Night with SnowDuring the night aft

Night with SnowDuring the night after I talked with the merchant, Malton.
I slept on a futon in the boys room which was spread on the floor with boys of the orphanage sleeping on either side.

「…te…kun….」
「*yawn*」SFX : Fugaa~

I heard a dim pechi pechi sound near my ear and felt being slapped on my cheeks.
What I felt was too realistic for a dream.

「Lu…Lute,n…Lute-kun….」
「n…ga!?」
「Shhh!!! Don’t be loud. Everyone will wake up.」

It was not a dream.
Snow looked into my face as i opened my eyes
Her hands were covered down on my mouth so that i won’t let out a voice.

There are some rules in the orphanage.
The most serious crime among them is that a boy or a girl sneaks into each others room at night.
In case it is violated, one will get one day with no meal.
And yet, the honour student Snow broke that rule and trespassed into the boys room!

I think about the reason why she trespassed into the boys room to meet me.

…Could it be that Snow is night crawling!?

I’m not an insensible anime character.
I’m a live human being.

I’ve felt for a certain time that she had been fondly thinking of me occasionally lately.
For example, she would be delighted if i gently stroke her head after we did work in the afternoon together.

Even though I was attracted to Snow, it was not towards the opposite sex.
It would be closer to the love given to a younger sister or daughter.
But if we grow up and still yearn for each other in the future, I believe… becoming lovers or marriage partners might be possible.

However, night crawling was too early at the age of 5! Besides, a girl was attacking a boy!
To make me a fait accompli at this age—Snow, what a fearful child!

Although my body is that of a 5 year old like her, my mind is that of a 32-year-old『young adult』. It seems I ought to give her some lecturing.
Snow brings her face closer and whispers in my ear.

「Everybody will wake up, be quiet please? Okay?」
I nodded twice.

When i nodded, Snow slowly lifted her hands from my mouth.

「Uhm, Snow, your feelings are—」
「Shhhh!!! Not here or everybody will wake up… Follow me.」

I sneaked out of the boys’ room according to Snow’s instructions.

There was no electricity in this world. The infrastructure for gas and water also did not exist.
As if the world was as dark as being blindfolded at night.
I continued walking while Snow led me by the hand.
It turned out that she went towards the dining room.

Starlight came from the window.
Seeking the light, we sat near the window of the dining room.
And I sat on the floor while grasping my knees.

It was warm during the day but chilly at night as expected.
Our shoulders warmed each other by touching.
Though there’s also the reason of making it easier for me to listen to her whispers.

「So, what’s the reason why you broke the rule and brought me here?」
「Un… you see… there is something that I really wanted to ask you….」

If the voice was this small, the people who were sleeping in the rooms would not be disturbed.
However, it is said that girls are growing faster than boys, but she might be curious about my feelings at this age.
I understood the rush since there were other girls similar to my age at my side, but at least she could have waited until the sun came up.

It’s certainly true that popular guys have it hard.

I jokingly made an impression of flipping my bangs in my heart.
But Snow asked me with a dark expression.

「Um… did Lute-kun ever think of meeting with your mother or father?」
「…Eh!?」
「Like I said, do you want to meet the mother and father who abandoned you away?」

Huh? This was not a confession or a bittersweet
Rather, it was a serious consultation.

After giving an apology in my heart for thinking badly of Snow, I switched my emotions and asked her.

「Snow, why are you asking me this?」
「…Today, Lute-kun told sensei『it’s not like I want to meet with them after all this time』,   right?」

Casting her eyes down, Snow revealed her feelings bit by bit.

「Snow wants to meet mom and dad. When we meet, Snow will ask them why they abandoned Snow away. And Snow wants to live with mom and dad…  Is Snow weird for thinking like this?」

Snow’s circumstances were similar to mine.
On the same day, we were left together at the orphanage.

Then I declared,『After all this time, I never thought of meeting my parents』.
She herself felt,『I want to see them』『I want to live with them if I could』, I guess she was worried whether it was wrong to have those feelings.

Snow was savoring sadness she would rather not experience.
The reason I didn’t want to meet my parents was because I was a reincarnated being who had drawn memories from my past life.

Wanting to know the reason for being cast away by parents, to make peace with them, and to live together is not a weird thing. It’s normal. In fact, I’m the one who’s weird—I could not possibly explain it to her just like that. Conversely, it would only make her more worried.

In that case, I should explain with actions rather than with words.
I changed my position from sports sitting to sitting cross-legged.

「Snow, come over here.」
「Why?」
「Just do it already.」

Urging her a bit forcefully, I had her sit on my knees.
Snow felt a bit cramped given the closeness of our bodies, but I pressed her ears to my left chest.

「Can you hear the sound of my heart?」
「…Yes, I can hear. It goes dokun, dokun, dokun….」
「People get relieved hearing the sound of heartbeats. This is because, as babies, we are raised hearing our mother’s heartbeats.」

Oddly, Snow was now rolled up in a fetal position.
She closed her eyes and leaned her body against mine.

「Wanting to meet your parents is not weird. So, there’s no reason to feel worried.」
「Really?」
「Uh-huh, it’s true. The reason why I never thought of meeting my parents is because I have no way of looking for them.」

Humans were the race with the most populous among the 5 races.

「Just one clue: I have a star-shaped birthmark on the back of my right shoulder; I can’t just show this to everyone I meet and ask them. Besides, I have no talent as a magician; it’s hard to think that the parents who casted me out would come back and pick me up. So, it’s clear that I will never meet with my parents again for as long as I live.」

I hugged Snow close and continued talking while patting her head.
Making no signs of resistance, she listened carefully.

「But Snow is different. Unlike me, Snow has talent as a magician. Besides, the White Wolf race is a minority that lives in the snowy mountains of the North Continent. If you go north you might find some clues there. Even so, forgive me for saying『after all this time I never thought of meeting my parents』so insensitively, ‘kay?」

Throwing away children in silence was unusual.
In addition, it was a child that had talent for becoming a magician—seems like there was a good reason for it.

This might be an unpleasant way of putting it, but, if she became a magician she could earn them lots of money.
Even if they’re poor, there was no reason to let go of the golden egg.
If they wanted money quickly at all cost, they should have sent her out to some childless rich and powerful people as an adopted daughter.

If for example there was one reason to send a child with talent as a magician away to an orphanage, it was cases like: both parents died, a scramble by the relatives happened, and as a result the child’s heart became traumatized—they were given over to Elle-sensei’s place to rehabilitate.

There were also lots of other children with talent as magicians given over to the orphanage for various reasons.

「…Snow is also sorry. Snow asked such an insensitive question without thinking of Lute-kun’s feelings.」
「There’s no reason for you to apologize. I was the one in the wrong, you see.」
「If that’s the case, then Snow and Lute-kun are both in the wrong. So it’s a tie.」
「That’s right. It’s a tie.」
「As an apology, Snow will tell Snow’s dream only to Lute-kun….」

She slowly started reciting her own dream.

「You see, when Snow is bigger, Snow will become a magician. Then, Snow will go to the north continent to look for father and mother. Once Snow finds those two, Snow will ask why they abandoned Snow away. If we could make peace, then the three of us will live together in the same house… This is Snow’s dream.」
「It’s a good dream. If it’s you, then it will absolutely come true….」

I took a breath and continued.

「…But if you couldn’t find them or you couldn’t make peace with them, Snow still has me, Elle-sensei and the kids at the orphanage. Don’t forget that okay?」
「…Un, thanks Lute-kun.」

I hugged her closely in order—to transmit not just by words, but also by the warmth—to let her know she was not alone in this world.

「Is it okay to hear the sound of Lute-kun’s chest a little bit more?」
「Uh-huh, you can listen all you like.」

So as to hear my heartbeat some more, Snow nuzzled her ear against my chest.
It was surprisingly ticklish.
Bathed in starlight, Snow and I continued to bring together our bodies some more.

 

…I wonder how much time had passed.
I separated my body from Snow.
As I returned to my room with her, I asked.

「Should we sleep together tonight, after all?」
「Lute-kun is ecchi~~.」

Eeeh, didn’t we sleep together in the same futon just one year ago?
She then returned to the girls’ room without turning back.

「As I thought, girls sure grow fast, huh?」

The mutterings of a middle-aged man with a mental age of over 30 disappeared down the dark hallway.

 

▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼

 

Lute, 5 years old.

The merchant Malton, who specializes in magic tools, opened a shop in the commercial city Tver.

There were several routes going between Tver and the defence city, Tallcas (so named for having tall walls and relics of the great war of old; it is the next most prosperous city after Tver in the region).
The most popular one

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คืน SnowDuring คืนหลังจากที่ผมพูดคุยกับร้านค้า Maltonฉันนอนบนฟูกที่ห้องเด็กผู้ชายซึ่งได้แพร่กระจายไปบนพื้นด้วยเด็กชายนิธินอนด้านใดด้านหนึ่ง「......ติ kun...」「 * หาว * 」SFX: Fugaa ~ฉันได้ยิน pechi pechi มิติเสียงใกล้หูของฉัน และรู้สึกว่าจะ slapped บนแก้มของฉันสิ่งที่ผมรู้สึกไม่สมจริงเกินไปเป็นการ「Lu ... ลูท n ... ลูท-kun...」「n... ga 」「Shhh !!! ไม่เสียงดัง ทุกคนจะตื่นกัน」มันไม่ใช่ความฝันหิมะที่มองไปยังใบหน้าของฉันเปิดตาของฉันมือของเธอถูกครอบลงบนปากของฉันเพื่อที่ฉันจะไม่ให้ออกเสียงยังมีกฎบางข้อในมูลนิธิสงเคราะห์เด็กอาชญากรรมร้ายแรงที่สุดในหมู่พวกเขาเป็นว่า เด็กผู้ชายหรือผู้หญิง sneaks ในแต่ละคนห้องพักยามค่ำคืนในกรณีถูกละเมิด หนึ่งจะได้รับ 1 วัน มีอาหารไม่และยัง นักเรียนเกียรติหิมะกฎที่ยากจน และบุกเข้าไปในห้องเด็กผู้ชายคิดถึงเหตุผลที่ทำไมเธอบุกเข้าห้องเด็กผู้ชายจะพบผม… มันอาจเป็นหิมะที่คืนตระเวนอยู่ฉันไม่ตัวอักขระ insensible การ์ตูนฉันเป็นมนุษย์อยู่ฉันได้รู้สึกเป็นระยะเวลาหนึ่งที่เธอได้รับ fondly ความคิดของฉันในบางครั้งเมื่อเร็ว ๆ นี้ตัวอย่าง เธอจะยินดีถ้าฉันเบา ๆ โรคหลอดเลือดสมองศีรษะของเธอหลังจากที่เราได้ทำงานในช่วงบ่ายร่วมกันถึงแม้ว่าผมดูดหิมะ ไม่ต่อเพศตรงข้ามมันจะใกล้ชิดกับความรักให้น้องสาวหรือลูกสาวแต่ถ้าเราเติบโต และยังคง ถวิลหากันในอนาคต ผมเชื่อว่า...กลายเป็น คนรักหรือคู่แต่งงานอาจเป็นไปได้อย่างไรก็ตาม คืนตระเวนถูกเกินไปก่อนอายุ 5 นอกจาก สาวถูกโจมตีเด็กผู้ชายให้ฉันเป็น fait accompli ที่ยุคนี้ — หิมะ สิ่งเด็กน่ากลัวแม้ว่าร่างกายของฉันเป็นของแบบ 5 ปีเหมือนจิตใจของเธอ ฉันเป็นของ adult』 old『young 32 ปี ดูเหมือนว่าฉันควรจะให้เธอบางปาฐหิมะนำใบหน้าของเธอใกล้ชิด และ whispers ในหูของฉัน「Everybody จะปลุก จะเงียบโปรด เค? 」ฉันพยักหน้าสองเมื่อผมพยักหน้า หิมะยกมือของเธอจากปากของฉันอย่างช้า ๆ「Uhm หิมะ ความรู้สึกของคุณได้ — 」「Shhhh !!! ไม่นี่หรือทุกคนจะตื่นขึ้นมา... ทำตาม」ฉัน sneaked จากห้องของเด็กผู้ชายตามคำแนะนำของหิมะมีไม่ใช้ไฟฟ้าในโลกนี้ โครงสร้างพื้นฐานสำหรับแก๊สและน้ำประปายังไม่มีอยู่ว่าโลกมืดที่เป็นเป็น blindfolded ในเวลากลางคืนได้ผมยังคงเดินต่อไปในขณะที่หิมะนำฉัน ด้วยมือมันเปิดออกมาว่า เธอไปต่อห้องอาหารดวงมาจากหน้าต่างกำลังไฟ เรานั่งใกล้หน้าต่างของห้องรับประทานอาหารและฉันนั่งบนพื้นในขณะที่เรียงหัวเข่าของฉันมันเป็นความอบอุ่นในระหว่างวัน แต่หนาวเย็นในเวลากลางคืนตามไหล่ของเรา warmed กัน โดยการสัมผัสแต่ก็มีเหตุผลของการทำให้ฉันฟังว่า whispers ของเธอ「So เหตุผลที่ทำไมคุณกฎยากจน และนำฉันนี่คืออะไร? 」「Un...คุณดู...สิ่งที่ผมอยากจะถามคุณ...」ถ้าเสียงเล็กนี้ คนที่ได้นอนในห้องจะไม่หนวกอย่างไรก็ตาม กล่าวกันว่า หญิงจะเจริญเติบโตเร็วกว่าเด็กผู้ชาย แต่เธออาจจะอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับความรู้สึกของฉันในยุคนี้ฉันเข้าใจการวิ่งเนื่องจากมีหญิงอื่นที่คล้ายคลึงกับอายุของฉันที่ด้านข้างของฉัน แต่ที่ เธอไม่ได้รอจนกระทั่งดวงอาทิตย์ขึ้นมามันเป็นความจริงแน่นอนที่คนนิยมได้ยากผมเล่นได้ประทับใจพลิกกลับเรียบของฉันในหัวใจแต่หิมะถามกับนิพจน์ที่มีความเข้ม「Um...ไม่ลูท-kun เคยคิดกับแม่หรือพ่อของคุณ? 」「… เอ๊ะ 」「Like ที่ผมกล่าวว่า คุณต้องการตรงกับแม่และพ่อที่ถูกทอดทิ้งคุณไป? 」อะไรนะ นี่ไม่ใช่การสารภาพหรือ bittersweetค่อนข้าง มันเป็นการให้คำปรึกษาอย่างจริงจังหลังจากให้ลุแก่โทษในหัวใจสำหรับคิดเลวของหิมะ ฉันสลับอารมณ์ของฉัน และเธอ「Snow เหตุคุณถามนี้? 」「… วันนี้ ลูท-kun บอกของ sensei『it ไม่เหมือนอยากจะพบกับพวกเขาหลังจากนี้ time』 ขวา? 」หิมะหล่อตาของเธอลง เปิดเผยความรู้สึกบิตโดยบิต「Snow ต้องการแม่และพ่อ เมื่อพบ หิมะจะถามไปทำไมพวกเขาละทิ้งหิมะไป และหิมะอยากอยู่กับแม่และพ่อ... เป็นหิมะที่แปลกในความคิดเช่นนี้? 」สถานการณ์ของหิมะได้คล้ายกับเหมืองในวันเดียว เราถูกปล่อยกันที่มูลนิธิสงเคราะห์เด็กแล้ว ฉันประกาศ 『After เวลานี้ทั้งหมด ฉันไม่เคยคิดประชุม parents』 ของฉันตัวเขาเองรู้สึก 『I อยากเห็น them』『I ที่ต้องการอยู่กับพวกเขาถ้าฉัน could』 ผมคิดว่า เธอกังวลว่ามันไม่ถูกต้องจะมีความรู้สึกเหล่านั้นหิมะพร้อมด้วยความโศกเศร้าที่เธอจะค่อนข้างไม่มีเหตุผลที่ไม่อยากพบพ่อแม่ของฉันได้เนื่องจากผม reincarnated มีผู้มีความทรงจำออกจากชีวิตที่ผ่านมาอยากทราบเหตุผลของการถูกโยนออกไปโดยผู้ปกครอง ทำสันติภาพกับพวกเขา การอยู่ร่วมกันไม่ได้สิ่งที่แปลก เป็นเรื่องปกติ ในความเป็นจริง ฉันคนแปลก — ฉันไม่อาจจะอธิบายมันเธอเชื่อเช่นนั้นได้ ในทางกลับกัน มันจะทำเธอกังวลมากขึ้นในกรณีที่ ฉันควรอธิบาย ด้วยการกระทำไม่ ใช่ ด้วยคำเปลี่ยนตำแหน่งจากกีฬา cross-legged นั่งเล่นนั่งเล่น「Snow มานี่」「Why ? 」「Just ทำแล้ว」มีเธอนั่งบนหัวเข่าของฉันกระตุ้นให้เธอเล็กน้อยประหิมะรู้สึกแคบเล็กให้ความใกล้ชิดของร่างกายของเรา แต่ฉันกดหูของเธอเพื่อให้หน้าอกซ้ายของฉัน「Can ที่คุณได้ยินเสียงหัวใจของฉัน? 」「… ใช่ ฉันสามารถได้ยิน มันไป dokun, dokun, dokun...」「People ได้รับการปลดปล่อยการได้ยินเสียงเต้น เนื่องจาก เป็นเด็ก เราจะยกได้ยินแม่ของเราเต้น」น่า หิมะถูกตอนนี้สะสมในตำแหน่ง fetalเธอปิดตาเธอ และก็เอนร่างกายของเธอกับฉัน「Wanting การปกครองของไม่แปลก ดังนั้น มีเหตุผลที่ต้องรู้สึกกังวล」「Really ? 」「Uh-ฮะ มันเป็นความจริง เหตุผลที่ทำไมฉันไม่เคยคิดว่า ประชุมพ่อเป็น เพราะฉันไม่มีวิธีหาได้」มนุษย์มีการแข่งขันกับประชากรมากที่สุดระหว่างการแข่งขัน 5ปมหนึ่ง 「Just: มีแช่มที่รูปดาวด้านหลังไหล่ขวาของฉัน ฉันไม่เพียงแสดงข้อความนี้ทุกคนผมตรง และขอให้ สำรอง มีความสามารถไม่เป็นนักมายากล ยากที่จะคิดว่า พ่อแม่ ที่หล่อผมจะกลับมารับฉัน ดังนั้น เป็นที่ชัดเจนว่า จะไม่เคยพบกับพ่ออีกครั้งสำหรับตราบเท่าที่ฉันอยู่」Hugged หิมะปิด และยังคงพูดคุยขณะ patting หัวของเธอทำให้ไม่มีร่องรอยของความต้านทาน เธอฟังอย่างระมัดระวัง「But หิมะแตกต่างกันได้ หิมะมีความสามารถพิเศษเป็นนักมายากลที่ต่างจากฉัน สำรอง การแข่งขันหมาป่าขาวเป็นชนกลุ่มน้อยที่อาศัยอยู่ในภูเขาหิมะของทวีปเหนือ ถ้าคุณไปเหนือคุณอาจพบเบาะแสบางอย่างมี ถึงกระนั้น ยกโทษให้ฉันใน saying『after เวลานี้ฉันไม่เคยคิดว่า การประชุมของฉัน parents』so insensitively, ' เคย์? 」การทิ้งเด็กในความเงียบเป็นปกตินอกจากนี้ มันเป็นเด็กที่มีพรสวรรค์สำหรับการเป็น นักมายากลที่ — ดูเหมือนมีเหตุผลที่ดีสำหรับการซึ่งอาจเป็นวิธีธรรมดา ๆ ของเก็บไว้ ได้ ถ้าเธอกลายเป็นนักมายากลที่ เธอสามารถรับได้เงินเป็นจำนวนมากแม้ว่าพวกเขาจะไม่ดี มีเหตุผลที่ต้องปล่อยไข่ทองถ้าพวกเขาต้องการเงินอย่างรวดเร็วทั้งที่ต้นทุน พวกเขาควรส่งเธอออกกับคนที่รวย และมีประสิทธิภาพบางไม่มีบุตรเป็นลูกสาวบุญธรรมถ้าตัวอย่าง มีเหตุผลหนึ่งในการส่งเด็กที่ มีความสามารถพิเศษเป็นนักมายากลที่ไปไปมูลนิธิสงเคราะห์เด็ก มันเป็นกรณีเช่น: ทั้งพ่อแม่เสีย ชีวิต ช่วงชิงจากญาติพี่น้องเกิดขึ้น และดังนั้น หัวใจของเด็กกลายเป็นบอบช้ำ — พวกเขาได้รับมากกว่าที่แอลอาจารย์การบำบัดนอกจากนี้ยังมีเด็กอื่น ๆ มีความสามารถพิเศษเป็นมายากลที่ให้ผ่านมูลนิธิสงเคราะห์เด็กด้วยเหตุผลต่าง ๆ มากมาย「… หิมะก็ขออภัย หิมะถามเช่นการซ้อนคำถามลอย ๆ ของลูท kun รู้สึก」「There ของเหตุผลการขอโทษ ผมเป็นหนึ่งในไม่ถูกต้อง คุณดู」「If กรณี แล้วหิมะ และ kun ลูท มีทั้งในไม่ถูกต้อง ดังนั้นจึงผูก」「That ของด้านขวา จะผูก」「As การขอโทษ หิมะจะบอกของหิมะดรีมจะลูท-kun...」ช้า ๆ เธอเริ่มต้นอ่านความฝันของตนเอง「You นั้น เมื่อใหญ่ หิมะหิมะจะกลายเป็น นักเล่นกลการ หิมะแล้ว จะไปยังทวีปเหนือหาพ่อและแม่ เมื่อหิมะพบสองคน หิมะจะถามทำไมพวกเขาละทิ้งหิมะออกไป ถ้าเราสามารถทำให้สงบ แล้วสามของเราจะอยู่กันในบ้านเดียวกัน... นี่คือความฝันของหิมะ」「It ของความฝันดี ถ้าเป็นคุณ แล้วมันจะแน่นอนมาจริง...」ผมเอาลม และอย่างต่อเนื่อง「… แต่ถ้าคุณไม่สามารถค้นหาได้ หรือคุณไม่สามารถทำสันติภาพกับพวกเขา หิมะยังมีฉัน แอลอาจารย์ และเด็ก ๆ ที่มูลนิธิสงเคราะห์เด็ก อย่าลืมว่าดี? 」「… สหประชาชาติ ขอบคุณลูท-kun. 」ฉัน hugged เธออย่างใกล้ชิดในลำดับ — ส่งไม่เพียง แค่คำ แต่ยังอบอุ่น — เพื่อให้เธอรู้ว่า เธอไม่ใช่คนเดียวในโลกนี้「Is มันเยี่ยมได้ยินเสียงของลูท-kun ของหน้าอกเล็กน้อยบิตเพิ่มเติม? 」「Uh-ฮะ คุณสามารถฟังทั้งหมดที่คุณชอบได้」เพื่อฟังการเต้นของฉันมากบ้าง หิมะ nuzzled หูของเธอกับหน้าอกของฉันจู่ ๆ ticklish ได้อาบน้ำในสตาร์ไลท์ หิมะและยังคงนำร่างกายของเราบ้าง … สงสัยว่า เวลาได้ผ่านผมแยกร่างกายของฉันจากหิมะขณะที่ผมกลับไปที่ห้องของฉันกับเธอ ฉันถามเรานอนกันคืนนี้ หลังจากทั้งหมด 「Should ? 」「Lute-kun คือ ecchi ~ ~ 」Eeeh ไม่เรานอนกันในฟูกเดียวเพียงหนึ่งปีที่ผ่านมาเธอนั้นกลับไปห้องของผู้หญิงโดยไม่หันหลังกลับ「As ฉันคิดว่า หญิงแน่นอนเติบโตอย่างรวดเร็ว ฮะ? 」Mutterings ของชายวัยกลางคนอายุจิตของกว่า 30 หายไปลงห้องโถงมืด ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ▼ ลูท 5 ปีตลาด Malton ผู้เชี่ยวชาญเครื่องมือวิเศษ เปิดร้านค้าในเมืองพาณิชย์ตเวียร์มีหลายเส้นทางไประหว่างตเวียร์และป้องกันเมือง Tallcas (ดังนั้น ชื่อสำหรับมีกำแพงสูงและของสงครามดีเก่า มันเป็นเมืองที่เจริญมากที่สุดถัดไปหลังตเวียร์ในภูมิภาค)ได้รับความนิยมมากที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คืน SnowDuring คืนหลังจากที่ผมได้พูดคุยกับผู้ประกอบการค้า, มอลทัน.
ฉันนอนบนฟูกในเด็กห้องซึ่งได้รับการแพร่กระจายบนพื้นกับชายของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้านอนหลับอยู่บนด้านใดด้านหนึ่ง. 「 ... Te ... คุง ... . 」「 * หาว * 」 SFX: Fugaa ~ . ผมได้ยินเสียงสลัว pechi pechi ใกล้หูของฉันและรู้สึกว่าถูกตบแก้มของฉันสิ่งที่ฉันรู้สึกว่าเป็นจริงเกินไปสำหรับความฝัน. 「 Lu ... พิณ, พิณ n ... คุง ... 」. 「 n ... จอร์เจีย !? 」「 Shhh !!! ไม่ต้องดัง ทุกคนจะตื่นขึ้นมา. ' มันไม่ได้เป็นความฝัน. หิมะมองเข้าไปในใบหน้าของฉันที่ฉันเปิดตาของฉันมือของเธอถูกปกคลุมลงบนปากของฉันเพื่อที่ฉันจะไม่ยอมให้เสียงออกมา. มีกฎระเบียบบางอย่างในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่มี. อาชญากรรมที่ร้ายแรงที่สุดของพวกเขาคือการที่เด็กชายหรือเด็กหญิงย่องเข้าไปในแต่ละห้องผู้อื่นในเวลากลางคืน. ในกรณีที่มีการละเมิดอย่างใดอย่างหนึ่งจะได้รับหนึ่งวันกับอาหาร no. และยังเป็นเกียรติแก่นักเรียนยากจนหิมะและกฎที่ละเมิดเข้าไปในชาย ห้องพัก! ฉันคิดเกี่ยวกับเหตุผลที่ว่าทำไมเธอละเมิดเข้าไปในห้องเด็กที่จะพบฉัน. ... มันสามารถเป็นที่หิมะคืนคลาน !? ฉันไม่ได้ความรู้สึกของตัวละครอนิเมะ. ฉันเป็นมนุษย์มีชีวิตอยู่. ฉันรู้สึก สำหรับเวลาที่แน่นอนว่าเธอได้รับความรักความคิดของฉันเป็นครั้งคราวเมื่อเร็ว ๆ นี้. ยกตัวอย่างเช่นเธอจะยินดีถ้าฉันเบา ๆ จังหวะหัวของเธอหลังจากที่เราได้ทำงานในช่วงบ่ายด้วยกัน. แม้ว่าฉันถูกดึงดูดให้หิมะมันไม่ได้ต่อ เพศตรงข้าม. มันจะได้ใกล้ชิดกับความรักให้กับน้องสาวหรือลูกสาว. แต่ถ้าเราเติบโตขึ้นและยังคงโหยหาซึ่งกันและกันในอนาคตผมเชื่อว่า ... คนรักกลายเป็นคู่ค้าหรือการแต่งงานอาจเป็นไปได้. แต่คืนรวบรวมข้อมูลคือ เร็วเกินไปที่อายุ 5! นอกจากนี้สาวถูกทำร้ายเด็ก! เพื่อให้ฉันเลยตามเลยนี้อายุหิมะ, สิ่งที่เด็กกลัว! แม้ว่าร่างกายของฉันคือว่า 5 ปีเก่าเหมือนเธอใจของฉันเป็นที่ของ 32 ปี 「ผู้ใหญ่」ดูเหมือนว่าฉันควรจะให้เธอบรรยายบาง. หิมะนำใบหน้าของเธออย่างใกล้ชิดและกระซิบในหูของฉัน. 「ทุกคนจะตื่นขึ้นมาจะเงียบโปรด? เอาล่ะ? 」ผมพยักหน้าเป็นครั้งที่สอง. เมื่อฉันพยักหน้าช้าหิมะยกมือของเธอออกมาจากปากของฉัน. 「อืม, หิมะ, ความรู้สึกของคุณกันคือ」「 Shhhh !!! ไม่ได้ที่นี่หรือที่ทุกคนจะตื่นขึ้นมา ... ตามฉัน. ' ฉันแอบออกมาจากห้องของเด็กตามคำแนะนำของหิมะ. ไม่มีไฟฟ้าในโลกนี้คือ โครงสร้างพื้นฐานสำหรับก๊าซและน้ำยังไม่ได้อยู่. ถ้าเป็นโลกมืดที่สุดเท่าที่ถูกปิดตาในเวลากลางคืน. ฉันยังคงเดินในขณะที่หิมะทำให้ฉันด้วยมือ. มันกลับกลายเป็นว่าเธอเดินไปสู่ห้องรับประทานอาหาร. แสงดาวมาจาก หน้าต่าง. ที่กำลังมองหาแสงที่เรานั่งใกล้หน้าต่างของห้องอาหาร. และฉันนั่งอยู่บนพื้นในขณะที่จับหัวเข่าของฉัน. มันเป็นความอบอุ่นในระหว่างวัน แต่อากาศหนาวเย็นในเวลากลางคืนตามที่คาดไว้. ไหล่ของเราอบอุ่นซึ่งกันและกันโดยการสัมผัส. แม้ว่าจะมี นอกจากนี้ยังมีเหตุผลของการทำให้มันง่ายขึ้นสำหรับผมที่จะฟังเสียงกระซิบของเธอ. 「ดังนั้นสิ่งที่เป็นเหตุผลว่าทำไมคุณยากจนกฎและนำผมมาที่นี่? 」「อู ... คุณเห็น ... มีอะไรบางอย่างที่ผมอยากจะขอให้คุณ ... 」ถ้าเสียงมีขนาดเล็กนี้คนที่กำลังนอนหลับอยู่ในห้องพักจะไม่ถูกรบกวน. แต่มันก็บอกว่าสาว ๆ ที่มีการเจริญเติบโตได้เร็วกว่าเด็กผู้ชาย แต่เธออาจจะอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับความรู้สึกของฉันในวัยนี้. ฉันเข้าใจเร่งด่วน เนื่องจากมีผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่คล้ายกับอายุของฉันที่ด้านข้างของฉัน แต่อย่างน้อยเธอจะได้รอจนกระทั่งดวงอาทิตย์ขึ้นมา. มันแน่นอนจริงที่คนนิยมมีมันยาก. ฉันติดตลกสร้างความประทับใจของการพลิกเรียบของฉันในหัวใจของฉัน. แต่ หิมะถามผมด้วยสีหน้าเข้ม. 「อืม ... ไม่เกรียงคุงเคยคิดว่าการประชุมกับแม่หรือพ่อของคุณ? 」「เอ๊ะ ... !? 」「เช่นฉันกล่าวว่าคุณต้องการที่จะตอบสนองพ่อและแม่ที่ทอดทิ้งคุณไป ? 」หือ? นี้ไม่ได้เป็นคำสารภาพหรือไม้เลื้อยแต่มันก็ให้คำปรึกษาอย่างจริงจัง. หลังจากที่ให้ขอโทษในหัวใจของฉันสำหรับการคิดไม่ดีของหิมะ, ผมเปลี่ยนอารมณ์ของฉันและขอให้เธอ. 「หิมะ, ทำไมคุณขอให้ฉันนี้หรือไม่? 」「 ... วันนี้เกรียงคุงบอกอาจารย์「มันไม่เหมือนที่ฉันต้องการที่จะพบกับพวกเขาหลังจากที่ทุกเวลานี้」ใช่มั้ย? 」หล่อดวงตาของเธอลงหิมะเปิดเผยความรู้สึกของเธอบิตโดยบิต. 「หิมะอยากพบกับแม่และพ่อ เมื่อเราพบหิมะจะถามพวกเขาว่าทำไมพวกเขาละทิ้งหิมะออกไป และหิมะต้องการที่จะอยู่กับแม่และพ่อ ... เป็นหิมะแปลกสำหรับการคิดเช่นนี้? 」สถานการณ์หิมะมีความคล้ายคลึงกับเหมือง. ในวันเดียวกันเราถูกทิ้งกันที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า. แล้วฉันจะประกาศ「หลังจากที่ทุกเวลานี้ผม ไม่เคยคิดว่าการประชุมพ่อแม่ของฉัน」. เธอเองรู้สึกว่า「ผมต้องการที่จะเห็นพวกเขา」「ฉันต้องการที่จะอยู่กับพวกเขาว่าฉันจะ」ผมคิดว่าเธอเป็นห่วงว่ามันเป็นความผิดที่จะมีความรู้สึกเหล่านั้น. หิมะ savoring ความโศกเศร้าของเธอ จะค่อนข้างไม่พบ. เหตุผลที่ฉันไม่อยากเจอพ่อแม่ของฉันเป็นเพราะผมเป็นคนที่กลับชาติมาเกิดเป็นความทรงจำที่ได้วาดจากชีวิตที่ผ่านมาของฉัน. อยากจะทราบเหตุผลที่ถูกทิ้งไปโดยพ่อแม่ที่จะสร้างสันติภาพกับพวกเขา และจะอยู่ร่วมกันไม่ได้เป็นสิ่งที่แปลก มันเป็นเรื่องปกติ ในความเป็นจริงผมเป็นผู้หนึ่งที่แปลกฉันไม่อาจอธิบายให้เธอเช่นเดียวกับที่ ในทางกลับกันมันจะทำให้เธอกังวลมากขึ้น. ในกรณีที่ผมควรจะอธิบายกับการกระทำมากกว่ากับคำ. ผมเปลี่ยนตำแหน่งของฉันจากกีฬานั่งนั่งไขว่ห้าง. 「หิมะ, มาที่นี่. 」「ทำไม? 」「 เพียงแค่ทำมันแล้ว. ' กระตุ้นเธอบิตอย่างแข็งขันฉันมีเธอนั่งอยู่บนหัวเข่าของฉัน. หิมะรู้สึกบิตแคบได้รับความใกล้ชิดของร่างกายของเรา แต่ผมกดหูของเธอที่หน้าอกซ้ายของฉัน. 「คุณสามารถได้ยินเสียงของฉัน หัวใจ? 」「 ... ใช่ฉันสามารถได้ยิน มันจะไป dokun, dokun, dokun ... . 」「คนได้รับโล่งใจที่ได้ยินเสียงของหัวใจ นี้เป็นเพราะเป็นเด็กที่เราจะยกหัวใจได้ยินแม่ของเรา. ' แปลกหิมะถูกรีดตอนนี้ขึ้นอยู่ในตำแหน่งของทารกในครรภ์. เธอปิดตาของเธอโน้มตัวและร่างกายของเธอกับเหมือง. 「อยากจะพบพ่อแม่ของคุณจะไม่แปลก จึงมีเหตุผลที่จะรู้สึกกังวล no. 」「จริงเหรอ? 」「 Uh-huh, มันเป็นความจริง เหตุผลที่ว่าทำไมผมไม่เคยคิดว่าการประชุมพ่อแม่ของฉันเป็นเพราะฉันไม่มีวิธีการมองหาพวกเขา」. มนุษย์มีการแข่งขันที่มีประชากรมากที่สุดในหมู่ที่ 5 การแข่งขัน. 「เพียงหนึ่งเบาะแส: ฉันมีปานรูปดาวที่ด้านหลัง ไหล่ขวาของฉัน; ฉันไม่สามารถเพียงแค่แสดงนี้เพื่อทุกคนที่ผมได้พบและขอให้พวกเขา นอกจากนี้ฉันมีความสามารถเป็นนักมายากลที่ไม่มี มันยากที่จะคิดว่าพ่อแม่ที่หล่อฉันออกจะกลับมารับฉันขึ้น ดังนั้นจึงเป็นที่ชัดเจนว่าฉันจะไม่ได้พบกับพ่อแม่ของฉันอีกครั้งสำหรับตราบเท่าที่ฉันมีชีวิตอยู่. ' ฉันกอดหิมะอย่างใกล้ชิดและต่อเนื่องในขณะที่พูดตบหัวของเธอ. ทำให้ไม่มีสัญญาณของความต้านทานเธอฟังอย่างระมัดระวัง. 「 แต่หิมะที่แตกต่างกัน ซึ่งแตกต่างจากฉันหิมะมีความสามารถเป็นนักมายากล นอกจากนี้การแข่งขันหมาป่าสีขาวเป็นชนกลุ่มน้อยที่อาศัยอยู่ในภูเขาหิมะของภาคเหนือทวีป ถ้าคุณไปทางทิศเหนือคุณอาจพบว่ามีปมบางอย่าง ดังนั้นแม้ยกโทษให้ฉันพูด「หลังจากที่ทุกเวลานี้ฉันไม่เคยคิดว่าการประชุมพ่อแม่ของฉัน」เพื่อ insensitively 'เคย์? 」ทิ้งเด็กอยู่ในความเงียบก็ผิดปกติ. นอกจากนี้ยังเป็นเด็กที่มีความสามารถในการกลายเป็น magician- ดูเหมือนว่ามีเหตุผลที่ดีสำหรับมัน. นี้อาจจะมีวิธีการที่ไม่พึงประสงค์ของการวางมัน แต่ถ้าเธอกลายเป็นนักมายากลที่เธอจะได้รับพวกเขาเงินจำนวนมาก. แม้ว่าพวกเขาจะไม่ดีก็มีเหตุผลที่จะปล่อยให้ไปของไม่มี ไข่ทอง. หากพวกเขาต้องการเงินได้อย่างรวดเร็วที่ค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่พวกเขาควรจะได้ส่งเธอออกไปบางคนร่ำรวยและมีอำนาจบุตรเป็นบุตรสาวบุญธรรม. ตัวอย่างเช่นถ้ามีหนึ่งเหตุผลที่จะส่งบุตรหลานที่มีความสามารถเป็นนักมายากลไป สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามันเป็นกรณีเช่น: ผู้ปกครองทั้งสองเสียชีวิตช่วงชิงโดยญาติที่เกิดขึ้นและเป็นผลมาจากหัวใจของเด็กกลายเป็นเลือดที่พวกเขาได้รับไปยังสถานที่ที่เอลลี่อาจารย์ของการฟื้นฟู. นอกจากนั้นยังมีจำนวนมากที่เด็กคนอื่น ๆ ที่มีความสามารถเป็น นักมายากลที่ได้รับไปยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยเหตุผลต่างๆ. 「 ... หิมะยังเสียใจ หิมะถามคำถามดังกล่าวโดยไม่คิดความรู้สึกของความรู้สึกเกรียงคุง. 」「มีเหตุผลที่คุณจะขอโทษไม่ได้ ผมเป็นหนึ่งในทางที่ผิดคุณจะเห็น. 」「หากเป็นกรณีนี้แล้วหิมะเกรียงคุงมีทั้งในทางที่ผิด ดังนั้นจึงเป็นที่ผูก. 」「ที่เหมาะสม มันเป็นความผูก. 」「ขอโทษในฐานะที่เป็นหิมะจะบอกความฝันของหิมะเท่านั้นที่จะเกรียงคุง ... . ' ช้าเธอเริ่มท่องฝันของเธอเอง. 「คุณจะเห็นเมื่อหิมะที่มีขนาดใหญ่หิมะจะกลายเป็นนักมายากล จากนั้นหิมะจะไปทวีปเหนือไปหาพ่อและแม่ เมื่อหิมะทั้งสองพบว่าหิมะจะถามว่าทำไมพวกเขาละทิ้งหิมะออกไป ถ้าเราสามารถทำให้ความสงบสุขแล้วเราสามคนจะอยู่ด้วยกันในบ้านหลังเดียวกัน ... นี่คือความฝันของหิมะ. 」「มันเป็นความฝันที่ดี ถ้าเป็นคุณแล้วมันอย่างจะเป็นจริงขึ้นมา ... . ' ฉันเอาลมหายใจและต่อเนื่อง. 「 ... แต่ถ้าคุณไม่สามารถหาพวกเขาหรือคุณไม่สามารถทำให้ความสงบสุขกับพวกเขาหิมะยังคงมีฉัน, Elle และอาจารย์ เด็กที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า อย่าลืมว่าโอเค? 」「 ... อูขอบคุณเกรียงคุง. ' ฉันกอดเธออย่างใกล้ชิดในการสั่งซื้อเพื่อส่งไม่ได้เป็นเพียงคำพูด แต่ยังมีความอบอุ่นเพื่อให้เธอรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนี้「มันโอเคที่จะได้ยินเสียงพิณคุงหน้าอกนิด ๆ หน่อย ๆ ? 」「 Uh-huh, คุณสามารถฟังสิ่งที่คุณชอบ. ' เพื่อที่จะได้ยินเสียงเต้นของหัวใจของฉันมากขึ้นบางหิมะ nuzzled หูของเธอกับหน้าอกของฉัน. มัน เป็นที่น่าแปลกใจจั๊กจี้. อาบน้ำในแสงดาว, หิมะและฉันยังคงนำมารวมกันร่างกายของเราบางมากขึ้น. ... ผมสงสัยว่าเวลามากที่ผ่านมา. ฉันแยกออกจากร่างกายของฉันหิมะ. ขณะที่ผมกลับไปที่ห้องของฉันกับเธอฉันถาม. 「ควร เรานอนด้วยกันในคืนนี้หลังจากที่ทั้งหมดหรือไม่」「เกรียงคุงเป็น Ecchi ~~. ' Eeeh ไม่ได้ที่เรานอนด้วยกันในฟูกเดียวกันเพียงหนึ่งปีที่ผ่านมา? จากนั้นเธอก็กลับไปที่ห้องของสาว ๆ โดยไม่ต้องหันกลับ. 「ในฐานะที่เป็น ผมคิดว่าสาวแน่ใจว่าจะเติบโตอย่างรวดเร็วฮะ? 」mutterings ของชายวัยกลางคนที่มีจิตอายุมากกว่า 30 หายไปตามทางเดินที่มืด. ▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼▼ พิณ 5 ปีผู้ประกอบการค้าในมอร์ตันที่มีความเชี่ยวชาญในเครื่องมือวิเศษเปิดร้านค้าในเมืองการค้าตเวีย. มีหลายเส้นทางที่เป็นไประหว่างเมืองตเวียร์และการป้องกัน Tallcas (เช่นชื่อที่มีกำแพงสูงและพระธาตุของสงครามที่ดีของเก่า มันเป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองมากที่สุดถัดไปหลังจากที่ตเวียร์ในภูมิภาค). หนึ่งที่นิยมมากที่สุด








































































































































































 















 



 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คืนกับ snowduring คืนหลังจากที่ผมคุยกับพ่อค้าที่ตั้ง .
ผมนอนบนฟูกในห้องผู้ชายที่กระจายอยู่บนพื้น เด็กชายกำพร้า นอนบนด้านใดด้านหนึ่ง 「คุง

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 」
「 * หาว * 」 SFX : fugaa ~

ฉันได้ยิน มัว pechi pechi เสียงอยู่ใกล้หู และรู้สึกว่าถูกตบที่แก้มของฉัน .
สิ่งที่ผมรู้สึกคือมีเหตุผลเกินไปสำหรับความฝัน

「ลู่ . . . . . . . พิณพิณคุง . . . . . . . . . . . . . . 」
「กา ! 」
?「ชู่ววว ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! อย่าเสียงดังสิ ทุกคนจะตื่น 」

มันไม่ใช่ความฝัน .
หิมะมองเข้าไปที่หน้าของฉัน ฉันลืมตา
มือของเธอปกคลุมลงบนปากของฉัน ดังนั้นฉันก็จะไม่ปล่อยออกมาเสียง

มีกฎในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
ร้ายแรงที่สุดอาชญากรรมในหมู่พวกเขาว่า ผู้ชายหรือผู้หญิง sneaks ในแต่ละคนอื่น ๆในห้องตอนกลางคืน
ในกรณีที่มีการฝ่าฝืน จะได้วันเดียว ไม่มีอาหาร .
และยังได้