The first generation of airbags, in

The first generation of airbags, included in 1987–1997 vehicle
model years (Newgard and Lewis, 2005; NHTSA, 1997), were
shown to be effective in reducing the risk of death for adult front
occupants (Graham et al., 1998; Newgard and Lewis, 2005; NHTSA,
2001; Olson et al., 2006) and for reducing risk of injury when
combined with a seatbelt (McGwin et al., 2003). However, their
force of deployment increased fatal and non-fatal injury risks for
infants/children and small adults (Olson et al., 2006; Graham et al.,
1998; Durbin et al., 2003). In response, themajority of vehiclesmanufactured
from 1998 onward had depowered airbags and advanced
airbags that used information from sensors that measured crash severity and occupant characteristics to decrease airbags’ deployment
force (Newgard and Lewis, 2005; NHTSA, 1997). Arbogast
et al. (2005) reported that depowered, second-generation airbags
lowered the risk of injury among children by approximately 33%;
however, their influence on adult non-fatal injury risks is unknown.
A recent study reported that second-generation airbags compared
to earlier airbags, do in fact reduce mortality risk among
children aged 6 years and younger but do not increase risk of death
for adult occupants (Olson et al., 2006). This study, however, had
very limited generalizability as the study populationwas restricted
to passenger cars with at least two occupants and it did not include
non-fatal injuries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถุงลมนิรภัย ในปีค.ศ. 1987-1997 รถรุ่นแรกรุ่นปี (Newgard และลูอิส 2005 NHTSA, 1997) ถูกแสดงจะมีประสิทธิภาพในการลดความเสี่ยงของการตายหน้าผู้ใหญ่ผู้โดยสาร (เกรแฮมและ al. 1998 Newgard และลูอิส 2005 NHTSA2001 โอลสันและ al. 2006) และ การลดความเสี่ยงของการบาดเจ็บเมื่อร่วมกับเข็มขัดนิรภัย (McGwin et al. 2003) อย่างไรก็ตาม พวกเขาแรงงานเพิ่มขึ้นความเสี่ยงบาดเจ็บร้ายแรง และไม่ร้ายแรงเด็กทารก/เด็กและผู้ใหญ่ขนาดเล็ก (โอลสันและ al. 2006 เกรแฮม et al.,1998 Durbin et al. 2003) ในการตอบสนอง themajority ของ vehiclesmanufacturedจากปี 1998 เป็นต้นไปมีดีพาว์ถุงลมนิรภัย และขั้นสูงถุงลมนิรภัยที่ใช้ข้อมูลจากเซนเซอร์ที่วัดความล้มเหลวรุนแรงและผู้ครอบครองลักษณะเพื่อลดการใช้งานของถุงลมนิรภัยบังคับ (Newgard และลูอิส 2005 NHTSA, 1997) Arbogastet al. (2005) รายงานว่า ดีพาว์ สำหรับถุงลมนิรภัยลดความเสี่ยงของการบาดเจ็บในเด็กประมาณ 33%อย่างไรก็ตาม อิทธิพลความเสี่ยงบาดเจ็บไม่ร้ายแรงที่ผู้ใหญ่ไม่รู้จักรายงานการศึกษาล่าสุดที่ถุงลมนิรภัยสำหรับเปรียบเทียบการถุงลมก่อนหน้านี้ ในความเป็นจริงลดเสี่ยงตายหมู่เด็กอายุ 6 ปี และอายุน้อยกว่าแต่เพิ่มความเสี่ยงของการเสียชีวิตสำหรับผู้โดยสารผู้ใหญ่ (โอลสัน et al. 2006) การศึกษานี้ อย่างไรก็ตาม มีgeneralizability จำกัดเป็น populationwas เรียนที่จำกัดผู้โดยสาร รถยนต์ที่ มีผู้โดยสารน้อยสองและมันไม่ได้มีการบาดเจ็บที่ไม่ร้ายแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รุ่นแรกของถุงลมนิรภัยรวมอยู่ใน 1987-1997 รถ
รุ่นปี (Newgard และลูอิส 2005 NHTSA, 1997) ได้
แสดงให้เห็นว่ามีประสิทธิภาพในการลดความเสี่ยงของการเสียชีวิตสำหรับผู้ใหญ่ต้อนรับ
ผู้โดยสาร (เกรแฮม et al, 1998;. Newgard และลูอิส 2005 NHTSA,
2001. โอลสัน, et al, 2006) และเพื่อลดความเสี่ยงของการบาดเจ็บเมื่อ
. รวมกับเข็มขัดนิรภัย (McGwin, et al, 2003) แต่พวกเขา
มีผลบังคับใช้ของการใช้งานที่เพิ่มขึ้นความเสี่ยงที่ร้ายแรงและไม่ร้ายแรงได้รับบาดเจ็บสำหรับ
ทารก / เด็กและผู้ใหญ่ขนาดเล็ก (โอลสัน et al, 2006;.. เกรแฮม, et al,
1998. เดอร์บิน, et al, 2003) ในการตอบสนองของ themajority vehiclesmanufactured
จาก 1998 ถุงลมนิรภัยเป็นต้นไปได้ดีพาว์และขั้นสูง
ถุงลมนิรภัยที่ใช้ข้อมูลจากเซ็นเซอร์ที่วัดความผิดพลาดความรุนแรงและลักษณะครอบครองเพื่อลดการใช้งานถุงลมนิรภัย '
แรง (Newgard และลูอิส 2005 NHTSA, 1997) Arbogast
et al, (2005) รายงานว่าถุงลมนิรภัยดีพาว์รุ่นที่สอง
ลดลงความเสี่ยงของการบาดเจ็บในเด็กโดยประมาณ 33%
. แต่อิทธิพลของพวกเขาเกี่ยวกับความเสี่ยงได้รับบาดเจ็บไม่ร้ายแรงผู้ใหญ่เป็นที่รู้จัก
จากการศึกษาที่ผ่านมามีรายงานว่าถุงลมนิรภัยรุ่นที่สองเมื่อเทียบ
เพื่อถุงลมนิรภัยก่อนหน้านี้ ทำในความเป็นจริงลดความเสี่ยงการเสียชีวิตของ
เด็กอายุ 6 ปีและอายุน้อยกว่า แต่ไม่เพิ่มความเสี่ยงของการเสียชีวิต
สำหรับผู้โดยสารที่เป็นผู้ใหญ่ (โอลสัน et al., 2006) การศึกษาครั้งนี้ แต่มี
จำกัด มาก generalizability เป็น populationwas การศึกษา จำกัด
การรถยนต์โดยสารที่มีอย่างน้อยสองผู้โดยสารและมันไม่ได้รวมถึงการ
ได้รับบาดเจ็บไม่ร้ายแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รุ่นแรกของถุงลมนิรภัยรวมในปี 1987 และ 1997 รถรุ่นปี ( newgard และ Lewis , 2005 ; NHTSA , 1997 ) ,แสดงผลในการลดความเสี่ยงของการเสียชีวิตสำหรับหน้าผู้ใหญ่อาศัย ( เกรแฮม et al . , 1998 ; newgard NHTSA และ 2005 ; , ลูอิส2001 ; โอลสัน et al . , 2006 ) และลดความเสี่ยงของการบาดเจ็บเมื่อรวมกับเข็มขัดนิรภัย ( mcgwin et al . , 2003 ) อย่างไรก็ตาม , พวกเขาบังคับของการใช้งานเพิ่มขึ้นร้ายแรงและไม่ร้ายแรงมากสำหรับความเสี่ยงทารก / เด็กและผู้ใหญ่เล็ก ( โอลสัน et al . , 2006 ; เกรแฮม et al . ,1998 ; เดอร์บิน et al . , 2003 ) ในการตอบสนอง , นำ vehiclesmanufacturedตั้งแต่ปี 1998 เป็นต้นมา depowered ถุงลมนิรภัยและทันสมัยถุงลมนิรภัยที่ใช้ข้อมูลจากเซ็นเซอร์ที่วัดชนความรุนแรงและลักษณะการครอบครองเพื่อลดการใช้งานถุงลมนิรภัย "บังคับ ( newgard และ Lewis , 2005 ; NHTSA , 1997 ) อาร์บอกัสet al . ( 2005 ) รายงานว่า depowered รุ่นถุงลมนิรภัย ,ลดความเสี่ยงของการบาดเจ็บในเด็กประมาณร้อยละ 33 ;อย่างไรก็ตาม อิทธิพลของผู้ใหญ่ไม่ร้ายแรงบาดเจ็บความเสี่ยงที่ไม่รู้จักการศึกษาล่าสุดรายงานว่ารุ่นถุงลมนิรภัย เทียบก่อนหน้านี้ถุงลมนิรภัย , ในความเป็นจริงลดความเสี่ยงการตายในเด็กอายุ 6 ปี และอายุน้อยกว่า แต่ไม่เพิ่มความเสี่ยงของการเสียชีวิตสำหรับผู้โดยสารผู้ใหญ่ ( โอลสัน et al . , 2006 ) การศึกษานี้ อย่างไรก็ตาม มี1 ) การศึกษา populationwas จํากัดรถยนต์โดยสารที่มีอย่างน้อยสอง ผู้ครอบครอง และไม่รวมไม่ร้ายแรงได้รับบาดเจ็บ