Tom JonesHENRY FIELDINGLevel 6Retol

Tom Jones
HENRY FIELDING
Level 6
Retold by Janet McAlpin
Series Editors Andy Hopkins and Jocelyn Potter
Pearson Education Limited
Edinburgh Gate, Harlow,
Essex CM20 2JE, England
and Associated Companies throughout the world.
ISBN 0 582 36414 0
First published in 1749
Published in Penguin Popular Classics 1994
This edition first published 1999
Second impression 1999
Text copyright © Janet McAlpin 1999
Illustrations copyright © David Cuzik (Pennant Illustration) 1999
Typeset by Digital Type, London
Set in l l 1 4 p t Bembo
Printed in Spain by Mateu Cromo, S.A. Pinto (Madrid)
All rights reserved; no part of this publication may be reproduced, stored
in a retrieval system, or transmitted in any form or by any means,
electronic, mechanical, photocopying, recording or otherwise, without the
prior written permission of the Publishers.
Published by Pearson Education Limited in association with
Penguin Books Ltd., both companies being subsidiaries of Pearson Plc




Chapter 1 A Baby is Found
In the west of England, in a part of the country called Somerset,
there lived a gentleman whose name was Allworthy. He might be
called the favourite of both Nature and Fortune, because Nature
had given him the gifts of good health, good sense and a kind
heart, and Fortune had made him one of the richest landowners
in that part of England.
In his youth this gentleman had married a good, beautiful
woman. They had three children, all of whom died young, and
about five years before this story begins his wife also died. He
loved her still, and sometimes said that he was waiting to join her
after death.
He now lived in the country most of the time, with his sister,
Miss Bridget Allworthy. This lady was now past the age of thirty.
She was a very good woman who often thanked God she was
not beautiful, because she believed that beauty led women into
wicked ways.
Now, reader, as Mr Allworthy had a large fortune, a good heart
and no family, you may think that he lived an honest life, gave to
the poor, built a hospital and died a rich man. It is true that he
did many of these things, but they are not the reason for this
story. Something much more extraordinary happened.
One evening, Mr Allworthy came back to his house very late
and very tired. He had been away in London on business for
several months. After a light supper with his sister, he went to
bed. First he spent some time on his knees, praying to God, and
then he pulled back the bedclothes. To his great surprise he saw a
baby lying in his bed in a sweet, deep sleep. He stood for some
time, looking at its innocent beauty, and then rang his bell to call
his elderly housekeeper, Mrs Deborah Wilkins.
1
When Mrs Wilkins saw the child she cried out, 'My good sir!
What shall we do' Mr Allworthy answered that she must take
care of the child that evening, and in the morning he would give
orders to find a nurse for it.
'Yes sir,' said Mrs Wilkins, 'and I hope you will give orders to
send its wicked mother to prison for doing this.'
'In leaving the baby here, Deborah,' said Mr Allworthy, 'I
suppose the poor woman has tried to provide a good home for
her child, and I am very glad she has not done worse.'
'But sir,' cried Mrs Wilkins,'why should you take care of the
child Why not put it in a basket and leave it at the church door
If you keep it people may think that you are the father.'
But Mr Allworthy did not hear her. He now had one of his
fingers in the sweet child's hand, and was smiling at it gently. So
Mrs Wilkins took the child to her room, and Mr Allworthy went
to bed and slept well until morning.
•
Mr Allworthy's house stood on a hill and had a charming view of
the valley beneath. To the right of the valley were several villages,
and to the left a great park. Beyond the park the country
gradually rose into a range of wild mountains, the tops of which
were above the clouds.
The house was very noble. It was surrounded by a fine garden,
with old oak trees and a stream that flowed down to a lake at the
bottom of the hill. From every room at the front of the house
you could see the lake, and a river that passed for several miles
through woods and fields till it emptied itself into the sea.
It was now the middle of May, and as Mr Allworthy stood
watching the sun rise over this lovely view, Miss Bridget
Allworthy rang her bell and called him to breakfast.
When she had poured the tea, Mr Allworthy told his sister he
had a present for her. She thanked him. This was not unusual as
2
he often gave her new clothes and jewellery to wear. Imagine her
surprise when Mrs Wilkins produced the baby!
Miss Bridget was silent until her brother had told her the
whole story. He ended by saying that he had decided to take care
of the child and bring it up as his own.
Miss Bridget looked kindly at the child, and told her brother
she admired his generosity. He was a good man. However, she
was less kind about the poor, unknown mother, whom she called
every bad name she could think of. The next step was to discover
who the mother was. Mr Allworthy, leaving this task to his
housekeeper, and the child to his sister, left the room.
Mrs Wilkins waited for a sign from Miss Bridget. Did she
really agree with her brother Miss Bridget looked for some time
at the child as it lay asleep in Mrs Wilkins's lap, then gave it a big
kiss, exclaiming about its beauty and innocence. When Mrs
Wilkins saw this, she too started squeezing and kissing the baby,
and cried out, 'Oh, the dear little child! The dear, sweet, pretty
child! He is as fine a boy as I have ever seen.'
Then Miss Bridget gave orders for the servants to get a very
good room in the house ready for the child, and to provide him
with everything he needed. She was as generous as if he had been
a child of her own.
•
Later that day, Mrs Wilkins went to the village nearby to ask
questions about the abandoned child. She soon decided that the
most likely mother was Jenny Jones.
Jenny Jones was a poor young girl from the village who had
lived as a servant with a schoolmaster and his wife for several
years. She had a quick mind and a desire to learn, so the
schoolmaster had helped to educate her. Jenny became proud of
her learning, and when she returned to the village she behaved in
a superior way, which her neighbours hated.
3
They also noticed that Jenny had often been to Mr Allworthy's
house. She had nursed Miss Bridget in a recent illness, and had sat
up many nights looking after her. Indeed, Mrs Wilkins herself had
seen Jenny at the house the very day before Mr Allworthy's return.
She hurried back to the house to tell Mr Allworthy her suspicions.
Mr Allworthy called Jenny to the house. She confessed freely
to being the baby's mother, but she refused to name the father.
'I thank you, sir, for your kindness to my poor helpless child,'
she said. 'He is innocent, and I hope he will live to be grateful for
your generosity. But sir, on my knees I must ask you not to insist
on finding out the name of his father. I have sworn before God
not to tell anyone his name now, but I promise that one day you
will know.'
Mr Allworthy fully believed all that Jenny told him, and sent
her away with the promise that he would not send her to prison,
but would help her to lead a better life.
'She was lucky!' said one neighbour, when Jenny returned to
the village. A second cried, 'See what it is to be a favourite.' A
third, 'Ah, it's because she has education!'
Soon, through the care and goodness of Mr Allworthy, Jenny left
the village, and there was more gossip. The villagers decided that Mr
Allworthy was the baby's father, and began to feel sorry for Jenny
Jones. Some even said he had been cruel to send her away. But the
good Mr Allworthy did not listen. Baby Jones stayed in his house
and was given Mr Allworthy's first name, which was Thomas.
And now we must leave Jenny Jones and little Tom Jones for a
while, as we have much more important things to tell.
Chapter 2 The Shame of Mr Partridge
Mr Allworthy's house and his heart were open to all men, but
particularly to men of learning. Though he had not had the
4
advantage of a good education, he had made up for this through
wide reading and conversation. Well-educated men were always
welcome at his table.
One guest of this kind was Captain Blifil. This gentleman was
about thirty-five years of age. After a good education he had joined
the king's army, but recently he had left the army and had come to
Somerset to live a quiet country life. He liked to study the Bible.
Miss Bridget had read many books about religion, and she
often talked to the captain on this subject. Her conversation was
so pure, her looks so wise and her manner so serious that she
seemed like a saint. Yet soon the captain could see that she was
falling in love with him.
Everyone will fall in love once in their lives, and there is no
particular age for this, but at Miss Bridget's age love is serious and
steady. It was not the captain's body, which was big and rough,
nor his face, which was covered up to his eyes by a black beard,
but his conversation which charmed her.
As soon as the captain saw this, he returned her affections. To
be plain, he was already in love with Mr Allworthy's house,
gardens, villages and farms. His sister was no beauty, but as Mr
Allworthy had no son, the captain would marry Miss Bridget
even if she was the ugliest woman in the world. And, in less than
a month, he did just that.
Mr Allworthy did not object to the marriage.
'My sister is many years younger than me,' he thought, 'but she
is old enough to make her own decisions. He is a gentleman, and
though he is not perhaps her equal in fortune, he is a man of
sense and honour, and I have nothing against him. I do not doubt
that they love each other, and love is the best basis for marriage.'
•
Reader, this is not a newspaper, consisting of just the same
number of words whether there be any news in it or not. In these
5
pages you will find only the important events, so do not be
surprised if sometimes ti

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทอมโจนส์เฮนรี FIELDINGระดับ 6เก่าเล่าใหม่ โดยเจ McAlpinชุดบรรณาธิการ Andy ฮ็อปกินส์และ Jocelyn พอตเตอร์เพียร์สันศึกษา จำกัดประตูเอดินเบอระ ฮาร์โลว์ห้อง CM20 2JE อังกฤษและ บริษัทร่วมทั่วโลกISBN 0 582 36414 0เผยแพร่ครั้งแรก ใน 1749เผยแพร่ในเพนกวินคลาสสิกยอดนิยมปี 1994ฉบับนี้เผยแพร่ครั้งแรกปี 1999ความประทับใจที่สองปี 1999ข้อความสงวนลิขสิทธิ์ © เจ McAlpin 1999ภาพประกอบลิขสิทธิ์ © David Cuzik (วอลดอร์ฟอพาร์ทภาพ) 1999Typeset ดิจิตอลชนิด ลอนดอนใน l l 1 4 p t Bemboพิมพ์ในสเปนโดย Pinto Mateu Cromo, S.A. (มาดริด)ลิขสิทธิ์ ส่วนหนึ่งของเอกสารฉบับนี้อาจจะทำซ้ำ จัดเก็บในระบบการเรียกข้อมูล หรือนำส่ง ในรูปแบบใด ๆ หรือ โดย วิธีการใด ๆอิเล็กทรอนิกส์ เครื่องกล เครื่องถ่ายเอกสาร บันทึก หรือ มิฉะนั้น ไม่มีการก่อนเขียนของผู้เผยแพร่ที่เผยแพร่ โดยเพียร์ จำกัดศึกษากับนกเพนกวินหนังสือ จำกัด บริษัททั้งสองเป็นบริษัทในเครือของเพียร์สันจำกัด(มหาชน)พบเด็ก 1 A บททิศตะวันตกของอังกฤษ ในส่วนของประเทศที่เรียกว่าซัมเมอร์มีชีวิตอยู่เป็นสุภาพบุรุษที่มีชื่อเป็น Allworthy เขาอาจจะเรียกว่าชื่นชอบธรรมชาติและฟอร์จูน เนื่องจากธรรมชาติเขาได้ให้ของขวัญสุขภาพดี ความรู้สึกที่ดี และประเภทหัวใจ และฟอร์จูนได้ทำเขาแก่รวยที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่งในการเป็นส่วนหนึ่งของอังกฤษในหนุ่ม สุภาพบุรุษนี้ได้แต่งงานดี สวยงามหญิงที่มี มีเด็ก 3 คน ทุกคนเสียชีวิตหนุ่ม และประมาณ 5 ปีก่อนภรรยาของเขาเริ่มต้นเรื่องนี้ตายไป เขารักของเธอยังคง และบางครั้งกล่าวว่า เขาถูกรอการเข้าร่วมของเธอหลังความตายเขาตอนนี้อาศัยอยู่ในประเทศส่วนใหญ่ของเวลา กับน้องนางสาว Allworthy บริจิตแห่งการ หญิงนี้ได้ตอนนี้อายุสามสิบที่ผ่านมาเธอเป็นผู้หญิงสวยที่มักจะขอบคุณพระเจ้าที่เธอไม่สวยงาม เพราะเธอเชื่อว่า ผู้หญิงเป็นนำความงามวิธีที่คนชั่วตอนนี้ เครื่องอ่าน เป็น Allworthy นายมีโชคใหญ่ ใจดีและไม่มีครอบครัว คุณอาจคิดว่า เขาอาศัยอยู่มีชีวิตที่ซื่อสัตย์ ให้คนยากจน สร้างโรงพยาบาล และเสียชีวิต เป็นชาย เป็นจริงได้ได้หลายสิ่งเหล่านี้ แต่พวกเขาไม่มีเหตุผลเรื่องราว สิ่งที่พิเศษมากที่เกิดขึ้นหนึ่งเย็น นาย Allworthy กลับมาบ้านดึกมากและเหนื่อยมาก เคยไปในลอนดอนในธุรกิจหลายเดือน หลังจากซุปเปอร์ไฟกับน้องสาวของเขา เขาไปเตียง แรก เขาใช้เวลาในหัวเข่าของเขา อธิษฐานกับพระเจ้า และจาก นั้นเขาดึงกลับเกี่ยวกับภัตตาคาร ให้เขาประทับใจ ที่เขาเห็นเป็นเด็กที่นอนอยู่บนเตียงของเขาในการนอนหลับที่ลึก หวาน เขายืนบางเวลา การมองที่ความสวยงามบริสุทธิ์ และรังของเขาระฆังเรียกแล้วของผู้สูงอายุแม่บ้าน นางเดโบราห์ Wilkins1เมื่อนาง Wilkins เห็นเด็กร่ำไห้, ' แม่จะทำงานของเรา "นาย Allworthy ตอบว่า เธอต้องใช้ดูแลเด็กคืนนั้น ในตอนเช้าเขาจะให้ใบสั่งในการค้นหาพยาบาลได้'ใช่ที่รัก กล่าวว่า นาง Wilkins, ' และฉันหวังว่า คุณจะสั่งส่งแม่ของคนชั่วคุกสำหรับการทำเช่นนี้ ''ทิ้งทารกนี่ เบล กล่าวว่า นาย Allworthy, ' ฉันสมมติว่า ผู้หญิงไม่ได้พยายามที่จะให้บ้านดีลูกของเธอ และฉันดีใจมากเธอไม่ทำเลว ''แต่รัก ร้องนาง Wilkins ทำไมควรคุณดูแลการเด็กทำไมไม่ใส่ไว้ในตะกร้า และออกที่ประตูโบสถ์ถ้าคุณเก็บ คนอาจคิดว่า คุณเป็นพ่อที่ได้ 'แต่นาย Allworthy ไม่ได้ยินเธอ ตอนนี้เขาหนึ่งเขานิ้วมือในเด็กหวานของมือ และเป็นยิ้มที่เบา ๆ ดังนั้นนาง Wilkins ก็พาเด็กไปห้องของเธอ และนาย Allworthy ไปเตียง และนอนกันจนเช้า•บ้านนาย Allworthy ยืนอยู่บนเนินเขา และมีประทับของหุบเขาใต้ ทางด้านขวาของหุบเขามีหลายหมู่บ้านและซ้ายสวนมากขึ้น นอกเหนือจากสวนประเทศกุหลาบในช่วงของป่าภูเขา ท็อปส์ซูที่ค่อย ๆได้เหนือเมฆบ้านโนเบิลมากขึ้น มันถูกล้อมรอบ ด้วยสวนที่ดีไม้โอ๊คเก่าและลำธารที่ไหลลงทะเลสาบในด้านล่างของเนินเขา จากห้องพักทุกห้องของบ้านคุณสามารถเห็นในทะเลสาบ และแม่น้ำที่ผ่านสำหรับหลายไมล์ผ่านป่าและฟิลด์ถึงมันอบเองลงทะเลตอนนี้ที่ถูกกลางพฤษภาคม และยืนเป็นนาย Allworthyดูพระอาทิตย์ขึ้นวิวนี้ดี นางสาวบริจิตแห่งAllworthy รังของเธอเบลล์ และเรียกเขาอาหารเช้าเมื่อเธอมี poured น้ำชา นาย Allworthy บอกว่า น้องเขามีขวัญสำหรับเธอ เธอขอบคุณเขา นี้ไม่ปกติเป็น2เขามักจะให้เธอเสื้อผ้าใหม่และเครื่องประดับที่สวมใส่ จินตนาการของเธอแปลกใจเมื่อนาง Wilkins ผลิตทารกนางสาวบริจิตแห่งถูกเงียบจนพี่ชายของเธอได้บอกเธอเรื่องราวทั้งหมด เขาสิ้นสุดลง ด้วยการพูดว่า เขาได้ตัดสินใจที่จะดูแลของเด็ก และนำมาขึ้นเป็นของตัวเองบริจิตแห่งนางสาวละม่อมที่เด็กมอง และบอกพี่ชายของเธอเธอชื่นชมเขาเอื้อเฟื้อ เขาเป็นคนดี อย่างไรก็ตาม เธอมีน้อยชนิดเกี่ยวกับดี รู้จักแม่ ที่เธอเรียกว่าทุกชื่อไม่ดีที่เธอไม่คิด ขั้นตอนต่อไปคือการ ค้นพบที่แม่ไม่ นาย Allworthy ออกงานนี้กับเขาแม่บ้าน และน้อง เด็กทิ้งห้องไว้นาง Wilkins รอเครื่องจากนางสาวบริจิตแห่ง ไม่ได้เธอจริง ๆ เห็นด้วยกับพี่ชายของเธอมิสบริจิตแห่งมองบางครั้งในเด็กมันนอนหลับในตักนาง Wilkins แล้วให้มันใหญ่จูบ exclaiming เกี่ยวกับความงามและความบริสุทธิ์ของ เมื่อนางWilkins เห็นนี้ เธอเริ่มเกิน squeezing และจูบทารกและทูล, ' Oh เด็กน้อยรัก รัก หวาน สวยเด็ก เขาจะเป็นเด็กผู้ชายที่ดีเท่าที่ผมเคยเห็นนั้น 'จาก นั้นนางสาวบริจิตแห่งให้ใบสั่งสำหรับข้าราชการจะได้รับมีมากห้องพักในบ้านพร้อมลูก และให้เขามีทุกอย่าง ที่เขาต้องการ เธอใจกว้างว่าเขาเป็นลูกของตนเอง•ภายหลังวันที่ Wilkins นางไปบ้านขอquestions about the abandoned child. She soon decided that themost likely mother was Jenny Jones.Jenny Jones was a poor young girl from the village who hadlived as a servant with a schoolmaster and his wife for severalyears. She had a quick mind and a desire to learn, so theschoolmaster had helped to educate her. Jenny became proud ofher learning, and when she returned to the village she behaved ina superior way, which her neighbours hated.3They also noticed that Jenny had often been to Mr Allworthy'shouse. She had nursed Miss Bridget in a recent illness, and had satup many nights looking after her. Indeed, Mrs Wilkins herself hadseen Jenny at the house the very day before Mr Allworthy's return.She hurried back to the house to tell Mr Allworthy her suspicions.Mr Allworthy called Jenny to the house. She confessed freelyto being the baby's mother, but she refused to name the father.'I thank you, sir, for your kindness to my poor helpless child,'she said. 'He is innocent, and I hope he will live to be grateful foryour generosity. But sir, on my knees I must ask you not to insiston finding out the name of his father. I have sworn before Godnot to tell anyone his name now, but I promise that one day youwill know.'Mr Allworthy fully believed all that Jenny told him, and senther away with the promise that he would not send her to prison,but would help her to lead a better life.'She was lucky!' said one neighbour, when Jenny returned toเดอะวิลเลจ ที่สองร้อง 'นั้นมันคืออะไรที่เป็นที่ชื่นชอบ' Aที่สาม 'Ah ก็เพราะว่าเธอมีการศึกษา'เร็ว ๆ นี้ ผ่านการดูแลและความดีของนาย Allworthy เจนนี่ซ้ายวิลเลจ และมีนินทามากกว่า ชาวบ้านตัดสินใจว่า นายAllworthy เป็นบิดาของทารก และเริ่มรู้สึกเสียใจสำหรับเจนนี่โจนส์ แม้ว่า เคยโหดร้ายเพื่อส่งเธอไป แต่ไม่ได้ฟังดีนาย Allworthy โจนส์เด็กที่อยู่ในบ้านของเขาและได้ให้นาย Allworthy เป็นชื่อ ซึ่ง Thomasและตอนนี้ เราต้องปล่อยให้เจนนี่โจนส์และทอมโจนส์น้อยสำหรับการในขณะที่ ขณะที่เรามีสิ่งที่สำคัญมากที่จะบอกบทที่ 2 ความละอาย Partridge นายบ้านนาย Allworthy และหัวใจของเขาได้เปิดให้ทุกคน แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนเรียน แม้ไม่เคยมีการ4ประโยชน์ของการศึกษาที่ดี เขามีขึ้นผ่านอ่านหลากหลายและการสนทนา ผู้ชายขี้มาตลอดยินดีต้อนรับในตารางของเขาห้องพักประเภทนี้มีกัปตัน Blifil สุภาพบุรุษนี้ได้ประมาณสามสิบห้าปี หลังจากการศึกษาที่ดี ได้ร่วมงานกับกองทัพของพระมหากษัตริย์ แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาได้ทิ้งกองทัพ และได้มาโรงแรมมีชีวิตประเทศที่เงียบสงบ เขาชอบศึกษาพระคัมภีร์นางสาวบริจิตแห่งได้อ่านหนังสือมากมายเกี่ยวกับศาสนา และเธอมักจะพูดคุยกับกัปตันในเรื่องนี้ บทสนทนาของเธอได้ดังนั้นบริสุทธิ์ เธอดูฉลาดมาก และลักษณะของเธอจังที่เธอเหมือนนักบุญ ได้ เร็ว ๆ นี้กัปตันได้เห็นว่า เธอfalling in love with him.
Everyone will fall in love once in their lives, and there is no
particular age for this, but at Miss Bridget's age love is serious and
steady. It was not the captain's body, which was big and rough,
nor his face, which was covered up to his eyes by a black beard,
but his conversation which charmed her.
As soon as the captain saw this, he returned her affections. To
be plain, he was already in love with Mr Allworthy's house,
gardens, villages and farms. His sister was no beauty, but as Mr
Allworthy had no son, the captain would marry Miss Bridget
even if she was the ugliest woman in the world. And, in less than
a month, he did just that.
Mr Allworthy did not object to the marriage.
'My sister is many years younger than me,' he thought, 'but she
is old enough to make her own decisions. He is a gentleman, and
though he is not perhaps her equal in fortune, he is a man of
sense and honour, and I have nothing against him. I do not doubt
that they love each other, and love is the best basis for marriage.'
•
Reader, this is not a newspaper, consisting of just the same
number of words whether there be any news in it or not. In these
5
pages you will find only the important events, so do not be
surprised if sometimes ti

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฮนรี่ฟิลดิ้ง ทอม โจนส์ ระดับ 6
retold โดย Janet เมิ่กแคลเปิ้น
ชุดบรรณาธิการและแอนดี้ ฮอปกินส์ โจเซลิน พอตเตอร์
เพียร์สันการศึกษาจำกัด

ที่ประตู ฮาร์โรว cm20 2je เอสเซ็กซ์ , อังกฤษ และบริษัทที่เกี่ยวข้องทั่วโลก
.
ISBN 0 แต่ 36414 0
ตีพิมพ์ครั้งแรกในการตีพิมพ์ในความนิยม 1677
เพนกวินคลาสสิก 1994
ฉบับนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1999

2 ความประทับใจข้อความสงวนลิขสิทธิ์สงวนลิขสิทธิ์เจเน็ตเมิ่กแคลเปิ้น 1999
ภาพประกอบลิขสิทธิ์©เดวิด cuzik ( เฟื่องภาพประกอบ ) 1999
เรียงพิมพ์โดยประเภทดิจิตอลลอนดอน
ชุด L L 1 4 P T เบมบู
พิมพ์ในประเทศสเปน โดย mateu cromo . ปิ่นโต ( มาดริด )
สงวนสิทธิ์ทั้งหมด ไม่มีส่วนของสิ่งนี้อาจจะทำซ้ำเก็บไว้
ใน ระบบสืบค้นข้อมูล หรือส่งในรูปแบบใดหรือโดยวิธีใด ๆ ,
อิเล็กทรอนิกส์ , เครื่องกล , เครื่องถ่ายเอกสาร ,การบันทึก หรือ อื่น ๆโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้เผยแพร่
.
เผยแพร่โดยเพียร์สันการศึกษาจำกัดร่วมกับ
เพนกวินหนังสือจำกัด บริษัททั้งสองเป็นบริษัท เพียร์สัน จำกัด




บทที่ 1 เด็กพบ
ในตะวันตกของประเทศอังกฤษ ในส่วนของประเทศเรียกว่าซัมเมอร์เซท
ยังมีสุภาพบุรุษที่มี ชื่อออลเวอร์ที่ . เขาอาจจะ
เรียกว่าชอบทั้งธรรมชาติและโชคลาภ เพราะธรรมชาติ
มีให้เขาของขวัญของสุขภาพที่ดี , ความรู้สึกที่ดีและชนิด
หัวใจ และอนาคตได้ ทำให้เขาเป็นหนึ่งในเจ้าของที่ดินที่ร่ำรวยที่สุดในส่วนของอังกฤษ
.
ในเยาวชนของเขา สุภาพบุรุษท่านนี้ได้แต่งงานกับคนดี คนสวย
ผู้หญิง พวกเขามีเด็ก 3 คน ของผู้ตาย และยัง
5 ปีก่อนเรื่องนี้เริ่มต้นภรรยาของเขาเสียชีวิตด้วย เขา
รักเธออยู่ และบางครั้งกล่าวว่าเขากำลังรอที่จะเข้าร่วมของเธอ

หลังจากตาย ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ในประเทศมากที่สุดของเวลา กับน้องสาว
นางสาวบริดเจ็ทออลเวอร์ที่ . ผู้หญิงคนนี้คือตอนนี้อายุสามสิบ
เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากที่มักจะขอบคุณพระเจ้าเธอ
ไม่สวย เพราะเธอเชื่อความงามที่ทำให้ผู้หญิงในทางชั่ว
.
ตอนนี้อ่านนายออลเวอร์ที่มีโชคใหญ่