คนจีนนิยมบริโภค"หูฉลาม"มานานกว่า 1,

คนจีนนิยมบริโภค"หูฉลาม"มานานกว่า 1,000 ปีแล้วครับ จากหลักฐานบันทึกโบราณ เรื่องราวเมนูอาหารของจักรพรรดิจีนที่มี "ซุปหูฉลาม" เป็นอาหารอันเลิศรสอลังการ ด้วยคติความเชื่อของ "หูฉลาม" เป็นที่มาของพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ ยาอายุวัฒนะ บำรุงโป๊วให้กับพลังทางเพศและบำรุงร่างกาย
หูฉลาม (Shark Fin)" คือ ชิ้นส่วนของครีบทั่วตัวของปลาฉลาม รวมถึงครีบหาง เป็นอวัยวะของฉลามที่ใช้ในการสร้างการเคลื่อนไหวและบังคับทิศทางในน้ำ
เนื้อฉลามเป็นแหล่งโปรตีนที่หลากหลาย มีรสชาติดี และไม่มีไขมันสะสมอยู่ในเนื้อ ไขมันคุณภาพของฉลามจะไปตัวสะสมตัวอยู่กันที่ "ตับ" น้ำมันตับปลาที่ได้มาจากฉลามจึงมีวิตามินมากกว่าน้ำมันตับปลาทั่วไป เช่นปลาคอตที่เราบริโภคกันอยู่ในปัจจุบันถึง 10 เท่า
.
กระดูกของฉลาม แทบทั้งตัวจะเป็นกระดูกอ่อน มีสารโปรตีนมากมายในกระดูก โปรตีนบางอย่างสามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลมะเร็ง
กระดูกอ่อนของฉลามสามารถนำมาใช้สร้างหนังเทียมเพื่อรักษาแผลไฟคลอกในมนุษย์ และสามารถบำบัดอาการผิวหนังอักเสบได้
.
ปริมาณของการบริโภคฉลามเพิ่มขึ้นตาม "ความเชื่อ" อันเกิดจากพื้นฐาน "วัฒนธรรมร่วม" ของมนุษย์ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกโดยเฉพาะประเทศจีน ไต้หวันและญี่ปุ่น ได้กระจายตัวไปสู่ภูมิภาคต่าง ๆ ที่มีชาวจีนเคลื่อนย้ายหรืออพยพเข้าไปตั้งหลักปักถิ่นฐานในทั่วโลกครับ
.
เมื่อชาวเอเชียตะวันออกไปที่ไหน ทั้งในยุโรป อเมริกา เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พวกเขาก็ต้องการบริโภคสิ่งที่มีพลังอำนาจ เช่นเดียวกับที่บรรพบุรุษของเขาเคยลิ้มรสของมันในครั้งที่อาศัยอยู่ในประเทศแม่
.
ชาวจีนที่ร่ำรวยจากความเพียรพยายาม พ่อค้า คหบดี มีเงินทองสะสมมากมาย ย่านไชน่าทาวน์ของประเทศต่าง ๆ ทุกแห่งทั่วโลกจึงเป็นกลายเป็น "ตลาด" ของพวกเขาที่จะกลับมาลิ้มรสชาติของ "หูฉลาม"
.
ความต้องการบริโภคที่มากขึ้น กำลังซื้อในโลกที่ทวีคูณ เศรษฐกิจการค้าที่รุ่งเรือง และ "ความเชื่อ" ทางวัฒนธรรม ที่ยังไม่มีการทบทวน นำมาสู่ "ความนิยม" ในการบริโภคหูฉลามที่มีจำนวนมากขึ้นหลังสงครามโลกครั้งที่สองเป็นต้นมา คือประมาณ 50 ปี ที่แล้วครับ
หลายสิบปีผ่านไป จึงเกิดการ"ฆาตกรรม" หมู่ฉลามในทะเลทั่วโลก เพื่อสนองตอบต่อการบริโภคที่พิสดารของผู้มั่งคั่งที่ยังไม่เคยมีความเข้าใจในประโยชน์อย่างแท้จริงนอกจาก "ความเชื่อ" ในนามอาหารจานหรูตามภัตตาคารเรียกว่า "หูฉลามน้ำแดง" และเนื้อที่ท้องของฉลามที่เรียกว่า “ฉลามเต้าหู้"
ส่วนที่มีค่าสูงสุดคือครีบและหาง จะถูกนำมาตากแห้ง ก่อนแล่แบ่งขนาดและเกรด แล้วนำส่งโรงงานเพื่อทำเป็น "หูฉลาม" ตามร้านอาหารจีนทั่วประเทศและส่งออกไปต่างประเทศ
.
ความเป็นจริงหูฉลามก็เป็นเพียง "กระดูกอ่อน" ที่สามารถนำมาตุ่นหรือแปรรูปเป็นอาหารที่เคี้ยวได้ง่าย มีส่วนประกอบแค่แคลเซียมและโปรตีนที่สามารถหาได้จากอาหารชนิดอื่น ๆ
.
กระดูกอ่อนของปลากลุ่มนี้ ที่ไม่ได้วิเศษไปกว่าเล็บ ไม่ได้มีคุณค่าทางอาหารมากกว่าเส้นผม แต่คนค่อนโลกกลับนิยมกินกัน เพราะรู้สึกว่านั่นคืออาหารเลิศชั้นหรูเคียงคู่อยู่ในเหลาเท่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนจีนนิยมบริโภค "หูฉลาม" มานานกว่า 1000 ปีแล้วครับจากหลักฐานบันทึกโบราณเรื่องราวเมนูอาหารของจักรพรรดิจีนที่มี "ซุปหูฉลาม" เป็นอาหารอันเลิศรสอลังการด้วยคติความเชื่อของ "หูฉลาม" เป็นที่มาของพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ยาอายุวัฒนะบำรุงโป๊วให้กับพลังทางเพศและบำรุงร่างกาย หูฉลาม (หูฉลาม) "คือชิ้นส่วนของครีบทั่วตัวของปลาฉลามรวมถึงครีบหางเป็นอวัยวะของฉลามที่ใช้ในการสร้างการเคลื่อนไหวและบังคับทิศทางในน้ำ เนื้อฉลามเป็นแหล่งโปรตีนที่หลากหลายมีรสชาติดีและไม่มีไขมันสะสมอยู่ในเนื้อไขมันคุณภาพของฉลามจะไปตัวสะสมตัวอยู่กันที่ "ตับ" น้ำมันตับปลาที่ได้มาจากฉลามจึงมีวิตามินมากกว่าน้ำมันตับปลาทั่วไปเช่นปลาคอตที่เราบริโภคกันอยู่ในปัจจุบันถึง 10 เท่า. กระดูกของฉลามแทบทั้งตัวจะเป็นกระดูกอ่อนมีสารโปรตีนมากมายในกระดูกโปรตีนบางอย่างสามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลมะเร็ง กระดูกอ่อนของฉลามสามารถนำมาใช้สร้างหนังเทียมเพื่อรักษาแผลไฟคลอกในมนุษย์และสามารถบำบัดอาการผิวหนังอักเสบได้. ปริมาณของการบริโภคฉลามเพิ่มขึ้นตาม "ความเชื่อ" อันเกิดจากพื้นฐาน "วัฒนธรรมร่วม" ของมนุษย์ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกโดยเฉพาะประเทศจีนไต้หวันและญี่ปุ่นได้กระจายตัวไปสู่ภูมิภาคต่างๆ ที่มีชาวจีนเคลื่อนย้ายหรืออพยพเข้าไปตั้งหลักปักถิ่นฐานในทั่วโลกครับ. เมื่อชาวเอเชียตะวันออกไปที่ไหนทั้งในยุโรปอเมริกาเอเชียตะวันออกเฉียงใต้พวกเขาก็ต้องการบริโภคสิ่งที่มีพลังอำนาจเช่นเดียวกับที่บรรพบุรุษของเขาเคยลิ้มรสของมันในครั้งที่อาศัยอยู่ในประเทศแม่. ชาวจีนที่ร่ำรวยจากความเพียรพยายามพ่อค้าคหบดีมีเงินทองสะสมมากมายย่านไชน่าทาวน์ของประเทศต่างๆ ทุกแห่งทั่วโลกจึงเป็นกลายเป็น "ตลาด" ของพวกเขาที่จะกลับมาลิ้มรสชาติของ "หูฉลาม" . ความต้องการบริโภคที่มากขึ้นกำลังซื้อในโลกที่ทวีคูณและเศรษฐกิจการค้าที่รุ่งเรือง "ความเชื่อ" ทางวัฒนธรรมที่ยังไม่มีการทบทวนนำมาสู่ "ความนิยม" ในการบริโภคหูฉลามที่มีจำนวนมากขึ้นหลังสงครามโลกครั้งที่สองเป็นต้นมาคือประมาณ 50 ปีที่แล้วครับ หลายสิบปีผ่านไปจึงเกิดการ "ฆาตกรรม" หมู่ฉลามในทะเลทั่วโลกเพื่อสนองตอบต่อการบริโภคที่พิสดารของผู้มั่งคั่งที่ยังไม่เคยมีความเข้าใจในประโยชน์อย่างแท้จริงนอกจาก "ความเชื่อ" ในนามอาหารจานหรูตามภัตตาคารเรียกว่า "หูฉลามน้ำแดง" และเนื้อที่ท้องของฉลามที่เรียกว่า "ฉลามเต้าหู้" ส่วนที่มีค่าสูงสุดคือครีบและหางจะถูกนำมาตากแห้งก่อนแล่แบ่งขนาดและเกรดแล้วนำส่งโรงงานเพื่อทำเป็นตามร้านอาหารจีนทั่วประเทศและส่งออกไปต่างประเทศ "หูฉลาม". ๆ ความเป็นจริงหูฉลามก็เป็นเพียง "กระดูกอ่อน" ที่สามารถนำมาตุ่นหรือแปรรูปเป็นอาหารที่เคี้ยวได้ง่ายมีส่วนประกอบแค่แคลเซียมและโปรตีนที่สามารถหาได้จากอาหารชนิดอื่น. กระดูกอ่อนของปลากลุ่มนี้ที่ไม่ได้วิเศษไปกว่าเล็บไม่ได้มีคุณค่าทางอาหารมากกว่าเส้นผมแต่คนค่อนโลกกลับนิยมกินกันเพราะรู้สึกว่านั่นคืออาหารเลิศชั้นหรูเคียงคู่อยู่ในเหลาเท่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนจีนนิยมบริโภค "หูฉลาม" มานานกว่า 1,000 ปีแล้วครับจากหลักฐานบันทึกโบราณ "ซุปหูฉลาม" เป็นอาหารอันเลิศรสอลังการด้วยคติความเชื่อของ "หูฉลาม" เป็นที่มาของพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ยาอายุวัฒนะ
(หูฉลาม) "คือชิ้นส่วนของครีบทั่วตัวของปลาฉลามรวมถึงครีบหาง
มีรสชาติดีและไม่มีไขมันสะสมอยู่ในเนื้อ "ตับ" 10
เท่า.
กระดูกของฉลามแทบทั้งตัวจะเป็นกระดูกอ่อนมีสารโปรตีนมากมายในกระดูก "ความเชื่อ" อันเกิดจากพื้นฐาน "วัฒนธรรมร่วม" ไต้หวันและญี่ปุ่นได้กระจายตัวไปสู่ภูมิภาคต่าง ๆ ทั้งในยุโรปอเมริกาเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พ่อค้าคหบดีมีเงินทองสะสมมากมายย่านไชน่าทาวน์ของประเทศต่าง ๆ ทุกแห่งทั่วโลกจึงเป็นกลายเป็น "ตลาด" ของพวกเขาที่จะกลับมาลิ้มรสชาติของ กำลังซื้อในโลกที่ทวีคูณเศรษฐกิจการค้าที่รุ่งเรืองและ "ความเชื่อ" ทางวัฒนธรรมที่ยังไม่มีการทบทวนนำมาสู่ "ความนิยม" คือประมาณ 50 ที่แล้วปีครับหลายสิบปีผ่านไปจึงเกิดหัวเรื่อง: การ "ฆาตกรรม" หมู่ฉลามในทะเลทั่วโลก "ความเชื่อ" "หูฉลามน้ำแดง" และเนื้อที่ท้องของฉลามที่เรียกว่า จะถูกนำมาตากแห้งก่อนแล่แบ่งขนาดและเกรดแล้วนำส่งโรงงานเพื่อทำเป็น "หูฉลาม" "กระดูกอ่อน" ๆ. กระดูกอ่อนของปลากลุ่มนี้ที่ไม่ได้วิเศษไปกว่าเล็บ แต่คนค่อนโลกกลับนิยมกินกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนจีนนิยมบริโภค " หูฉลาม " มานานกว่า 1000 ปีแล้วครับจากหลักฐานบันทึกโบราณเรื่องราวเมนูอาหารของจักรพรรดิจีนที่มี " ซุปหูฉลาม " เป็นอาหารอันเลิศรสอลังการด้วยคติความเชื่อของ " หูฉลาม " เป็นที่มาของพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ยาอายุวัฒนะหูฉลาม ( หูฉลาม ) " ความชิ้นส่วนของครีบทั่วตัวของปลาฉลามรวมถึงครีบหางเป็นอวัยวะของฉลามที่ใช้ในการสร้างการเคลื่อนไหวและบังคับทิศทางในน้ำ
เนื้อฉลามเป็นแหล่งโปรตีนที่หลากหลายมีรสชาติดีและไม่มีไขมันสะสมอยู่ในเนื้อไขมันคุณภาพของฉลามจะไปตัวสะสมตัวอยู่กันที่ " ตับ " น้ำมันตับปลาที่ได้มาจากฉลามจึงมีวิตามินมากกว่าน้ำมันตับปลาทั่วไป10 เท่า
แทบทั้งตัวจะเป็นกระดูกอ่อนมีสารโปรตีนมากมายในกระดูกโปรตีนบางอย่างสามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลมะเร็ง

กระดูกของฉลาม .กระดูกอ่อนของฉลามสามารถนำมาใช้สร้างหนังเทียมเพื่อรักษาแผลไฟคลอกในมนุษย์และสามารถบำบัดอาการผิวหนังอักเสบได้

ปริมาณของการบริโภคฉลามเพิ่มขึ้นตาม " ความเชื่อ " อันเกิดจากพื้นฐาน " วัฒนธรรมร่วม " ของมนุษย์ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกโดยเฉพาะประเทศจีนไต้หวันและญี่ปุ่นได้กระจายตัวไปสู่ภูมิภาคต่างไม่มี.
เมื่อชาวเอเชียตะวันออกไปที่ไหนทั้งในยุโรปอเมริกาเอเชียตะวันออกเฉียงใต้พวกเขาก็ต้องการบริโภคสิ่งที่มีพลังอำนาจเช่นเดียวกับที่บรรพบุรุษของเขาเคยลิ้มรสของมันในครั้งที่อาศัยอยู่ในประเทศแม่

ชาวจีนที่ร่ำรวยจากความเพียรพยายามพ่อค้าคหบดีมีเงินทองสะสมมากมายย่านไชน่าทาวน์ของประเทศต่างจะทุกแห่งทั่วโลกจึงเป็นกลายเป็น " ตลาด " ของพวกเขาที่จะกลับมาลิ้มรสชาติของ " หูฉลาม "

ความต้องการบริโภคที่มากขึ้นกำลังซื้อในโลกที่ทวีคูณเศรษฐกิจการค้าที่รุ่งเรืองและ " ความเชื่อ " ทางวัฒนธรรมที่ยังไม่มีการทบทวนนำมาสู่ " ความนิยม "คือประมาณ 50 ที่แล้วครับ
.หลายสิบปีผ่านไปจึงเกิดการ " ฆาตกรรม " หมู่ฉลามในทะเลทั่วโลกเพื่อสนองตอบต่อการบริโภคที่พิสดารของผู้มั่งคั่งที่ยังไม่เคยมีความเข้าใจในประโยชน์อย่างแท้จริงนอกจาก " ความเชื่อ "" หูฉลามน้ำแดงและเนื้อที่ท้องของฉลามที่เรียกว่า " ฉลามเต้าหู้ "
"ส่วนที่มีค่าสูงสุดคือครีบและหางจะถูกนำมาตากแห้งก่อนแล่แบ่งขนาดและเกรดแล้วนำส่งโรงงานเพื่อทำเป็น " หูฉลาม " ตามร้านอาหารจีนทั่วประเทศและส่งออกไปต่างประเทศ

ความเป็นจริงหูฉลามก็เป็นเพียง " กระดูกอ่อน " ที่สามารถนำมาตุ่นหรือแปรรูปเป็นอาหารที่เคี้ยวได้ง่ายมีส่วนประกอบแค่แคลเซียมและโปรตีนที่สามารถหาได้จากอาหารชนิดอื่นไม่มี

กระดูกอ่อนของปลากลุ่มนี้ที่ไม่ได้วิเศษไปกว่าเล็บไม่ได้มีคุณค่าทางอาหารมากกว่าเส้นผมแต่คนค่อนโลกกลับนิยมกินกันเพราะรู้สึกว่านั่นคืออาหารเลิศชั้นหรูเคียงคู่อยู่ในเหลาเท่านั้น