In reality, as Dusanee was living i

In reality, as Dusanee was living in the community and building up a trust relationship with people for quite a long time, they accepted her as part of their group and their community member. Almost all participants seemed not interested in the details included in those forms. Rather, they were willing to share their viewpoints because they had more understanding of her positive purposes and they trusted that this study would not create any harm but their participation would have a benefit to all Thai people. They were proud of themselves when they provided her with useful information. Some did not want to waste their time reading the long formal document, but wanted to start opening theirstories and share experiences. Many groups show signs of approval when Dusanee asked them to sign their name in this form. This indicated that written informed consent could have negative effect on trust relationship which is a more important matter than formal documents if doing ethnographic study (Murphy and Dingwall, 2007). Local people are mostly not familiar with reading and signing a written informed consent. Some are illiterate and many are in advanced aged. Signing their name was likely to make them uncomfortable. Dusanee also had an internal conflict because she was worried that they might only see her as a researcher with a hidden motive (Liamputtong, 2010). Trusting relationship could be jeopardized and she might have to re-build it again. Hence, formal informed consent could be the barrier of ethnographic study. As Liamputtong (2010) suggests, working with native people and in cross-cultural research, verbal consent could work better and it was certainly more suited to the participants in our study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในความเป็นจริงเป็น dusanee อาศัยอยู่ในชุมชนและสร้างความไว้วางใจกับคนสำหรับค่อนข้างเป็นเวลานานพวกเขาได้รับการยอมรับเธอเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มของพวกเขาและสมาชิกในชุมชนของพวกเขา เกือบเข้าร่วมทั้งหมดดูเหมือนจะไม่สนใจในรายละเอียดที่รวมอยู่ในรูปแบบที่ ค่อนข้างพวกเขายินดีที่จะแบ่งปันมุมมองของพวกเขาเพราะพวกเขามีความเข้าใจมากขึ้นของวัตถุประสงค์เชิงบวกของเธอและพวกเขาเชื่อถือได้ว่าการศึกษานี้จะไม่สร้างอันตรายใด ๆ แต่การมีส่วนร่วมของพวกเขาจะมีประโยชน์ต่อคนไทยทุกคน พวกเขามีความภาคภูมิใจในตัวเองเมื่อพวกเขาให้เธอกับข้อมูลที่เป็นประโยชน์ บางคนไม่ต้องการที่จะเสียเวลาของพวกเขาอ่านเอกสารอย่างเป็นทางการนานแต่อยากจะเริ่มต้นเปิด theirstories และประสบการณ์ร่วมกัน หลายกลุ่มแสดงสัญญาณของการอนุมัติเมื่อ dusanee ถามพวกเขาที่จะลงนามชื่อของพวกเขาในรูปแบบนี้ นี้แสดงให้เห็นว่าได้รับความยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษรอาจมีผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของความไว้วางใจซึ่งเป็นเรื่องที่มีความสำคัญมากกว่าเอกสารที่เป็นทางการถ้าทำการศึกษาชาติพันธุ์ (เมอร์ฟี่และ Dingwall, 2007)ชาวบ้านส่วนใหญ่ไม่คุ้นเคยกับการอ่านและการลงนามความยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษร บางคนมีการศึกษาและจำนวนมากในอายุขั้นสูง การลงนามในชื่อของพวกเขามีแนวโน้มที่จะทำให้พวกเขาอึดอัด dusanee ยังมีความขัดแย้งภายในเพราะเธอเป็นห่วงว่าพวกเขาอาจจะเห็นคนเดียวของเธอเป็นนักวิจัยที่มีแรงจูงใจที่ซ่อนอยู่ (liamputtong, 2010)ความสัมพันธ์ที่เชื่อถือสามารถ jeopardized และเธออาจจะมีอีกครั้งสร้างมันอีกครั้ง ด้วยเหตุนี้ความยินยอมอย่างเป็นทางการอาจจะเป็นอุปสรรคของการศึกษาชาติพันธุ์ เป็น liamputtong (2010) แสดงให้เห็นว่าการทำงานร่วมกับคนพื้นเมืองและในการวิจัยข้ามวัฒนธรรมได้รับความยินยอมด้วยวาจาอาจทำงานได้ดีขึ้นและมันก็เป็นที่แน่นอนมากขึ้นเหมาะกับผู้เข้าร่วมในการศึกษาของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในความเป็นจริง เป็น Dusanee อาศัยอยู่ในชุมชนและสร้างค่าความน่าเชื่อถือความสัมพันธ์กับคนค่อนข้างเป็นเวลานาน จะยอมรับเธอเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มและสมาชิกของชุมชน ผู้เข้าร่วมเกือบทั้งหมดดูเหมือนไม่สนใจในรายละเอียดที่รวมอยู่ในแบบฟอร์มเหล่านั้น ค่อนข้าง พวกยินดีแบ่งปันมุมมองของพวกเขา เพราะพวกเขามีความเข้าใจเพิ่มเติมวัตถุประสงค์ของเธอบวก และเชื่อว่า การศึกษานี้จะไม่สร้างอันตรายใด ๆ แต่การเข้าร่วมจะมีประโยชน์กับคนไทยทั้งหมด พวกเขามีความภาคภูมิใจในตัวเองเมื่อพวกเขาให้เธอ ด้วยข้อมูลที่เป็นประโยชน์ บางคนไม่ต้องเสียเวลาอ่านเอกสารเป็นทางยาว แต่ต้องการเริ่มต้นเปิด theirstories และแบ่งปันประสบการณ์ หลายกลุ่มแสดงสัญญาณของการอนุมัติเมื่อ Dusanee ขอให้เซ็นชื่อในแบบฟอร์มนี้ ระบุแจ้งความยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษรที่อาจมีผลกระทบในความสัมพันธ์ความไว้วางใจซึ่งเป็นเรื่องสำคัญกว่าเอกสารทางถ้าทำ ethnographic ศึกษา (เมอร์ฟี่และ Dingwall, 2007) คนท้องถิ่นส่วนใหญ่ไม่คุ้นเคยกับการอ่าน และลงชื่อแจ้งความยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษร มี illiterate และหลายที่ในขั้นสูงอายุ เซ็นชื่อของพวกเขามีแนวโน้มที่จะทำให้อึดอัด Dusanee ยังมีความขัดแย้งภายในเนื่องจากเธอกังวลว่า พวกเขาอาจเพียงเห็นเธอเป็นนักวิจัยด้วยแรงจูงใจที่ซ่อนอยู่ (Liamputtong, 2010) โดยความสัมพันธ์สามารถเป็น jeopardized และเธออาจต้องการสร้างอีกครั้ง ดังนั้น ทางแจ้งความยินยอมอาจเป็นอุปสรรคการศึกษา ethnographic เป็น Liamputtong (2010) แนะนำ ทำงาน กับคนพื้นเมือง และวัฒนธรรม วิจัย ความยินยอมด้วยวาจาอาจทำงานดีขึ้น และก็แน่นอนมากขึ้นเหมาะกับผู้เข้าร่วมในการศึกษาของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในความเป็นจริงเป็น dusanee ก็อาศัยอยู่ในชุมชนและสร้างความสัมพันธ์ที่เชื่อถือได้ที่มีคนมาเป็นเวลานานแต่ได้รับการยอมรับของเธอเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มของตนและสมาชิกชุมชนของตนเอง ผู้เข้าร่วมประชุมเกือบทั้งหมดก็ไม่ได้มีส่วนได้เสียในรายละเอียดที่รวมอยู่ในรูปแบบที่ มากพวกเขาก็ไม่เต็มใจที่จะใช้ร่วมกันเปิดรับความคิดเห็นของพวกเขาเพราะพวกเขามีความรู้ความเข้าใจมากขึ้นในการใช้งานในเชิงบวกของเธอและเขาได้รับความเชื่อถือว่าการศึกษานี้จะไม่สร้างความเสียหายใดๆแต่การมีส่วนร่วมของพวกเขาจะได้รับประโยชน์ที่เป็นคนไทยทั้งหมด พวกเขามีความ ภาคภูมิใจ ในตัวเองเมื่อพวกเขาให้เธอด้วยข้อมูลที่เป็นประโยชน์ บางคนไม่ต้องการเสียเวลาอ่านเอกสารอย่างเป็นทางการมานานแต่ต้องการที่จะเริ่มเปิด theirstories และแบ่งปันประสบการณ์ หลายกลุ่มแสดงสัญญาณของการอนุมัติเมื่อ dusanee ถามไปยังป้ายชื่อของตนในรูปแบบนี้ โรงแรมแห่งนี้แสดงว่าไม่ได้รับความยินยอมจากได้รับแจ้งเป็นลายลักษณ์อักษรต่อในความสัมพันธ์ที่เชื่อถือได้ซึ่งเป็นเรื่องที่สำคัญมากกว่าเอกสารอย่างเป็นทางการหากทำการศึกษา Malacca มนุษยวิทยา( Murphy Dingwall และ 2007 )ผู้คนในท้องถิ่นส่วนใหญ่ไม่มีความคุ้นเคยกับการอ่านและการเซ็นชื่อยินยอมแจ้งเป็นลายลักษณ์อักษร บางคนไม่รู้หนังสือและส่วนมากจะอยู่ในขั้นสูงมีอายุ การเซ็นชื่อชื่อของเขาก็มีแนวโน้มที่จะทำให้เขาไม่สบายใจ dusanee ยังมีความขัดแย้ง ภายใน เพราะเธอเป็นกังวลว่าจะได้เห็นเธอเป็นนักวิจัยที่มีเหตุจูงใจที่ซ่อน( liamputtong 2010 )เท่านั้นความสัมพันธ์กับความรับผิดชอบไม่สามารถเป็นแก่นสารใดๆและเธออาจจะทำการสร้างอีกครั้ง ดังนั้นจึงได้รับความยินยอมจากทราบอย่างเป็นทางการจะเป็นอุปสรรคของการศึกษา Malacca มนุษยวิทยา เป็น liamputtong ( 2010 )แนะนำว่าการทำงานร่วมกับคนพื้นเมืองและในงานวิจัยแบบทางวัฒนธรรมได้รับความยินยอมจากทั้งทางวาจาไม่สามารถทำงานได้ดีขึ้นและมันเป็นจริงๆมากกว่าเหมาะสำหรับผู้มีส่วนร่วมในการศึกษาของเรา