Little Red Riding HoodCharles Perra

Little Red Riding Hood

Charles Perrault

Once upon a time there lived in a certain village a little country girl, the prettiest creature who was ever seen. Her mother was excessively fond of her; and her grandmother doted on her still more. This good woman had a little red riding hood made for her. It suited the girl so extremely well that everybody called her Little Red Riding Hood.
One day her mother, having made some cakes, said to her, "Go, my dear, and see how your grandmother is doing, for I hear she has been very ill. Take her a cake, and this little pot of butter."

Little Red Riding Hood set out immediately to go to her grandmother, who lived in another village.

As she was going through the wood, she met with a wolf, who had a very great mind to eat her up, but he dared not, because of some woodcutters working nearby in the forest. He asked her where she was going. The poor child, who did not know that it was dangerous to stay and talk to a wolf, said to him, "I am going to see my grandmother and carry her a cake and a little pot of butter from my mother."

"Does she live far off?" said the wolf

"Oh I say," answered Little Red Riding Hood; "it is beyond that mill you see there, at the first house in the village."

"Well," said the wolf, "and I'll go and see her too. I'll go this way and go you that, and we shall see who will be there first."

The wolf ran as fast as he could, taking the shortest path, and the little girl took a roundabout way, entertaining herself by gathering nuts, running after butterflies, and gathering bouquets of little flowers. It was not long before the wolf arrived at the old woman's house. He knocked at the door: tap, tap.

"Who's there?"

"Your grandchild, Little Red Riding Hood," replied the wolf, counterfeiting her voice; "who has brought you a cake and a little pot of butter sent you by mother."

The good grandmother, who was in bed, because she was somewhat ill, cried out, "Pull the bobbin, and the latch will go up."

The wolf pulled the bobbin, and the door opened, and then he immediately fell upon the good woman and ate her up in a moment, for it been more than three days since he had eaten. He then shut the door and got into the grandmother's bed, expecting Little Red Riding Hood, who came some time afterwards and knocked at the door: tap, tap.

"Who's there?"

Little Red Riding Hood, hearing the big voice of the wolf, was at first afraid; but believing her grandmother had a cold and was hoarse, answered, "It is your grandchild Little Red Riding Hood, who has brought you a cake and a little pot of butter mother sends you."

The wolf cried out to her, softening his voice as much as he could, "Pull the bobbin, and the latch will go up."

Little Red Riding Hood pulled the bobbin, and the door opened.

The wolf, seeing her come in, said to her, hiding himself under the bedclothes, "Put the cake and the little pot of butter upon the stool, and come get into bed with me."

Little Red Riding Hood took off her clothes and got into bed. She was greatly amazed to see how her grandmother looked in her nightclothes, and said to her, "Grandmother, what big arms you have!"

"All the better to hug you with, my dear."

"Grandmother, what big legs you have!"

"All the better to run with, my child."

"Grandmother, what big ears you have!"

"All the better to hear with, my child."

"Grandmother, what big eyes you have!"

"All the better to see with, my child."

"Grandmother, what big teeth you have got!"

"All the better to eat you up with."

And, saying these words, this wicked wolf fell upon Little Red Riding Hood, and ate her all up.

Moral: Children, especially attractive, well bred young ladies, should never talk to strangers, for if they should do so, they may well provide dinner for a wolf. I say "wolf," but there are various kinds of wolves. There are also those who are charming, quiet, polite, unassuming, complacent, and sweet, who pursue young women at home and in the streets. And unfortunately, it is these gentle wolves who are the most dangerous ones of all.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนูน้อยหมวกแดงPerrault ชาร์ลส์กาลครั้งหนึ่งมีอาศัยอยู่ในหมู่บ้านบางสาวประเทศน้อย สิ่งมีชีวิตสวยงามที่ไม่เคยเห็น แม่ของเธอมีมากเกินไปรักของเธอ และยาย doted กับเธอยังมาก ผู้หญิงคนนี้ดีมีสีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดสำหรับเธอ มันเหมาะสาวแสนดีที่ทุกคนเรียกเธอน้อยแดงขี่ฮูดวันหนึ่งแม่ของเธอ มีทำเค้กบาง ว่า เธอ "ไป ยาหยี และดูวิธีของคุณยายกำลังทำ สำหรับฉันได้ยินเธอมีอาการป่วยมากขึ้น เวลาเธอเค้ก และหม้อนี้น้อยเนย "สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดได้ออกทันทีไปยายของเธอ คนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านอื่นขณะที่เธอกำลังเดินผ่านไม้ เธอพบกับหมาป่า คนมีจิตใจดีมากจะกินเธอขึ้น แต่เขากล้าไม่ เพราะบาง woodcutters ที่ทำงานใกล้เคียงกับในป่า เขาถามเธอที่เธอกำลัง เด็กยากจน ที่ไม่รู้ว่า เป็นอันตรายต่อการเข้าพัก และพูดคุยกับหมาป่า ว่า, "ฉันจะไปดูยายของฉัน และเธอมีเค้ก และหม้อน้อยเนยจากแม่""เธออยู่ไกล" ว่า หมาป่า"โอ้ ฉันพูด ตอบน้อยแดงขี่ฮูด "มันอยู่นอกเหนือจากสีที่คุณเห็น ที่บ้านหลังแรกในหมู่บ้าน"หมาป่าที่กล่าวว่า "ดี "แล้วฉันจะไป และเห็นเธอเกินไป ฉันจะไปวิธีนี้ และไปที่ และเราจะดูที่จะมีก่อนนั้น "หมาป่าวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่เขา สามารถ การเส้นทางสั้นที่สุด และสาวน้อยเอาแบบ roundabout บันเทิงตัวเอง โดยรวบรวมถั่ว ทำงานหลังจากผีเสื้อ และรวบรวมช่อดอกไม้เล็ก ๆ ไม่นานก่อนหมาป่ามาถึงที่บ้านของหญิงชรา เขาโบว์ลิ่งที่ประตู: เคาะ เคาะ"ใครอยู่ที่นั่น"หมาป่า ปลอมแปลงเสียงของเธอ ตอบ "คุณหลาน น้อยแดงขี่ฮูด "ที่ได้นำเค้ก และหม้อน้อยเนยส่งคุณแม่"ยายดี ที่อยู่ในเตียง เนื่องจากเธอค่อนข้างป่วย ทูล "ดึงกระสวย และสลักจะขึ้นไป"หมาป่าดึงกระสวย และประตูเปิด และเขาทันทีตกเมื่อผู้หญิงดี แล้วกินเธอประเดี๋ยว มันได้มากกว่าสามวันเนื่องจากมีกิน เขาปิดประตูแล้ว และมีเตียงของยาย คาดหวังน้อยแดงขี่ฮูด ที่มาบางครั้งคราว และโบว์ลิ่งที่ประตู: เคาะ เคาะ"ใครอยู่ที่นั่น"เล็ก ๆ สีแดงขี่ฮูด ได้ยินเสียงใหญ่ของหมาป่า มีในตอนแรกกลัว แต่เชื่อว่ายายมีหวัด และถูกเครือ ตอบ "เป็นหลานของคุณน้อยแดงหมวก ที่ได้นำเค้ก และหม้อเล็กน้อยของแม่เนยส่งคุณ"หมาป่าทูลเธอ นุ่มนวลเสียงของเขามากเท่าที่เขาสามารถ "ดึงกระสวย และสลักจะขึ้นไป"สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดดึงกระสวย และเปิดประตูหมาป่า เห็นว่า เธอมา เพื่อเธอ ซ่อนตัวเองภายใต้เกี่ยวกับภัตตาคาร "เค้กและหม้อน้อยเนยตามเก้าอี้ และมารับไปนอนกับฉัน"สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดออกเสื้อผ้าของเธอ และมีเตียง เธอประหลาดใจมากเมื่อต้องการดูว่ายายมองใน nightclothes ของเธอ และกล่าวว่า เธอ "ยาย สิ่งแผ่นดินใหญ่ที่คุณมี""ดีกว่าหมดไปกอดคุณ รักของฉัน""ยาย ขาใหญ่อะไรคุณ""ดีทั้งหมดทำงานด้วย ลูกของฉัน""ยาย หูใหญ่อะไรคุณ""ดีกว่าทั้งหมดฟัง ลูกของฉัน""ยาย ตาใหญ่ใดที่คุณมี""ดีกว่าทั้งหมดเห็นด้วย ลูกของฉัน""ยาย ว่าฟันใหญ่ที่คุณมี""ทั้งหมดยิ่งดีกินคุณด้วย"และ พูดคำเหล่านี้ หมาป่านี้คนชั่วตกตามสีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูด กินของเธอจนหมดศีลธรรม: เด็ก bred ดี น่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งสตรี จะไม่พูดคุยกับคนแปลกหน้า สำหรับควรทำนั้น พวกเขาดีอาจให้อาหารสำหรับหมาป่านั้น ผมบอกว่า "หมาป่า" แต่มีหมาป่าชนิดต่าง ๆ นอกจากนี้ยังมีผู้ที่มีความสะดวก เงียบสงบ สุภาพ ถ่อมตัว นอน และหวาน คนไล่ตามหญิงสาวที่บ้าน และใน และอับ มันเป็นหมาป่าเหล่านี้อ่อนโยนที่อันตรายที่สุดของทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนูน้อยหมวกแดง

ชาร์ลส แปร์โรลต์

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีในบางหมู่บ้านสาวประเทศเล็ก สิ่งมีชีวิตที่น่ารักที่สุดเท่าที่เคยเจอ แม่ของเธอมากเกินไป รักเธอ และคุณยายของเธอก็รักเธอยังเพิ่มเติม ผู้หญิงคนนี้มีหนูน้อยหมวกแดงทำเพื่อเธอ มันเหมาะกับผู้หญิงมากที่ทุกคนเรียกเธอว่าหนูน้อยหมวกแดง .
วันหนึ่งแม่ของเธอ มีทำเค้ก บอกว่า " ไป ที่รัก และเห็นว่าคุณย่าของคุณเป็นยังไงบ้าง ฉันได้ยินเธอป่วยมาก เอาเค้ก และหม้อเล็ก ๆของเนย "

หนูน้อยหมวกแดงออกเดินทางทันทีไปที่ยายของเธอ ที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านอีก

เธอจะผ่านไม้ ที่เธอได้เจอกับหมาป่า ใครมีจิตใจที่ดีมากที่จะกินเธอแต่เขาไม่กล้า เพราะบาง woodcutters ทำงานใกล้เคียงในป่า เขาถามเธอว่าเธอจะไปไหน เด็กยากจน ที่ไม่รู้ว่ามันเป็นอันตรายที่จะอยู่และพูดกับหมาป่า , กล่าวแก่พวกเขา , " ผมจะไปหาคุณยาย และอุ้มเค้กและน้อยหม้อเนยจากแม่ของฉัน "

" เธออยู่ไกล ? หมาป่าพูด

" ฉันพูด " ตอบหนูน้อยหมวกแดง ;" มันอยู่นอกเหนือโรงสีที่คุณเห็นอยู่บ้านหลังแรกในหมู่บ้าน "

" เอ่อ " หมาป่าพูด " และฉันก็จะไปหาเธอด้วย ผมจะไปทางนี้ และไปที่คุณ ที่ และเราก็จะเห็นที่จะมีครั้งแรก "

หมาป่าวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถ ใช้เส้นทางที่สั้นที่สุด และสาวน้อยก็อ้อมๆ นั่งเอง โดยรวบรวมถั่ว วิ่งตามผีเสื้อและรวบรวมช่อดอกเล็ก ๆน้อย ๆ มันไม่นานก่อนที่หมาป่าจะมาถึงที่บ้านของหญิงชรา . เขาเคาะประตู : แตะแตะ .

" ใครอยู่ตรงนั้น ?

" หลานของคุณ หนูน้อยหมวกแดง " หมาป่าตอบการปลอมแปลงเสียงเธอ ; " ที่ทำให้คุณเค้ก และ หม้อเล็ก ๆน้อย ๆของเนยส่งคุณแม่ "

ยายดี ใครอยู่บนเตียง เพราะเธอค่อนข้างป่วยร้อง " ดึงกระสวย และสลักจะขึ้นไป "

หมาป่าดึงกระสวย และประตูก็เปิดออก แล้วเขาก็เมื่อผู้หญิงที่ดีและก็กินเธอขึ้นในขณะนี้ มันเป็นเวลากว่า 3 วันแล้ว ตั้งแต่ที่เขาได้กิน จากนั้นเขาก็ปิดประตูแล้วเข้าไปที่เตียงของยาย คาดหวัง หนูน้อยหมวกแดง ใครมาบ้าง และหลังจากนั้น เคาะประตู : แตะแตะ .

" นั่นใคร ? "

หนูน้อยหมวกแดง ได้ยินเสียงใหญ่ของหมาป่า ตอนแรกกลัว แต่เชื่อว่าคุณยายของเธอก็เป็นหวัด ก็มีเสียงห้าว ตอบว่า " มันเป็นหลานหนูน้อยหมวกแดง ที่ทำให้คุณมีเค้กและหม้อเล็ก ๆน้อย ๆของแม่เนยส่งคุณ "

หมาป่า ร้องให้เธอ อาศัยเสียงของเขามากเท่าที่เขาสามารถ " ดึงกระสวย และสลักจะขึ้น

"หนูน้อยหมวกแดงดึงกระสวย และประตูเปิด . . .

หมาป่า เห็นเธอเข้ามา บอกว่า เธอซ่อนตัวอยู่ภายใต้ที่นอนหมอนมุ้ง " ใส่เค้กเล็ก ๆน้อย ๆของเนยและหม้อบนแป้น แล้วกลับมานอนกับผม "

หนูน้อยหมวกแดงเอาออก เสื้อผ้าของเธอและเข้าไปนอน เธอยิ่งประหลาดใจเพื่อดูว่าคุณยายของเธอมองเสื้อผ้าสวมเข้านอนเธอและพูดกับเธอ" คุณย่า นี่มันใหญ่ แขนคุณมี !

" ทั้งหมดดีกว่าที่จะโอบกอดเธอด้วย ที่รัก " คุณยาย

" อะไรใหญ่ขาคุณมี !

" ทั้งหมดดีกว่าที่จะวิ่งกับลูก " คุณย่า

" คุณช่างมีหูที่ใหญ่จังเลย ! "

" แต่ก็ดีที่ได้ยินกับเด็กของฉัน . " คุณยาย

" ตาเธอช่างใหญ่เหลือเกิน ! "

" ทั้งหมดดีกว่าที่จะเห็นลูกของฉัน " คุณยาย

" แล้วทำไมฟันคุณได้ !