Lignin is amorphous polymer derived

Lignin is amorphous polymer derived from wood consisting of a
phenylpropanoid backbone along with phenolic and benzylic hydroxyl,
methoxyl, and carbonyl substitutions [1]. They are one of
the primary constituents of woody stems in plants apart from
cellulose and hemicellulose and hence are the second most abundant
renewable material available on earth behind cellulose [2,3]. It
imparts rigidity and impact strength to the cell walls in plants by
binding the cells together [3,4]. The abundance of functional groups
on its surfaces is one of the reasons why it is widely studied as
reinforcing filler of plastics and rubber. Note in this context that the
functional groups provide scope for chemical modification and
adjustment of polarity to produce compatibility with appropriate
matrix polymers [5,6]. In conjunction, the natural abundance, cost
competitiveness, and biodegradability [7] make lignin attractive for
development of plastic and rubber composites. Recent studies on
the use of lignin in composites of thermosets, thermoplastics,
elastomers, and foam materials have been well documented by
Thakur et al. [8].
Nevertheless, large particle size and naturally occurring polarity
are two responsible factors against more widespread usage of
lignin as a filler [6]. The spray drying process during delignification
of cellulose limits the particle size of lignin [9]. Commercial lignin
shows particle sizes ranging from 10 mm to greater than 100 mm.
Such particles are large and they increase the viscosity of compounds
via hydrodynamic effects [10] and exhibit detrimental
impacts on mechanical properties. The above factors limit the usage
of lignin as a “drop in” replacement for conventional fillers in
development of compounds of polymers and elastomers.
Some researchers demonstrated several means of reduction of
particle size of lignin, for example, by digesting lignin in the
presence of protic acid [11], promoting self-assembly of ligninwith
cationic polyelectrolytes in aqueous solution [12], or by coprecipitation
[13]. However, digestion in acid leads to degradation
and breakdown of lignin [14] which can also lead to a loss of
its reinforcing abilities. On the other hand, the processes of coprecipitation
and self-assembly with polyelectrolytes involve the
use of aqueous media, which are deterrent to development of
rubber compounds. In this work, a new and novel means is
examined for alleviating two concerns associated with the use of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lignin เป็นพอลิเมอร์ไปได้มาจากไม้ที่ประกอบด้วยการ
แกนหลัก phenylpropanoid กับ benzylic และฟีนอไฮดรอกซิล,
methoxyl, carbonyl แทน [1] และ พวกเขาเป็นหนึ่ง
constituents หลักของวู้ดดี้ลำต้นในพืชเหนือจาก
เซลลูโลสและ hemicellulose และจึง เป็นสองส่วนใหญ่อุดมสมบูรณ์
วัสดุทดแทนที่ว่างบนดินหลังเซลลูโลส [2,3] มัน
พื้นมีกลิ่นแรงความแข็งแกร่งและผลกระทบกับผนังเซลล์ในพืชโดย
เชื่อมเซลล์เข้าด้วยกัน [3, 4] มายกลุ่ม functional
บนพื้นผิวของมันเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำไมมันเป็นอย่างกว้างขวางศึกษาเป็น
เสริมฟิลเลอร์ของพลาสติกและยาง หมายเหตุในบริบทนี้ที่
กลุ่ม functional ให้ขอบเขตการเปลี่ยนแปลงทางเคมี และ
ปรับขั้วการเข้ากันได้กับสม
โพลิเมอร์เมทริกซ์ [5,6] ร่วม ความอุดมสมบูรณ์ตามธรรมชาติ ทุน
แข่งขัน และ lignin ทำ biodegradability [7] ที่น่าสนใจสำหรับ
พัฒนาวัสดุผสมพลาสติกและยาง การศึกษาล่าสุด
ใช้ lignin ในคอมโพสิตของ thermosets, thermoplastics,
elastomers โฟมวัสดุและมีการจัดดีด้วย
Thakur et al. [8] .
แต่ ขนาดอนุภาคใหญ่ และขั้วที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ
มีสองปัจจัยที่รับผิดชอบกับการใช้อย่างแพร่หลายมากขึ้น
lignin เป็นฟิลเลอร์ [6] สเปรย์กระบวนการอบแห้งในช่วง delignification
ของเซลลูโลสจำกัดขนาดอนุภาคของ lignin [9] Lignin ค้า
แสดงขนาดอนุภาคตั้งแต่ 10 มม.ถึง 100 มม.มากกว่ากัน
อนุภาคดังกล่าวมีขนาดใหญ่ และจะเพิ่มความหนืดของสาร
hydrodynamic ผล [10] และแสดงอนุ
ผลกระทบต่อคุณสมบัติทางกล ปัจจัยข้างต้นการใช้งานจำกัด
ของ lignin fillers ธรรมดาในแทน "ปล่อยใน"
การพัฒนาสารโพลิเมอร์และ elastomers
บางนักวิจัยแสดงให้เห็นว่าหลายวิธีลด
ขนาดอนุภาคของ lignin เช่น โดย digesting lignin ในการ
ของกรด protic [11], ส่งเสริมตนเอง assembly ของ ligninwith
polyelectrolytes cationic ละลาย [12], หรือ โดย coprecipitation
[13] อย่างไรก็ตาม การย่อยอาหารในกรดนำไปย่อยสลาย
และแบ่ง lignin [14] ซึ่งอาจยังขาดความ
เป็นความสามารถเสริม ในทางกลับกัน กระบวนการของ coprecipitation
และตนเอง assembly ด้วย polyelectrolytes เกี่ยวการ
ใช้สื่ออควี ซึ่งจะเกิดการพัฒนาของ
สารประกอบยาง ในงานนี้ เป็นวิธีการใหม่ และนวนิยาย
ตรวจสอบในการบรรเทาความกังวลสองที่เกี่ยวข้องกับการใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลิกนินเป็นพอลิเมอสัณฐานที่ได้จากไม้ประกอบด้วย
กระดูกสันหลัง phenylpropanoid พร้อมกับฟีนอลและมักซ์พลังค์ benzylic,
เมท ธ อกซิและแทนคาร์บอนิล [1] พวกเขาเป็นหนึ่งใน
องค์ประกอบหลักของวู้ดดี้เกิดในพืชนอกเหนือจาก
เซลลูโลสเฮมิเซลลูโลสและและด้วยเหตุนี้เป็นครั้งที่สองที่มีมากที่สุด
วัสดุทดแทนที่มีอยู่ในโลกที่อยู่เบื้องหลังเซลลูโลส [2,3] มัน
มีภูมิต้านทานความแข็งแกร่งความแข็งแกร่งและผลกระทบต่อผนังเซลล์ในพืชโดย
มีผลผูกพันเซลล์เข้าด้วยกัน [3,4] ความอุดมสมบูรณ์ของกลุ่มการทำงาน
บนพื้นผิวที่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ว่าทำไมมันมีการศึกษาอย่างกว้างขวางว่าเป็น
สารเสริมแรงพลาสติกและยาง หมายเหตุในบริบทนี้ว่า
การทำงานเป็นกลุ่มให้ขอบเขตการเปลี่ยนแปลงทางเคมีและ
การปรับตัวของขั้วในการผลิตที่เหมาะสมเข้ากันได้กับ
โพลีเมอเมทริกซ์ [5,6] ร่วม, อุดมสมบูรณ์ตามธรรมชาติ, ค่าใช้จ่าย
ในการแข่งขันและการย่อยสลายทางชีวภาพ [7] ทำให้ลิกนินที่น่าสนใจสำหรับ
การพัฒนาของพลาสติกและยางคอมโพสิท การศึกษาล่าสุดเกี่ยวกับ
การใช้งานของลิกนินในวัสดุคอมโพสิตของ Thermosets, พลาสติก,
ยางและวัสดุโฟมได้รับการรับรองอย่างดีจาก
Thakur และคณะ [8]
อย่างไรก็ตามขนาดของอนุภาคขนาดใหญ่และเกิดขึ้นตามธรรมชาติขั้ว
เป็นสองปัจจัยมีความรับผิดชอบต่อการใช้งานที่แพร่หลายมากขึ้นของ
ลิกนินเป็นสารตัวเติม [6] กระบวนการพ่นแห้งในช่วง delignification
เซลลูโลส จำกัด ขนาดอนุภาคของลิกนิน [9] ลิกนินในเชิงพาณิชย์
แสดงให้เห็นขนาดอนุภาคตั้งแต่ 10 มมที่จะมากกว่า 100 มิลลิเมตร
อนุภาคดังกล่าวมีขนาดใหญ่และพวกเขาเพิ่มความหนืดของสาร
ผ่านทางผลกระทบอุทกพลศาสตร์ [10] และแสดงความเป็นอันตราย
ส่งผลกระทบต่อคุณสมบัติทางกล ปัจจัยข้างต้น จำกัด การใช้งาน
ของลิกนินเป็น "ลดลง" แทนฟิลเลอร์แบบเดิมใน
การพัฒนาของสารโพลีเมอยางและ
นักวิจัยบางคนแสดงให้เห็นถึงหลายวิธีการลด
ขนาดอนุภาคของลิกนินตัวอย่างเช่นโดยการย่อยลิกนินใน
การปรากฏตัวของ กรด Protic [11] การส่งเสริมตนเองการชุมนุมของ ligninwith
polyelectrolytes ประจุบวกในการแก้ปัญหาน้ำ [12] หรือโดยการตกตะกอนร่วม
[13] แต่การย่อยอาหารในกรดนำไปสู่การเสื่อมสภาพ
และการสลายลิกนิน [14] ซึ่งยังสามารถนำไปสู่การสูญเสีย
ความสามารถในการเสริมความแข็งแกร่งของ ในขณะที่กระบวนการของสารตั้งต้น
และตนเองประกอบกับ polyelectrolytes เกี่ยวข้องกับ
การใช้ตัวกลางที่เป็นของเหลวซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาของ
สารประกอบยาง ในงานนี้เป็นวิธีการใหม่และนวนิยายมีการ
ตรวจสอบเพื่อบรรเทาความกังวลสองเกี่ยวข้องกับการใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลิกนินเป็นพอลิเมอร์ที่ได้จากไม้ซึ่งประกอบด้วย
กระดูกสันหลัง phenylpropanoid พร้อมกับกึ่ง benzylic ไฮดรอกซิล
methoxyl และคาร์บอนิลแทน [ 1 ] พวกเขาเป็นหนึ่งในองค์ประกอบหลักของต้นไม้

เซลลูโลสในพืช นอกจาก และเฮมิเซลลูโลสและด้วยเหตุนี้ที่สองมากมาย
ที่สุดวัสดุทดแทนที่มีอยู่บนโลกเบื้องหลังเซลลูโลส [ 2 , 3 ] มัน
ให้ความแข็งแกร่งและแรงกระแทกกับผนังเซลล์ในพืชโดย
รวมเซลล์เข้าด้วยกัน [ 3 , 4 ] ความอุดมสมบูรณ์ของหมู่ฟังก์ชัน
บนพื้นผิวที่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ว่าทำไมมันเป็นที่ศึกษา
สารเสริมแรงของพลาสติกและยาง หมายเหตุ ในบริบทนี้
หมู่ฟังก์ชันให้ขอบเขตสำหรับการเปลี่ยนแปลงทางเคมีและ
การปรับตัวของขั้วเพื่อผลิตความเข้ากันได้กับเมทริกซ์พอลิเมอร์ที่เหมาะสม
[ 5 , 6 ] ร่วม , ความอุดมสมบูรณ์ธรรมชาติ ต้นทุน
competitiveness และย่อยสลายทางชีวภาพ [ 7 ] สร้างลิกนิน ที่น่าสนใจสำหรับการพัฒนาของพลาสติกและคอมโพสิต ยาง การศึกษาล่าสุดเกี่ยวกับ
ใช้ลิกนินในคอมโพสิทของเทอร์โมพลาสติกอีลาสโตเมอร์ , thermosets
และวัสดุโฟมได้รับเอกสารเป็นอย่างดีโดย
Thakur et al . [ 8 ] .
แต่ขนาดอนุภาคขนาดใหญ่และธรรมชาติที่เกิดขึ้นเป็นสองขั้ว
รับผิดชอบปัจจัยที่ต่อต้านการใช้อย่างกว้างขวางของ
ลิกนินเป็นสารตัวเติม [ 6 ] สเปรย์แห้งกระบวนการในระหว่างใช้
เซลลูโลส จำกัด ขนาดอนุภาคของลิกนิน [ 9 ] พาณิชย์ลิกนิน
แสดงขนาดอนุภาคตั้งแต่ 10 มม. ถึงมากกว่า 100 มม.
อนุภาคดังกล่าวมีขนาดใหญ่และพวกเขาเพิ่มความหนืดของสาร
ผ่านผลดัชนี [ 10 ] และมีผลกระทบต่อ
ต่อสมบัติทางกล ปัจจัยข้างต้นจำกัดการใช้
ของลิกนินเป็น " ลงใน " แทน ปกติเติมในการพัฒนาสารประกอบของพอลิเมอร์และพอลิเมอร์ .
นักวิจัยบางคนแสดงให้เห็นหลายวิธีของการลด
ขนาดอนุภาคของลิกนินตัวอย่างเช่น โดยย่อยลิกนินใน
ตนของ protic กรด [ 11 ] ส่งเสริมต่างๆของ ligninwith
polyelectrolytes ประจุบวกในสารละลาย [ 12 ] หรือโดยการตกตะกอน
[ 13 ] อย่างไรก็ตาม การย่อยอาหารในกรดทำให้เกิดการย่อยสลาย
และสลายลิกนิน [ 14 ] ซึ่งสามารถนำไปสู่การสูญเสีย
ของเสริมความสามารถด้วย บนมืออื่น ๆ , กระบวนการตกตะกอน
ต่างๆ ด้วย และ polyelectrolytes เกี่ยวข้องกับ
ใช้น้ำเป็นสื่อ ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนา
สารประกอบยาง ในงานนี้ , ใหม่และวิธีการใหม่เพื่อบรรเทาความกังวล
ตรวจสองที่เกี่ยวข้องกับการใช้ของ