Expressionism was a modernist movem

Expressionism was a modernist movement, initially in poetry and painting, originating in Germany at the beginning of the 20th century. Its typical trait is to present the world solely from a subjective perspective, distorting it radically for emotional effect in order to evoke moods or ideas.[1][2] Expressionist artists sought to express meaning[3] or emotional experience rather than physical reality.[3][4]

Expressionism was developed as an avant-garde style before the First World War. It remained popular during the Weimar Republic,[1] particularly in Berlin. The style extended to a wide range of the arts, including expressionist architecture, painting, literature, theatre, dance, film and music.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Expressionism เป็นวิธีเคลื่อนไหว ครั้งแรกในบทกวีและจิตรกรรม เกิดในเยอรมนีในตอนต้นของศตวรรษ 20 ติดตัวโดยทั่วไปจะนำเสนอโลกจากมุมมองตามอัตวิสัย distorting มันก็สำหรับผลกระทบทางอารมณ์เพื่อเรามอบให้อารมณ์หรือความคิดเท่านั้น[1][2] พบศิลปิน expressionist ขอด่วนหมายถึง [3] หรืออารมณ์มากกว่าความเป็นจริงทางกายภาพ[3][4]Expressionism ได้รับการพัฒนาเป็นแบบโอ่โถงก่อนสงครามโลกครั้งหนึ่ง มันยังคงนิยมระหว่างรัฐไวมาร์, [1] โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเบอร์ลิน แบบขยายความหลากหลายของศิลปะ สถาปัตยกรรม expressionist จิตรกรรม วรรณกรรม ละคร เต้น ภาพยนตร์ และเพลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่แสดงออกคือการเคลื่อนไหวสมัยแรกในบทกวีและภาพวาดที่มีต้นกำเนิดในประเทศเยอรมนีที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20 ลักษณะโดยทั่วไปของมันคือโลกที่จะนำเสนอ แต่เพียงผู้เดียวจากมุมมองของอัตนัยบิดเบือนอย่างรุนแรงผลกระทบทางอารมณ์เพื่อที่จะทำให้เกิดอารมณ์ความรู้สึกหรือความคิด. [1] [2] พยายามที่จะแสดงความหมายศิลปิน Expressionist [3] หรือประสบการณ์ทางอารมณ์มากกว่าความเป็นจริงทางกายภาพ . [3] [4] Expressionism รับการพัฒนาเป็นสไตล์เปรี้ยวจี๊ดก่อนสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง มันยังคงเป็นที่นิยมในช่วงสาธารณรัฐไวมาร์ [1] โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรุงเบอร์ลิน รูปแบบการขยายไปยังหลากหลายของศิลปะรวมถึงสถาปัตยกรรมศิลปะภาพวาดวรรณกรรมละคร, เต้นรำ, ภาพยนตร์และเพลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซิลวีโอ แบร์ลุสโกนีเป็นคนสมัยใหม่การเคลื่อนไหวครั้งแรกในบทกวีและภาพวาดที่เกิดในเยอรมัน ที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20 ลักษณะทั่วไปของมันคือปัจจุบันโลกแต่เพียงผู้เดียวจากมุมมองของคนนอก บิดเบือนอย่างรุนแรง เพื่อผลทางอารมณ์เพื่อปลดปล่อยอารมณ์ หรือความคิด[ 1 ] [ 2 ] ศิลปะศิลปินพยายามที่จะแสดงความหมาย [ 3 ] หรือ อารมณ์ ประสบการณ์ มากกว่า ความเป็นจริงทางกายภาพ [ 3 ] [ 4 ]

ซิลวีโอ แบร์ลุสโกนีถูกพัฒนาเป็นเปรี้ยวจี๊ดสไตล์ก่อนสงครามโลกครั้งที่ มันยังคงเป็นที่นิยมในช่วงสาธารณรัฐไวมาร์ , [ 1 ] โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเบอร์ลิน รูปแบบขยายไปยังช่วงกว้างของศิลปะ รวมทั้งสถาปัตยกรรม , ศิลปะภาพวาด , วรรณกรรม , ละคร , เต้นภาพยนตร์และดนตรี