I think the part about each decade

I think the part about each decade getting better is largely about choice. My twenties were easily better than my teens, and my thirties certainly better than my twenties, but after that I started to get handed more losses, especially around health, and deaths of friends and family, that slowed the upward curve. Aging was setting in. But then, so was maturity, I like to think. That is one of the perks of getting past the teen years that is still ahead of you—-youth is not everything.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมคิดว่า ส่วนหนึ่งเกี่ยวกับแต่ละทศวรรษที่เริ่มดีขึ้นเป็นส่วนใหญ่เกี่ยวกับทางเลือก วัยยี่สิบต้น ๆ ของฉันได้อย่างง่ายดายดีกว่าวัยรุ่นของฉัน และทศวรรษของฉันแน่นอนดีกว่าทศวรรษของฉัน แต่หลังจากนั้น ผมเริ่มที่จะได้รับมอบเพิ่มเติมขาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งรอบสุขภาพ และการเสียชีวิตของเพื่อนและครอบครัว ที่ชะลอตัวโค้งขึ้นด้านบน ริ้วรอยแก้ไขการตั้งค่าใน แต่แล้ว ดังนั้นวุฒิภาวะ ผมชอบการคิด ที่หนึ่งของการผ่านเป็นวัยที่ยังคงยกา — -เยาวชนไม่ใช่ทุกอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมคิดว่าส่วนหนึ่งเกี่ยวกับแต่ละทศวรรษที่ผ่านมาเริ่มดีขึ้นเป็นส่วนใหญ่เกี่ยวกับทางเลือก วัยยี่สิบของฉันได้อย่างง่ายดายดีกว่าช่วงวัยรุ่นและวัยสามสิบของฉันแน่นอนดีกว่ายี่สิบของฉัน แต่หลังจากนั้นผมเริ่มที่จะได้รับการส่งมอบสูญเสียมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งรอบด้านสุขภาพและการตายของเพื่อนและครอบครัวที่ชะลอโค้งขึ้น ริ้วรอยก่อนวัยได้รับการตั้งค่าใน. แต่แล้วจึงได้รับการกำหนด, ฉันชอบที่จะคิด ที่เป็นหนึ่งใน perks ของการปีที่ผ่านมาวัยรุ่นที่ยังคงเป็นไปข้างหน้าของคุณ - เยาวชนไม่ได้ทุกอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันคิดว่าส่วนที่เกี่ยวกับแต่ละทศวรรษดีขึ้นเป็นส่วนใหญ่เกี่ยวกับการเลือก ยี่สิบของฉันได้อย่างง่ายดายกว่าวัยรุ่นของฉันและแน่นอนกว่ายี่สิบของฉัน thirties ของฉัน แต่หลังจากที่ผมเริ่มที่จะได้รับมอบทุนมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณสุขภาพและความตายของเพื่อน ๆและครอบครัวที่ทำให้โค้งขึ้น ริ้วรอยคือการตั้งค่าใน แต่แล้ว ก็มีวุฒิภาวะ ผมชอบคิด ที่เป็นหนึ่งในข้อดีของการที่ผ่านมาวัยรุ่นปีที่ยังคงไปข้างหน้าของคุณ -- เยาวชนไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง