I make no special attempt to relate

I make no special attempt to relate architecture to other
things. I have not tried to "improve the connections between
science and technology on the one hand, and the
humanities and the social sciences on the other . . . and
make of architecture a more human social art."' I try to
talk about architecture rather than around it. Sir John
Summerson has referred to the architects' obsession with
"the importance, not of architecture, but of the relation of
architecture to other things." He has pointed out that in
this century architects have substituted the "mischievous
analogy" for the eclectic imitation of the nineteenth century,
and have been staking a claim for architecture rather than
producing architecture.' The result has been diagrammatic
planning. The architect's ever diminishing power and his
growing ineffectualness in shaping the whole environment
can perhaps be reversed, ironically, by narrowing his concerns
and concentrating on his own job. Perhaps then
relationships and power will take care of themselves. I
accept what seem to me architecture's inherent limitations,
and attempt to concentrate on the difficult particulars
within it rather than the easier abstractions about it ". . .
because the arts belong (as the ancients said) to the practical
and not the speculative intelligence, there is no surrogate
for being on the job.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันทำไม่พิเศษพยายามเชื่อมโยงสถาปัตยกรรมอื่น ๆสิ่งที่ ฉันไม่ได้พยายามที่จะ "ปรับปรุงการเชื่อมต่อระหว่างวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีบนมือหนึ่ง และมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์อื่น ๆ... และทำให้สถาปัตยกรรมศิลปะกับสังคมมนุษย์มากขึ้น " ' พยายามพูดคุย เกี่ยวกับสถาปัตยกรรม มากกว่ารอบ ๆ เซอร์จอห์นSummerson ได้อ้างถึงการครอบงำจิตใจของสถาปนิกด้วย"ความสำคัญ ไม่สถาปัตยกรรม แต่ความสัมพันธ์สถาปัตยกรรมกับสิ่งอื่น ๆ " เขาได้ชี้ให้เห็นว่าศตวรรษนี้สถาปนิกได้แทน "ซนคำว่า"สำหรับเทียม eclectic ของศตวรรษที่ผ่านมาและมี staking คำร้องสำหรับสถาปัตยกรรม rather กว่าสถาปัตยกรรมการผลิต " ผลลัพธ์ที่ได้ diagrammaticวางแผนการ สถาปนิกเคยลดลงและมีอำนาจของเขาineffectualness เจริญเติบโตในสภาพแวดล้อมทั้งการสร้างรูปร่างบางทีคุณสามารถกลับรายการ แดกดัน โดยจำกัดให้แคบลงความกังวลของเขาและ concentrating บนงานของเขาเอง บางทีแล้วความสัมพันธ์และอำนาจจะดูแลตัวเอง ฉันยอมรับว่าดูเหมือนผมของสถาปัตยกรรมโดยธรรมชาติจำกัดและพยายามเน้นอย่างยากภายในจะมากกว่า abstractions ง่ายเกี่ยวกับเรื่อง "...เพราะศิลปะเป็นของ (เป็นฟดิแอนเชียนส์ว่า) ในทางปฏิบัติไม่เก็ง ปัญญา และมีตัวแทนไม่ที่มางาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันจะทำให้ไม่มีความพยายามที่จะสร้างความสัมพันธ์พิเศษสถาปัตยกรรมอื่น ๆ
สิ่ง ฉันไม่ได้พยายามที่จะ
"ปรับปรุงการเชื่อมต่อระหว่างวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีบนมือข้างหนึ่งและมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ในที่อื่น
ๆ ...
และทำให้สถาปัตยกรรมศิลปะของมนุษย์สังคมมากขึ้น." "ผมพยายามที่จะพูดคุยเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมที่ค่อนข้าง กว่ารอบ
เซอร์จอห์น
Summerson ได้อ้างถึงความหลงใหลสถาปนิกที่มี
"ความสำคัญที่ไม่สถาปัตยกรรม
แต่ความสัมพันธ์ของสถาปัตยกรรมสิ่งอื่นๆ ." เขาได้ชี้ให้เห็นว่าในสถาปนิกศตวรรษนี้ได้ทดแทน
"ซุกซนเปรียบเทียบ" สำหรับการเลียนแบบผสมผสานของศตวรรษที่สิบเก้าและได้รับการปักหลักเรียกร้องสำหรับสถาปัตยกรรมมากกว่าการผลิตสถาปัตยกรรม. ผลที่ได้รับแผนภาพการวางแผน ของสถาปนิกที่เคยลดน้อยลงและอำนาจของเขาineffectualness การเจริญเติบโตในการสร้างสภาพแวดล้อมทั้งอาจจะสามารถกลับกระทบกระเทียบโดยลดความกังวลของเขาและจดจ่ออยู่กับงานของตัวเอง แล้วบางทีความสัมพันธ์และอำนาจที่จะดูแลตัวเอง ผมยอมรับในสิ่งที่ดูเหมือนจะให้ฉันสถาปัตยกรรมของข้อ จำกัด โดยธรรมชาติและพยายามที่จะให้ความสนใจกับรายละเอียดที่ยากลำบากอยู่ภายในมากกว่านามธรรมง่ายขึ้นเกี่ยวกับเรื่องนี้"... เพราะศิลปะเป็นของ (ขณะที่สมัยก่อนกล่าวว่า) เพื่อปฏิบัติและไม่ปัญญาเก็งกำไรมีตัวแทนไม่มีการเป็นในงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันจะไม่พยายามที่จะเกี่ยวข้องกับสถาปัตยกรรมพิเศษเพื่อสิ่งอื่น ๆ

ฉันไม่ได้พยายามที่จะปรับปรุงการเชื่อมต่อระหว่าง
วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในมือข้างหนึ่งและ
มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์บนอื่น ๆ . . . . . . . และ
ให้สถาปัตยกรรมของมนุษย์มากขึ้น สังคมศิลปะ . " ฉันพยายาม

พูดคุยเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมมากกว่ารอบ เซอร์จอห์น
ซัมเมอร์สันได้อ้างถึงสถาปนิกหลงใหล
" ความสำคัญของสถาปัตยกรรม แต่ความสัมพันธ์ของ
สถาปัตยกรรมไปยังสิ่งอื่น ๆ . " เขายังชี้ให้เห็นว่าในศตวรรษนี้ สถาปนิกมีแทน
" ซน
คล้ายคลึง " ผสมผสานเลียนแบบศตวรรษที่สิบเก้า
, และมีเดิมพันเรียกร้องสถาปัตยกรรมมากกว่า
การผลิตสถาปัตยกรรม” ผลที่ได้รับการวางแผนเกี่ยวกับแปลน

สถาปนิกที่เคยลดน้อยลงและพลังของเขา ในการเติบโต ineffectualness

สภาพแวดล้อมทั้งหมด อาจ จะ มี กลับแดกดันโดยลดความกังวลของเขา
และมุ่งเน้นงานของเขาเอง แล้วบางที
ความสัมพันธ์และอำนาจจะดูแลตัวเอง ผมยอมรับว่าผมรู้สึก

ของสถาปัตยกรรมในข้อจำกัด และพยายามที่จะเน้นรายละเอียดยาก
ภายในมากกว่านามธรรมได้ง่ายขึ้นเกี่ยวกับมัน " . . . . . . .
เพราะศิลปะอยู่ ( ตามที่คนโบราณกล่าว ) เพื่อการปฏิบัติ
ไม่ใช่ปัญญาเก็ง ไม่มีตัวแทน
ที่มาในงาน