Their diagnostic distinction is the

Their diagnostic distinction is therefore therapeutically pragmatic. More recently, the PGC Schizophrenia and BPD Workgroups tested for variants distinguishing the two.20 This was done in a variation on traditional case-control analysis, by conducting GWAS of schizophrenia vs BPD as opposed to cases vs controls. While no individual variants reached genome-wide significance, several were moderately significant (P < 10−5). More importantly, a polygenic score of schizophrenia vs BPD was seen to significantly predict schizophrenia vs BPD status in independent samples. Despite having the power to detect polygenic effects, more than likely, the study was underpowered to detect individual variant effects. However, it did suggest that a number of individual variants are disorder-specific. One caveat to this kind of study is that it assumes that the 2 disorders in question are themselves unitary, where they could in fact represent partially distinct genetic etiologies. Nevertheless, refinement and extension of analyses like this hold out hope of utilizing genetic information to assist in differential diagnosis, which might be especially useful in these 2 disorders, as they are sometimes difficult to distinguish cross-sectionally because of overlapping clinical features such as psychosis and agitation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความแตกต่างของการวินิจฉัยดังนั้นในทางปฏิบัติในการรักษาได้ เมื่อเร็ว ๆ นี้ โรคจิตเภท PGC และ BPD กลุ่มทดสอบสำหรับตัวแปรที่แตกต่าง two.20 นี้ทำการเปลี่ยนแปลงการวิเคราะห์ควบคุมกรณีแบบดั้งเดิม โดยดำเนินการ GWAS ของโรคจิตเภท vs บาร์เรลต่อวันเมื่อเทียบกับกรณีควบคุม vs ไม่ย่อยแต่ละตัวถึงความสำคัญของจีโนมทั้ง หลายได้ระดับปานกลางอย่างมีนัยสำคัญ (P < 10−5) สำคัญ โรคจิตเภท vs BPD คะแนน polygenic ก็เห็นมากทำนายโรคจิตเภท vs BPD สถานะในตัวอย่างอิสระ แม้จะมีอำนาจในการตรวจสอบผล polygenic มากกว่าน่า การศึกษาถูกนให้่ตรวจหาผลกระทบตัวแปรแต่ละตัว อย่างไรก็ตาม มันไม่แนะนำจำนวนของตัวแปรแต่ละตัวผิดปกติเฉพาะ Caveat หนึ่งชนิดของการศึกษานี้คือ ว่า มันถือว่า ความผิดปกติ 2 ในคำถามคือนอร์โฟล์ก ตัวเองซึ่งในความเป็นจริงเหล่านี้อาจแทนสาเหตุทางพันธุกรรมที่แตกต่างกันบางส่วน แต่ ความประณีตและส่วนขยายของการวิเคราะห์เช่นนี้ hold out hope ของใช้ข้อมูลพันธุกรรมเพื่อช่วยในการวินิจฉัยแยก ซึ่งอาจจะมีประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความผิดปกติเหล่านี้ 2 พวกเขาเป็นบางครั้งยากที่จะแยกแยะ cross-sectionally เนื่องจากลักษณะทางคลินิกเช่นโรคจิตและความปั่นป่วนที่ทับซ้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความแตกต่างการวินิจฉัยของพวกเขาจึงเป็นทางปฏิบัติรักษาโรค เมื่อเร็ว ๆ นี้ PGC โรคจิตเภทและบาร์เรลต่อวัน Workgroups ทดสอบสำหรับสายพันธุ์ที่แตกต่าง two.20 นี้ได้ดำเนินการในรูปแบบในการวิเคราะห์กรณีการควบคุมแบบดั้งเดิมโดยการดำเนินการของโรคจิตเภท GWAS VS บาร์เรลต่อวันเมื่อเทียบกับกรณี VS ควบคุม ในขณะที่ไม่มีสายพันธุ์แต่ละอย่างมีนัยสำคัญถึงจีโนมทั้งหลายอย่างมีนัยสำคัญในระดับปานกลาง (P <10-5) ที่สำคัญกว่าคะแนน polygenic ของโรคจิตเภท VS บาร์เรลต่อวันก็เห็นอย่างมีนัยสำคัญทำนายโรคจิตเภท VS สถานะบาร์เรลต่อวันในกลุ่มที่เป็นอิสระ แม้จะมีอำนาจในการตรวจสอบผลกระทบ polygenic, กว่าจะศึกษาได้ underpowered ในการตรวจสอบผลกระทบที่แตกต่างของแต่ละบุคคล แต่มันก็แสดงให้เห็นว่าจำนวนของแต่ละสายพันธุ์มีความผิดปกติท​​ี่เฉพาะเจาะจง หนึ่งข้อแม้กับชนิดของการศึกษาครั้งนี้คือการที่มันอยู่บนสมมติฐานที่ 2 ความผิดปกติในคำถามตัวเองรวมกันที่พวกเขาสามารถในความเป็นจริงแทนสาเหตุทางพันธุกรรมที่แตกต่างกันบางส่วน อย่างไรก็ตามการปรับแต่งและการขยายของการวิเคราะห์เช่นนี้ถือเอาความหวังของการใช้ข้อมูลทางพันธุกรรมเพื่อช่วยในการวินิจฉัยโรคที่แตกต่างกันซึ่งอาจจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งในทั้ง 2 ความผิดปกติเช่นที่พวกเขาบางครั้งก็ยากที่จะแยกแยะข้าม sectionally เพราะลักษณะทางคลินิกที่ทับซ้อนกันเช่นโรคจิต และการกวน