As the molecular weight of laminari

As the molecular weight of laminarin is lower than other polysaccharides present in seaweed, it can be separated using dialysis with different molecular weight cut-off membranes. The molecular weight of laminarin can be determined using analytical techniques including gel permeation chromatography, high-performance liquid chromatography and high-performance size exclusion chromatography–multi-angle laser light scattering (Rioux et al., 2007; Zha et al., 2012). Moreover, matrix-assisted laser desorption/ionisation time-of-flight and fast atom bombardment mass spectrometry can be employed to characteriselaminarins from different seaweed (Chizhov et al., 1998). Electrospray ionisation mass spectrometry technique is reported for estimation of laminarin molecular weights (Rioux et al., 2010). Characterisation of laminarin can be carried out by nuclear magnetic resonance spectroscopy using 1H–13C heteronuclear single quantum coherence method (Date et al., 2012). While monosaccharides analysis of laminarin can be carried out using gas chromatography–mass spectroscopy with a fused silica capillary column and polar capillary phase (Cheng et al. (2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นน้ำหนักโมเลกุลของ laminarin ต่ำกว่า polysaccharides อื่น ๆ นำเสนอสาหร่าย มันยังใช้หน่วยที่ มีเพื่อช่วยตัดน้ำหนักโมเลกุลแตกต่างกัน สามารถกำหนดน้ำหนักโมเลกุลของ laminarin ใช้เทคนิควิเคราะห์การเจลซึม chromatography, chromatography เหลวประสิทธิภาพสูง และมีประสิทธิภาพสูงขนาดแยก chromatography – multi-มุมแสงเลเซอร์โปรย (Rioux et al., 2007 Zha et al., 2012) นอกจากนี้ สามารถจ้างไป characteriselaminarins เลเซอร์ช่วยเมตริกซ์ desorption/ionisation อะตอมเวลาของเที่ยวบิน และรวดเร็วระดมยิงรเมทจากสาหร่ายแตกต่างกัน (Chizhov และ al., 1998) มีรายงานเทคนิคสเปกโตรเมท ionisation วิธีพ่นละอองไฟฟ้าสำหรับการประเมินน้ำหนักโมเลกุล laminarin (Rioux et al., 2010) ตรวจลักษณะเฉพาะของของ laminarin สามารถทำ โดยใช้ 1H – 13C heteronuclear ควอนตัมเดียวโปรเจควิธี (วันร้อยเอ็ด al., 2012) กสั่นพ้องแม่เหล็กนิวเคลียร์ ในขณะที่วิเคราะห์ monosaccharides laminarin สามารถทำก chromatography ก๊าซ – มวลด้วยคอลัมน์รูพรุนของซิลิก้า fused และระยะรูพรุนโพลาร์ (Cheng et al. (2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นน้ำหนักโมเลกุลของ laminarin ต่ำกว่า polysaccharides อื่น ๆ ที่มีอยู่ในสาหร่ายทะเลก็สามารถแยกออกจากกันโดยใช้ฟอกไตมีน้ำหนักโมเลกุลที่แตกต่างกันเยื่อตัด น้ำหนักโมเลกุลของ laminarin สามารถกำหนดได้โดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์รวมทั้งโคซึมผ่านเจลที่มีประสิทธิภาพสูงของเหลว chromatography และมีประสิทธิภาพสูงขนาดโคหลายมุมยกเว้นกระเจิงแสงเลเซอร์ (Rioux et al, 2007;.. Zha et al, 2012) . นอกจากนี้เมทริกซ์ช่วยเลเซอร์ desorption / Ionisation เวลาของเที่ยวบินและการโจมตีอย่างรวดเร็วอะตอมมวลสารสามารถทำงานเพื่อ characteriselaminarins จากสาหร่ายทะเลที่แตกต่างกัน (Chizhov et al., 1998) electrospray Ionisation เทคนิคมวลสารมีรายงานการประมาณการของ laminarin น้ำหนักโมเลกุล (Rioux et al., 2010) ลักษณะเฉพาะของ laminarin สามารถดำเนินการได้โดยสเปกโทรสโกแม่เหล็กนิวเคลียร์ใช้วิวิธพันธ์ 1H-13C วิธีการเชื่อมโยงกันควอนตัมเดียว (วัน et al., 2012) ในขณะที่การวิเคราะห์ monosaccharides laminarin สามารถดำเนินการได้โดยใช้สเปกโทรสโกโคมวลก๊าซกับคอลัมน์ฝอยผสมซิลิกาและเฟสฝอยขั้วโลก (Cheng et al. (2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นโมเลกุลของลามินารินต่ำกว่า polysaccharides อื่นๆที่มีอยู่ในสาหร่ายทะเล , มันสามารถแยกใช้ฟอกไตที่มีน้ำหนักโมเลกุลตัดเยื่อ น้ำหนักโมเลกุลของลามินารินสามารถหาได้โดยใช้เทคนิควิเคราะห์รวมทั้งการซึมผ่านสารเจลhigh-performance liquid chromatography และประสิทธิภาพสูงขนาดยกเว้นโครมและเลเซอร์หลายมุมการกระจายแสง ( rioux et al . , 2007 ; จา et al . , 2012 ) นอกจากนี้ เมทริกซ์ช่วยดูดซับ / ionisation ครั้ง - ของ - เครื่องเลเซอร์และโจมตีอย่างรวดเร็วอะตอมแมสสามารถจ้าง characteriselaminarins จากสาหร่ายทะเลที่แตกต่างกัน ( chizhov et al . , 1998 )วิธีพ่นละอองไฟฟ้า ionisation มวลสารและรายงานการประเมินลามินารินน้ำหนักโมเลกุล ( rioux et al . , 2010 ) ลักษณะของลามินารินสามารถดำเนินการได้โดยการใช้นิวเคลียร์แมกเนติกเรโซแนนซ์สเปกโทรสโกปี 1 – 13C heteronuclear เดียวในวิธีควอนตัม ( วันที่ et al . , 2012 )ขณะที่โมโนแซ็กคาไรด์การวิเคราะห์ลามินารินสามารถดำเนินการได้โดยใช้แก๊สโครมาโตกราฟี–เมทานอลกับซิลิกาคอลัมน์ capillary เส้นเลือดฝอยและขั้วเฟส ( เฉิง et al . ( 2011 )