The odds ratios for these models in

The odds ratios for these models indicate that longer durations of breastfeeding are associated with larger reductions in the risk of PPD, and exclusive breastfeeding is associated with a larger reduction than any breastfeeding. However, under Model C, when we control for mothers’ health during pregnancy, these effects largely disappear; the only significant relationship which remains comes from exclusive breastfeeding for 4 weeks or longer (OR 0.81, 95 % CI 0.68, 0.97).
The relationship between breastfeeding and PPD is also weaker, the later the EPDS score is assessed; at 8 months postpartum and thereafter, most of the estimated coefficients are not significantly different from zero (indeed, a few of the results are counter-intuitive, suggesting that breastfeeding may be positivelyrelated to an increased risk of depression measured at 33 months postpartum).
Thus, for the sample as a whole, our results demonstrate little evidence for a causal relationship between breastfeeding and the risk of PPD. In the next section, we investigate the possibility that the relationship between breastfeeding and depression varies according to two factors: whether mothers were assessed as at risk of depression during pregnancy, and whether they had been planning to breastfeed their babies. We show that the relationship between breastfeeding and depression is indeed highly heterogeneous, and that this fact explains why little effect is found when considering women as a homogeneous group

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัตราส่วนราคาต่อรองสำหรับรูปแบบเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าระยะเวลานานของการให้นมแม่มีความเกี่ยวข้องกับการลดขนาดใหญ่ในความเสี่ยงของ PPD และเลี้ยงลูกด้วยนมพิเศษที่เกี่ยวข้องกับการลดการเลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่กว่าใด ๆ อย่างไรก็ตามภายใต้รุ่น C เมื่อเราควบคุมสำหรับสุขภาพของมารดาในระหว่างตั้งครรภ์ผลกระทบเหล่านี้ส่วนใหญ่หายไป; เพียง แต่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญซึ่งยังคงมาจากการเลี้ยงลูกด้วยนมพิเศษสำหรับ 4 สัปดาห์หรือนานกว่านั้น (OR 0.81, 95% CI 0.68, 0.97).
ความสัมพันธ์ระหว่างการเลี้ยงลูกด้วยนมและ PPD นอกจากนี้ยังปรับตัวลดลงในภายหลังคะแนน EPDs ประเมิน; ที่หลังคลอด 8 เดือนและหลังจากนั้นส่วนใหญ่ของสัมประสิทธิ์ประมาณไม่ได้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญจากศูนย์ (ที่จริงไม่กี่ของผลลัพธ์ที่เคาน์เตอร์บอกเลี้ยงลูกด้วยนมที่อาจจะ positivelyrelated กับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของภาวะซึมเศร้าหลังคลอดวัดที่ 33 เดือน)
ดังนั้นสำหรับตัวอย่างที่เป็นทั้งผลของเราแสดงให้เห็นถึงหลักฐานเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างเลี้ยงลูกด้วยนมและความเสี่ยงของ PPD ในส่วนถัดไปเราจะตรวจสอบความเป็นไปได้ที่ความสัมพันธ์ระหว่างการเลี้ยงลูกด้วยนมและภาวะซึมเศร้าแตกต่างกันไปตามปัจจัยสองประการไม่ว่าจะเป็นคุณแม่ที่ได้รับการประเมินเป็นที่มีความเสี่ยงของภาวะซึมเศร้าระหว่างตั้งครรภ์และไม่ว่าจะได้รับการวางแผนที่จะให้นมลูกทารกของพวกเขา เราแสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างการเลี้ยงลูกด้วยนมและภาวะซึมเศร้าเป็นจริงที่แตกต่างกันอย่างมากและที่จริงเรื่องนี้อธิบายได้ว่าทำไมผลเพียงเล็กน้อยพบเมื่อพิจารณาผู้หญิงเป็นกลุ่มที่เป็นเนื้อเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ราคาอัตราส่วนสำหรับรูปแบบเหล่านี้บ่งชี้ว่า ระยะเวลานานของการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่เกี่ยวข้องกับขนาดใหญ่ลดลงในความเสี่ยงของ PPD และการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่จะเกี่ยวข้องกับการลดขนาดใหญ่กว่าการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อย่างไรก็ตาม ในรุ่น C เมื่อเราควบคุมสุขภาพของมารดาในระหว่างตั้งครรภ์ ผลเหล่านี้ส่วนใหญ่หายไป ;แต่ความสัมพันธ์ที่ยังคงมาจากการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ สำหรับ 4 สัปดาห์หรือนานกว่านั้น ( หรือ 0.81 , 95% CI 0.68 , 0.97 )
ความสัมพันธ์ระหว่างการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่และ PPD ยังแข็งแกร่ง และต่อมาช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมาคะแนนการประเมินผล 8 เดือนหลังคลอด และหลังจากนั้น ส่วนใหญ่ของการประมาณการ ) ไม่แตกต่างจากศูนย์ ( แน่นอนไม่กี่ของผลลัพธ์งานเคาน์เตอร์ แนะนำว่า การเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาจจะบวกกับการเพิ่มความเสี่ยงของภาวะซึมเศร้าวัดที่ 33 เดือนหลังคลอด ) .
ดังนั้น สำหรับตัวอย่างที่เป็นทั้งผลของเราแสดงให้เห็นถึงหลักฐานเล็ก ๆน้อย ๆสำหรับความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่และความเสี่ยงของ PPD . ในส่วนถัดไปเราศึกษาความเป็นไปได้ว่า ความสัมพันธ์ระหว่างการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่และภาวะซึมเศร้าแตกต่างกันไปตามปัจจัย ไม่ว่ามารดาประเมินเป็นเสี่ยงซึมเศร้าระหว่างตั้งครรภ์ และไม่ว่าพวกเขาได้รับการวางแผนที่จะให้นมลูกได้ เราแสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่และภาวะซึมเศร้าก็ต่างกันมากและความจริงนี้อธิบายว่าทำไมผลน้อยคือ พบว่า ผู้หญิงเป็น
กลุ่มที่เป็นเนื้อเดียวกัน