where δt is the isotope δ value (e.

where δt is the isotope δ value (e.g., δ13C, δ15N) in the tissue sample at time t, c is the isotope δ value of the tissue at steady state with the diet, a is the difference between the initial and final isotope δ values (c) of the tissue, and λ is the first-order rate constant describing tissueturnover. We estimated the isotopic half-life, t1/2, for each food type from the fitted λ as ln(2)/λ (Cerling et al., 2007). We estimated foodspecific Trophic Enrichment Factors (TEFs) that correct for differences in isotope δ values between consumers and foods due to differential assimilation of food components and metabolic fractionation (Gannes et al., 1997) as the difference between the steady-state isotope δ values for the fish tissue and the average isotope δ values for the foods.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

δt เป็น ไอโซโทปδค่า (เช่น δ13C, δ15N) ในตัวอย่างเนื้อเยื่อที่เวลา t, c เป็นค่าδไอโซโทปของเนื้อเยื่อที่ท่อนกับอาหาร มีความแตกต่างระหว่างค่าδไอโซโทปเริ่มต้น และสุดท้าย (c) ของเนื้อเยื่อ และλคือ ค่าคงของอัตราแรกสั่งอธิบาย tissueturnover เราประเมิน isotopic half-life, t1/2 สำหรับอาหารแต่ละชนิดจากλผ่อนเป็น ln (2) / λ (Cerling et al., 2007) เราประเมิน foodspecific Trophic เติมเต็มปัจจัย (TEFs) ที่ถูกต้องสำหรับความแตกต่างในค่าδไอโซโทประหว่างผู้บริโภคและอาหารเนื่องจากส่วนที่แตกต่างผสมกลมกลืนของส่วนประกอบอาหารและแยกส่วนที่เผาผลาญ (Gannes et al., 1997) เป็นผลต่างระหว่างค่าของδไอโซโทปท่อนเนื้อเยื่อปลาและค่าδไอโซโทปเฉลี่ยสำหรับอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่δtเป็นไอโซโทปค่าδ (เช่นδ13C, δ15N) ในกลุ่มตัวอย่างเนื้อเยื่อที่เวลา t, c คือไอโซโทปค่าδของเนื้อเยื่อที่มั่นคงของรัฐกับการรับประทานอาหารที่มีความแตกต่างระหว่างไอโซโทปค่าδครั้งแรกและครั้งสุดท้าย (ค) ของเนื้อเยื่อและλเป็นอัตราลำดับแรกคงอธิบาย tissueturnover เราประมาณไอโซโทปครึ่งชีวิต, t1 / 2 สำหรับประเภทอาหารแต่ละจากติดตั้งλเป็น LN (2) / λ (Cerling et al., 2007) เราคาดปัจจัย foodspecific ชั้นเพิ่มปริมาณ (TEFs) ที่ถูกต้องสำหรับความแตกต่างในไอโซโทปค่าδระหว่างผู้บริโภคและอาหารอันเนื่องมาจากความแตกต่างการดูดซึมของส่วนประกอบของอาหารและการแยกการเผาผลาญ (Gannes et al., 1997) ในขณะที่ความแตกต่างระหว่างไอโซโทปมั่นคงของรัฐค่าδ สำหรับเนื้อเยื่อปลาและไอโซโทปเฉลี่ยค่าδสำหรับอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่δ T เป็นไอโซโทปδค่า ( เช่น δ 13C δ , 15 ) ในตัวอย่างเนื้อเยื่อที่เวลา t , C เป็นไอโซโทปδมูลค่าของเนื้อเยื่อที่ steady state กับอาหาร , เป็น ความแตกต่างระหว่างค่าเริ่มต้นและสุดท้ายδไอโซโทป ( C ) ของ เนื้อเยื่อ และλคือ เพื่ออธิบายอัตราคงที่ tissueturnover . เราประมาณครึ่งชีวิตของไอโซโทป , T1 / 2สำหรับแต่ละประเภทอาหารจากเข็มขัดλเป็น ln ( 2 ) / λ ( cerling et al . , 2007 ) เราคาดว่า foodspecific โภชนาเสริมปัจจัย ( tefs ) ที่ถูกต้องสำหรับความแตกต่างในค่าระหว่างผู้บริโภคδไอโซโทป และอาหาร เนื่องจากความแตกต่างของส่วนประกอบอาหารและการสลายองค์ประกอบ ( gannes et al . ,1997 ) ความแตกต่างระหว่างคงที่ไอโซโทปδค่าปลา เนื้อเยื่อ และδไอโซโทปเฉลี่ยค่าอาหาร