ConclusionThis paper has presented

Conclusion

This paper has presented a number of examples of how Dayak communities, although get limited recognition and sometimes conflicts with the government policy and management, have practiced the concept of sustainable forest management in their land and forest. I also argued that sustainable forest management in Indonesia will be better achieved if the Dayak communities involved in forestry management and policy making process.
Some traditions and practices of Dayak people which can support sustainable forest management include the tana ulen system which can conserve and secure the extent of forested land in Indonesia. In addition, the harvesting rule in Dayak communities and simpukng (forest garden) system can support biological diversity as well as sustainable extraction of forest resources. Dayak communities also support the soil and water protection by regulating tree logging around the rivers and springs as a strategy to safeguard the water catchment area.
However, the forest policy of Indonesian government is not always in line with the Dayak tradition in managing the forest. Although Dayak people have many potential in promoting the sustainability of forest, they are less involved by the government in managing the forest because of centralized forest management and lack of recognition of customary law. The conflicts between Dayak people and timber concession holder often occur because of the overlap between government map and customary map. The effort to solve this problem is needed to refine the condition.
A new hope for indigenous communities emerges in the new forest policy in Indonesia. Recently, Indonesia has recognized the existence of customary forest (hutan adat) in the Forest Law No. 41 in 1999. However, although customary forest is now acknowledged by the new forest law, clarification of the indigenous land rights and their authority toward forest management is still needed. Indonesian government should not end up with the current progress in decentralization and forest law reform. The capacity building of forest local communities is also needed to increase their ability to participate and cooperate with the government policy in the sustainable forest management.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปเอกสารนี้ได้นำเสนอจำนวนตัวอย่างของวิธี Dayak ชุมชน แม้ว่าได้รับการจำกัดและบางครั้งขัดแย้งกับนโยบายรัฐบาลและการจัดการ มีประสบการณ์แนวคิดของการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืนในการที่ดินและป่า ฉันยังโต้เถียงว่า การจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืนในอินโดนีเซียจะดีได้ถ้าชุมชน Dayak เกี่ยวข้องในการจัดการป่าไม้และการทำนโยบาย บางประเพณีและวิธีปฏิบัติของชาว Dayak ซึ่งสามารถสนับสนุนการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืนรวมถึงระบบ ulen ทาซึ่งสามารถประหยัด และปลอดภัยขอบเขตที่ดินป่าไม้ในอินโดนีเซีย นอกจากนี้ กฎ harvesting Dayak ชุมชนและ simpukng (สวนป่า) ระบบสามารถสนับสนุนความหลากหลายทางชีวภาพรวมทั้งสกัดทรัพยากรป่าอย่างยั่งยืน ชุมชน Dayak ยังสนับสนุนป้องกันดินและน้ำ ด้วยการควบคุมบันทึกต้นไม้แม่น้ำและน้ำพุเป็นกลยุทธ์ในการปกป้องพื้นที่เก็บกักน้ำน้ำ อย่างไรก็ตาม นโยบายป่าของรัฐบาลอินโดนีเซียได้เสมอตามประเพณี Dayak ในการจัดการป่า แม้ว่าชาว Dayak มีศักยภาพมากในการส่งเสริมความยั่งยืนของป่า พวกเขามีส่วนร่วมน้อย โดยรัฐบาลในการจัดการป่าไม้การจัดการป่าไม้ส่วนกลางและขาดการรับรู้ของกฎหมายจารีตประเพณี ความขัดแย้งระหว่าง Dayak คนและไม้สัมปทานเจ้ามักจะเกิดขึ้นเนื่องจากทับซ้อนระหว่างแผนที่รัฐบาลและจารีตประเพณีแผนที่ จำเป็นต้องใช้ความพยายามในการแก้ไขปัญหานี้เพื่อกำหนดเงื่อนไข ความหวังใหม่สำหรับคนพื้นเมืองชุมชนขึ้นในนโยบายใหม่ป่าในอินโดนีเซีย ล่าสุด อินโดนีเซียได้รู้จักการมีอยู่ของจารีตประเพณีป่า (hutan adat) ในป่ากฎหมายหมายเลข 41 ในปี 1999 อย่างไรก็ตาม แม้ว่าตอนนี้ยอมรับว่า จารีตประเพณีป่าตามกฎหมายป่าไม้ใหม่ ชี้แจงสิทธิพื้นแผ่นดินและอำนาจของพวกเขาต่อการจัดการป่าไม้ยังคงต้อง รัฐบาลอินโดนีเซียจะไม่ลงท้าย ด้วยปัจจุบันความคืบหน้าในการกระจายอำนาจการแพร่กระจายและการปฏิรูปกฎหมายการป่าไม้ นอกจากนี้ยังต้องการการสร้างป่าชุมชนเพื่อเพิ่มความสามารถในการมีส่วนร่วม และร่วมมือกับนโยบายรัฐบาลในการจัดการป่าอย่างยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปงานวิจัยนี้ได้นำเสนอจำนวนของตัวอย่างของวิธีการ Dayak ชุมชนแม้ว่าจะได้รับการยอมรับ จำกัด และบางครั้งความขัดแย้งกับนโยบายของรัฐบาลและการจัดการที่มีประสบการณ์แนวคิดของการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืนในที่ดินและป่าไม้ของพวกเขา ฉันยังเป็นที่ถกเถียงกันว่าการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืนในประเทศอินโดนีเซียจะประสบความสำเร็จดีกว่าถ้าชุมชน Dayak เกี่ยวข้องในการจัดการป่าไม้และนโยบายการดำเนินการ. บางประเพณีและการปฏิบัติของผู้คน Dayak ที่สามารถรองรับการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืนรวมถึงระบบ tana Ulen ที่สามารถอนุรักษ์และรักษาความปลอดภัย ขอบเขตของที่ดินป่าในอินโดนีเซีย นอกจากนี้กฎเก็บเกี่ยวในชุมชน Dayak และ simpukng (สวนป่า) ระบบสามารถรองรับความหลากหลายทางชีวภาพเช่นเดียวกับการสกัดที่ยั่งยืนของทรัพยากรป่าไม้ ชุมชน Dayak ยังสนับสนุนการป้องกันดินและน้ำโดยการควบคุมการเข้าสู่ระบบต้นไม้รอบแม่น้ำและสปริงเป็นกลยุทธ์ในการป้องกันพื้นที่น้ำ. อย่างไรก็ตามนโยบายป่าไม้แห่งรัฐบาลอินโดนีเซียจะไม่เสมอสอดคล้องกับประเพณี Dayak ในการจัดการป่า แม้ว่าคน Dayak มีศักยภาพมากในการส่งเสริมการพัฒนาอย่างยั่งยืนของป่าที่พวกเขามีส่วนร่วมน้อยจากรัฐบาลในการจัดการป่าเพราะการจัดการป่าไม้ส่วนกลางและการขาดการรับรู้ของกฎหมายจารีตประเพณี ความขัดแย้งระหว่างผู้คน Dayak และผู้ถือสัมปทานไม้มักจะเกิดขึ้นเนื่องจากการทับซ้อนระหว่างรัฐบาลแผนที่และแผนที่จารีตประเพณี ความพยายามที่จะแก้ปัญหานี้เป็นสิ่งจำเป็นในการปรับแต่งสภาพ. ความหวังใหม่สำหรับชุมชนท้องถิ่นโผล่ออกมาในนโยบายป่าไม้แห่งใหม่ในอินโดนีเซีย เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับการยอมรับอินโดนีเซียการดำรงอยู่ของป่าจารีตประเพณี (Hutan ADAT) ในกฎหมายป่าไม้ฉบับที่ 41 ในปี 1999 อย่างไรก็ตามแม้ว่าป่าธรรมเนียมที่ได้รับการยอมรับในขณะนี้โดยกฎหมายป่าใหม่ชี้แจงของสิทธิในที่ดินของชนพื้นเมืองและอำนาจของพวกเขาที่มีต่อการจัดการป่าไม้ ยังคงมีความจำเป็น รัฐบาลอินโดนีเซียไม่ควรจบลงด้วยความคืบหน้าในปัจจุบันในการกระจายอำนาจและการปฏิรูปกฎหมายป่าไม้ อาคารจุของชุมชนท้องถิ่นป่ายังเป็นสิ่งจำเป็นที่จะเพิ่มความสามารถในการมีส่วนร่วมและให้ความร่วมมือกับนโยบายของรัฐบาลในการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืน