A little after leaving the palace g

A little after leaving the palace gates, they follow a small and sparsely populated trail, Mo Na excitedly explains to Gui Wan about some of the unique things in the Nu Tribe, but finds that Gui Wan seems a little distracted, she diverts the topic, asking: “Is it not as beautiful as your homeland here? Why are you not happy?”

“The Celestial Empire and this place each has its own strengths, I really like it,” Within her indifferent smile, there reveals desolation, Gui Wan turns her head, gently asking, “But I have been brought here as a tradable item……how am I to possibly treat this place as my own homeland?”

Hearing this, Mo Na reveals a look of shame, the Nu people have always been militant, but because of the natural disaster that occurred this time, they have suffered the loss of a large number of warhorses. The decline in military strength, caused the Nu Tribe to face a serious shortage of fighting force in face of foreign enemies, that is why they need one woman to make an exchange for warhorses, and because of Prince Ye Li’s selfish reasons, they have actually abducted this woman to the Nu territory, even wanting to make her his, such acts does indeed appear somewhat despicable.

Wanting to say a word of apology, she looks back, only to meet Gui Wan’s smiling face like that of blossoming spring flowers, in a moment of hesitation, she had just wanted to ask for the reason, when her hand suddenly receives a gentle prick, the words in her mouth turns into a soft sound, and her body had already collapsed, she forcefully grips onto her consciousness, but senses her willpower rapidly blur out.

Gui Wan crouches down, looking into her almost closed eyes, she softly says: “This type of drug is not only exclusive to the Nu Tribe, it is also available in my homeland, originally I have only kept it by my side for self-defence, didn’t think I would be using it on you, you take a good rest, no matter what, you do not need to apologise to me, with this, I guess we’re even now.”

A gracefully pretty voice accompanies Mo Na’s consciousness as she gradually sinks deep into darkness……

Standing up, once again checking all the accessories she has on her, Gui Wan remains on the same spot for a while, although she has found out about all situations within the Nu Tribe these past few days, and even made a detailed plan, she still needs to think it through carefully, by taking every step into great consideration, only then can she truly leave this place.

Raising her head towards the skies, Gui Wan reveals a smile of indifference, gently throwing back her sleeves, she clearly works out the directions, turning around and leaves.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เล็กน้อยหลังจากออกจากประตู ตามขนาดเล็ก และมีประชากรเบาบางเส้น Mo Na ขึ้งใน Gui วานอธิบายเกี่ยวกับบางสิ่งที่ไม่ซ้ำกันในเผ่านู แต่พบว่า Gui Wan ดูเหมือนว่าฟุ้งซ่านเล็กน้อย เธอ diverts หัวข้อ ถาม: "คือมันไม่สวยงามเป็นบ้านเกิดของคุณที่นี่ ทำไมท่านไม่มีความสุข""เอ็มไพร์ฟ้าและสถานที่แห่งนี้มีจุดแข็งของตัวเอง ฉันชอบมัน ในรอยยิ้มของเธอไม่แยแส มีเผยไร้ผู้คน Gui Wan เปลี่ยนเป็นหัวของเธอ ขอให้เบา ๆ, " แต่ฉันได้รับมาที่นี่เป็นสินค้าซื้อขาย...วิธีผมอาจจะรักษาสถานที่แห่งนี้เป็นบ้านเกิดของตัวเอง? "ได้ยินนี้ Mo Na เผยให้เห็นรูปลักษณ์ของความอัปยศ ท่านนูได้สงครามเสมอ แต่เนื่องจากภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้นเวลานี้ พวกเขามีความสูญเป็นจำนวนมากของ warhorses เกิดจากการลดลงของทหาร เผ่านูหน้าแคลนของกองกำลัง in face of ศัตรูต่างประเทศ นั่นคือเหตุผลที่พวกเขาต้องการผู้หญิงคนหนึ่งจะทำให้การแลกเปลี่ยนสำหรับ warhorses และเนื่องจากเจ้าชาย Ye Li ของเหตุผลเห็นแก่ตัว พวกเขาจริงได้ลักพาตัวผู้หญิงไปเขตนู แม้อยากทำให้เธอ กระทำดังกล่าวจริงปรากฏค่อนข้างน่ารังเกียจอยากพูดคำขอโทษ เธอดูกลับ เฉพาะกับ Gui ของ Wan ยิ้มหน้าเหมือนว่า ดอกไม้บานในฤดูใบไม้ผลิ ลังเล ประเดี๋ยวเธอมีแค่อยากจะถามเหตุผล เมื่อมือของเธอก็ได้รับพริกอ่อนโยน คำในปากของเธอกลายเป็นอ่อนนุ่มเสียง และร่างกายของเธอมียุบอยู่แล้ว เธอพักศรีษะจับประลงในจิตสำนึกของเธอ แต่ความรู้สึกที่จิตตานุภาพของเธออย่างรวดเร็วเบลอGui Wan crouches ลง มองเข้าไปในดวงตาของเธอปิดเกือบ เธอเบา ๆ บอกว่า: "ยาชนิดนี้ไม่เพียงแต่เฉพาะชาวนู ก็ยังมีอยู่ในบ้านเกิดของฉัน แต่เดิม ผมมีเฉพาะเก็บมันข้างฉันสำหรับ self-defence ไม่ได้คิดว่า คุณไม่จำเป็นแต่ขอให้ฉัน ฉันจะใช้มันกับคุณ คุณค่อย ไม่ว่าอะไร นี้ ผมคิดว่า แม้ตอนนี้เรา "เสียงสวยอย่างสง่างามมาพร้อมกับโมนาสติขณะเธอค่อย ๆ ล้างมือลึกเข้าไปในความมืด...ยืน การตรวจสอบอุปกรณ์เสริมทั้งหมดอีกครั้งเธอมีเธอ Gui Wan สำหรับเดียวกันยังคงมี แม้ว่าเธอได้พบข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์ภายในเผ่านูเหล่านี้ไม่กี่วันที่ผ่านมา และแม้กระทั่งทำแผนละเอียด เธอยังคงต้องคิดว่า มันผ่านอย่างระมัดระวัง โดยทุกขั้นตอนคำนึงถึงดี นั้นสามารถเธออย่างแท้จริงออกจากสถานที่แห่งนี้เลี้ยงของเธอมุ่งหน้าสู่ท้องฟ้า Gui Wan เผยรอยยิ้มไม่แยแส โยนกลับเบา ๆ แขนของเธอ เธอออกทิศทาง เปลี่ยนรอบการทำงานอย่างชัดเจน และใบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เล็ก ๆ น้อย ๆ หลังจากที่ออกจากพระราชวังประตูที่พวกเขาทำตามเส้นทางที่มีขนาดเล็กและมีประชากรเบาบางโมนาพล่านอธิบายให้กุย Wan เกี่ยวกับบางสิ่งที่ไม่ซ้ำกันใน Nu เผ่า แต่พบว่ากุย Wan ดูเหมือนฟุ้งซ่านน้อยเธอธารหัวข้อ ถาม: "มันไม่ได้เป็นความสวยงามเป็นบ้านเกิดเมืองนอนของคุณที่นี่? ทำไมคุณไม่ได้มีความสุข? " " ฟ้าเอ็มไพร์และสถานที่แห่งนี้แต่ละคนมีจุดแข็งของตัวเองผมชอบมัน "ภายในรอยยิ้มไม่แยแสเธอมีเผยให้เห็นรกร้าง Gui Wan หันหัวของเธอเบา ๆ ถามว่า" แต่ผมได้รับมา นี่เป็นรายการซื้อขาย ...... ว่าฉันจะรักษาอาจจะเป็นสถานที่แห่งนี้เป็นบ้านเกิดของตัวเอง? " ได้ยินอย่างนี้แล้วโมนาเผยให้เห็นรูปลักษณ์ของความอัปยศที่คน Nu ได้รับเสมอสงคราม แต่เป็นเพราะภัยพิบัติทางธรรมชาติที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ พวกเขาได้รับความเดือดร้อนสูญเสียจำนวนมากของ warhorses การลดลงของกำลังทางทหารที่เกิดนูเผ่าที่จะเผชิญกับการขาดแคลนอย่างรุนแรงของการต่อสู้แรงในการเผชิญกับศัตรูต่างประเทศนั่นคือเหตุผลที่พวกเขาต้องการผู้หญิงคนหนึ่งที่จะทำให้การแลกเปลี่ยนสำหรับ warhorses และเพราะเหตุผลที่เห็นแก่ตัวเจ้าชายเจ้าหลี่พวกเขามีจริง ลักพาตัวผู้หญิงคนนี้ไปยังดินแดน Nu แม้อยากจะทำให้เธอของเขาการกระทำดังกล่าวไม่แน่นอนปรากฏค่อนข้างน่ารังเกียจ. อยากจะพูดคำว่าขอโทษเธอมองย้อนกลับไปเพียงเพื่อที่จะตอบสนองความต้องการใบหน้าที่ยิ้มแย้ม Gui วานเหมือนดอกไม้บานในฤดูใบไม้ผลิใน ช่วงเวลาของการลังเลเธอก็แค่อยากจะขอเหตุผลที่เมื่อมือของเธอทันใดนั้นได้รับทิ่มอ่อนโยนคำในปากของเธอกลายเป็นเสียงนุ่มและร่างกายของเธอก็ทรุดตัวลงแล้วเธออย่างแข็งขันจับลงบนสติของเธอ แต่ . ความรู้สึกของจิตตานุภาพของเธออย่างรวดเร็วเบลอออกGui Wan นั่งยองลงมองเข้าไปในดวงตาที่ปิดเกือบเธอเบา ๆ กล่าวว่า "ประเภทของยานี้ไม่ได้เป็นเพียงพิเศษเพื่อ Nu เผ่าก็ยังมีอยู่ในบ้านเกิดของฉันเดิมผมได้เก็บเท่านั้น ไว้ข้างของฉันสำหรับการป้องกันตัวเองไม่คิดว่าฉันจะใช้มันกับคุณคุณใช้เวลาส่วนที่เหลือดีไม่ว่าสิ่งที่คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษฉันกับเรื่องนี้ผมคิดว่าเรากำลังแม้ตอนนี้ . " เสียงสวยอย่างสง่างามมาพร้อมกับสติโมนาขณะที่เธอค่อยๆจมลึกลงไปในความมืด ...... ลุกขึ้นยืนอีกครั้งการตรวจสอบอุปกรณ์ทั้งหมดที่เธอมีต่อเธอกุยวรรณยังคงอยู่ในจุดเดียวกันในขณะที่แม้ว่าเธอจะได้พบกับ สถานการณ์ทั้งหมดภายใน Nu เผ่าไม่กี่วันที่ผ่านมาเหล่านี้และแม้กระทั่งการทำแผนรายละเอียดเธอยังคงต้องคิดว่ามันผ่านอย่างระมัดระวังโดยการทุกขั้นตอนในการพิจารณาที่ดีเท่านั้นแล้วสามารถเธออย่างแท้จริงออกจากสถานที่แห่งนี้. ยกหัวของเธอไปสู่ท้องฟ้า กุย Wan เผยให้เห็นรอยยิ้มของความไม่แยแสเบา ๆ โยนกลับแขนของเธอเธอทำงานอย่างชัดเจนทิศทางหันไปรอบ ๆ และใบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เล็ก ๆน้อย ๆหลังจากออกจากประตูวัง พวกเขาตามขนาดเล็กและกระจัดกระจายตาม โม นา ที่จะอธิบายกับ GUI วานเกี่ยวกับบางสิ่งที่พิเศษในนู เผ่า แต่พบว่ากุ้ยวานดูเหมือนสมาธิเล็กน้อย เธอเบี่ยงเบนหัวข้อ ถาม : " มันไม่สวยเท่าบ้านเกิดเมืองนอนของคุณที่นี่ ทำไมคุณมีความสุขมั้ย ? "" อาณาจักรสวรรค์ และสถานที่นี้แต่ละคนมีจุดแข็งของตัวเอง ฉันชอบมันจริงๆ " ภายในยิ้มเฉย มันแสดงความเศร้าสลด GUI วานเปลี่ยนหัวเธอเบา ๆถาม " แต่ผมถูกพามาที่นี่ เป็นการซื้อขายสินค้า . . . . . . . ฉันจะดูแลที่นี่เป็นบ้านเกิดของฉันเอง "ได้ยินแบบนี้แล้ว โม นา พบลักษณะของความอัปยศ , นู๋คนเคยต่อสู้ แต่เพราะภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ พวกเขาได้รับความเดือดร้อนสูญเสียเป็นจำนวนมากของ warhorses . ลดลงในกองทัพทำให้นู๋เผ่าใบหน้าปัญหาการขาดแคลนของการบังคับในใบหน้าของศัตรูต่างชาติ นั่นคือเหตุผลที่พวกเขาต้องการผู้หญิงหนึ่งคนเพื่อแลกเปลี่ยนกับ warhorses เพราะองค์ท่านหลี่ เห็นแก่ตัว เหตุผลที่พวกเขาจะลักพาตัวผู้หญิงคนนี้กับนู๋ ดินแดน แม้อยากจะให้เธอ ของเขา การกระทำแบบนั้นจริงๆปรากฏค่อนข้างเลวทรามอยากจะพูดคำว่าขอโทษ เธอมองไปข้างหลัง เพื่อตอบสนองของ GUI วานยิ้มเหมือนดอกไม้บานฤดูใบไม้ผลิ ในช่วงเวลาของการลังเล เธอแค่อยากถามเหตุผล เมื่อมือของเธอก็รับแทง อ่อนโยน ถ้อยคำในปากของเธอกลายเป็นเสียงนุ่ม และ ร่างกายของเธอก็ทรุดลง เธอกุมจับไว้ สติของเธอ แต่สติกำลังใจของเธออย่างรวดเร็วเบลอออกGUI วานหมอบลง มองเธอตาเกือบปิด เธอเบา ๆว่า " ยาประเภทนี้ไม่เพียงเฉพาะกับนู เผ่า มันยังสามารถใช้งานในบ้านเกิดของผม ตอนแรกผมก็แค่เก็บมันไว้ข้างๆ เพื่อป้องกันตัวเอง ไม่คิดว่าผมจะใช้มันกับคุณ คุณจะวางตัวดี ไม่ว่าเรื่องอะไร เธอไม่ต้องขอโทษฉันด้วย ฉันว่าตอนนี้พวกเรา .เสียงอย่างน่ารักพร้อมกับโมนารู้สึกตัวเธอค่อยๆจมลึกเข้าไปในความมืด . . . . . . .ลุกขึ้นยืนอีกครั้งตรวจสอบอุปกรณ์เสริมทั้งหมดที่เธอมีต่อเธอ กุ้ย วาน ยังคงอยู่ในจุดเดิมสักพัก ถึงแม้ว่าเธอจะพบข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์ภายในตอนนี้เผ่าเหล่านี้ไม่กี่วันที่ผ่านมา และทำรายละเอียดของแผน เธอยังคงต้องคิดอย่างรอบคอบโดยการทุกขั้นตอนที่เป็นดี พิจารณา เมื่อนั้นเธออย่างแท้จริงออกไปจากสถานที่นี้เงยหน้าขึ้นสู่ท้องฟ้า , GUI วานเผยรอยยิ้มแห่งความเฉยเมย ค่อยๆโยนกลับมาแขนของเธอ เธออย่างชัดเจนออกมาทิศทางหมุนไปรอบ ๆและใบ