรม(ชู et al, 1962;. Kandasami et al. 1983; ราวและ Vijayalakshmi 1963; ไท et al, 1995;. ลูเอต al. 1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลเชิงคุณภาพในลักษณะ ที่ 26 30 รวม
S . spontaneum จากทิศตะวันตกเฉียงเหนือของอินเดีย ( ข้อมูลไม่ระบุ ) พบว่าสายพันธุ์ที่แตกต่างกันอย่างมาก

19 ลักษณะยกเว้นปลอกผม , วงดนตรี , ต่อมบวม , แหวนบวม ตาผมขี้ผึ้ง
ขยายบัดและการจัดแนวตาราก จาก 30 accessions
22 โคลนมีแสงดิวแล็พสีเขียวแกมเหลืองและ 16 มีเนื้อหา
เทียนสูงในโหนด ( รูปที่ 2 )การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ พบว่า 10
ลักษณะความสูงแตกต่างกันตั้งแต่ 90
( IND 07-1476 ) 175 ซม. ( IND 07-1460 ) กับค่าเฉลี่ยของ
122.99 cm CV สูงสุดของ 30.37 % ถูกบันทึกไว้สำหรับ
ความยาวปล้องตามความกว้างของเส้นกลางใบ ( 30.22 % ) และความกว้างของใบ ( -
% ) ความสูงและความสูงของก้านอัด
คล้ายกับพันธุ์ของ 15.42 และ 15.72 ตามลำดับ sheji
Mary et al .( 2006 ) รายงานว่า เอส spontaneum โคลนจาก
อรุณาจัลประเทศ พบความหลากหลายสำหรับความสูง , ความหนา และลักษณะใบ
. สูงสุด ความหนาของก้าน
6.29 มม. ถูกบันทึกไว้โดย Ind 07-1469 ตามด้วย
07-1487 IND ( 6.05 มิลลิเมตร ) ใน 10 ของปริมาณคุณลักษณะ )
5 คุณลักษณะบันทึก CV มากกว่า 20% ซึ่งพบสูง
แปรปรวนอยู่ในคอลเลกชัน ( ตารางที่ 3 ) spontaneum
Sและเป็น cytologically จากหลากหลาย ( ไท et al .
1995 ) , และโดยทั่วไปแสดงมากกว่าการผันแปรทางพันธุกรรมมากกว่า
. robustum , S . พันธุ์ ( Lu et al . 1994 ; เบส et al .
1997 ) และยอดพันธุ์ ( พันธุ์อ้อย spp . ) ( arceneaux
1967 ; ฮาร์วีย์และ Botha 1996 ; ฮาร์วีย์ et al . 1994 )
ความยาวใบเท่านั้นเป็นอย่างน้อย ความแปรปรวนของ 11.78
%การเปลี่ยนแปลงอย่างละเอียดยังมีรายงานลักษณะเป็นอย่างดี ลักษณะทางสรีรวิทยา โดยนัก

อ้อยมากมายในคอลเลกชันพันธุกรรม ( ชู et al . 1962 ; kandasami et al .
1983 ; เรา และ vijayalakshmi 1963 ; ไท et al . 1995 ; Lu et al .
1994 )