Studies of the effects of programmi

Studies of the effects of programming tended to vary between the wave and
swell levels. Some attempted to hold content as fixed as possible, at least as
reflected in the measurement of outcomes, for example, algebra in the case of
Hatfield & Kieren (1972). However, the underlying activity of writing programs
actually offers a radically new experience for the student-such as
building a computational model to solve a problem or creating a program that
draws novel geometric objects (Clements & Battista, 1989; Clements & Battista,
1990; Noss, 1987; Olive, 1991). These activities were usually not at all
present in the existing curriculum. Hence the "content" in terms of the mental
activity of the student really cannot be held fixed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาผลของการเขียนโปรแกรมมีแนวโน้มที่จะ แตกต่างกันระหว่างคลื่น และบวมระดับ บางคนพยายามเก็บเนื้อหาเป็นคงเป็นไปได้ น้อยเป็นผลในการประเมินผล เช่น พีชคณิตในกรณีของแฮทฟิลด์และ Kieren (1972) อย่างไรก็ตาม กิจกรรมต้นแบบของการเขียนโปรแกรมมีประสบการณ์ก็ใหม่สำหรับการเรียนดังกล่าวเป็นจริงสร้างแบบจำลองคอมพิวเตอร์เพื่อแก้ปัญหาหรือสร้างโปรแกรมที่วาดวัตถุทรงเรขาคณิตนวนิยาย (Clements & Battista, 1989 Clements & Battistaปี 1990 Noss, 1987 มะกอก 1991) กิจกรรมเหล่านี้ก็มักจะไม่ในหลักสูตรที่มีอยู่ ดังนั้น "เนื้อหา" ในจิตกิจกรรมของนักเรียนจริง ๆ ไม่สามารถจัดเก็บถาวร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาผลกระทบของการเขียนโปรแกรมมีแนวโน้มที่จะแตกต่างกันระหว่างคลื่นและ
ระดับบวม บางคนพยายามที่จะเก็บเนื้อหาเป็นคงเป็นไปได้อย่างน้อยเป็น
ภาพสะท้อนในการวัดผลลัพธ์เช่นพีชคณิตในกรณีของ
ฮัท & Kieren (1972) อย่างไรก็ตามกิจกรรมพื้นฐานของการเขียนโปรแกรม
จริงมีประสบการณ์ใหม่ ๆ อย่างรุนแรงสำหรับนักเรียนเช่น
การสร้างแบบจำลองการคำนวณการแก้ปัญหาหรือการสร้างโปรแกรมที่
ดึงวัตถุทางเรขาคณิตนวนิยาย (เคลเมนท์และแบตติส, 1989; เคลเมนท์และแบตติส,
1990; Noss 1987; มะกอก, 1991) กิจกรรมเหล่านี้ก็มักจะไม่ได้ทั้งหมด
อยู่ในหลักสูตรที่มีอยู่ ดังนั้น "เนื้อหา" ในแง่ของจิต
กิจกรรมของนักเรียนจริงๆไม่สามารถจะจัดขึ้นคงที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาผลของโปรแกรมมีแนวโน้มที่จะแตกต่างกันระหว่างคลื่นและ
บวมระดับ บางคนพยายามที่จะเก็บเนื้อหาคงเป็นไปได้น้อย
สะท้อนในการวัดผล ตัวอย่างเช่นพีชคณิตในกรณีที่
ฮัท& kieren ( 1972 ) อย่างไรก็ตาม ภายใต้กิจกรรมเขียนโปรแกรม
จริงเสนอประสบการณ์ใหม่สำหรับนักศึกษาเช่น
อย่างรุนแรงสร้างแบบจำลองคอมพิวเตอร์ เพื่อแก้ปัญหา หรือสร้างโปรแกรม
วาดวัตถุเรขาคณิตนวนิยาย ( คลี& บัตติสตา , 1989 ; คลี& บัตติสตา
, 1990 ; นอ ์ , 1987 ; มะกอก , 1991 ) กิจกรรมเหล่านี้มักจะไม่ทั้งหมด
ปัจจุบันในหลักสูตรที่มีอยู่ เพราะ " เนื้อหา " ในแง่ของกิจกรรมทางจิต
ของนักเรียนจริงๆไม่สามารถจัดซ่อมได้