However, Sino-American relations di

However, Sino-American relations did not exist in isolation. In April 1996 President Clinton visited Japan, where he signed with Prim Minister Hashimoto a Joint Declaration on Security – ‘Alliance for the 21st Century’ – that called for a review of the 1978 guidelines about Japan’s contribution to security in the Asia-Pacific. This had been a long time coming, as a result of the dissatisfaction on both sides about Japan’s role in the 1991 Gulf War. The idea was to enable Japanese forces to contribute more effectively in support of US forces in the event of their being engaged in conflict in the region, especially in the case of Korea. Apparently, no thought had been given to the Taiwan issue in the course of the protracted negotiations. But Chinese military actions over Taiwan had alarmed the Japanese public and eased passage of the agreement through the Diet. The Chinese reacted with hostility, claiming that the agreement was aimed at a containment of China and that it threatened China’s sovereignty over Taiwan. Once again it demonstrated the difficulty in pursuing an integrated international strategic policy in the post-Cold War period. In particular, the problem was aggravated by a failure to think in terms of managing the triangular relations with Tokyo and Beijing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ความสัมพันธ์ชิโนอเมริกันไม่ได้อยู่ในการแยก ในเมษายน 1996 ประธานาธิบดีคลินตันเยือนประเทศญี่ปุ่นที่เขาเซ็นสัญญากับโมโตะเรียบร้อยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการประกาศร่วมกันในการรักษาความปลอดภัย - 'พันธมิตรเพื่อศตวรรษที่ 21' - ที่เรียกร้องให้มีการทบทวนแนวทางการมีส่วนร่วมเกี่ยวกับ 1978 ประเทศญี่ปุ่นที่จะรักษาความปลอดภัยในเอเชียแปซิฟิก นี้ได้รับเป็นเวลานานมาเป็นผลมาจากความไม่พอใจของทั้งสองฝ่ายเกี่ยวกับบทบาทของญี่ปุ่นในสงครามอ่าว 1991 ความคิดที่จะช่วยให้กองกำลังของญี่ปุ่นที่จะมีส่วนร่วมได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการสนับสนุนกองกำลังของเราในกรณีที่มีการมีส่วนร่วมในความขัดแย้งในภูมิภาคของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของเกาหลี เห็นได้ชัดว่าไม่มีความคิดที่ได้รับกับปัญหาไต้หวันในหลักสูตรของการเจรจายืดเยื้อแต่การกระทำของทหารจีนกว่าไต้หวันได้ตื่นตระหนกของประชาชนญี่ปุ่นและผ่อนคลายทางเดินของข้อตกลงผ่านทางอาหาร จีนปฏิกิริยากับศัตรูอ้างว่าข้อตกลงที่ได้รับการมุ่งเป้าไปที่การควบคุมของจีนและที่มันขู่ว่าอำนาจอธิปไตยของจีนเหนือไต้หวันอีกครั้งหนึ่งที่แสดงให้เห็นถึงความยากลำบากในมันในการใฝ่หานโยบายเชิงกลยุทธ์แบบบูรณาการระหว่างประเทศในช่วงหลังสงครามเย็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งปัญหาที่กำเริบจากความล้มเหลวที่จะคิดในแง่ของการจัดการความสัมพันธ์กับรูปสามเหลี่ยมโตเกียวและปักกิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีความสัมพันธ์จีน-อเมริกันอย่างไรก็ตาม อยู่แยกกัน ในเดือน 1996 เมษายน ประธานาธิบดีคลินตันเข้าญี่ปุ่น ที่เขาเซ็นกับพริมรัฐมนตรีฮาชิโมโตะรายงานร่วมกันบนความปลอดภัย – 'พันธมิตรสำหรับศตวรรษที่ 21' – ที่เรียกว่าการทบทวนแนวทางอธิบดีเกี่ยวกับสัดส่วนของญี่ปุ่นเพื่อความปลอดภัยในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก นี้ได้เป็นเวลานานมา จากความไม่พอใจทั้งสองฝ่ายเกี่ยวกับบทบาทของญี่ปุ่นในสงครามอ่าวปี 1991 ความคิดเพื่อ ให้กองทัพญี่ปุ่นมีส่วนร่วมได้อย่างมีประสิทธิภาพสนับสนุนกองกำลังสหรัฐฯ ในกรณีของพวกเขามีหมั้นในความขัดแย้งในภูมิภาค โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของเกาหลีนั้น เห็นได้ชัด คิดไม่มีการกำหนดให้ปัญหาไต้หวันในหลักสูตรการเจรจายืดเยื้อ แต่การดำเนินการทหารจีนเหนือไต้หวันได้รับความตกใจเกี่ยวกับเส้นทางญี่ปุ่นของสาธารณะ และ eased ของข้อตกลงผ่านทางอาหาร ปฏิกิริยาที่เกิดจีนขึ้นกับศัตรู อ้างว่า ข้อตกลงมุ่งบรรจุของจีน และว่า จะคุกคามอำนาจอธิปไตยของจีนเหนือไต้หวัน อีกครั้งก็แสดงความยากลำบากในการใฝ่หาเป็นนโยบายเชิงกลยุทธ์รวมนานาชาติในช่วงสงครามเย็นภายหลัง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ปัญหามี aggravated จากความล้มเหลวคิดในแง่ของการจัดการความสัมพันธ์สามเหลี่ยมกับโตเกียวและปักกิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ถึงอย่างไรก็ตามความสัมพันธ์ sino-american ไม่มีอยู่ในระบบขจัดเสียงรบกวน ในเดือนเมษายน 1996 ประธานาธิบดีคลินตันเยี่ยมชมประเทศญี่ปุ่นซึ่งเขาได้ลงนามร่วมกับรัฐมนตรีเรียบร้อย hashimoto ร่วมในการรักษาความ ปลอดภัย - 'เป็นพันธมิตรสำหรับศตวรรษที่ 21 ' - ที่เรียกว่าสำหรับการตรวจสอบของปี 1978 ตามแนวทางที่เกี่ยวกับสนับสนุนของประเทศญี่ปุ่นในการรักษาความ ปลอดภัย ในเอเชีย - แปซิฟิก โรงแรมแห่งนี้ได้รับการมานานมาเป็นผลจากไม่พอใจที่ด้านข้างทั้งสองด้านเกี่ยวกับบทบาทของประเทศญี่ปุ่นในปี 1991 สงครามอ่าวเปอร์เซีย. ความคิดที่ว่าในการเปิดใช้งานกองทัพญี่ปุ่นในการมีส่วนร่วมได้อย่างมี ประสิทธิภาพ มากยิ่งขึ้นในการสนับสนุนของสหรัฐในกรณีที่ได้จากการเข้าร่วมในความขัดแย้งใน ภูมิภาค นี้โดยเฉพาะในกรณีของเกาหลีใต้ เห็นได้ชัดว่าไม่มีคิดว่าได้รับการแก้ไขปัญหาไต้หวันในหลักสูตรของการเจรจายืดเยื้อที่แต่การดำเนินการทางทหารจีนมากกว่าไต้หวันก็ตกใจสาธารณะแบบญี่ปุ่นและผ่อนคลายการผ่านของข้อตกลงที่ผ่านการรับประทานอาหาร จีนที่เกิดปฏิกิริยากับความเป็นปฏิปักษ์อ้างว่าสัญญาที่มีจุดมุ่งหมายในการปนเปื้อนในของจีนและว่ามันถูกคุกคามอำนาจอธิปไตยของประเทศจีนไต้หวันอีกครั้งเพราะได้แสดงให้เห็นความยากลำบากในการดำเนินธุรกิจทางด้านยุทธศาสตร์นโยบายระหว่างประเทศในช่วงหลังสงครามเย็น ในแต่ละรุ่นโดยเฉพาะปัญหานี้จะทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความล้มเหลวที่จะคิดว่าอยู่ในเงื่อนไขของการบริหารจัดการความสัมพันธ์เป็นรูปสามเหลี่ยมที่กับญี่ปุ่นและปักกิ่ง