Overall, filletfatty acid compositi

Overall, fillet
fatty acid composition was reflective of dietary concentrations. Fillets
from all treatments were enriched in EPA and DHA relative to dietary
levels, indicating selective retention of these fatty acids as is typically
observed in fish (Trushenski et al., 2006). The DHA:EPA ratio in fish
fillets was similar among all treatments except for the FM20 group,
which was significantly higher. This difference can be largely explained
by differences in dietary fatty acid profile: levels of EPA were the lowest
in the FM20 feed, whereas dietary DHA was more similar among FM replacement diets, causing the FM20 to have the highest dietary DHA:EPA
ratio, which was reflected in the final tissue content. In all treatments,
fillet SFA decreased relative to dietary content, which could indicate
that these fatty acids were being catabolized as an energy source,
resulting in more efficient tissue deposition of LC-PUFA (Trushenski
et al., 2013). Total fillet n−3 fatty acid and LC-PUFA levels decreased
with increased FM replacement and were significantly different from
fillets in fish fed the FM100 diet. However, the content of LC-PUFA in
fish fed the FM replacement diets still contained 70 to 80% of these
fatty acids found with the FM100, which may still be enough to ensure
adequate nutritional value for the consumer

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยรวม เนื้อองค์ประกอบของกรดไขมันให้ความเข้มข้นของอาหาร แล่จากการรักษาทั้งหมดถูกอุดมไปในน้ำมันเบนซินและดีเอชเอสัมพันธ์กับอาหารสำหรับผู้ระดับ การระบุมาตรการรักษากรดไขมันเหล่านี้เป็นปกติพบในปลา (Trushenski และ al., 2006) อัตราส่วน DHA:EPA ในปลาแล่ที่ระหว่างการรักษาทั้งหมดยกเว้นกลุ่ม FM20ซึ่งเป็นอย่างมีนัยสำคัญ ความแตกต่างนี้สามารถจะอธิบายเป็นส่วนใหญ่โดยความแตกต่างในค่าอาหารกรดไขมัน: ระดับของ EPA ได้ต่ำสุดในอาหาร FM20 ในขณะที่อาหารดีเอชเอมีในอาหารแทน FM สาเหตุ FM20 ต้องการสูงสุดอาหารสำหรับผู้ DHA:EPAอัตราส่วน ซึ่งถูกสะท้อนออกมาในเนื้อหาเนื้อเยื่อขั้นสุดท้าย ในการรักษาทั้งหมดเนื้อ SFA ลดลงสัมพันธ์กับเนื้อหาอาหาร ซึ่งสามารถบ่งชี้ว่า กรดไขมันเหล่านี้ได้ถูก catabolized เป็นพลังงานในการสะสมเนื้อเยื่อมีประสิทธิภาพมากขึ้นของ LC-PUFA (Trushenskiร้อยเอ็ด al., 2013) กรดไขมัน n−3 รวมเนื้อและ LC PUFA ระดับลดลงกับเพิ่ม FM แทน และมีความแตกต่างอย่างมากจากแล่ในปลาเลี้ยงอาหาร FM100 อย่างไรก็ตาม เนื้อหาของ LC-PUFA ในปลาเลี้ยงเอฟเอ็มแทนอาหารยังคง อยู่ 70-80% ของกรดไขมันที่พบกับ FM100 ซึ่งยังไม่เพียงพอให้คุณค่าทางโภชนาการเพียงพอสำหรับผู้บริโภค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยรวม,
เนื้อองค์ประกอบของกรดไขมันที่เป็นสะท้อนความเข้มข้นของอาหาร เนื้อจากการรักษาทุกคนที่อุดมด้วย EPA และ DHA ที่สัมพันธ์กับการบริโภคอาหารในระดับที่แสดงให้เห็นการเก็บรักษาการคัดเลือกของกรดไขมันเหล่านี้มักจะตั้งข้อสังเกตในปลา(Trushenski et al., 2006) DHA อัตราส่วน EPA ในปลาเนื้อเป็นที่คล้ายกันในหมู่การรักษาทั้งหมดยกเว้นสำหรับกลุ่มFM20, ซึ่งเป็นที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ความแตกต่างนี้สามารถอธิบายได้ส่วนใหญ่มาจากความแตกต่างในรายละเอียดของกรดไขมันอาหาร: ระดับของ EPA เป็นต่ำสุดในฟีดFM20 ในขณะที่การบริโภคอาหารที่ดีเอชเอได้มากขึ้นคล้ายกันในหมู่อาหารทดแทนเอฟเอ็มที่ก่อให้เกิด FM20 ที่จะมีการบริโภคอาหารที่สูงที่สุด DHA: EPA อัตราส่วนที่ สะท้อนให้เห็นในเนื้อหาเนื้อเยื่อสุดท้าย ในการรักษาทั้งหมด, เนื้อ SFA ลดลงเทียบกับเนื้อหาอาหารซึ่งอาจบ่งชี้ว่ากรดไขมันเหล่านี้ถูกcatabolized เป็นแหล่งพลังงานที่มีผลในการสะสมเนื้อเยื่อมีประสิทธิภาพมากขึ้นของLC-PUFA (Trushenski et al., 2013) กรดไขมัน n-3 เนื้อรวมและระดับ LC-PUFA ลดลงด้วยการเพิ่มขึ้นทดแทนFM และอย่างมีนัยสำคัญที่แตกต่างจากเนื้อปลาที่เลี้ยงในอาหารFM100 แต่เนื้อหาของ LC-PUFA ในปลาที่ได้รับอาหารที่เปลี่ยนเอฟเอ็มยังคงมีอยู่70-80% ของเหล่ากรดไขมันที่พบกับFM100 ซึ่งอาจจะยังคงพอที่จะให้คุณค่าทางโภชนาการที่เพียงพอสำหรับผู้บริโภค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ . . . ฉันจะจัดการลูกของฉัน