Finally, UMG contends that the jur

 Finally, UMG contends that the jury instruction regarding willful infringement was in error.   The federal copyright statute provides for the imposition of greater penalties “[i]n a case where the copyright owner sustains the burden of proving, and the court finds, that infringement was committed willfully.”  17 U.S.C. § 504(c)(2).   In this case, the district court instructed the jury that “[a]n infringement is willful when a defendant engaged in acts that infringed a copyright and knew that those actions may infringe the copyright.”   UMG contends, correctly, that willful copyright infringement requires evidence that a defendant has knowingly or recklessly infringed on the copyright, see Zomba Enters., Inc. v. Panorama Records, Inc., and claims that the district court's use of the word “may” in the instruction led the jury to believe that it could find willful infringement based on a lesser degree of intent than knowing or recklessness.   We endorse the general proposition of law but reject the gloss that the defendant has put on the instruction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

 สุดท้าย UMG contends ที่ คำตัดสินเกี่ยวกับการละเมิดฆาตกรรมผิดพลาด   กฎหมายลิขสิทธิ์ของภาครัฐให้ใช้บทลงโทษมากขึ้น " [i] n กรณีที่เจ้าของลิขสิทธิ์ได้รับคำสั่งภาระพิสูจน์ และการศาล ว่า ละเมิดคือมุ่งมั่นจงใจ"  504(c)(2) แท้ U.S.C. 17   ในกรณีนี้ ศาลแขวงสั่งคณะลูกขุนว่า "ละเมิด n [a] เป็นฆาตกรรมเมื่อจำเลยยังหมกมุ่นกระทำ infringed ลิขสิทธิ์ และรู้ว่า การกระทำดังกล่าวอาจละเมิดลิขสิทธิ์"   UMG contends ถูกต้อง ที่ ละเมิดลิขสิทธิ์ดื้อรั้นต้องการหลักฐานจำเลยมีเจตนา หรือ recklessly infringed ในลิขสิทธิ์ ดู Zomba Enters อิเล็คทรอนิกส์ระเบียนพาโนราม่า Inc. และอ้างว่า ใช้ของศาลอำเภอคำ "อาจ"ในคำนำคณะลูกขุนเชื่อว่า สามารถค้นหาฆาตกรรมละเมิดตามระดับน้อยเจตนามากกว่ารู้หรืออำนาจ   เรารับรองข้อเสนอทั่วไปของกฎหมาย แต่เงาที่จำเลยได้วางไว้ในคำสั่งปฏิเสธการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

 ในที่สุดยูเอ็มจีเชื่อว่าการเรียนการสอนคณะลูกขุนเกี่ยวกับการละเมิดโดยเจตนาอยู่ในข้อผิดพลาด พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ของรัฐบาลกลางให้สำหรับการกำหนดบทลงโทษที่มากขึ้น "[ผม] na กรณีที่เจ้าของลิขสิทธิ์ทรงภาระการพิสูจน์และศาลพบการกระทำผิดกฎหมายที่ได้รับการมุ่งมั่นที่จงใจ". 17 USC § 504 (c) (2) ในกรณีนี้ศาลสั่งให้คณะลูกขุนว่า "[] การละเมิด n คือจงใจเมื่อจำเลยมีส่วนร่วมในการกระทำที่ละเมิดลิขสิทธิ์และรู้ว่าการกระทำเหล่านั้นอาจละเมิดลิขสิทธิ์ a." ยูเอ็มจีเชื่ออย่างถูกต้องที่ละเมิดลิขสิทธิ์จงใจต้อง หลักฐานที่แสดงว่าจำเลยมีเจตนาหรือประมาทละเมิดลิขสิทธิ์ดูซอมเข้าสู่. บริษัท วี. พาโนรามาประวัติอิงค์และอ้างว่าการใช้ศาลแขวงของคำว่า "อาจจะ" ในการเรียนการสอนที่นำคณะลูกขุนที่จะเชื่อว่า มันสามารถหาละเมิดจงใจขึ้นอยู่กับระดับน้อยเจตนากว่ารู้หรือความประมาท เรารับรองเรื่องทั่วไปของกฎหมาย แต่ปฏิเสธเงาที่จำเลยได้ใส่ในการเรียนการสอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

 สุดท้ายนะครับ เชื่อว่าคณะลูกขุนการเรียนการสอนเกี่ยวกับการละเมิดโดยจงใจในข้อผิดพลาด  กฎหมายลิขสิทธิ์แห่งชาติมีการกำหนดโทษ " มากกว่า [ ผม ] N กรณีที่เจ้าของลิขสิทธิ์ และภาระการพิสูจน์ และศาลพบว่าถูกละเมิด มุ่งมั่นตั้งใจ "   17 U.S.C . §  504 ( C ) ( 2 )  ในกรณีนี้ศาลชั้นต้นสั่งให้คณะลูกขุนว่า " [ ] N ละเมิดคือจงใจเมื่อจำเลยร่วมในการกระทำที่ละเมิดลิขสิทธิ์ และรู้ว่าการกระทำเหล่านั้นอาจละเมิดลิขสิทธิ์ "  นะครับระบุถูกต้องว่าเจตนาละเมิดลิขสิทธิ์ต้องมีหลักฐานว่าจำเลยมีเจตนาหรือประมาทละเมิดลิขสิทธิ์ เห็นซอมบ้าเข้าไป , Inc โวลต์ Panorama บันทึก )และอ้างว่า ศาลแขวงก็ใช้คำว่า " อาจจะ " ในการสอนนำคณะลูกขุนเชื่อว่ามันอาจพบการละเมิดโดยเจตนาตามระดับน้อยของเจตนากว่าทราบหรือความเสี่ยง  เรารับรองข้อเสนอกฎหมายทั่วไปแต่ปฏิเสธความเงาที่จำเลยได้เปิดสอน