Already in Baudelaire’s day—the ind

Already in Baudelaire’s day—the industrial revolution was well under way—the balance between the ephemeral and eternal had tilted sharply toward the ephemeral, so much so that the idea of the eternal had become all but meaningless, and with it the idea that the task of art was to transform the ephemerally modern into the eternally beautiful. Slowly but surely, art became incapable of idealizing human beings, their majesty suggesting the immutable, their gravity the seriousness with which they took life. Today, modernity—the ephemeral, the fugitive, the contingent—has become the very substance of art, destabilizing it. It becomes harder and harder to take it seriously, to find the majesty in it. Without a sense of the eternal, there is no way it can avoid

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แล้วในวันของบอเดแลร์ — ปฏิวัติอุตสาหกรรมถูกดีเดินทาง — สมดุลระหว่างข้อมูลแบบชั่วคราวและอีเทอร์นอลได้ยืดอย่างรวดเร็ว ต่อการยั่งยืน แต่ มากเพื่อให้ความคิดของอีเทอร์นอลที่ได้กลายเป็นปางต่าง ๆ และด้วยความคิดว่างานศิลปะแปรสภาพ ephemerally ทันสมัยสวยงาม eternally ช้า ๆ แต่แน่ นอน ศิลปะกลายเป็นหมัน idealizing ของพระเจ้าอยู่หัวที่พระองค์แนะนำ มนุษย์ แรงโน้มถ่วงของพวกเขาอย่างจริงจังที่จะเอาชีวิตกัน ความทันสมัยในวันนี้ — การข้อมูลแบบชั่วคราว ผู้ต้องหา กองการ — เป็นสารศิลปะ destabilizing มันมาก มันจะยาก และยากที่ จะใช้มันอย่างจริงจัง หาใหญ่โตในการ ไม่มีอีเทอร์นอล ไม่มีทางได้จึงสามารถหลีกเลี่ยง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แล้วในโบดแลร์ของว​​ันปฏิวัติอุตสาหกรรมเป็นอย่างดีภายใต้วิธีการที่สมดุลระหว่างการชั่วคราวและนิรันดร์ได้เอียงอย่างรวดเร็วไปทางชั่วคราวที่มากเพื่อให้ความคิดของนิรันดร์ได้กลายเป็นทั้งหมด แต่ความหมายและด้วยความคิดที่ว่างาน ศิลปะคือการเปลี่ยน ephemerally ที่ทันสมัย​​เข้ามาในที่สวยงามนิรันดร์ ช้า แต่แน่นอนศิลปะกลายเป็นความสามารถในการ idealizing มนุษย์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของพวกเขาบอกไม่เปลี่ยนรูปแรงโน้มถ่วงของพวกเขาจริงจังกับที่พวกเขาใช้ชีวิต วันนี้ความทันสมัย​​-ชั่วคราวผู้ลี้ภัยที่อาจเกิดขึ้น-ได้กลายเป็นสารมากศิลปะมันทำให้เกิดความวุ่นวาย มันจะกลายเป็นยากขึ้นและยากที่จะใช้มันอย่างจริงจังเพื่อหาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในนั้น โดยไม่มีความรู้สึกของนิรันดร์มีวิธีที่จะสามารถหลีกเลี่ยงไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วใน โบเดอแลร์วันการปฏิวัติอุตสาหกรรมเป็นอย่างดีภายใต้วิธีการสมดุลระหว่างความยั่งยืนและนิรันดร์มีเอียงอย่างรวดเร็วสู่ความยั่งยืน มากดังนั้นความคิดของนิรันดร์ เป็นทั้งหมด แต่ไม่มีความหมาย และมันก็เป็นไอเดียที่งานศิลปะเพื่อแปลงพืชหรือแมลงที่มีอายุสั้นสมัยใหม่เป็นนิรันดร์ที่สวยงาม ช้าๆแต่ชัวร์ศิลปะก็ไม่สามารถ idealizing มนุษย์ของฝ่าบาทบอกว่ายืนยง พวกเขาจริงจังกับแรงโน้มถ่วงที่พวกเขานำชีวิต วันนี้ ความทันสมัยที่ไม่ยั่งยืน , หลบหนี , ผูกพันกลายเป็นสารมากของศิลปะของมัน มันกลายเป็นยากขึ้นและยากที่จะใช้มันอย่างจริงจังจะพบฝ่าบาทนะ ไม่มีความรู้สึกของนิรันดร์ไม่มีวิธีที่สามารถหลีกเลี่ยง