In the second most common procedure

In the second most common procedure for MCE,
quantitative criteria are evaluated as fully
continuous variables rather than collapsing them toBoolean constraints. Boolean constraints. Such criteria are typically called factors, and express varying degrees of
suitability for the decision under consideration.
Thus, for example, proximity to roads would be
treated not as an all-or-none buffer zone of suitable
locations, but rather, as a continuous expression of
suitability according to a special numeric scale
(e.g. 0–1, 0–100, 0–255, etc.). The process of
converting data to such numeric scales is most
commonly called standardisation (Voogd 1983).
Traditionally, standardised factors are combined
by means of weighted linear combination – that is,
each factor is multiplied by a weight, with results
being summed to arrive at a multi-criteria solution. In
addition, the result may be multiplied (i.e. intersected)
by the product of any Boolean constraints that may
apply (Eastman et al 1995).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขั้นตอนที่สองทั่ว MCEประเมินเกณฑ์ปริมาณเต็มจำนวนตัวแปรต่อเนื่องมากกว่ายุบ toBoolean ข้อจำกัดเหล่านั้น ข้อจำกัดต่าง ๆ แบบบูลีน เงื่อนไขดังกล่าวโดยทั่วไปเรียกว่าปัจจัย และภาด่วนของความเหมาะสมสำหรับการตัดสินใจภายใต้การพิจารณาดังนั้น เช่น ใกล้ถนนจะไม่เป็นพื้นที่กันชน all-or-none ของเหมาะสมตำแหน่ง ขณะนี้ แต่ ค่าความต่อเนื่องของความเหมาะสมตามระดับตัวเลขพิเศษ(เช่น 0-1, 0-100, 0-255 ฯลฯ .) กระบวนการในการแปลงข้อมูลระดับตัวเลขดังกล่าวเป็นส่วนใหญ่โดยทั่วไปเรียกว่ามาตรฐาน (Voogd 1983)ประเพณี รวมตัวแบบโดยน้ำหนักผลรวมเชิงเส้นนั่นคือแต่ละตัวคูณน้ำหนัก ผลการรวมถึงการแก้ปัญหาแบบหลายเงื่อนไข ในนอกจากนี้ อาจจะคูณผล (เช่น intersected)โดยผลิตภัณฑ์ของข้อจำกัดใด ๆ Boolean ที่อาจใช้ (อีสต์แมน et al 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขั้นตอนที่พบมากที่สุดที่สองสำหรับ MCE,
เกณฑ์เชิงปริมาณได้รับการประเมินอย่างเต็มที่
ตัวแปรอย่างต่อเนื่องมากกว่าการยุบพวกเขา toBoolean จำกัด บูลีน จำกัด หลักเกณฑ์ดังกล่าวมีปัจจัยที่เรียกว่าโดยทั่วไปและแสดงองศาที่แตกต่างของ
ความเหมาะสมสำหรับการตัดสินใจภายใต้การพิจารณา.
ดังนั้นสำหรับตัวอย่างเช่นใกล้กับถนนจะได้
รับการปฏิบัติที่ไม่เป็นเขตกันชนทั้งหมดหรือไม่มีความเหมาะสม
สถานที่ แต่เป็นอย่างต่อเนื่อง การแสดงออกของ
ความเหมาะสมตามขนาดพิเศษที่เป็นตัวเลข
(เช่น 0-1, 0-100, 0-255, อื่น ๆ ) กระบวนการของการ
แปลงข้อมูลที่จะชั่งน้ำหนักเป็นตัวเลขดังกล่าวเป็นส่วนใหญ่
เรียกกันว่ามาตรฐาน (Voogd 1983).
ตามเนื้อผ้าปัจจัยที่ได้มาตรฐานจะรวมกัน
โดยใช้วิธีการเชิงเส้นถ่วงน้ำหนักรวมกัน - นั่นคือ
แต่ละปัจจัยคูณด้วยน้ำหนักที่มีผล
การสรุปที่จะมาถึง หลักเกณฑ์วิธีการแก้ปัญหาหลาย ใน
นอกจากนี้ผลที่จะได้เพิ่มขึ้น (เช่น intersected)
โดยผลิตภัณฑ์ของข้อ จำกัด แบบบูลใด ๆ ที่อาจ
นำไปใช้ (อีสต์แมน et al, 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขั้นตอนที่พบมากที่สุดที่สองสำหรับ MCE เกณฑ์เชิงปริมาณ , ถูกประเมินอย่าง

อย่างต่อเนื่องตัวแปรแทนที่จะยุบพวกเขาข้อจำกัด toboolean . เงื่อนไขบูลีน . เกณฑ์ดังกล่าวมักจะเรียกว่าปัจจัยและแสดงองศาที่แตกต่างของ
ความเหมาะสมสำหรับการตัดสินใจภายใต้การพิจารณา .
ดังนั้น ตัวอย่างเช่น ใกล้กับถนนจะ
ถือว่าไม่ได้เป็นทั้งหมด หรือ ไม่มีบัฟเฟอร์โซนเหมาะ
สถานที่ แต่เป็นการแสดงออกอย่างต่อเนื่องเพื่อความเหมาะสมตาม

ขนาดตัวเลขพิเศษ ( เช่น 0 – 1 , 0 - 100 , 0 - 255 , ฯลฯ ) กระบวนการของการแปลงข้อมูลเช่นตัวเลขระดับ

ส่วนใหญ่มักเรียกว่าให้ได้มาตรฐาน ( voogd 1983 ) .
ตามมาตรฐานปัจจัยรวมกัน
โดยวิธีการถ่วงน้ำหนักเชิงเส้นรวมกัน และนั่นคือ
แต่ละปัจจัย คือคูณด้วยน้ำหนัก กับผลลัพธ์
การสรุปถึงหลายเกณฑ์แก้ปัญหา ใน
และผลอาจจะคูณ ( เช่น intersected )
โดยผลิตภัณฑ์ของข้อ จำกัด ใด ๆที่อาจใช้บูลีน
( Eastman et al , 1995 )