Patriarch Reliance could feel an in

Patriarch Reliance could feel an indescribable fire burning inside of him. He felt as if he had to find someone to beat up to vent the rage and toxic anger that raged in his heart.

As he forced himself to continue to be patient, Saint’s Island ceased trembling, and the sea returned to calmness. Meng Hao transformed into a beam of light that shot through the air. His face was unsightly, but his internal injuries were now healing at a shockingly fast rate.

In the time it takes an incense stick to burn, all the pores on Meng Hao’s body seemed to have opened. The injuries inside of him were healed, and an intense coldness rushed out through his skin into the air, transforming into flakes of black snow that drifted in the air.

Meng Hao took a deep breath and increased his speed. His mind spun with countless ideas as he tried to come up with more reasons to stay on the island. However, he knew that Patriarch Reliance’s rage had been kindled to its peak, and the slightest mistake on his part could cause it to explode out.

If that happened, Patriarch Reliance would definitely run away again, and that did not fit in with Meng Hao’s plan.

“It’s all the fault of that bastard parrot. It ruined my big plan.” He sighed as he neared the border region of the island. He decided to slow down a bit, but when he did, the land beneath him would quake and the nearby mountains would collapse.

Meng Hao smiled bitterly and then continued to speed along. Soon, he saw the sea off in the distance, as well as the last Cultivator city of Saint’s Island. Right now it was day, and the city should have been bustling with noise and excitement, but instead, all the shops were closed.

“Patriarch turtle, you’ve pushed me into a corner!” cursed Meng Hao inwardly. He clenched his teeth and then suddenly stopped in mid-air. His eyes began to glow with an intense light, and his expression was incredibly grim.

The look on his face caused Patriarch Reliance’s fuming heart to suddenly begin to thump.

“I’ve been hiding in this ancient palace for years,” he thought, “completely cut off from anything to do with the Demon Sealers. He shouldn’t be able to sense me…. Not good, not good! Maybe what I did just now was too obvious! When you add in the fact that I couldn’t control my temper, maybe the little bastard saw through it all!!”

Meng Hao looked around, his face grim. Finally, he spoke in a cold voice: “I’m not sure which member of the senior generation in this place doesn’t want Meng Hao to stick around. Fine, I’m leaving!”

Complete silence was the only response.

When Patriarch Reliance heard Meng Hao’s words, he immediately heaved a sigh of relief.

“So, he doesn’t know I’m here. He actually thinks I’m someone else. Alright, that will do.”

Meng Hao glanced around before his gaze finally came to rest on the city up ahead. He lifted his hand up and pointed at it.

“However, I’m lacking in Spirit Stones, and happen to have a random assortment of magical items in my bag of holding. I’ll sell them in this city, and as soon as I’m finished, I’ll leave this place!” With that, Meng Hao flicked his sleeve and headed toward the city.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พระพึ่งรู้สึกว่าไฟการพรรณนาภายในของเขา เขารู้สึกว่าเขาจะหาคนตีขึ้นจะระบายความโกรธและความโกรธเป็นพิษที่โหมกระหน่ำในใจเขาบังคับตัวเองที่จะเป็นผู้ป่วย เกาะของเซนต์หยุดสั่น และทะเลกลับสู่ความสงบ เฮา เมงกลายเป็นลำแสงที่ยิงผ่านอากาศ ใบหน้าของเขาก็ไม่น่าดู แต่เขาบาดเจ็บภายในได้การรักษาตอนนี้อัตราเร็วเสียงกระหึ่มในเวลามีก้านธูปการเขียน รูขุมขนบนร่างกายเมงเฮาดูเหมือนจะ มีเปิด การบาดเจ็บภายในของเขาได้หาย และมีความหนาวเย็นรุนแรงวิ่งออกผ่านผิวหนังของเขาไปในอากาศ เปลี่ยนเกล็ดหิมะสีดำที่ลอยในอากาศเมงเฮาเอาลมหายใจลึก และเพิ่มความเร็วของเขา จิตใจของเขาปั่น ด้วยความคิดที่นับไม่ถ้วนเขาพยายามมา ด้วยเหตุผลมากขึ้นที่พักบนเกาะ อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่า โกรธพระพึ่งได้ถูกจุดไปจุดสูงสุด และความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยในส่วนของเขาอาจทำให้มันกระจายออกมาถ้าที่เกิดขึ้น พระพึ่งจะแน่นอนวิ่งหนีอีกครั้ง และที่ไม่พอดี ด้วยแผนเมงเฮา"มันเป็นความผิดของนกแก้วที่ bastard มันเจ๊งแผนใหญ่ของฉัน" เขาถอนหายใจเป็นเขา neared แดนของเกาะ เขาตัดสินใจช้าลงเล็กน้อย แต่เมื่อเขา ที่ดินใต้เขาจะสะเทือน และภูเขาใกล้เคียงจะยุบเมงเฮายิ้มดี ๆ และยังคงความเร็วตาม เร็ว ๆ นี้ เขาเห็นทะเลปิดในระยะทาง เป็นเกษตรกรเมืองสุดท้ายของเกาะของเซนต์ ตอนนี้มันวัน และเมืองควรรับคึกคักไป ด้วยเสียงและความตื่นเต้น แต่ ทุกร้านถูกปิด"พระเต่า คุณเคยถูกดันฉันในมุม" สาปเมงเฮาอย่างภายใน เขากัดฟันของเขาแล้ว ก็หยุดในกลางอากาศ ตาของเขาเริ่มที่จะเรืองแสงพร้อมไฟรุนแรง และแสดงออกของเขาก็น่ากลัวเหลือเชื่อลักษณะใบหน้าที่เกิดจากหัวใจฟูมิ่งพระพึ่งเริ่มก็ขมุบ"ฉันเคยถูกซ่อนในพระราชวังโบราณนี้ปี เขาคิดว่า "สมบูรณ์ตัดออกจากสิ่งต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับครั่งปีศาจ เขาจะไม่สามารถรู้สึกฉัน... ไม่ดี ไม่ดี บางทีสิ่งที่ฉันได้เพียงแค่ตอนนี้เป็นชัดเจนเกินไป เมื่อคุณเพิ่มในความจริงที่ว่า ฉันไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของฉัน บางที bastard เล็กน้อยเห็นผ่านมันทั้งหมด!!"เฮา เมงมองไปรอบ ๆ ใบหน้าของเขาน่ากลัว ในที่สุด เขาพูดเสียงเย็น: "ไม่แน่ใจซึ่งสมาชิกของรุ่นอาวุโสในนี้ไม่ต้องเมงเฮาให้ติดอยู่ ดี นะ"ทำคือ การตอบสนองเท่านั้นเมื่อพระพึ่งได้ยินคำเมงเฮา เขาทันที heaved ถอนหายใจของบรรเทา"ดังนั้น เขาไม่รู้ฉันที่นี่ เขาจริง ๆ คิดว่า ฉันเป็นคนอื่น ไม่เป็นไร ที่จะทำ"เฮา เมง glanced รอบก่อนที่สายตาของเขาก็มาพักผ่อนในเมืองขึ้นข้างหน้า เขายกมือขึ้น และชี้ไปที่มัน"อย่างไรก็ตาม ผม:ขาดหินวิญญาณ และเกิดขึ้นจะ มีการแบ่งประเภทสุ่มของขลังสินค้าถือถุงของฉัน ผมจะขายพวกเขาในเมืองนี้ และทันทีที่ฉันทำเสร็จแล้ว ฉันจะปล่อยให้สถานที่แห่งนี้" กับที่ เฮาเมง flicked แขนของเขา และมุ่งหน้าไปทางเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พึ่งพระสังฆราชจะรู้สึกสุดจะพรรณนาไฟเผาไหม้ภายในของเขา เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้ไปหาคนที่จะตีขึ้นเพื่อระบายความโกรธและความโกรธพิษที่โหมกระหน่ำในหัวใจของเขา.

ในขณะที่เขาบังคับตัวเองจะยังคงเป็นผู้ป่วย, เกาะเซนต์หยุดตัวสั่นและทะเลกลับไปสงบ เม้งเฮากลายเป็นลำแสงที่ยิงผ่านอากาศ ใบหน้าของเขาไม่น่าดู แต่บาดเจ็บภายในของเขาได้ในขณะนี้การรักษาในอัตราที่รวดเร็วอย่างน่างงงวย.

ในเวลาที่จะใช้เวลาธูปจะเผาไหม้ทุกรูขุมขนบนร่างกายเม้งเฮาดูเหมือนจะได้เปิด ได้รับบาดเจ็บภายในของเขาได้รับการเยียวยาและความหนาวเย็นที่รุนแรงรีบวิ่งออกมาจากผิวของเขาไปในอากาศเปลี่ยนเป็นเกล็ดหิมะสีดำที่ลอยอยู่ในอากาศ.

เม้งเฮาเอาลมหายใจลึกและเพิ่มความเร็วของเขา จิตใจของเขาปั่นด้วยความคิดที่นับไม่ถ้วนในขณะที่เขาพยายามที่จะเกิดขึ้นกับเหตุผลมากขึ้นที่จะอยู่บนเกาะ แต่เขารู้ว่าโกรธสังฆราชพึ่งได้รับการพลุ่งขึ้นไปยังจุดสูงสุดของตนและผิดพลาดน้อยที่สุดในส่วนของเขาอาจก่อให้เกิดการระเบิดออก.

หากที่เกิดขึ้นสังฆราชพึ่งแน่นอนจะวิ่งหนีไปอีกครั้งและที่ไม่พอดีกับเม้งเฮาส์ วางแผน.

"มันเป็นความผิดของนกแก้วไอ้ว่า มันทำลายแผนใหญ่ของฉัน. "เขาถอนหายใจในขณะที่เขาเข้าใกล้พื้นที่ชายแดนของเกาะ เขาจึงตัดสินใจที่จะชะลอตัวลงเล็กน้อย แต่เมื่อเขาได้ที่ดินใต้เขาจะสั่นสะเทือนและภูเขาใกล้เคียงจะยุบ.

เม้งเฮายิ้มอย่างขมขื่นและจากนั้นยังคงแล่นไปตามแนว เร็ว ๆ นี้เขาเห็นทะเลอยู่ห่างออกเช่นเดียวกับเมือง Cultivator สุดท้ายของเกาะเซนต์ ตอนนี้มันเป็นวันและเมืองควรจะได้รับคึกคักกับเสียงและความตื่นเต้น แต่แทนที่จะ, ร้านค้าทั้งหมดถูกปิด.

"พระสังฆราชเต่าคุณได้ผลักฉันเข้าไปในมุม!" สาปแช่งเม้งเฮาใจ เขากำแน่นฟันของเขาแล้วก็หยุดอยู่กลางอากาศ ดวงตาของเขาเริ่มที่จะเรืองแสงด้วยไฟที่รุนแรงและการแสดงออกของเขาเป็นอย่างเหลือเชื่อน่ากลัว.

รูปลักษณ์บนใบหน้าของเขาที่เกิดจากหัวใจไอสังฆราชพึ่งไปจู่ ๆ ก็เริ่มที่จะกระหน่ำ.

"ฉันได้รับการซ่อนตัวอยู่ในพระราชวังโบราณนี้มานานหลายปี" เขาคิดว่า "ตัดสมบูรณ์ออกจากสิ่งที่จะทำอย่างไรกับปีศาจครั่ง เขาไม่ควรจะสามารถรู้สึกถึงฉัน ... ไม่ดีไม่ดี! บางทีสิ่งที่ฉันได้เพียงแค่ตอนนี้ก็เห็นได้ชัดมากเกินไป! เมื่อคุณเพิ่มในความเป็นจริงที่ฉันไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของฉันอาจจะเป็นไอ้เล็ก ๆ น้อย ๆ เห็นผ่านมันทั้งหมด !! "

เม้งเฮามองไปรอบ ๆ ใบหน้าของเขาที่น่ากลัว ในที่สุดเขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็น: "ผมไม่แน่ใจว่าสมาชิกของรุ่นอาวุโสในสถานที่แห่งนี้ไม่ต้องการเม้งเฮาจะติดรอบ ดีฉันออก! "

เงียบสมบูรณ์เป็นเพียงการตอบสนอง.

เมื่อพระสังฆราชพึ่งได้ยินถ้อยคำเม้ง Hao ของเขาทันที heaved ถอนหายใจด้วยความโล่งอก.

" ดังนั้นเขาไม่ทราบว่าฉันอยู่ที่นี่ อันที่จริงเขาคิดว่าฉันคนอื่น เอาล่ะที่จะทำ. "

เม้งเฮาชำเลืองมองไปรอบ ๆ ก่อนที่เขาจ้องมองที่สุดก็มาถึงส่วนที่เหลือในเมืองขึ้นข้างหน้า เขายกขึ้นมือของเขาและชี้ไปที่มัน.

"อย่างไรก็ตามผมขาดวิญญาณก้อนหินและเกิดขึ้นจะมีการแบ่งประเภทแบบสุ่มของรายการที่มีมนต์ขลังในกระเป๋าของฉันในการถือครอง ฉันจะขายพวกเขาในเมืองนี้และเร็วที่สุดเท่าที่ฉันเสร็จแล้วฉันจะออกจากสถานที่แห่งนี้! "กับที่เม้งเฮาสะบัดแขนเสื้อของเขาและมุ่งหน้าไปยังเมืองนั้น