DanubiaA Personal History of Habsbu

Danubia
A Personal History of Habsburg Europe
Simon Winder
Picador 550pp £18.99

In his delightful Germania (2010) Simon Winder gave his ‘personal’ history of Germany from Charlemagne to Hitler, taking as his starting point for each episode some evocative place one can visit today. Significantly the book has no illustrations, thus inviting the reader to see the vividly described locations in the mind’s eye.

In this equally delectable volume he applies the same technique to what he calls ‘Habsburg Europe’ – the central European lands ruled by the Habsburg dynasty from the 13th to the 20th century. Although the period dealt with is shorter than that covered by Germania, the task he sets himself is more challenging, for not only is the Habsburg inheritance now divided among a dozen or more states, but the people living there are mostly quite different from the populations of a century ago, owing to an orgy of ‘ethnic cleansing’, which convulsed the region between 1918 and 1948. He gives a fascinating overview of this ever-shifting agglomeration of territories and peoples and the dynasty that held them together.

The Habsburgs themselves were mostly an uninspiring lot and apart from a few remarkable personages, such as the dynastic strategist Maximilian I, the half-mad antiquarian Rudolf II and the doughty Maria Theresa, who survived disaster to become an enlightened despot, he does not tell us much about them as individuals. Nor does he give us more than the broadest lines of political, diplomatic and military history (though he does this well). His aim is to convey the atmosphere of particular places in the shadow of particular events. A wall-painting in Graz captures the mixture of plague, harvest failure and miltary disaster which afflicted the city in 1480; a castle in today’s Czech Republic contains Europe’s last ‘bear-moat’; a chapel now in Serbia, in the form of a Turkish tent, commemorates the Treaty of Karlowitz, at which the Habsburgs finally achieved ascendancy over the Ottomans in 1699.

If Winder has a theme it is the problem created by the mix of nationalities. This did not matter in the early days, for the notion that one nation should rule over others was commonplace up to the 17th century. Also, from 1350 to 1750 the Habsburg domains were the great ‘plug’ that prevented the Ottoman Turks from pouring into Europe, and Christian nations were usually willing to subsume their independence to withstand the infidel onslaught. As the Turks were rolled back in the century following their unsuccessful siege of Vienna (a close shave) in 1683, however, fierce competing nationalisms emerged throughout the Habsburg lands. During the 19th century nationalist academics argued that their peoples had historic rights to various territories (usually including vast areas claimed by other peoples), but Winder shows that such claims were ludicrous: after chaotic centuries of internecine warfare, resulting in the frequent devastation of districts and endless shifting around of populations, all Balkan ‘nations’ were effectively mongrels and no one could really claim a historic right to anything.

Winder describes how the nationalist madness grew ever more virulent in the approach to the First World War, sowing the seeds of the ghastly atrocities committed in the name of nationhood in the 20th century. He says rather less about the fact that the ‘Austrian’ half of Austria-Hungary (not the Hungarian, which was repressive and intolerant) seemed to be coping quite well with the problem in the decades before 1914, moving towards a position which recognised equality between the various languages and nationalities. He does point out that Franz Ferdinand, the imperial heir whose assassination provoked the war which finished the Habsburg Empire, aimed to create a ‘United States of Austria’, which sounds rather like the European Union (under whose aegis almost all the former Habsburg domains now co-exist). But he refrains from speculating that the nationalist horrors of the past 100 years might have been averted had Habsburg rule continued.

This book does not claim to be a comprehensive account of its subject and is amusingly idiosyncratic. One cannot quarrel with Winder’s choices (though it is surprising that a history of the Habsburgs should not mention the Congress of Vienna, at which, under their auspices, the world was remade in 1815). I particularly enjoyed his reflection that travelling around the modern Balkans, one can usually tell which areas were once under Habsburg rule from the quality of their food and their music.

Michael Bloch worked for the Duke of Windsor’s executors in the 1980s and wrote six books about the ex-king and the ‘woman he loved’. He has edited the diaries of James Lees-Milne, and written his biography.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Danubia
A ส่วนบุคคลประวัติศาสตร์ของราชวงศ์ฮับส์ยุโรป
อย่าง Simon
Picador 550pp £18.99

ในเจอร์มาเนียของเขางาม (2010) อย่าง Simon ให้ประวัติของเขา 'ส่วนตัว' ของเยอรมนีจากชาร์เลอมาญฮิต ถ่ายสถานต่าง ๆ บางหนึ่งสามารถชมวันนี้เป็นจุดเริ่มต้นของเขาในแต่ละตอน อย่างมากมีภาพประกอบไม่ จึง เชิญชวนผู้อ่านไปดูสถานภายนอกอย่างชัดเจนอธิบายในการนึกถึงตา

ในปริมาณอาหารเท่านี้ เขาใช้เทคนิคเดียวกันกับที่เขาเรียกว่า 'Habsburg ยุโรป' – กลางดินแดนยุโรปปกครอง โดยราชวงศ์ Habsburg จาก 13 ถึงศตวรรษ 20 แม้ว่าระยะเวลาสั้นกว่าที่ครอบคลุม โดย Germania งานที่เขากำหนดให้ตนเองคือความ ท้าทาย ไม่เพียงแต่จะสืบทอดราชวงศ์ฮับส์ตอนนี้แบ่งรัฐโหล ขึ้นไป แต่มีคนอาศัยอยู่เป็นส่วนใหญ่แตกต่างจากประชากรของศตวรรษ เพราะการ orgy ของ 'ชนเผ่าทำความสะอาด" ที่ convulsed ภูมิภาคระหว่าง 1918 และ 1948 เขาให้ภาพรวมที่น่าสนใจของ agglomeration นี้เคยขยับเขตคน และราชวงศ์ที่จัดร่วมกัน

Habsburgs เองได้ส่วนใหญ่มาก uninspiring และ จากบาง personages โดดเด่น เช่นที่ dynastic ยุทธศาสตร์การหลีกแม็กซิมิเลียนผม รูดอล์ฟ II antiquarian ที่บ้าครึ่งและมาเรียเทเรซ่า doughty ใครรอดพ้นจากภัยพิบัติเป็น การ despot พุทธเจ้า เขาไม่บอกมากเกี่ยวกับพวกเขาเป็นรายบุคคล ไม่ไม่เขาให้บรรทัดการรับของประวัติศาสตร์การเมือง ทางการทูต และการทหารมากกว่า (แม้ว่าเขาทำดี) จุดมุ่งหมายของเขาคือการ ถ่ายทอดบรรยากาศของสถานโดยเฉพาะในเหตุการณ์เฉพาะ จิตรกรรมฝาผนังในกราซจับส่วนผสมของกาฬโรค เก็บเกี่ยวความล้มเหลวและความเสียหาย miltary ที่ afflicted เมืองในค.ศ. 1480 ปราสาทในสาธารณรัฐเช็กวันนี้ประกอบด้วยของยุโรปล่าสุด 'หมีคู' โบสถ์ในเซอร์เบีย ในรูปแบบของกระโจมตุรกี commemorates สนธิสัญญา Karlowitz ที่ Habsburgs การสุดท้ายที่ทำได้ ascendancy กว่า Ottomans ปา

ถ้าอย่างมีรูปแบบ เป็นปัญหาที่สร้างขึ้น โดยผสมผสานเชื้อชาติกัน นี้ไม่ได้ว่าในยุคแรก สำหรับแนวคิดที่ประเทศหนึ่งควร เหนือผู้อื่นเป็นดาด ๆ ธรรมดาจนถึงศตวรรษที่ 17 ยัง จาก 1350 ถึง 1750 โดเมน Habsburg ได้ดี 'ต่อ' ที่ทำให้พวกออตโตมันเติร์กเทลงในยุโรป และประเทศคริสเตียนก็มักยินดี subsume เอกราชความทนต่อการโจมตี infidel เป็นหมู่เกาะเติกส์จะถูกย้อนกลับในศตวรรษต่อไปนี้ของการล้อมกรุงเวียนนา (โกนปิด) สำเร็จในปี 1683 ไร nationalisms แข่งขันรุนแรงเกิดทั่วดินแดนของราชวงศ์ฮับส์ ในช่วงศตวรรษ 19 นักวิชาการระดับชาติโต้เถียงว่า คนของพวกเขามีสิทธิ์ประวัติศาสตร์ดินแดนต่าง ๆ (รวมถึงพื้นที่กว้างใหญ่มักจะอ้างตามคนอื่น ๆ), แต่หมุนแสดงว่า สิทธิเรียกร้องดังกล่าวถูก ludicrous: หลังนี่วุ่นวายของสงคราม internecine เกิดภายหลังจากที่ประจำเขตและสิ้นสุดขยับรอบของประชากร โรงแรมบาลคานทั้งหมด 'ประชา' ได้อย่างมีประสิทธิภาพ mongrels และไม่สามารถเรียกร้องสิทธิ์ประวัติศาสตร์อะไรจริง ๆ

อย่างอธิบายวิธีบ้าชาตินิยมโต virulent เคยขึ้นในวิธีที่จะก่อนสงครามโลกครั้ง sowing เมล็ดในยามสงครามส่วนที่มุ่งมั่นใน nationhood ในศตวรรษ 20 เขากล่าวว่า ค่อนข้างน้อยเกี่ยวกับความจริงที่ครึ่ง 'ออสเตรีย' ของจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี (ไม่ฮังการี ซึ่งถูกกดขี่ และ intolerant) ดูเหมือนจะ เผชิญกับปัญหาค่อนข้างดีในทศวรรษที่ผ่านมาก่อน 1914 ย้ายไปยังตำแหน่งที่ยังความเท่าเทียมกันระหว่างเชื้อชาติและภาษาต่าง ๆ เขาชี้ว่า ฟรานซ์เฟอร์ดินานด์ เป็นผู้สืบต่ออิมพีเรียลที่มีการลอบสังหารท่านสงครามซึ่งสิ้นสุดจักรวรรดิ Habsburg มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างความ 'สหรัฐอเมริกาออสเตรีย' นอกจากนี้เสียงที่ค่อนข้างเหมือนสหภาพยุโรป (ภายใต้การสนับสนุนที่มีเกือบทั้งหมดเดิม Habsburg โดเมนนี้อยู่ร่วม) แต่เขา refrains จาก speculating ว่า ความน่ากลัวของอดีต 100 ปีอาจถูก averted มีกฎ Habsburg ต่อ

หนังสือเล่มนี้อ้างว่า ไม่ได้เป็นบัญชีครอบคลุมเรื่องของ และเป็น amusingly idiosyncratic หนึ่งไม่สามารถกัด ด้วยตัวเลือกของอย่าง (แม้ว่าจะเป็นที่น่าแปลกใจที่ประวัติของ Habsburgs ควรพูดสภาของเวียนนา ที่ซึ่ง ภายใต้ปฎิบัติการของพวกเขา โลกถูก remade ใน 1815) โดยเฉพาะอย่างยิ่งสะอาดสะท้อนของเขาที่เดินทางรอบบอลข่านทันสมัย หนึ่งสามารถทราบพื้นที่ที่ถูกครั้งเดียวภายใต้ราชวงศ์ฮับส์กฎจากคุณภาพของอาหารของพวกเขาและเพลงของพวกเขา

Michael เม็ดเลือดขาวทำงาน executors ดยุวินด์เซอร์ในทศวรรษ 1980 และเขียนหนังสือหกเกี่ยวกับอดีตกษัตริย์และ 'หญิงรัก' เขาได้แก้ไขไดอารีส์ของ James ลีส์ Milne และเขียนประวัติของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Danubia
ประวัติส่วนบุคคลของยุโรปเบิร์กส์
ไซมอนไขลาน
Picador 550pp £ 18.99 ในรื่นรมย์เจอร์ (2010) ของเขาไซม่อนไขลานให้เขาประวัติส่วนบุคคลของเยอรมนีจากชาร์ลฮิตเลอร์การเป็นจุดเริ่มต้นของเขาสำหรับแต่ละฉากบางอย่างที่นำมาซึ่งหนึ่งสามารถเยี่ยมชมวันนี้ . อย่างมีนัยสำคัญหนังสือเล่มนี้ไม่มีภาพประกอบจึงเชิญชวนให้ผู้อ่านที่จะเห็นสถานที่ฟังบรรยายในตาใจในปริมาณอร่อยอย่างเท่าเทียมกันนี้เขาใช้เทคนิคเดียวกันกับสิ่งที่เขาเรียกว่า 'เบิร์กส์ยุโรป - ดินแดนในยุโรปกลางปกครองโดยราชวงศ์ จาก 13 ถึงศตวรรษที่ 20 แม้ว่าระยะเวลาการจัดการกับจะสั้นกว่าที่ปกคลุมด้วยเจอร์งานเขากำหนดตัวเองเป็นสิ่งที่ท้าทายมากขึ้นเพราะไม่เพียง แต่เป็นมรดกเบิร์กส์ในขณะนี้แบ่งออกเป็นโหลหรือรัฐมากขึ้น แต่คนที่อาศัยอยู่ส่วนใหญ่มีค่อนข้างแตกต่างจากประชากร ของศตวรรษที่ผ่านมาเนื่องจากสุราของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ 'ซึ่งรุนแรงภูมิภาคระหว่าง 1,918 และ 1,948. เขาให้ภาพรวมที่น่าสนใจของการรวมตัวกันนี้เคยขยับของดินแดนและประชาชนและราชวงศ์ที่จัดขึ้นด้วยกันHabsburgs ตัวเอง ส่วนใหญ่เป็นจำนวนมากน่าเบื่อและนอกเหนือจากบุคคลที่โดดเด่นไม่กี่เช่นยุทธศาสตร์ราชวงศ์แมกฉันครึ่งบ้าโบราณวัตถุรูดอล์ฟที่สองและมาเรียเทเรซ่ากล้าหาญผู้รอดชีวิตจากภัยพิบัติที่จะกลายเป็นเผด็จการพุทธะเขาไม่ได้บอกเรามากเกี่ยวกับ พวกเขาเป็นบุคคลที่ เขาไม่ให้เราหรือมากกว่าเส้นกว้างของการเมืองการทูตและการทหาร (แม้ว่าเขาจะไม่ดีนี้) จุดมุ่งหมายของเขาคือการถ่ายทอดบรรยากาศของสถานที่โดยเฉพาะในร่มเงาของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผนังภาพวาดในซจับส่วนผสมของโรคระบาด, ความล้มเหลวในการเก็บเกี่ยวและภัยพิบัติ Miltary ซึ่งทุกข์เมืองใน 1480; ปราสาทในปัจจุบันสาธารณรัฐเช็กมีที่ผ่านมาหมีคูเมือง 'ยุโรป; โบสถ์ตอนนี้อยู่ในเซอร์เบียในรูปแบบของเต็นท์ตุรกีเอกราชสนธิสัญญา Karlowitz, ที่ Habsburgs จนประสบความสำเร็จครองกว่าออตโตมาใน 1699 ถ้าไขลานมีรูปมันเป็นปัญหาที่สร้างขึ้นโดยการผสมของชาติ นี้ไม่ได้เรื่องในวันแรกสำหรับความคิดที่ว่าหนึ่งในประเทศควรจะปกครองคนอื่น ๆ ได้รับการธรรมดาถึงศตวรรษที่ 17 นอกจากนี้ 1350-1750 โดเมนเบิร์กส์เป็น 'เสียบ' ที่ดีที่จะป้องกันไม่ให้ออตโตมันเติร์กจากเทลงในยุโรปและประเทศที่นับถือศาสนาคริสต์ก็มักจะยินดีที่จะ subsume อิสระของพวกเขาในการทนต่อการโจมตีนอกใจ ในฐานะที่เป็นพวกเติร์กถูกรีดกลับในศตวรรษที่ดังต่อไปนี้ไม่ประสบความสำเร็จของพวกเขาล้อมของเวียนนา (ปิดโกน) ใน 1683 แต่การแข่งขันที่รุนแรง nationalisms โผล่ออกมาทั่วดินแดนเบิร์กส์ ระหว่างศตวรรษที่ 19 นักวิชาการชาตินิยมถกเถียงกันอยู่ว่าคนของพวกเขามีสิทธิในประวัติศาสตร์ดินแดนต่างๆ (โดยปกติจะรวมถึงพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลโดยอ้างว่าคนอื่น ๆ ) แต่ไขลานแสดงให้เห็นว่าการเรียกร้องดังกล่าวน่าหัวเราะ: หลังจากศตวรรษที่วุ่นวายของสงครามล้างผลาญที่มีผลในการทำลายล้างบ่อยของอำเภอ และขยับรอบไม่มีที่สิ้นสุดของประชากรทั้งหมด 'ประเทศ' บอลข่านได้อย่างมีประสิทธิภาพ mongrels และไม่มีใครจริงๆสามารถเรียกร้องสิทธิในประวัติศาสตร์อะไรไขลานอธิบายวิธีบ้าชาติเคยขยายตัวรุนแรงมากขึ้นในวิธีการที่จะสงครามโลกครั้งที่หว่านเมล็ดพันธุ์แห่ง โหดน่ากลัวความมุ่งมั่นในชื่อของชาติในศตวรรษที่ 20 เขาบอกว่าค่อนข้างน้อยเกี่ยวกับความจริงที่ว่า 'ออสเตรีย' ครึ่งหนึ่งของออสเตรียฮังการี (ไม่ฮังการีซึ่งเป็นปราบปรามและใจร้อน) ดูเหมือนจะรับมือได้ค่อนข้างดีที่มีปัญหาในทศวรรษที่ผ่านมาก่อนที่จะปี 1914 ย้ายไปอยู่ในตำแหน่งที่ได้รับการยอมรับความเท่าเทียมกัน ระหว่างภาษาต่างๆและสัญชาติ เขาไม่ชี้ให้เห็นว่าฟรานซ์เฟอร์ดินานด์ทายาทของจักรพรรดิที่มีการลอบสังหารยั่วยุสงครามที่จบเอ็มไพร์เบิร์กส์มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้าง 'สหรัฐอเมริกาออสเตรียซึ่งเสียงค่อนข้างเหมือนสหภาพยุโรป (ภายใต้การอุปถัมภ์เกือบทุกโดเมนอดีตเบิร์กส์ ตอนนี้อยู่ร่วม) แต่เขาละเว้นจากการคาดเดาว่าน่ากลัวชาติที่ผ่านมา 100 ปีอาจจะได้รับการหันไปได้อย่างต่อเนื่องกฎเบิร์กส์หนังสือเล่มนี้ไม่ได้เรียกร้องให้บัญชีที่ครอบคลุมของเรื่องและมีนิสัยสนุกสนาน หนึ่งไม่สามารถทะเลาะกับทางเลือกของไขลาน (แม้ว่ามันจะน่าแปลกใจที่ประวัติของ Habsburgs ไม่ควรพูดถึงคองเกรสแห่งเวียนนาที่ซึ่งภายใต้การอุปถัมภ์ของโลกเสียใหม่ 1815) โดยเฉพาะอย่างยิ่งผมมีความสุขกับการสะท้อนของเขาที่เดินทางไปทั่วคาบสมุทรบอลข่านที่ทันสมัยหนึ่งจะสามารถบอกได้ว่าพื้นที่ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นภายใต้การปกครองเบิร์กส์จากคุณภาพของอาหารของพวกเขาและเพลงของพวกเขาไมเคิลโบลชทำงานให้กับดยุคแห่งวินด์เซอร์ฟในปี 1980 และเขียนหนังสือเกี่ยวกับหก อดีตกษัตริย์และ 'ผู้หญิงที่เขารัก' เขาได้แก้ไขบันทึกประจำวันของเจมส์กาก-มิลน์และเขียนชีวประวัติของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

danubia
ประวัติส่วนตัวของฮับส์บูร์กยุโรป

ปิกาดอร์ไซมอน winder 550pp ลดลง 18.99

ในประเทศเยอรมนีรื่นรมย์ของเขา ( 2010 ) ไซมอน ไขลานให้ประวัติส่วนตัวของเขา ' ' ของเยอรมัน จากชาร์ลมาญกับฮิตเลอร์ , การเป็นจุดเริ่มต้นของเขาในแต่ละตอนซึ่งบางสถานที่หนึ่งสามารถเยี่ยมชมในวันนี้ มีหนังสือที่ไม่มีภาพประกอบจึงเชิญชวนให้ผู้อ่านเห็นเต็มตาอธิบายสถานที่ในใจตา

เสียงอร่อยเท่ากันนี้ เขาใช้เทคนิคเดียวกันกับที่เขาเรียก ' ' ( ฮับส์บูร์กยุโรปธนาคารกลางยุโรป ดินแดนที่ปกครองโดยราชวงศ์ฮับส์บูร์กจาก 13 ในศตวรรษที่ 20 แม้ว่าระยะเวลาจัดการมันสั้นกว่าที่ครอบคลุมโดยเยอรมนี ,งานที่เขาตั้งตนเป็นสิ่งที่ท้าทายมากขึ้น ไม่เพียงเป็นฮับส์บูร์กมรดกตอนนี้แบ่งออกเป็นโหลหรือมากกว่ารัฐ แต่ประชาชนที่อาศัยอยู่ที่นั่นส่วนใหญ่จะค่อนข้างแตกต่างจากประชากรของศตวรรษที่ผ่านมา เพราะการมั่วสุมของ ' การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ซึ่ง convulsed ภูมิภาคระหว่าง 2461 และ 1948 .เขาให้ภาพรวมที่น่าสนใจของกลุ่มนี้เคยเปลี่ยนของดินแดนและประชาชน และราชวงศ์ ที่จัดขึ้นพร้อมกัน

Habsburgs ตัวเองมากและส่วนใหญ่ก็ยังไม่เข้าตา นอกจากบุคคลที่น่าทึ่งบางอย่าง เช่น กุนซือแห่งราชวงศ์ชั้นครึ่งบ้าโบราณวัตถุรูดอล์ฟที่ 2 และกล้าหาญ มาเรีย เทเรซ่าผู้รอดจากภัยพิบัติที่จะกลายเป็นพุทธะผู้กดขี่ เขาไม่ได้บอกเรามากมายเกี่ยวกับพวกเขาเป็นบุคคล หรือเขาให้เรามากกว่าสายที่กว้างที่สุดของการเมือง และการทูตทหาร ( แม้ว่าเขาจะดี ) เป้าหมายของเขาคือการถ่ายทอดบรรยากาศของสถานที่เฉพาะในเงาของเหตุการณ์เฉพาะ ผนังภาพวาดใน กราซ จับส่วนผสมของกาฬโรคความล้มเหลวในการเก็บเกี่ยวและ miltary ภัยพิบัติซึ่งเกิดเมืองใน 1721 ; ปราสาทในสาธารณรัฐเช็กในวันนี้ประกอบด้วยยุโรปคูเมือง ' หมีล่าสุด ' ; โบสถ์ในเซอร์เบีย ในรูปแบบของเต็นท์ตุรกี , commemorates สนธิสัญญาคาร์โลวิทซ์ ซึ่งในที่สุดได้ตำแหน่ง Habsburgs กว่า Ottomans ใน 1699 .

ถ้าหมุนได้ธีมมันเป็นปัญหาที่สร้างขึ้นโดยการผสมผสานของเชื้อชาตินี่ไม่ใช่เรื่องในวันแรก เพราะการที่ประเทศหนึ่งควรปกครองผู้อื่นธรรมดาถึงศตวรรษที่ 17 นอกจากนี้ จาก 1350 ถึง 1750 และฮับส์บูร์กโดเมนเป็นเยี่ยม ' เสียบ ' ที่ขัดขวางออตโตมันเติร์กจากเทเข้าไปในยุโรป และ คริสเตียน ประเทศมักจะเต็มใจที่จะจัดเป็นกลุ่มความเป็นอิสระของพวกเขาที่จะทนต่อการโจมตีนอกรีต .เป็นเติร์กถูกรีดกลับในศตวรรษต่อไปนี้ล้อมไม่สำเร็จของเวียนนา ( อย่างหวุดหวิด ) ในค.ศ. อย่างไรก็ตาม การแข่งขันที่รุนแรงขึ้นตลอดชาตินิยมฮับส์บูร์กดินแดน ในช่วงศตวรรษที่ 19 นักวิชาการชาตินิยมที่ถกเถียงกันอยู่ว่าประชาชนมีสิทธิในดินแดนต่าง ๆของประวัติศาสตร์ ( มักจะรวมถึงพื้นที่กว้างใหญ่โดยอ้างว่าคนอื่น )แต่หมุนแสดงให้เห็นว่าข้อเรียกร้องดังกล่าวได้ หลังจากวุ่นวายสิ้นดี : ศตวรรษแห่งมิคสัญญีที่เกิดในการทำลายล้างบ่อยของเขตและไม่มีที่สิ้นสุดการประมาณประชากร ของประเทศบอลข่าน ' ทั้งหมดมีประสิทธิภาพลูกครึ่งและไม่มีใครสามารถเรียกร้องสิทธิทางประวัติศาสตร์เลย

ไขลานอธิบายวิธีบ้าชาตินิยมรุนแรงมากกว่าที่เคยขยายตัวในวิธีการสงครามโลกครั้งแรก การหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความโหดร้ายน่ากลัวความมุ่งมั่นในนามของความเป็นชาติในศตวรรษที่ 20 เขาบอกว่า ค่อนข้างน้อยเกี่ยวกับความจริงที่ว่า ' ครึ่งหนึ่ง ' ของออสเตรีย ฮังการี ออสเตรีย ( ไม่ใช่ภาษาอังกฤษซึ่งถูกกดขี่ และใจร้อน ) ดูเหมือนจะรับมือได้ค่อนข้างดี มีปัญหาในทศวรรษก่อนย้ายไปยังตำแหน่งที่ได้รับการยอมรับความเสมอภาคระหว่างภาษาและเชื้อชาติ เขาชี้ว่า ฟรานซ์ เฟอร์ดินานด์ อิมพีเรียล ทายาทที่มีการลอบสังหารยั่วยุสงครามซึ่งสิ้นสุดจักรวรรดิฮับส์บูร์ก มุ่งสร้าง ' สหรัฐอเมริกาออสเตรีย 'ซึ่งฟังดูค่อนข้างเหมือนสหภาพยุโรป ( ใครมีการป้องกันเกือบทั้งหมดอดีตราชวงศ์ฮับส์บูร์กโดเมนตอนนี้อยู่ร่วม ) แต่เขาไม่ลงคาดเดาว่า ความน่ากลัวชาตินิยมของอดีต 100 ปีอาจจะ averted มีฮับส์บูร์กปกครองต่อไป

หนังสือเล่มนี้ไม่ได้อ้างว่าเป็นบัญชีที่ครอบคลุมของเรื่องและเป็นอย่างสนุกสนานมี .ไม่ได้ทะเลาะกับตัวเลือกไขลาน ( แต่มันน่าแปลกใจที่ประวัติของ Habsburgs ไม่ควรกล่าวถึงการประชุมที่เวียนนา ซึ่งภายใต้การอุปถัมภ์ของโลกถูก remade ในค.ศ. 1815 ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งผมชอบเงาสะท้อนของเขาที่เดินทางรอบประเทศทันสมัย หนึ่งมักจะสามารถบอกพื้นที่ที่เคยอยู่ภายใต้การปกครองของราชวงศ์ฮับส์บูร์กจากคุณภาพของอาหารของพวกเขาและเพลงของพวกเขา

ไมเคิล บล๊อคทำงานสำหรับดยุคแห่งวินด์เซอร์ในช่วงปี 1980 และผู้เขียนหนังสือเกี่ยวกับหกกษัตริย์และอดีต ' คนรัก ' เขามีการแก้ไขไดอารี่ของ เจมส์ ลี มิล และเขียนชีวประวัติของเขา