Nevertheless, Charles Keyes argues

Nevertheless, Charles Keyes argues that the money donated to the wat has been,
in fact, spent wisely by the wat on construction of various buildings in the wat for the
good of the community. Furthermore, villagers are normally hired for such constructions.
The result is an improvement of employment conditions in the village, i.e. more jobs
available for villagers. The wat is also seen as a centre for social welfare, particularly for
those who need helps. As many ceremonies are held at the wat, it is thus normal for the
wat to collect all necessities, such as tables, chairs, dishes, pots and pans and even
blankets, pillows and bed sheets for uses in community ceremonies. Such necessities are
often lent out to villagers on many occasions, such as house blessings, marriage
ceremonies and the likes. Finally, it is found that money donated by the poor may, as has
been claimed, amount to twenty percent of their incomes. But the rich spend less probably not exceeding 5% of their incomes, though the amount of money is larger.
This means that savings and investments in economic activities, i.e. economic motives,
are not lacking. Buddhism teaches people not to be greedy, but at the same time one has
to carry out one’s own life in a rational way.1 During economic downturn of 1990’s,
Buddhism provides a way out to the Thai rural people. One has to be content and
satisfied with one’s lots. Those who work in the cities lost their jobs and returned to their
hometowns. They have managed to live in a simple way and have not lost their faith and
hope to have a better life economically again. They will certainly go back to work again
if the economic conditions are favorable. Buddhism, therefore, is not a hindrance though
not a direct stimulation for economic development. It teaches people to live in a simple
life and be satisfied with all they have got. Anyway, I am not saying that village people
are all happy. What I am trying to say is that the rural economic niche helps to lessen the
hardship of the life of people. In the village, people do have “social capital”, to use the
term coined by the World Bank, to maintain at least a minimum level of living standard.
That is they can, at least, survive during the period of economic downturn.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม คีย์สชาร์ลส์ระบุว่า เงินที่บริจาคให้วัดได้รับในความเป็นจริง ใช้จ่ายอย่างชาญฉลาด โดยวัดจากการก่อสร้างอาคารต่าง ๆ ในวัดสำหรับการดีของชุมชน นอกจากนี้ ชาวบ้านปกติจ้างสำหรับก่อสร้างดังกล่าวผลที่ได้คือ การปรับปรุงสภาพการจ้างงานในหมู่บ้าน งานเพิ่มเติมเช่นพร้อมใช้งานสำหรับชาวบ้าน วัดยังเห็นเป็นศูนย์กลางสำหรับสวัสดิการสังคม โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่ต้องการช่วย เป็นหลายพิธีจะจัดขึ้นที่วัด จึงปกติสำหรับการวัดเพื่อรวบรวมปัจจัยทั้งหมด โต๊ะ เก้าอี้ อาหาร กระถางกระทะ และแม้ผ้าห่ม หมอนและผ้าปูเตียงสำหรับใช้ในพิธีกรรมชุมชน ปัจจัยดังกล่าวมีมักจะให้ยืมชาวบ้านหลายครั้ง เช่นบ้านพร แต่งงานพิธีและชอบ ในที่สุด มันถูกพบว่า เงินที่บริจาค โดยคนจนอาจ มีการอ้าง จำนวนร้อยละยี่สิบของรายได้ของพวกเขา แต่รวยใช้น้อยคงไม่เกิน 5% ของรายได้ของพวกเขา แม้ว่าจำนวนเงินที่มีขนาดใหญ่หมายความ ว่า ประหยัด และลงทุนในกิจกรรมทางเศรษฐกิจ เศรษฐกิจเช่นแรงจูงใจจะขาด พุทธศาสนาสอนคนไม่ให้โลภ แต่ในเวลาเดียวกัน หนึ่งการดำเนินชีวิตของตัวเองหนึ่งใน way.1 มีเหตุผลในช่วงเศรษฐกิจตกต่ำของปี 1990ศาสนาพุทธมีทางออกที่คนชนบทไทย การเนื้อหา และพอ มีของจำนวนมาก ผู้ที่ทำงานในเมืองสูญเสียงานของพวกเขา และกลับไปของพวกเขาตรงนี้ มีจัดการอยู่ในวิธีง่าย และได้สูญเสียศรัทธา และหวังว่าจะมีชีวิตดีทางเศรษฐกิจอีกครั้ง พวกเขาจะแน่นอนกลับไปทำงานอีกครั้งถ้าเศรษฐกิจไม่ดี พระพุทธศาสนา ดังนั้น ไม่กำแพงแม้ว่าไม่มีโดยตรงกระตุ้นการพัฒนาทางเศรษฐกิจ สอนให้คนในเรียบง่ายชีวิต และไม่พอใจกับทั้งหมดที่พวกเขาได้มีการ อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้บอกว่า คนหมู่บ้านจะมีความสุข สิ่งที่ผมอยากจะบอกคือ ว่า ช่องเศรษฐกิจชนบทช่วยลดการความยากลำบากของชีวิตของท่าน ในหมู่บ้าน คนมี "ทุนทางสังคม" การใช้คำประกาศเกียรติคุณจากธนาคารโลก ในการรักษาน้อยระดับต่ำสุดของชีวิตนั่นคือพวกเขาสามารถ น้อย อยู่รอดช่วงเศรษฐกิจตกต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามชาร์ลส์คีย์สระบุว่าเงินที่บริจาคให้กับวัดได้รับ
ในความเป็นจริงการใช้จ่ายอย่างชาญฉลาดโดยการวัดในการก่อสร้างของอาคารต่าง ๆ ในวัดสำหรับการ
ที่ดีของชุมชน นอกจากนี้ชาวบ้านได้รับการว่าจ้างตามปกติสำหรับการก่อสร้างดังกล่าว.
ผลที่ได้คือการปรับปรุงสภาพการจ้างงานในหมู่บ้านเช่นงานอื่น ๆ อีกมากมาย
พร้อมใช้งานสำหรับชาวบ้าน วัดยังถูกมองว่าเป็นศูนย์กลางในการจัดสวัสดิการสังคมโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ
ผู้ที่ต้องการจะช่วยให้ ในฐานะที่เป็นพิธีจำนวนมากจะจัดขึ้นที่วัดมันเป็นเรื่องปกติดังนั้นสำหรับ
วัดในการเก็บรวบรวมทุกสิ่งจำเป็นเช่นโต๊ะเก้าอี้จานชามหม้อและกระทะและแม้แต่
ผ้าห่มหมอนและที่นอนสำหรับใช้ในพิธีกรรมของชุมชน ความจำเป็นดังกล่าวจะ
มักจะยืมออกให้กับชาวบ้านในหลายโอกาสเช่นบ้านพรแต่งงาน
พิธีและชอบ ในที่สุดก็พบว่าเงินที่บริจาคมาจากเดือนพฤษภาคมที่ไม่ดีตามที่ได้
รับการอ้างว่าเป็นจำนวนเงินร้อยละยี่สิบของรายได้ของพวกเขา แต่อุดมไปด้วยใช้จ่ายน้อยลงอาจจะไม่เกิน 5% ของรายได้ของพวกเขาแม้ว่าจำนวนเงินที่มีขนาดใหญ่.
ซึ่งหมายความว่าเงินฝากออมทรัพย์และเงินลงทุนในกิจกรรมทางเศรษฐกิจคือแรงจูงใจทางเศรษฐกิจ
ไม่ได้ขาด พระพุทธศาสนาสอนคนที่จะไม่โลภ แต่ในเวลาเดียวกันหนึ่งที่มี
การดำเนินการชีวิตของตัวเองหนึ่งในเหตุผล way.1 ระหว่างการชะลอตัวทางเศรษฐกิจของปี 1990,
พระพุทธศาสนามีวิธีออกไปยังคนไทยในชนบท หนึ่งจะต้องมีเนื้อหาและ
ความพึงพอใจที่มีจำนวนมากของคน ๆ หนึ่ง ผู้ที่ทำงานในเมืองที่หายไปงานของพวกเขาและพวกเขากลับไปยัง
บ้านเกิด พวกเขามีการจัดการที่จะอยู่ในวิธีที่ง่ายและไม่ได้สูญเสียความเชื่อของพวกเขาและ
หวังว่าจะมีชีวิตที่ดีขึ้นทางเศรษฐกิจอีกครั้ง แน่นอนพวกเขาจะกลับไปทำงานอีกครั้ง
หากมีเงื่อนไขทางเศรษฐกิจเป็นอย่างดี พระพุทธศาสนาจึงไม่ได้เป็นอุปสรรค แต่
ไม่ได้เป็นการกระตุ้นโดยตรงสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจ มันสอนให้คนที่จะอาศัยอยู่ในที่เรียบง่าย
ในชีวิตและมีความพึงพอใจกับสิ่งที่พวกเขาได้มี อย่างไรก็ตามผมไม่ได้บอกว่าคนในหมู่บ้าน
มีความสุขทุกคน สิ่งที่ฉันพยายามจะบอกก็คือว่าช่องทางเศรษฐกิจในชนบทจะช่วยลด
ความยากลำบากของชีวิตของผู้คน ในหมู่บ้านที่ผู้คนจะมี "ทุนทางสังคม" ที่จะใช้
คำประกาศเกียรติคุณโดย World Bank เพื่อรักษาอย่างน้อยระดับต่ำสุดของมาตรฐานที่อยู่อาศัย.
นั่นคือพวกเขาสามารถอย่างน้อยอยู่รอดได้ในช่วงระยะเวลาของการชะลอตัวทางเศรษฐกิจ