Chatterjee's work did not exist in

Chatterjee's work did not exist in isolation. It reflected a ferment in Indian historical studies from the late 1970s, generated by the Subaltern Studies group whose participants were historians both in India and in the West. Led by the distinguished radical scholar, Ranajit Guha, the Subaltern Studies group followed a basically Marxist historiographical model. However, its Marxism was one which sought to capture the difference between the orthodox Marxism of mature capitalist societies and the conditions of colonial society where the subject of history was not the fledgling working class of the modern industrial sector, but the vast majority and variety of the oppressed or subaltern classes. Drawing on Marxist innovators such as Mao Zedong and Antonio Gramsci, the subaltern historians of the early 1980s wrote creative counter-histories exploring silent tracks of subaltern resistance within what Guha described as “the prose of counter-insurgency.” As they increasingly encountered the ideas of cultural studies, particularly in their critique of bourgeois nationalism, certain methodological differences began to appear both within the group and from their earlier studies. This was perhaps dramatized by the question posed by the deconstructionist literary critic, Gayatri Spivak: Can the subaltern speak? Can the historian find the true voice of the oppressed in the language and texts of the Other? Even more, is the search for the subject of history – for the class or group that will make the historical future – not after all chimerical when the oppressed can also be the oppressor, the exploited worker also the petty patriarch?2 Faced with such intractable questions, some subaltern historians turned to question History itself as a problematic universalization of a recent European mode of dealing with the past. Putting it bluntly, Dipesh Chakrabarty stated, “in so far as the academic discourse of history – that is, ‘history’ as a discourse produced at the institutional site of the university – is concerned, ‘Europe’ remains the sovereign, theoretical subject of all histories, including the ones we call ‘Indian,’ ‘Chinese,’ ‘Kenyan,’ and so on. There is a peculiar way in which all these other histories tend to become variations on a master narrative that could be called ‘the history of Europe.’” Hence Chakrabarty's call to provincialize the history of Europe

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีงานของ Chatterjee อยู่แยกกัน มันสะท้อนให้เห็นความสับสนอลหม่านต่อในการศึกษาประวัติศาสตร์อินเดียจากปลายทศวรรษที่ 1970 สร้างขึ้น โดยกลุ่มศึกษา Subaltern ซึ่งผู้เข้าร่วมมีนักประวัติศาสตร์ทั้ง ในอินเดีย และตะวันตก นำ โดยนักวิชาการรุนแรงแตกต่าง Ranajit Guha กลุ่มศึกษา Subaltern ตามพื้น Marxist รุ่น historiographical อย่างไรก็ตาม ของลัทธิมากซ์ได้ที่จะจับความแตกต่างระหว่างลัทธิมากซ์ดั้งเดิมของสังคมเติบโตทุนและเงื่อนไขของสังคมโคโลเนียลที่เรื่องประวัติศาสตร์ไม่ใช่ ภาคอุตสาหกรรมทันสมัย แต่ใหญ่ และหลากหลายชั้นอ่อนแอ หรือ subaltern ชั้นนกที่ทำงาน วาดบน innovators Marxist เหมาเจ๋อตงและ Antonio Gramsci นักประวัติศาสตร์ subaltern ของต้นทศวรรษ 1980 เขียนประวัติซึ่งสร้างสรรค์สำรวจเพลงเงียบต้าน subaltern ภายใน Guha ที่อธิบายว่า "ในร้อยแก้วของปราบปรามการก่อกบฏ" เป็นมากขึ้นจะพบแนวคิดเกี่ยวกับวัฒนธรรมศึกษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการวิจารณ์ของชาตินิยมชนชั้นกลาง ความแตกต่างบาง methodological เริ่มปรากฏภาย ในกลุ่ม และ จากการศึกษาก่อนหน้านี้ นี้เป็นนาฏ โดยคำถามที่โดย deconstructionist วรรณกรรมวิจารณ์ กายาตริแวคค์บางทีถ้าคุณต้องเพื่อ: สามารถพูด subaltern สามารถนักประวัติศาสตร์หาเสียงจริงของที่อ่อนแอในภาษาและข้อความของอื่น ๆ ยิ่ง เป็นการค้นหา สำหรับหัวข้อประวัติศาสตร์– สำหรับคลาสหรือกลุ่มที่จะทำให้อนาคตประวัติศาสตร์ – ไม่จาก chimerical เมื่อที่อ่อนแอสามารถ oppressor ผู้ปฏิบัติงาน exploited ยังพระ petty ? Faced 2 ด้วยคำถามดังกล่าว intractable นักประวัติศาสตร์บาง subaltern หันไปถามประวัติตัวเองเป็น universalization ปัญหาของโหมดยุโรปล่าสุดจัดการกับอดีต วางตรงไปตรงมา Dipesh Chakrabarty ระบุ "ในตราบเกี่ยวข้องวาทกรรมวิชาการประวัติศาสตร์ –คือ, 'ประวัติศาสตร์' เป็นการอภิปรายที่ผลิตเว็บไซต์สถาบันของมหาวิทยาลัย- 'ยุโรป' ยังคง เรื่องอธิปไตย ทฤษฎีประวัติ รวมถึงคนที่เราเรียก 'อินเดีย 'จีน 'เคนยา และอื่น ๆ มีลักษณะเฉพาะซึ่งทั้งหมดเหล่านี้อื่น ๆ หากมีแนวโน้มจะ กลายเป็น รูปแบบในการเล่าเรื่องหลักที่อาจจะเรียกว่า 'ประวัติศาสตร์ของยุโรป ' " ดังนั้นของ Chakrabarty โทร provincialize ประวัติศาสตร์ยุโรป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำงาน Chatterjee ไม่ได้อยู่ในการแยก มันสะท้อนให้เห็นหมักในการศึกษาประวัติศาสตร์ของอินเดียในช่วงปลายปี 1970 ที่สร้างขึ้นโดยกลุ่มที่มีการศึกษาบังคับหมวดผู้เข้าร่วมเป็นนักประวัติศาสตร์ทั้งในอินเดียและในเวสต์ นำโดยนักวิชาการที่รุนแรงแตกต่าง Ranajit กูกลุ่มบังคับหมวดการศึกษาตามรูปแบบ historiographical มาร์กซ์โดยทั่วไป อย่างไรก็ตามมาร์กซ์ที่เป็นคนหนึ่งที่พยายามที่จะจับความแตกต่างระหว่างมาร์กซ์ดั้งเดิมของสังคมทุนน​​ิยมผู้ใหญ่และเงื่อนไขของสังคมในยุคอาณานิคมที่เรื่องของประวัติศาสตร์ไม่ได้เป็นนกระดับการทำงานของภาคอุตสาหกรรมที่ทันสมัย​​ แต่ส่วนใหญ่และความหลากหลายของ ชนชั้นผู้ถูกกดขี่หรือพด การวาดภาพบนนวัตกรรมมาร์กซ์เช่นเหมาเจ๋อตงและอันโตนิโอกรัมชี่ประวัติศาสตร์พดของต้นทศวรรษ 1980 เขียนประวัติศาสตร์เคาน์เตอร์สร้างสรรค์สำรวจแทร็คที่เงียบของความต้านทานนายทหารที่อยู่ในสิ่งที่กูอธิบายว่า "ร้อยแก้วเคาน์เตอร์ก่อความไม่สงบ." ขณะที่พวกเขามากขึ้นพบความคิด การศึกษาวัฒนธรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการวิจารณ์ของพวกเขาของลัทธิชาตินิยมชนชั้นกลางที่แตกต่างกันวิธีการบางอย่างที่เริ่มปรากฏให้เห็นทั้งในกลุ่มและจากการศึกษาก่อนหน้านี้ นี้เป็นละครอาจจะโดยคำถามที่ถูกวางโดยนักวิจารณ์วรรณกรรม deconstructionist ตรีสปิแว็ก: พดสามารถพูด? ประวัติศาสตร์พบเสียงที่แท้จริงของผู้ที่ถูกกดขี่ในภาษาและข้อความอื่น ๆ หรือไม่ มากยิ่งขึ้นคือการค้นหาสำหรับเรื่องของประวัติศาสตร์ - สำหรับการเรียนหรือกลุ่มที่จะทำให้อนาคตทางประวัติศาสตร์ - ไม่ได้หลังจากเพ้อเจ้อทั้งหมดเมื่อผู้ถูกกดขี่ยังสามารถที่จะบีบบังคับให้คนงานใช้ประโยชน์นอกจากนี้ยังมีพระสังฆราชอนุ 2 ต้องเผชิญกับความยากดังกล่าวหรือไม่ คำถามบางประวัติศาสตร์พดหันไปถามประวัติตัวเองเป็นปัญหาสากลของโหมดยุโรปที่ผ่านมาของการจัดการกับอดีตที่ผ่านมา วางไว้โผงผาง Dipesh Chakrabarty กล่าวว่า "ในเพื่อให้ห่างไกลเป็นวาทกรรมทางวิชาการของประวัติศาสตร์ - นั่นคือ 'ประวัติศาสตร์' เป็นวาทกรรมที่ผลิตได้ที่เว็บไซต์สถาบันของมหาวิทยาลัย - เป็นห่วง 'ยุโรป' ยังคงอธิปไตยภายใต้ทฤษฎี ประวัติศาสตร์ทั้งหมดรวมทั้งคนที่เราเรียกว่า 'อินเดีย' 'จีน' 'เคนยา' และอื่น ๆ มีวิธีการที่แปลกประหลาดที่ทุกประวัติศาสตร์อื่น ๆ เหล่านี้มีแนวโน้มที่จะกลายเป็นรูปแบบในการเล่าเรื่องหลักที่อาจเรียกได้ว่าเป็นประวัติศาสตร์ของยุโรป. '"โทร Chakrabarty ดังนั้นเพื่อ provincialize ประวัติศาสตร์ของยุโรป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

chatterjee ทำงานไม่ได้อยู่โดดเดี่ยว มันสะท้อนให้เห็นถึงความปั่นป่วนในการศึกษาประวัติศาสตร์ของอินเดียจากปี 1970 ที่สร้างขึ้นโดย subaltern การศึกษากลุ่มที่เข้าร่วมเป็นนักประวัติศาสตร์ทั้งในอินเดียและในตะวันตก นำโดย สุธี รุนแรงแตกต่าง ranajit guha , subaltern การศึกษากลุ่มตามลัทธิมาร์กซ์ก่อตั้งโดยทั่วไปรูปแบบ อย่างไรก็ตามของมาร์กเป็นหนึ่งซึ่งพยายามที่จะจับความแตกต่างระหว่าง Orthodox ลัทธิมาร์กของผู้ใหญ่ทุนนิยมสังคม และสภาวะของสังคม เรื่องของประวัติศาสตร์อาณานิคมที่ไม่ใช่เพิ่งทำงานชั้นเรียนของภาคอุตสาหกรรมที่ทันสมัย แต่ส่วนใหญ่และความหลากหลายของผู้ถูกกดขี่ หรือ subaltern ชั้นเรียน การวาดภาพบนนวัตกรรม เช่น เหมา เจ๋อตง และอันโตนิโอมาร์กซ์ซายการ subaltern นักประวัติศาสตร์ในช่วงต้นทศวรรษที่ 1980 เขียนสร้างสรรค์นับประวัติศาสตร์การสำรวจเงียบติดตาม subaltern ความต้านทานภายใน อะไร guha อธิบาย " งานประพันธ์ของเคาน์เตอร์การจลาจล . " พวกเขามากขึ้นพบความคิดทางวัฒนธรรมศึกษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการวิจารณ์ของชนชั้นกลางชาตินิยมหนึ่งในความแตกต่างที่เริ่มปรากฏ ทั้งภายในกลุ่ม และจากการศึกษาก่อนหน้านี้ของพวกเขา นี้อาจจะ dramatized โดยคำถามที่ posed โดย deconstructionist วรรณกรรมนักวิจารณ์ กายาตรีสปีเวิก : สามารถ subaltern พูด ? สามารถ นักประวัติศาสตร์พบเสียงที่แท้จริงของผู้ถูกกดขี่ในภาษาและข้อความอื่นๆ ยิ่งคือการค้นหาในเรื่องของประวัติศาสตร์–สำหรับชั้นเรียนหรือกลุ่มที่จะทำให้อนาคตประวัติศาสตร์และไม่หลังจากทั้งหมดที่ไม่เป็นจริงเมื่อถูกกดขี่ยังสามารถกดขี่ , โจมตีคนงานยังใจแคบประมุข ? 2 ต้องเจอกับบทเสริมคำถามนักประวัติศาสตร์บางคน subaltern หันไปถามประวัติตัวเองเป็น universalization ปัญหาของโหมดยุโรปล่าสุดของการจัดการกับอดีต ว่ากันตามตรงเลยนะ ดิเปช จักรปาตีกล่าวว่า " เท่าที่วาทกรรมทางวิชาการประวัติศาสตร์–นั่นคือ ' ประวัติศาสตร์ ' เป็นวาทกรรมที่ผลิต ใน เว็บไซต์ ของมหาวิทยาลัย และสถาบันที่เกี่ยวข้อง , ' ยุโรป ' ยังคงเป็นอธิปไตยเรื่องทฤษฎีของประวัติทั้งหมด รวมถึงคนที่เราเรียกว่า ' อินเดีย ' ' จีน ' ' เคนยา ' และอื่น ๆ มีเฉพาะทางซึ่งในประวัติศาสตร์อื่น ๆ ทั้งหมดเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะกลายเป็นรูปแบบที่อาจารย์เล่าเรื่องที่อาจจะเรียกว่า " ประวัติศาสตร์ยุโรป ' " ดังนั้น chakrabarty โทรหา provincialize ประวัติศาสตร์ของยุโรป