Our study showed that all chemical

Our study showed that all chemical agents significantly
decreased the number of feathers plucked and eaten. The
2% and 4% quinine treatment eliminated feather plucking
and consumption completely, whereas the other treatments
had a lesser effect. In the current study we used high
feather-pecking birds selected on high feather-pecking
activity over 10 generations. It would be interesting to test
if the chemical agents used in this experiment would be
more successful in deterring hens from feather plucking,
when commercial breeds with a lower motivation to peck
at feathers would be tested.
Importantly, spraying feathers with an aversive agent
is amanagement tool which may raise concerns. The practice
ignores the underlying motivation of the birds and does
not address the decrease in the feather peckers welfare if
severe feather pecking has beneficial consequences for thepecker (e.g. gastro-intestinal benefits due to increasing gut
motility via ingested feathers). However, a recent epidemiological
study in the UK showed that 68.5% of laying hen
flocks at 25 weeks of age and 85.6% of laying hen flocks at 40
weeks of age showed severe feather pecking and plumage
damage (Lambton et al., 2010). The authors recommend
greatest weight should be given to improve environmental
rearing and laying conditions (e.g. beneficial and appropriate
foraging material) to decrease the problem of feather
pecking. However, when management attempts fail, spraying
with an aversive agent could be a solution during laying
(Harlander-Matauschek et al., 2010). So, aversive chemicals
are best considered a part of integrated strategies to reduce
severe feather pecking in problem flocks.
In practice, efforts to develop an aversive spraying solution
might focus on natural products or food additives
which are less toxic and environmentally safer, as the
development of such tools will be monitored by health,
food, veterinary and environmental agencies. However,
long-term and strong avoidance will come only from
such chemicals that produce adverse physiological effects
(chemicals acting internally may have the best chance).
Therefore efforts should be undertaken to develop spraying
devices, where the addition of cues could permit reduction
in the rate of harmful substances without losses in
effectiveness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราพบว่าสารเคมีทั้งหมดตัวแทนมากลดจำนวนขนออก และกิน ที่2% และ 4% รักษา quinine ตัดขนถอนขนและปริมาณการใช้ทั้งหมด ในขณะที่การรักษามีผลน้อยกว่า ในการศึกษาปัจจุบัน เราใช้สูงนกจิกขนไว้สูงขนจิกกิจกรรมกว่า 10 รุ่น มันจะน่าสนใจในการทดสอบถ้าตัวแทนสารเคมีที่ใช้ในการทดลองนี้ประสบความสำเร็จในการยับยั้งไก่จากขนถอนขนเมื่อการค้าขยายพันธุ์กับแรงจูงใจต่ำจะ peckที่ขนนกจะทดสอบสำคัญ พ่นขนกับตัวแทน aversiveเป็นเครื่องมือ amanagement ซึ่งอาจเพิ่มความกังวล แบบฝึกหัดแรงจูงใจพื้นฐานของนกละเว้น และไม่ลดลงในสวัสดิการ peckers นกถ้าไม่จิกขนรุนแรงมีผลประโยชน์สำหรับ thepecker (เช่นลำไส้ gastro ประโยชน์เนื่องจากลำไส้เพิ่มขึ้นmotility ผ่านขนนกติดเครื่องแล้ว) อย่างไรก็ตาม การล่าความศึกษาในประเทศอังกฤษพบว่า 68.5% วางไก่จำนวนเกือบเท่าเดิมในสัปดาห์ที่ 25 ของอายุและ 85.6% วางไก่จำนวนเกือบเท่าเดิมที่ 40สัปดาห์อายุพบรุนแรงนกจิกและ plumageความเสียหาย (Lambton et al., 2010) ผู้เขียนขอแนะนำน้ำหนักมากที่สุดควรได้รับการปรับปรุงสิ่งแวดล้อมการเพาะเลี้ยงและการวางเงื่อนไข (เช่นประโยชน์ และเหมาะสมวัสดุอก) เพื่อลดปัญหาของขนจิก อย่างไรก็ตาม เมื่อพยายามจัดการ ล้มเหลว ฉีดพ่นมีตัวแทน aversive อาจแก้ไขปัญหาในระหว่างการวาง(Harlander Matauschek et al., 2010) เคมีภัณฑ์อื่น ๆ aversiveส่วนจะถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การบูรณาการเพื่อลดหรือไม่นกรุนแรงจิกในปัญหาจำนวนเกือบเท่าเดิมในทางปฏิบัติ ความพยายามที่จะพัฒนาเป็น aversive พ่นโซลูชั่นอาจเน้นผลิตภัณฑ์จากธรรมชาติหรือวัตถุเจือปนอาหารซึ่งเป็นพิษน้อยกว่า และ ปลอดภัยต่อสิ่งแวดล้อม เป็นการพัฒนาเครื่องมือดังกล่าวจะสามารถตรวจสอบสุขภาพอาหาร หน่วยงานด้านสิ่งแวดล้อม และสัตวแพทย์ อย่างไรก็ตามหลีกเลี่ยงระยะยาว และแข็งแรงจะมาจากสารเคมีดังกล่าวที่ส่งผลต่อสรีรวิทยา(สารเคมีที่ทำหน้าที่ภายในอาจได้โอกาสที่ดีที่สุด)ดังนั้น ควรดำเนินความพยายามเพื่อพัฒนาพ่นอุปกรณ์ ที่แห่งสัญลักษณ์สามารถอนุญาตให้ลดในอัตราของสารที่เป็นอันตรายโดยไม่ขาดทุนในประสิทธิผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าสารเคมีทุกอย่างมีนัยสำคัญสามารถลดจำนวนของขนและดึงออกมากิน
2% และ 4%
การรักษาควินินถอนขนขนตัดออกและการบริโภคอย่างสมบูรณ์ในขณะที่การรักษาอื่นๆ
มีผลกระทบน้อย ในการศึกษาในปัจจุบันที่เราใช้สูงนกขนนกจิกเลือกบนขนนกจิกสูงกิจกรรมกว่า10 รุ่น มันจะน่าสนใจที่จะทดสอบถ้าสารเคมีที่ใช้ในการทดลองครั้งนี้จะประสบความสำเร็จในการสกัดกั้นไก่จากถอนขนขนนกเมื่อสายพันธุ์เชิงพาณิชย์ที่มีแรงจูงใจที่ต่ำกว่าเพื่อถากถางที่ขนจะได้รับการทดสอบ. ที่สำคัญการฉีดพ่นขนกับตัวแทน aversive เป็น amanagement เครื่องมือที่อาจก่อให้เกิดความกังวล ปฏิบัติไม่สนใจแรงจูงใจพื้นฐานของนกและไม่ได้อยู่ที่การลดลงของขนนกสวัสดิการpeckers ถ้าจิกขนที่รุนแรงมีผลกระทบประโยชน์สำหรับthepecker (เช่นสิทธิประโยชน์ระบบทางเดินอาหารลำไส้เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของการเคลื่อนที่ผ่านขนกิน) อย่างไรก็ตามการระบาดที่ผ่านมาการศึกษาในสหราชอาณาจักรพบว่า 68.5% ของการวางไก่ฝูงอยู่ที่25 สัปดาห์ของอายุและ 85.6% ของการวางฝูงไก่ที่ 40 สัปดาห์ที่ผ่านมาแสดงให้เห็นว่าอายุจิกขนนกขนนกที่รุนแรงและความเสียหาย (แลมบ์ตัน et al., 2010) ขอแนะนำให้ผู้เขียนน้ำหนักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดควรจะได้รับในการปรับปรุงสิ่งแวดล้อมการเลี้ยงและการวางเงื่อนไข(เช่นที่เป็นประโยชน์และเหมาะสมกับวัสดุที่หาอาหาร) เพื่อลดปัญหาที่เกิดจากขนนกจิก แต่เมื่อพยายามจัดการล้มเหลวฉีดพ่นกับตัวแทน aversive อาจจะเป็นวิธีการแก้ปัญหาในระหว่างการวาง (Harlander-Matauschek et al., 2010) ดังนั้นสารเคมี aversive ได้รับการพิจารณาที่ดีที่สุดส่วนหนึ่งของกลยุทธ์แบบบูรณาการเพื่อลดจิกขนรุนแรงในฝูงปัญหา. ในทางปฏิบัติความพยายามที่จะพัฒนาวิธีการแก้ปัญหาการฉีดพ่น aversive อาจจะมุ่งเน้นไปที่ผลิตภัณฑ์ธรรมชาติหรือสารปรุงแต่งอาหารที่เป็นพิษน้อยลงและสิ่งแวดล้อมที่ปลอดภัยในขณะที่การพัฒนาเครื่องมือดังกล่าวจะได้รับการตรวจสอบโดยสุขภาพอาหารสัตว์และหน่วยงานด้านสิ่งแวดล้อม อย่างไรก็ตามในระยะยาวและการหลีกเลี่ยงที่แข็งแกร่งจะมาจากสารเคมีดังกล่าวที่มีผลกระทบทางสรีรวิทยาที่ไม่พึงประสงค์(สารเคมีที่ทำหน้าที่ภายในอาจจะมีโอกาสที่ดีที่สุด). ความพยายามดังนั้นควรจะดำเนินการในการพัฒนาการฉีดพ่นอุปกรณ์ที่นอกเหนือจากความหมายอาจจะอนุญาตให้มีการลดลงในอัตราสารที่เป็นอันตรายโดยไม่ต้องสูญเสียในประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาของเราพบว่า สารเคมีอย่างมีนัยสำคัญ
ลดลงจำนวนขนถอนและกิน
2 % และการรักษากำจัดขนถอนขน
ควินิน 4% และการบริโภคทั้งหมด ส่วนการรักษาอื่นๆ
มีผลน้อย ในการศึกษาปัจจุบันเราใช้นกจิกนกเลือกสูง

กิจกรรมนกจิกสูงกว่า 10 รุ่น มันจะน่าสนใจที่จะทดสอบ
ถ้าสารเคมีที่ใช้ในการทดลองนี้จะประสบความสำเร็จมากขึ้นใน deterring
ไก่จากขนถอนขน
เมื่อการค้าสายพันธุ์ด้วยแรงจูงใจลดลง เพ็ค
ที่ขนจะถูกทดสอบ
คือพ่นขนนกกับตัวแทน aversive
x เป็นเครื่องมือซึ่งอาจเพิ่มความกังวล การปฏิบัติ
ละเว้นพื้นฐานแรงจูงใจของนกแล้ว
ไม่ที่อยู่ส่วนในขนนก peckers สวัสดิการถ้า
อย่างรุนแรงขนนกจิกมีผลประโยชน์สำหรับ thepecker ( ประโยชน์ในลำไส้ เช่น ระบบทางเดินอาหาร เนื่องจากลำไส้เคลื่อนไหวมากขึ้น
ผ่านกลืนกินขน ) อย่างไรก็ตาม การศึกษาทางระบาดวิทยา
ล่าสุดในอังกฤษ พบว่า ร้อยละ 68.5 ไก่ไข่
ฝูงที่ 25 สัปดาห์ของอายุและการทดลองไก่ไข่ที่ 40 % ของฝูง
สัปดาห์ของอายุ พบรุนแรงและขนนก จิกขน
ความเสียหาย ( Lambton et al . , 2010 ) ผู้เขียนขอแนะนำ
ที่สุดน้ำหนักควรได้รับการปรับปรุงสิ่งแวดล้อม
เลี้ยงดูวางเงื่อนไข ( เช่นประโยชน์และเหมาะสม
เช่นวัสดุ ) เพื่อลดปัญหาการขนนก
ล้อเล่นหน่ะ อย่างไรก็ตาม เมื่อพยายามบริหารล้มเหลว , พ่น
กับตัวแทน aversive อาจเป็นโซลูชันในการวาง
( harlander matauschek et al . , 2010 ) ดังนั้นสารเคมี aversive ที่ดีที่สุด
ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์แบบบูรณาการ เพื่อลดความรุนแรงในปัญหาฝูงขนนกจิก
.
ในการปฏิบัติ ความพยายามที่จะพัฒนา aversive พ่นสารละลาย
อาจมุ่งเน้นไปที่ผลิตภัณฑ์ธรรมชาติหรือวัตถุเจือปนอาหาร
ซึ่งเป็นพิษน้อยลงและปลอดภัยต่อสิ่งแวดล้อมตามการพัฒนาของเครื่องมือดังกล่าว จะถูกตรวจสอบโดยสุขภาพ
, อาหารสัตวแพทย์ และสิ่งแวดล้อมในหน่วยงาน อย่างไรก็ตาม ในระยะยาว และแข็งแรงจะมาบดบัง

แต่จากสารเคมีดังกล่าวที่ผลิตจากสรีรวิทยา
( สารเคมีทำภายในอาจมีโอกาสที่ดีที่สุด ) .
ดังนั้นความพยายามควรดำเนินการพัฒนาพ่น
อุปกรณ์ที่นอกเหนือจากคิวอาจอนุญาตให้ลด
ในอัตราของสารที่เป็นอันตรายโดยไม่ขาดทุน
ประสิทธิผล