Although disclosures of material we

Although disclosures of material weaknesses are effectively
mandatory, it is possible that individual firms or auditors apply different materiality
standards in deciding what to disclose. While we do not have a model of the materiality
threshold of material weaknesses (Mayper, 1982; Mayper et al., 1989; Messier et al., 2005),
our determinants results are similar to those documented by Ashbaugh-Skaife et al. (2007)
who examine all types of significant deficiencies (i.e., not just those internal control
weaknesses that meet the threshold to be classified as ‘‘material weaknesses’’) and find that
firms disclosing significant deficiencies typically have more complex operations, recent
changes in organization structure, more accounting risk exposure, and fewer resources to
invest in internal control. Therefore, it appears that our results extend to a broader sample
that does not rely on a potentially subjective judgment of what constitutes a ‘‘material
weakness,’’ although it is still possible that the broader sample in Ashbaugh-Skaife et al.
(2007) suffers from the same concern.4 Since Ashbaugh-Skaife et al. (2007) focus on all
significant deficiencies, including unambiguously voluntary disclosures, they also include

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าการเปิดเผยจุดอ่อนด้านวัสดุที่มีประสิทธิภาพ
บังคับเป็นไปได้ว่าแต่ละ บริษัท หรือผู้สอบบัญชีใช้มาตรฐานที่แตกต่างกัน
ความสำคัญในการตัดสินใจว่าจะเปิดเผย ในขณะที่เราไม่ได้มีรูปแบบของความสำคัญ
เกณฑ์ของจุดอ่อนที่สำคัญ (mayper, 1982; mayper, et al, 1989;.. Messier, et al, 2005),
ผลปัจจัยของเราจะคล้ายกับที่บันทึกไว้โดย ashbaugh Skaife-et al, (2007)
ที่ตรวจสอบทุกประเภทของข้อบกพร่องที่มีนัยสำคัญ (คือไม่เพียง แต่ผู้จุดอ่อน
ระบบการควบคุมภายในที่เป็นไปตามเกณฑ์ที่จะถูกจัดว่าเป็นจุดอ่อนที่สำคัญ'''') และพบว่า บริษัท
เปิดเผยข้อบกพร่องที่สำคัญมักจะมีการดำเนินงานที่ซับซ้อนมากขึ้น
ล่าสุดการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างองค์กร, การบัญชีรับมากขึ้นความเสี่ยงและทรัพยากรน้อยลงไป
ลงทุนในระบบการควบคุมภายใน จึงปรากฏว่าผลของเราขยายไป
ตัวอย่างในวงกว้างที่ไม่ได้พึ่งพาการตัดสินอัตนัยที่อาจเกิดขึ้นจากสิ่งที่ถือว่าเป็นวัสดุที่อ่อนแอ
'','' แม้ว่ามันจะยังคงเป็นไปได้ว่ากลุ่มตัวอย่างที่กว้างขึ้นใน ashbaugh Skaife-et al,
(2007) ทนทุกข์ทรมานจากเดียวกัน concern.4 ตั้งแต่ ashbaugh Skaife-et al, (2007) มุ่งเน้นในทุกข้อบกพร่องอย่างมีนัยสำคัญ
รวมทั้งการเปิดเผยข้อมูลโดยสมัครใจอย่างไม่น่าสงสัยพวกเขายังรวมถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถึงแม้ว่าจะเปิดเผยข้อมูลของวัสดุอ่อนมีประสิทธิภาพ
บังคับ เป็นไปได้ว่า แต่ละบริษัทหรือผู้สอบบัญชีใช้ materiality แตกต่าง
มาตรฐานในการตัดสินใจที่จะเปิดเผย ในขณะที่เราไม่มีแบบจำลองของการ materiality
ขีดจำกัดของวัสดุอ่อน (Mayper, 1982 Mayper et al., 1989 เมซีเย et al., 2005),
ผลลัพธ์ของดีเทอร์มิแนนต์จะคล้ายกับเอกสารโดย Ashbaugh Skaife et al. (2007)
ที่ตรวจสอบยังสำคัญทุกชนิด (เช่น ไม่ได้เป็นเพียงผู้ควบคุมภายใน
จุดอ่อนที่ตรงกับขีดจำกัดการจัดประเภทเป็น ''วัสดุอ่อน '') และพบว่า
บริษัทเปิดเผยทรงสำคัญโดยทั่วไปมีการดำเนินงานซับซ้อน ล่าสุด
การเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างองค์กร เพิ่มเติมบัญชีเสี่ยง และทรัพยากรน้อย
ลงทุนในการควบคุมภายใน ดังนั้น มันปรากฏว่า ผลของเราขยายตัวอย่างกว้าง
ที่ไม่ต้องอาศัยคำพิพากษาอาจตามอัตวิสัยของสิ่งที่ก่อเป็น '' วัสดุ
อ่อนแอ แม้ว่ายังการที่อย่างกว้างใน Ashbaugh Skaife et al.
(2007) suffers จาก concern.4 เดียวกันมาตั้งแต่ Ashbaugh Skaife et al. (2007) ทั้งหมด
ทรงสำคัญ รวมถึงการเปิดเผยข้อมูลอย่างชัดเจนความสมัครใจ พวกเขายังรวมถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าในการเปิดเผยข้อมูลแก่บุคคลของวัสดุเชื่อมต่อในจุดอ่อนอยู่ได้อย่างมี ประสิทธิภาพ โปรเจคเตอร์
ซึ่งจะช่วยเป็นไปได้ว่าผู้สอบบัญชีหรือบริษัทส่วนตัวใช้มาตรฐานผัสสะ
แตกต่างกันในการตัดสินใจว่าจะเปิดเผย ในขณะที่เราไม่มีรุ่นที่ของผัสสะ
ซึ่งจะช่วยค่าขีดจำกัดของจุดอ่อนวัสดุ( mayper ปี 1982 แล้ว mayper et al . 1989 messier et al . 2005 )
ผลการค้นหาตัวกำหนดของเรามีความคล้ายคลึงกับที่ในเอกสารโดย ashbaugh-skaife et al . ( 2007 )
ที่ตรวจสอบทุก ประเภท การขาดอย่างมีนัยสำคัญ(ซึ่งไม่เพียงผู้ที่การควบคุม ภายใน
ซึ่งจะช่วยแก้ไขจุดอ่อนที่ตรงกับเกณฑ์ขั้นต่ำที่จะเป็น"จุดอ่อนวัสดุ")และพบว่า
บริษัทเปิดเผยข้อมูลข้อบกพร่องอย่างมีนัยสำคัญโดยทั่วไปจะมีความซับซ้อนมากขึ้นเมื่อไม่นานมานี้การดำเนินงาน
การเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างองค์กรความเสี่ยงมากขึ้นคิดเป็นสัดส่วนความเสี่ยงและทรัพยากรที่น้อยลงสำหรับ
ซึ่งจะช่วยลงทุนในการควบคุม ภายใน . ดังนั้นจึงปรากฏว่าผลการดำเนินงานของบริษัทขยายไปถึงตัวอย่างที่กว้างขึ้น
ซึ่งจะช่วยให้ไม่ต้องอาศัยคำพิพากษาเป็นได้ว่ามีอะไรเป็น"วัสดุ
จุดอ่อน"ถึงแม้ว่าจะยังคงเป็นไปได้ว่าตัวอย่างที่กว้างขึ้นใน ashbaugh-skaife et al .
( 2007 )ต้องทุกข์ทรมานจากเดิม 4 ข้อวิตกกังวลเรื่องพื้นที่ตั้งแต่ ashbaugh-skaife et al . ( 2007 )ให้ความสำคัญกับทั้งหมด
ขาดอย่างมีนัยสำคัญรวมถึง คุณภาพ การเปิดเผยด้วยความสมัครใจนอกจากนี้ยังรวมถึง