How are we to understand the recent

How are we to understand the recent growth of interest in city cultures and
urban lifestyles? On one level we can rightfully argue that cities have
always had cultures in the sense that they have produced distinctive cultural
products, artefacts, buildings and distinctive ways of life. It is possible
to be even more ‘culturalist’ and assert that the very organization of space,
the layout of buildings, is itself a manifestation of particular cultural codes.
In this case particular ‘deep’ culture codes may dispose us to see cities as
for example primarily economic, functional or aesthetic entities. If there is
a switch from say a more economic and functional emphasis to a more cultural
and aesthetic emphasis does it help to try to relate this to the asserted
shifts from modernity and modernism towards postmodernity and postmodernism?
If we set aside this question for the moment and focus in the
first level, the notion that cities have always had cultures, we can take this
to imply two senses of the term culture: culture as a way of life (the anthropological
sense); and culture as the arts, spiritually elevating cultural products
and experiences (high culture). One of the central themes which I will
address in this chapter is that there has been a blurring of the boundaries
between these two senses of culture which has broadened the range of phenomena
designated as culture from the arts (high culture) to take in a wide
spectrum of popular and everyday cultures in which practically any object
or experience can be deemed to be of cultural interest. This has been
accompanied by a shift in attention from lifestyles conceived as a relatively
fixed set of dispositions, cultural tastes and leisure practices which demarcate
groups from each other to the assumption that in the contemporary
city lifestyles are more actively formed. Hence the focus turns away from
lifestyle as class- or neighbourhood-based to lifestyle as the active stylization
of life in which coherence and unity give way to the playful exploration
of transitory experiences and surface aesthetic effects. It is the
compound effects of these shifts which prove to be a source of fascination
for a number of cultural commentators who are disposed to regard them as
indicators of a more fundamental social and cultural displacement which is
increasingly referred to as postmodernism.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีเราจะเข้าใจการเจริญเติบโตล่าสุดน่าสนใจในการเมืองวัฒนธรรม และวิถีชีวิตเมือง ในระดับหนึ่ง เราสามารถพวกโต้แย้งว่า การเมืองมีมักจะมีวัฒนธรรมในแง่ที่พวกเขาผลิตโดดเด่นทางวัฒนธรรมผลิตภัณฑ์ สิ่งประดิษฐ์ อาคาร และลักษณะโดดเด่นของชีวิต เป็นไปได้ยิ่ง 'culturalist' และยืนยันรูปที่องค์กรมากพื้นที่โครงร่างของอาคาร เป็นตัวเองยามรหัสเฉพาะวัฒนธรรมในกรณีนี้ รหัสวัฒนธรรมเฉพาะ 'ลึก' อาจทิ้งเราเห็นเมืองเป็นตัวอย่างหลักเศรษฐกิจ ทำงาน หรือความงามเอนทิตี ถ้ามีเปลี่ยนจากพูดเป็นเศรษฐกิจมากขึ้น และการทำงานเน้นไปวัฒนธรรมมากขึ้นและเน้นความงามไม่ได้ช่วยให้การเชื่อมโยงนี้ไปที่ assertedกะจากความทันสมัยและสมัย postmodernity และ postmodernismถ้าเราตั้งคำถามนี้ในขณะนี้ไว้ และมุ่งเน้นในการก่อน ระดับ แนวคิดที่ว่า เมืองจะมีวัฒนธรรม เราสามารถนำนี้สัมผัสวัฒนธรรมคำสองนัย: วัฒนธรรมเป็นวิถีชีวิต (ที่พัณฑ์รู้สึก); และวัฒนธรรมเป็นศิลปะ พบยกผลิตภัณฑ์วัฒนธรรมและประสบการณ์ (วัฒนธรรมระดับสูง) ชุดรูปแบบกลางที่ฉันจะอย่างใดอย่างหนึ่งในบทนี้อยู่ว่า ได้มีการอพยพของขอบเขตระหว่างสัมผัสวัฒนธรรมซึ่งมีขยายช่วงของปรากฏการณ์เหล่านี้สองกำหนดให้เป็นวัฒนธรรมศิลปะ (วัฒนธรรมระดับสูง) จะเป็นสเปกตรัมของวัฒนธรรมนิยม และชีวิตประจำวันในที่จริงวัตถุหรือประสบการณ์สามารถถือว่าเป็นวัฒนธรรมอัน นี้ได้รับพร้อม ด้วยกะในความสนใจจากชีวิตรู้สึกเป็นค่อนข้างชุดถาวรสุขุม วัฒนธรรมรสนิยม และเข้าปฏิบัติการปักปันกลุ่มจากกันสมมติฐานที่ร่วมสมัยอย่างแข็งขันมากขึ้นจะเกิดเมืองวิถีชีวิต โฟกัสเปลี่ยนไปดังนั้นชีวิตที่เป็นคลาส หรือเขียนใช้เพื่อชีวิตเป็น stylization ใช้งานอยู่ชีวิตที่ศักยภาพและความสามัคคีให้ไปสำรวจขี้เล่นอนิยมประสบการณ์และลักษณะพื้นผิวความงาม มันเป็นการผลผสมกะเหล่านี้ซึ่งพิสูจน์ให้เป็นแหล่งที่มาของเสน่ห์จำนวนแสดงวัฒนธรรมที่ตัดจำหน่ายถือเป็นพวกเขาตัวบ่งชี้ของการขึ้นพื้นฐานสังคม และวัฒนธรรมแทนที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เรียกว่า postmodernism

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการที่เราจะเข้าใจการเจริญเติบโตล่าสุดที่น่าสนใจในเมืองวัฒนธรรมและวิถีชีวิตในเมือง? ในระดับหนึ่งที่เราสามารถชอบธรรมยืนยันว่าเมืองได้เคยมีวัฒนธรรมในแง่ที่ว่าพวกเขาได้มีการผลิตทางวัฒนธรรมที่โดดเด่นผลิตภัณฑ์สิ่งของอาคารและวิธีการที่โดดเด่นของชีวิต มันเป็นไปได้ที่จะมีมากยิ่งขึ้น 'culturalist และยืนยันว่าองค์กรมากของพื้นที่รูปแบบของอาคารเป็นตัวกันของรหัสทางวัฒนธรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. ในกรณีนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง' ลึก 'รหัสวัฒนธรรมอาจทิ้งเราไปดูเมืองที่เป็นสำหรับตัวอย่างทางเศรษฐกิจส่วนใหญ่หน่วยงานที่ทำงานหรือความงาม หากมีสวิทช์จากการพูดมีความสำคัญทางเศรษฐกิจมากขึ้นและการทำงานที่จะขึ้นทางวัฒนธรรมความสำคัญและความงามที่ไม่ได้ช่วยในการพยายามที่จะสร้างความสัมพันธ์นี้เพื่อยืนยันการเปลี่ยนแปลงจากความทันสมัยและความทันสมัยต่อหลังสมัยใหม่และลัทธิหลังสมัยใหม่? ถ้าเราตั้งสำรองคำถามนี้สำหรับช่วงเวลาที่ และมุ่งเน้นในระดับแรก, ความคิดที่ว่าเมืองที่ได้เคยมีวัฒนธรรมที่เราสามารถใช้เวลานี้จะบ่งบอกความรู้สึกของสองวัฒนธรรมคำว่าวัฒนธรรมเป็นวิถีชีวิต(คนมานุษยวิทยารู้สึก); และวัฒนธรรมศิลปะการยกระดับจิตวิญญาณสินค้าทางวัฒนธรรมและประสบการณ์ (วัฒนธรรม) หนึ่งในรูปแบบกลางที่ผมจะอยู่ในบทนี้คือการที่ได้มีการเบลอของเขตแดนระหว่างทั้งสองความรู้สึกของวัฒนธรรมซึ่งได้ขยายช่วงของปรากฏการณ์กำหนดให้เป็นวัฒนธรรมศิลปะ(วัฒนธรรม) ที่จะใช้ในกว้างสเปกตรัมของวัฒนธรรมที่เป็นที่นิยมและในชีวิตประจำวันซึ่งในทางปฏิบัติวัตถุใด ๆหรือมีประสบการณ์สามารถให้ถือว่าเป็นที่สนใจของวัฒนธรรม นี้ได้รับการพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงในความสนใจจากวิถีชีวิตรู้สึกเป็นค่อนข้างชุดคงที่ของการแสดงออกรสนิยมทางวัฒนธรรมและการปฏิบัติที่เดินทางมาพักผ่อนที่แบ่งแยกกลุ่มจากแต่ละอื่นๆ ที่จะสันนิษฐานว่าในปัจจุบันวิถีชีวิตเมืองที่จะเกิดขึ้นมากขึ้นอย่างแข็งขัน ดังนั้นการมุ่งเน้นที่จะเปิดออกไปจากวิถีชีวิตที่เป็น class- หรือพื้นที่ใกล้เคียงที่ใช้ในการดำเนินชีวิตที่เป็น stylization ใช้งานของชีวิตที่เชื่อมโยงกันและความสามัคคีให้วิธีการสำรวจขี้เล่นประสบการณ์ชั่วคราวและผิวผลกระทบความงาม มันเป็นผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสารเหล่านี้ซึ่งพิสูจน์ให้เป็นแหล่งที่มาของเสน่ห์สำหรับจำนวนของการแสดงความเห็นทางวัฒนธรรมที่มีจำหน่ายจะคิดว่าพวกเขาเป็นตัวชี้วัดของการกำจัดพื้นฐานทางสังคมและวัฒนธรรมซึ่งเป็นที่เรียกว่ามากขึ้นที่จะเป็นลัทธิหลังสมัยใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วเราจะเข้าใจการเจริญเติบโตล่าสุดของความสนใจในวัฒนธรรมเมืองและ
ไลฟ์สไตล์ ? ในระดับหนึ่งเราก็ต้องยืนยันว่าเมือง
มักจะมีวัฒนธรรมในความรู้สึกที่พวกเขาได้มีการผลิตที่โดดเด่นทางวัฒนธรรม
ผลิตภัณฑ์ , สิ่งประดิษฐ์ , อาคารและวิธีการที่โดดเด่นของชีวิต มันเป็นไปได้ที่จะได้รับมากขึ้น culturalist
' ' และยืนยันว่าองค์กรของพื้นที่
รูปแบบของอาคาร คือตัวเอง การแสดงออกของรหัสทางวัฒนธรรม โดยเฉพาะคดีนี้
' รหัสวัฒนธรรมลึก ' อาจทิ้งเราเห็นเมือง
ตัวอย่างเช่นหลักเศรษฐกิจ การทำงาน หรือทางหน่วยงาน . หากมีการเปลี่ยนจากพูดเน้นเศรษฐกิจมากขึ้น และการทำงานกับวัฒนธรรม
และความงามเน้นมันช่วยในการพยายามที่จะเกี่ยวข้องกับกล่าวหา
กะจากความทันสมัย และความทันสมัยและต่อ postmodernity หลัง ?
ถ้าเราเมินเฉยคำถามนี้ในขณะนี้และมุ่งเน้นใน
ระดับแรก ความคิดว่าเมืองต้องมีวัฒนธรรม เราสามารถใช้เวลานี้
หมายถึงสองความรู้สึกของคำว่าวัฒนธรรม : วัฒนธรรมในฐานะที่เป็นวิถีชีวิต ( แง่มานุษยวิทยา
) ; และเป็นวัฒนธรรมศิลปะ ยกระดับจิตวิญญาณ
ผลิตภัณฑ์ วัฒนธรรม( วัฒนธรรมและประสบการณ์สูง ) หนึ่งในแก่นกลาง ซึ่งเราจะ
ที่อยู่ในบทนี้คือว่ามีการเบลอของขอบเขต
ระหว่างทั้งสองความรู้สึกของวัฒนธรรมซึ่งมีการขยายช่วงของปรากฏการณ์
เขตวัฒนธรรมจากศิลปะ ( วัฒนธรรมสูง ) เพื่อใช้ในสเปกตรัมกว้าง
และได้รับความนิยมวัฒนธรรมในชีวิตประจำวันซึ่งในทางปฏิบัติใด ๆ วัตถุ
หรือประสบการณ์ที่สามารถถือว่าเป็นที่สนใจวัฒนธรรม นี้ได้รับ
มาพร้อมกับเปลี่ยนความสนใจจากไลฟ์สไตล์ของรู้สึกเป็นค่อนข้าง
ตั้งค่าคงที่ของอุปนิสัย รสนิยม วัฒนธรรมและสันทนาการของการปฏิบัติซึ่ง
กลุ่มจากแต่ละอื่น ๆสมมติว่าในชีวิต
เมืองร่วมสมัยที่เกิดขึ้นอีกอย่าง ดังนั้นโฟกัสจะเปลี่ยนไปจาก
วิถีชีวิตเป็นชั้น ๆตามหรือวิถีชีวิตเป็น
stylization ปราดเปรียวของชีวิตซึ่งในการมองโลกและความสามัคคีให้กับขี้เล่นสำรวจ
ประสบการณ์ชั่วคราวและผลความงามผิว มันเป็นสารประกอบผลเหล่านี้
กะซึ่งพิสูจน์ให้เป็นแหล่งที่มาของเสน่ห์
สำหรับจำนวนของการแสดงความเห็นทางวัฒนธรรมที่มี ก็ถือว่าเป็น
ตัวชี้วัดของการสังคมและวัฒนธรรมขั้นพื้นฐานมากขึ้นซึ่ง
มากขึ้นเรียกว่าแนวคิดหลังสมัยใหม่ .