Resenting his bad luck, the poet en

Resenting his bad luck, the poet envies the successful art of others and rattles off an impressive catalogue of the ills and misfortunes of his life. His depression is derived from his being separated from the young man, even more so because he envisions the youth in the company of others while the poet is "all alone."

Stylistically, Sonnet 29 is typically Shakespearean in its form. The first eight lines, which begin with "When," establish a conditional argument and show the poet's frustration with his craft. The last six lines, expectedly beginning in line 9 with "Yet" — similar to other sonnets' "But" — and resolving the conditional argument, present a splendid image of a morning lark that "sings hymns at heaven's gate." This image epitomizes the poet's delightful memory of his friendship with the youth and compensates for the misfortunes he has lamented.

The uses of "state" unify the sonnet's three different sections: the first eight lines, lines 9 through 12, and the concluding couplet, lines 13 and 14. Additionally, the different meanings of state — as a mood and as a lot in life — contrast the poet's sense of a failed and defeated life to his exhilaration in recalling his friendship with the youth. One state, as represented in lines 2 and 14, is his state of life; the other, in line 10, is his state of mind. Ultimately, although the poet plaintively wails his "outcast state" in line 2, by the end of the sonnet he has completely reversed himself: ". . . I scorn to change my state with kings." Memories of the young man rejuvenate his spirits.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Resenting ของเขาโชคร้าย กวีอิจฉาทุกศิลปะประสบความสำเร็จของผู้อื่น และ rattles ปิดการแคตตาล็อกของ ills น่าประทับใจและความโชคร้ายของชีวิตของเขา ภาวะซึมเศร้าของเขามาของเขาถูกแยกออกจากหนุ่ม ยิ่งขึ้นดังนั้น เพราะเขา envisions เยาวชนในบริษัทของผู้อื่นในขณะที่ กวีคือ "อยู่คนเดียว"โวหาร ซอนเน็ต 29 เป็นบทละครของเชคส์โดยทั่วไปในรูปแบบ บรรทัดแรกแปด ซึ่งเริ่มต้นด้วย "เมื่อ สร้างอาร์กิวเมนต์เงื่อนไข และแสดงเสียงของกวี ด้วยฝีมือของเขา บรรทัดสุดท้ายหก expectedly เริ่มต้นในบรรทัด 9 กับ "ได้" ซึ่งคล้ายกับของโคลงอื่น ๆ "แต่" — แก้ไขอาร์กิวเมนต์เงื่อนไข แสดงภาพสวยงามของทุกวันเป็นความสนุกสนานที่ "ร้องบทสวดมนตร์ที่ประตูสวรรค์ของ" ภาพนี้นำหน่วยความจำที่น่ารื่นรมย์ของกวีของมิตรภาพของเขากับเยาวชน และชดเชยความโชคร้ายที่เขามี lamentedใช้ของ "รัฐ" รวมของซอนเน็ตสามส่วนต่าง ๆ: บรรทัดแรกแปด บรรทัดที่ 9 ถึง 12 และ couplet สรุป บรรทัดที่ 13 และ 14 นอกจากนี้ ความหมายอื่นของรัฐซึ่ง เป็นอารมณ์ และ เป็นมากในชีวิต — ความเปรียบต่างความรู้สึกของกวีของชีวิตล้มเหลว และพ่ายแพ้ให้เขาตื่นเต้นในนึกถึงมิตรภาพของเขากับเยาวชน รัฐหนึ่ง ตามที่แสดงในบรรทัดที่ 2 และ 14 เป็นชีวิต รัฐของเขา อื่น ๆ ในบรรทัดที่ 10 เป็นรัฐของจิตใจของเขา ในที่สุด แม้ว่ากวี plaintively wails สถานะของเขา"คนจรจัด" ในบรรทัดที่ 2 โดยซอนเน็ตเขามีอย่างสมบูรณ์ย้อนกลับตัวเอง: ". ... ฉันก็พากันเปลี่ยนสถานะของฉันกับพระมหากษัตริย์" ความทรงจำของชายหนุ่มฟื้นฟูจิตวิญญาณของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขัดขืนโชคร้ายของเขากวีอิจฉาศิลปะที่ประสบความสำเร็จของผู้อื่นและเขย่าแล้วมีเสียงออกจากแคตตาล็อกที่น่าประทับใจของความเจ็บป่วยและความโชคร้ายของชีวิตของเขา ภาวะซึมเศร้าของเขาได้มาจากการที่เขาถูกแยกออกมาจากชายหนุ่มมากยิ่งขึ้นดังนั้นเพราะเขาวาดภาพเยาวชนใน บริษัท ของคนอื่น ๆ ในขณะที่กวีคือ "คนเดียว." Stylistically โคลง 29 เป็นปกติเชกสเปียในรูปแบบของมัน แปดบรรทัดแรกซึ่งเริ่มต้นด้วย "เมื่อ" สร้างเงื่อนไขข้อโต้แย้งและแสดงความยุ่งยากของกวีที่มีฝีมือของเขา ช่วงหกเส้นคาดว่าจุดเริ่มต้นในสาย 9 " แต่" - คล้ายกับบทกวีอื่น ๆ " แต่" - และแก้ไขข้อโต้แย้งเงื่อนไขนำเสนอภาพที่สวยงามของความสนุกสนานในเช้าวันนั้น "ร้องเพลงสวดที่ประตูสวรรค์." ภาพนี้เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนของหน่วยความจำที่น่ารื่นรมย์กวีของมิตรภาพของเขากับเยาวชนและชดเชยความโชคร้ายที่เขาได้เสียใจ. รายงานการใช้ "รัฐ" รวมกันโคลงสามส่วนที่แตกต่าง: แปดบรรทัดแรกสายที่ 9 ถึง 12 และคู่สุดท้ายที่ สาย 13 และ 14 นอกจากนี้ความหมายที่แตกต่างกันของรัฐ - ตามอารมณ์และเป็นจำนวนมากในชีวิต - ความคมชัดความรู้สึกของกวีของชีวิตที่ล้มเหลวและพ่ายแพ้ให้กับความเบิกบานใจของเขาในการระลึกถึงมิตรภาพของเขากับเยาวชน รัฐหนึ่งเป็นตัวแทนในสายที่ 2 และ 14 เป็นรัฐของชีวิต; อื่น ๆ ในสาย 10 เป็นรัฐของจิตใจของเขา ในท้ายที่สุดแม้กวี plaintively ร้องไห้ "รัฐถูกขับไล่" ของเขาในบรรทัดที่ 2 โดยในตอนท้ายของโคลงที่เขาได้ตรงกันข้ามกับตัวเองว่า "ผมปฎิเส ธ ที่จะเปลี่ยนสถานะของฉันที่มีพระมหากษัตริย์...." ความทรงจำของชายหนุ่มชุบตัววิญญาณของเขา