Study RationaleAnxiety disorders in

Study Rationale
Anxiety disorders in children and adolescents are prevalent,
[1] impairing, [2] and often precursors topsychiatric disorders in later adolescence and adulthood
including additional subsequent anxiety disorders, major
depression, substance abuse, and suicide attempts [3,4].
With the exception of specific phobias, SAD, GAD, and
SoP are the most common triad of anxiety diagnoses in
both community and clinical samples of children and
adolescents [5]. Pediatric anxiety disorders are highly
comorbid with one another as well as with other psychiatric
disorders such as attention-deficit/hyperactivity
disorder, major depression, and dysthymia [1,6]. Given
their high prevalence and psychiatric comorbidity, anxiety
disorders in children and adolescents often results in
impairment and distress that significantly interferes with
family, academic, and social functioning [1,2,7].
The past two decades witnessed critical scientific
advances in the treatment and understanding of anxiety
disorders in youth that laid the groundwork for the
launch of the CAMS trial. These advances included: (1)
a better understanding of the public health importance
of anxiety disorders in children and adolescents; [8,9]
(2) the development of valid and reliable anxiety specific
multi-informant and multi-method assessments (without
which research in pediatric anxiety would not be possible);
(3) a growing empirical literature base supporting
the short-term efficacy and feasibility of both psychosocial
[10] and psychopharmacological[11] interventions
for the treatment of anxiety disorders in youth; (4)
room for improved outcomes in monotherapies[12] suggesting
that current treatments are prime candidates for
innovation;[13] (5) paucity of studies comparing the efficacy
of combination treatment (e.g., cognitive-behavioral
therapy plus medication) using a credible control condition
in the same patient population; [13] and (6) general
agreement within the scientific community that the
results of a large comparative treatment trial like CAMS
could meaningfully impact public policy [14].
With these factors in mind, the National Institutes of
Mental Health (NIMH) funded the CAMS trial to
further scientific knowledge on effective treatments for
pediatric anxiety disorders. CAMS was a 6-year, multisite
(6 sites), randomized controlled trial (RCT). Four
hundred and eighty-eight children and adolescents
between the ages of 7-17 years with at least one DSMIV-TR
diagnoses of SAD, GAD, or SoP were randomly
assigned to one of four treatment groups: CBT, SRT,
COMB or pill PBO. Results of the primary outcomes
were recently published[15] and showed that at the end
of 12 weeks of acute treatment 80.7% (95% CI, 73.3 to
86.4%) of participants treated with COMB were rated as
treatment responders (defined as a Clinical Global
Impression-Improvement (CGI-I) score of 1 or 2) [16].
COMB was superior to both CBT alone (59.7%; 95% CI,
51.4 to 67.5%, p < 0.001) and SRT alone (54.9%; 95% CI,
46.4 to 63.1%, p < 0.001), as well as pill placebo (23.7%

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลการศึกษาโรควิตกกังวลในเด็กและวัยรุ่นมีแพร่หลายimpairing [1], [2] และมัก precursors topsychiatric ความผิดปกติในวัยรุ่นและวัยผู้ใหญ่ได้ในภายหลังรวมถึงความผิดปกติของความวิตกกังวลภายหลังเพิ่มเติม หลักภาวะซึมเศร้า ละเมิดสิทธิสาร แล้วความพยายามฆ่าตัวตาย [3, 4]ยกเว้นเฉพาะ phobias ซาด กาด และสบเป็น triad ทั่วไปของการวิเคราะห์ความวิตกกังวลในชุมชนและตัวอย่างทางคลินิกของเด็ก และวัยรุ่น [5] โรควิตกกังวลในเด็กจะสูงcomorbid ด้วยกัน เอง กับทางจิตเวชอื่น ๆความผิดปกติเช่นความสนใจดุล/เข้าร่องเข้ารอยโรค โรคซึมเศร้าหลัก ก dysthymia [1,6] กำหนดให้ความชุกสูงและ comorbidity จิตแพทย์ ความวิตกกังวลโรคในเด็กและวัยรุ่นมักจะส่งผลด้อยค่าและความทุกข์ที่รบกวนอย่างมากครอบครัว วิชาการ ทางสังคมที่ทำงาน [1,2,7]ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมาเห็นความสำคัญทางวิทยาศาสตร์ความก้าวหน้าในการรักษาและทำความเข้าใจของความวิตกกังวลโรคในเยาวชนที่วางส่วนสำหรับการเปิดตัวกล้องทดลอง ความก้าวหน้าเหล่านี้รวม: (1)ความเข้าใจในความสำคัญของการสาธารณสุขของโรควิตกกังวลในเด็กและวัยรุ่น [8,9](2) ถูกต้อง และเชื่อถือได้ความวิตกกังวลเฉพาะการพัฒนาผู้ให้ข้อมูลหลาย และหลายวิธีประเมินโดยไม่ต้องการวิจัยในเด็กวิตกกังวลจะไม่ไป);(3) การเจริญเติบโตผลประกอบการฐานสนับสนุนระยะสั้นประสิทธิภาพและความเป็นไปได้ทั้งสองอย่าง psychosocial[10] และการแทรกแซง [11] psychopharmacologicalสำหรับการรักษาโรควิตกกังวลในเยาวชน (4)ห้อง monotherapies [12] แนะนำการปรับปรุงผลลัพธ์รักษาปัจจุบันคนสำคัญนวัตกรรม [13] (paucity 5) ศึกษาเปรียบเทียบประสิทธิภาพชุดรักษา (เช่น รับรู้พฤติกรรมรักษาบวกยา) ใช้เงื่อนไขควบคุมความน่าเชื่อถือประชากรผู้ป่วยเดียวกัน [13] และทั่วไป (6)ข้อตกลงภายในชุมชนทางวิทยาศาสตร์ที่จะผลการรักษาเปรียบเทียบใหญ่ทดลองใช้เช่นกล้องมาอาจส่งผลกระทบนโยบายสาธารณะ [14]ด้วยปัจจัยเหล่านี้ในจิตใจ สถาบันแห่งชาติทดลองกล้องการสนับสนุนสุขภาพจิต (NIMH)เพิ่มเติมทางวิทยาศาสตร์ความรู้ในการรักษามีประสิทธิภาพความผิดปกติของความวิตกกังวลของเด็ก กล้องถูก 6-ปี หลาย(ไซต์ 6), randomized ทดลองควบคุม (RCT) 4ร้อยเอ้เอ้เด็กและวัยรุ่นระหว่างอายุ 7-17 ปีมี TR DSMIV น้อยการวิเคราะห์ของซาด กาด หรือสบได้แบบสุ่มกับหนึ่งในสี่กลุ่มบำบัด: ชุมชน SRTหวีหรือยา PBO ผลลัพธ์ผลลัพธ์หลักได้ประกาศเมื่อเร็ว ๆ นี้ [15] และพบว่าเมื่อสิ้นสุด12 สัปดาห์รักษาเฉียบพลัน 80.7% (95% CI, 73.3 เพื่อ86.4%) ของผู้เข้าร่วมรับการหวีถูกจัดอันดับเป็น(กำหนดเป็นคลินิกสากล responders รักษาImpression-Improvement (CGI-ฉัน) คะแนน 1 หรือ 2) [16]หวีจะชุมชนทั้งสองให้อยู่คนเดียว (59.7%; 95% CI51.4-67.5%, p < 0.001) และ SRT คนเดียว (54.9%; 95% CI46.4-63.1%, p < 0.001), เป็นยายาหลอก (23.7%

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศึกษาหลักการและเหตุผลความผิดปกติของความวิตกกังวลในเด็กและวัยรุ่นเป็นที่แพร่หลาย,
[1] impairing [2] และบ่อยครั้งที่ความผิดปกติของสารตั้งต้น topsychiatric
ในวัยรุ่นและวัยผู้ใหญ่ในภายหลังรวมทั้งโรควิตกกังวลตามมาเพิ่มเติมที่สำคัญภาวะซึมเศร้าใช้สารเสพติดและพยายามฆ่าตัวตาย
[3,4]
ด้วยข้อยกเว้นของโรคเฉพาะเศร้าเดินไปเดินมาและ
SOP
เป็นสามที่พบมากที่สุดของการวินิจฉัยความวิตกกังวลในทั้งชุมชนและตัวอย่างทางคลินิกของเด็กและวัยรุ่น
[5] โรควิตกกังวลในเด็กจะสูง
comorbid กับคนอื่นเช่นเดียวกับทางจิตเวชอื่น ๆที่ผิดปกติเช่นความสนใจขาดดุล / hyperactivity โรคซึมเศร้าที่สำคัญและซึมเศร้า [1,6] ได้รับความชุกสูงและโรคร่วมทางจิตเวชความวิตกกังวลความผิดปกติในเด็กและวัยรุ่นมักจะส่งผลในการด้อยค่าและความทุกข์ที่มีนัยสำคัญเป็นอุปสรรคกับครอบครัวของนักวิชาการและการทำงานทางสังคม[1,2,7]. ที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมาเห็นทางวิทยาศาสตร์ที่สำคัญความก้าวหน้าในการรักษาและความเข้าใจของความวิตกกังวลความผิดปกติในวัยหนุ่มที่วางรากฐานสำหรับการเปิดตัวของถ่ายทอดการพิจารณาคดี ความก้าวหน้าเหล่านี้รวมถึง: (1) ความเข้าใจที่ดีขึ้นของสุขภาพของประชาชนถึงความสำคัญของความผิดปกติของความวิตกกังวลในเด็กและวัยรุ่น; [8,9] (2) การพัฒนาที่ถูกต้องและเชื่อถือได้ความวิตกกังวลที่เฉพาะเจาะจงหลายแจ้งและการประเมินหลายวิธี(โดยที่การวิจัยในความวิตกกังวลในเด็กจะไม่ได้) (3) ฐานวรรณกรรมเชิงประจักษ์สนับสนุนการเจริญเติบโตในระยะสั้นประสิทธิภาพและความเป็นไปได้ทั้งสองทางจิตสังคม[10] และ psychopharmacological [11] การแทรกแซงในการรักษาความผิดปกติของความวิตกกังวลในวัยหนุ่มนั้น (4) ห้องพักสำหรับผลลัพธ์ที่ดีขึ้นใน monotherapies [12] บอกว่าการรักษาในปัจจุบันเป็นผู้ที่สำคัญสำหรับนวัตกรรม[13] (5) ความยากจนการศึกษาเปรียบเทียบประสิทธิภาพของการรักษารวมกัน(เช่นความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมการรักษารวมทั้งยา) โดยใช้ความน่าเชื่อถือ สภาพการควบคุมในประชากรผู้ป่วยเดียวกัน [13] และ (6) ทั่วไปข้อตกลงภายในชุมชนทางวิทยาศาสตร์ว่าผลของการทดลองการรักษาเปรียบเทียบขนาดใหญ่เช่นถ่ายทอดความหมายอาจส่งผลกระทบนโยบายสาธารณะ[14]. ด้วยปัจจัยเหล่านี้ในใจสถาบันแห่งชาติของสุขภาพจิต (NIMH) ได้รับการสนับสนุน ถ่ายทอดการพิจารณาคดีเพื่อความรู้ทางวิทยาศาสตร์เพิ่มเติมเกี่ยวกับการรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับความผิดปกติของความวิตกกังวลในเด็ก ถ่ายทอดเป็น 6 ปี MultiSite การ(6 สถานที่) สุ่มทดลอง (RCT) สี่ร้อยสิบแปดคนเด็กและวัยรุ่นที่มีอายุระหว่าง7-17 ปีที่มีอย่างน้อยหนึ่ง DSMIV-TR วินิจฉัยของ SAD, เดินไปเดินมาหรือสบถูกสุ่มได้รับมอบหมายให้เป็นหนึ่งในสี่กลุ่มการรักษา: CBT, SRT, หวีหรือยา PBO . ผลการผลหลักที่ถูกตีพิมพ์เมื่อเร็ว ๆ นี้ [15] และแสดงให้เห็นว่าในตอนท้ายของ12 สัปดาห์ของการรักษาเฉียบพลัน 80.7% (95% CI 73.3 ที่จะ86.4%) ของผู้เข้าร่วมรับการรักษาด้วยหวีที่ได้รับการจัดอันดับเป็นที่ตอบสนองการรักษา(กำหนดให้เป็นคลินิก ทั่วโลกประทับใจ-ปรับปรุง(CGI-I) คะแนน 1 หรือ 2) [16]. หวีเหนือกว่าทั้ง CBT เพียงอย่างเดียว (59.7%; 95% CI, 51.4-67.5%, p <0.001) และรฟทคนเดียว (54.9%; 95% CI, 46.4-63.1%, p <0.001) เช่นเดียวกับการได้รับยาหลอกยา (23.7%

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3
ศึกษาความผิดปกติของความวิตกกังวลในเด็กและวัยรุ่นมีแพร่หลาย
[ 1 ] impairing [ 2 ] กับสารตั้งต้นมัก topsychiatric ความผิดปกติในวัยรุ่นและผู้ใหญ่รวมทั้งเพิ่มเติมตามมาทีหลัง

ภาวะซึมเศร้าโรควิตกกังวล หลัก การใช้สารเสพติด และการพยายามฆ่าตัวตาย [ 3 , 4 ] .
ด้วยข้อยกเว้นของ phobias เฉพาะ , เศร้า , กาด และ
SOP จะพบบ่อยที่สุดของโรคความวิตกกังวล
แก๊งมังกรดำทั้งชุมชน และตัวอย่างทางคลินิกเด็กและวัยรุ่น
[ 5 ] เด็กความผิดปกติของความวิตกกังวลเป็นอย่างสูง
comorbid กับคนอื่นเช่นเดียวกับความผิดปกติทางจิตอื่น ๆเช่น attention-deficit

/ hyperactivity ความผิดปกติของโรคซึมเศร้า และอาศัยอยู่ [ 1,6 ] ความชุกสูงของพวกเขาและจิตเวชให้

กฤษณา ความวิตกกังวลความผิดปกติในเด็กและวัยรุ่นมักจะส่งผล
ปัญหาและความทุกข์อย่างมากรบกวน
ครอบครัว การเรียน และการทำงาน 1,2,7 [ สังคม ] .
ที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมาได้มีความก้าวหน้าในการรักษาและวิทยาศาสตร์

เข้าใจความวิตกกังวลความผิดปกติในเยาวชนที่วางรากฐานสำหรับ
เปิดตัวกล้องทดลอง ความก้าวหน้าเหล่านี้ ได้แก่ ( 1 )
ความเข้าใจความสำคัญของสาธารณสุข
ของความผิดปกติของความวิตกกังวลในเด็กและวัยรุ่น ; [ 8,9 ]
( 2 ) การพัฒนาที่ถูกต้องและเชื่อถือได้ ความกังวลที่เฉพาะเจาะจงหลายสายและหลายวิธี
ประเมินโดยไม่
ซึ่งการวิจัยในเด็กความวิตกกังวลจะเป็นไปไม่ได้ ) ;
( 3 ) การเติบโตเชิงวรรณกรรมฐานสนับสนุน
ประสิทธิภาพระยะสั้นและความเป็นไปได้ของทั้งจิต
[ 10 ] และ [ 11 ] (
psychopharmacologicalสำหรับการรักษาความผิดปกติของความวิตกกังวลในเด็กและเยาวชน ; ( 4 )
ห้องสำหรับการปรับปรุงผลลัพธ์ใน monotherapies [ 12 ] แนะนำว่า การรักษาปัจจุบันมีผู้สมัครนายก

สำหรับนวัตกรรม ; [ 13 ] ( 5 ) ความขัดสนของการศึกษาเปรียบเทียบประสิทธิผลการรักษา
( เช่นการรู้คิดบวก
บำบัดยา ) ใช้ควบคุมภาพที่น่าเชื่อถือ
ในประชากรผู้ป่วยเดียวกัน ; [ 13 ] และ ( 6 ) ทั่วไป
ข้อตกลงภายในชุมชนวิทยาศาสตร์ว่าผลลัพธ์ของการเปรียบเทียบมาก

ชอบทดลองกล้องอาจมีความหมายผลกระทบนโยบายสาธารณะ [ 14 ] .
ด้วยปัจจัยเหล่านี้ในใจ , สถาบันแห่งชาติของ
สุขภาพจิต ( NiMH ) จากกล้องทดลอง
ความรู้ทางวิทยาศาสตร์เพิ่มเติมในการรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับ
เด็กวิตกกังวลผิดปกติ กล้องเป็น 6 ควบคุมดูแล ,
( 6 เว็บไซต์ )การวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุม ( Razorflame ) 4

และร้อยและเด็กเป็นวัยรุ่นอายุระหว่าง 7-17 ปีอย่างน้อยหนึ่ง dsmiv-tr
วินิจฉัยของเศร้า กาด หรือสบสุ่ม
มอบหมายให้หนึ่งในสี่กลุ่ม : CBT , รถไฟไทย
หวี , ยา หรือ สาม . ผลของการได้รับการตีพิมพ์ผล
[ 15 ] และพบว่าเมื่อสิ้นสุด
12 สัปดาห์ของการรักษาในระยะเฉียบพลัน 80.7 เท่า ( 95% CI , 73

3 X% ) ของผู้ที่ได้รับการรักษาด้วยหวีอยู่ในระดับ
บริการบำบัด ( หมายถึงปรับปรุงความประทับใจทั่วโลก
คลินิก ( cgi-i ) คะแนน 1 หรือ 2 ) [ 16 ] .
หวีได้ดีกว่าทั้ง CBT คนเดียว ( ร้อยละ 59.7 ; 95% CI ,
Top การ 67.5 % , P < 0.001 ) และ รฟท. คนเดียว ( 54.9 % ; 95% CI , เพื่อความปลอดภัย
46.4 % , P < 0.001 ) เช่นเดียวกับยาเม็ดยาหลอก ( 23.7 %