The pH adjusting of lysine and argi

The pH adjusting of lysine and arginine soaking solution to 7.0,
8.0, 8.7 and 8.0, 8.7, respectively, significantly increased soaking
yield and thawing yield comparable to STPP treatment (Table 4).
The cooking yield of shrimp treated with lysine at pH 8.7 and STPP
was not significantly different (p > 0.05). The degree of swelling
depends on pH which causes changes in the net charge of the
protein network and determines the amount of the water bound
(Hamm, 1972; Offer & Knight, 1988). Table 5 summarizes color of
freeze-thawed and cooked shrimps treated with lysine and arginine
at adjusted pH. Swelling strongly depends on ionic strength
and changes in the net charge (Offer & Knight, 1988) which associates
with pH of the system. Water holding capacity generally
associated with increased pH in the alkali region that would raise
the pH of the muscle (Thorarinsdottir et al., 2004). Phosphate
compounds, which exhibit good buffering capacity or least change
in pH, are often desirable (Lampila, 1992).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การปรับค่า pH ของไลซีนและอาร์จินีนแช่ไป 7.08.0, 8.7 และ 8.0, 8.7 ตามลำดับ เพิ่มแช่ผลผลิตและผลผลิตเทียบกับรักษา STPP (ตาราง 4) ละลายผลผลิตอาหารกุ้งรักษา ด้วยไลซีนที่ค่า pH 8.7 และ STPPไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (p > 0.05) ระดับของอาการบวมขึ้นกับค่า pH ที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในค่าใช้จ่ายสุทธิของการเครือข่ายของโปรตีน และกำหนดปริมาณของน้ำที่ถูกผูกไว้(Hamm, 1972 ข้อเสนอและอัศวิน 1988) ตาราง 5 สรุปสีของกุ้ง ขับแช่แข็ง และอาหารปรุงสุกรักษา ด้วยไลซีนและอาร์จินีนที่ปรับค่า pH อาการบวมขอขึ้นกับความแรงของไอออนและการเปลี่ยนแปลงสุทธิค่า (ข้อเสนอและอัศวิน 1988) ซึ่งเชื่อมโยงมีค่า pH ของระบบ ทางน้ำโดยทั่วไปเกี่ยวข้องกับค่า pH ที่เพิ่มขึ้นในภูมิภาคด่างที่จะเพิ่มค่า pH ของกล้ามเนื้อ (Thorarinsdottir et al. 2004) ฟอสเฟตสาร ซึ่งมีความจุบัฟเฟอร์ที่ดี หรือเปลี่ยนแปลงในการวัดค่า pH มักเป็นที่ต้องการ (Lampila, 1992)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปรับค่า pH ของไลซีนและอาร์จินีวิธีการแก้ปัญหาแบบ 7.0,
8.0, 8.7 และ 8.0, 8.7 ตามลำดับเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญแช่
ผลผลิตและผลผลิตละลายเปรียบได้กับการรักษา STPP (ตารางที่ 4).
อัตราผลตอบแทนการปรุงอาหารของกุ้งรับการรักษาด้วยไลซีนที่ pH 8.7 และ STPP
ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (p> 0.05) ระดับของการบวม
ขึ้นอยู่กับค่า pH ซึ่งทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในค่าใช้จ่ายสุทธิของ
เครือข่ายโปรตีนและกำหนดปริมาณของน้ำที่ถูกผูกไว้
(Hamm 1972; เสนอ & อัศวิน 1988) ตารางที่ 5 สรุปสีของ
แช่แข็งละลายและปรุงสุกกุ้งรับการรักษาด้วยไลซีนและอาร์จินี
ที่ปรับพีเอช อาการบวมอย่างรุนแรงขึ้นอยู่กับความแข็งแรงของอิออน
และการเปลี่ยนแปลงในค่าใช้จ่ายสุทธิ (ข้อเสนอและอัศวิน 1988) ซึ่งเชื่อมโยง
กับความเป็นกรดด่างของระบบ ความจุถือน้ำโดยทั่วไป
ที่เกี่ยวข้องกับค่า pH ที่เพิ่มขึ้นในภูมิภาคด่างที่จะยกระดับ
ความเป็นกรดด่างของกล้ามเนื้อ (Thorarinsdottir et al., 2004) ฟอสเฟต
สารประกอบซึ่งแสดงความจุของบัฟเฟอร์ที่ดีหรือการเปลี่ยนแปลงอย่างน้อย
ในการวัดค่า pH, มักจะเป็นที่น่าพอใจ (Lampila, 1992)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปรับ pH ของไลซีน และอาร์จินีนแช่สารละลาย 7.0 ,8.0 , 8.7 และ 8.0 , 8.7 ตามลำดับ เพิ่มขึ้น แช่ผลผลิตและการรักษาผลผลิตเทียบเท่ากับ STPP ( ตารางที่ 4 )ผลผลิตของกุ้งที่ได้รับอาหารที่มี pH 8.7 และ ไลซีนไม่แตกต่างกัน ( P > 0.05 ) ระดับของการบวมขึ้นอยู่กับค่า pH ซึ่งทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในค่าใช้จ่ายสุทธิของเครือข่ายโปรตีนและกำหนดปริมาณของน้ำผูก( แฮม , 1972 ; เสนอและอัศวิน , 1988 ) ตารางที่ 5 สรุปสีแช่แข็งละลายและต้มกุ้งที่ได้รับไลซีน และอาร์จินีนที่ปรับ pH บวมอย่างมากขึ้นอยู่กับความแรงของไอออนและการเปลี่ยนแปลงในค่าใช้จ่ายสุทธิ ( ข้อเสนอและอัศวิน , 1988 ) ซึ่งสมาคมพีเอชของระบบ ความจุน้ำที่ถือโดยทั่วไปเกี่ยวข้องกับการเพิ่ม pH ในภูมิภาคจะเพิ่มด่างpH ของกล้ามเนื้อ ( thorarinsdottir et al . , 2004 ) ฟอสเฟตสารประกอบซึ่งมีความจุน้อย หรือเปลี่ยนดีบัฟเฟอร์ใน pH มักจะที่พึงประสงค์ ( lampila , 1992 )