In 1951, a company called Flexigrip

In 1951, a company called Flexigrip, Inc. was formed to develop and market a plastic zipper, by the same name, based on a set of patents, which it had purchased, of which the inventor was Borge Madsen. The initial products for the Flexigrip and other plastic zippers (such as the sliderless zippers (toptite) that were developed by Flexigrip) were looseleaf binder inserts and flat briefcases. Thereafter, the marketing efforts were directed at packaging products in plastic zipper bags, which turned out to be the principal market for the Flexigrip, Inc. products. In 1961, Flexigrip, Inc. obtained from a Japanese company, Seisan Nippon Sha, who invented the Minigrip-type plastic zipper bag, exclusive manufacturing and selling rights for the United States, based on a series of plastic zipper Seisan patents. A company by the same name was formed to produce and market Minigrip bags. In or about 1964, Minigrip, Inc. negotiated an exclusive license for the grocery trade (supermarkets) with Dow Chemical Company for the Minigrip product. It turned out to be enormously successful.
At that time, plastic bags were being produced in 25 countries at a line speed of 30 feet per minute, but none were being sold to consumers because they were too expensive to produce. Dow assigned one of their inventors, R. Douglas Behr, to develop a high-speed, efficient process. Having little prior experience in plastics, the task was daunting for Behr but he passed everyone in the world within a year. As he improved the process and increased line speeds to 60, then 90, then 150 and finally 300 feet per minute in 1972, he had to design new equipment. Some was patented and some was kept as Trade Secrets by Dow. Eventually, other research and production personnel contributed to the process development, but Behr continued to be the leading researcher until he retired in 1993 as a senior Associate Scientist. At that time the research building was "Dedicated in Recognition of the Distinguished Career of R. Douglas Behr".
In 1978, Minigrip was acquired by Signode, Inc. and became a subsidiary of that company. In 1986, Signode and Dow formed a company, namely Zippak, to develop zipper bags for food products. In 1987, ITW acquired Signode, and Minigrip became a subsidiary of ITW. In 1991, ITW acquired Dow's interest in Zippak so that Zippak became a fully owned subsidiary of ITW. Zippak produces plastic zippers for the food packaging market. Among Ziploc and Zippak's competitors are Presto, a subsidiary of Reynolds, and Pactiv. From the time of inception till today, Flexigrip/Minigrip/Zippak/Dow/Dow Brands have obtained over 300 patents for plastic zippers, zipper bags, and methods and machinery of producing the same. In 1995, Hefty came out with a sliding zipper bag.[1] In 1997 Dow Chemical sold the rights of DowBrands, which included Ziploc, to S. C. Johnson for between $1.3 and $1.7 billion.[2] Zip-Pak developed Polypropylene compatible zippers in 2003.[1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1951 บริษัท ที่เรียกว่า Flexigrip, Inc ก่อตั้งขึ้นเพื่อพัฒนาและทำตลาดซิปพลาสติกโดยใช้ชื่อเดียวกันที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของสิทธิบัตรซึ่งมันได้ซื้อของที่ประดิษฐ์เป็น Borge เซน ผลิตภัณฑ์เริ่มต้นสำหรับ Flexigrip และรูดซิปพลาสติกอื่น ๆ (เช่นรูดซิป sliderless นี้ (toptite) ที่ได้รับการพัฒนาโดย Flexigrip) เป็นแทรก looseleaf เครื่องผูกและกระเป๋าแบน หลังจากนั้นเป็นต้นมาความพยายามทางการตลาดที่ถูกผู้กำกับที่ผลิตภัณฑ์บรรจุภัณฑ์ในถุงซิปพลาสติกซึ่งเปิดออกมาเป็นตลาดหลักสำหรับผลิตภัณฑ์ Flexigrip, Inc ในปี 1961 Flexigrip, Inc ที่ได้รับจาก บริษัท ญี่ปุ่น Nippon Seisan Sha, ผู้คิดค้น Minigrip ชนิดถุงพลาสติกซิปผลิตพิเศษและสิทธิขายสำหรับสหรัฐอเมริกาขึ้นอยู่กับชุดของซิปพลาสติกสิทธิบัตร Seisan บริษัท ชื่อเดียวกันที่ถูกสร้างขึ้นในการผลิตและการตลาดถุง Minigrip หรือเกี่ยวกับปี 1964 Minigrip, Inc เจรจาใบอนุญาตเฉพาะการค้าร้านขายของชำ (ซูเปอร์มาร์เก็ต) กับ บริษัท Dow Chemical สำหรับผลิตภัณฑ์ Minigrip มันเปิดออกจะประสบความสำเร็จอย่างมากมาย.
ในขณะที่ถุงพลาสติกถูกผลิตใน 25 ประเทศที่ความเร็วสายของวันที่ 30 ฟุตต่อนาที แต่ไม่มีผู้ใดถูกขายให้กับผู้บริโภคเพราะพวกเขามีราคาแพงเกินไปที่จะผลิต ดาวโจนส์ที่ได้รับมอบหมายอย่างใดอย่างหนึ่งของนักประดิษฐ์ของพวกเขา, R. ดักลาส Behr เพื่อพัฒนาความเร็วสูงกระบวนการที่มีประสิทธิภาพ มีประสบการณ์ก่อนเล็ก ๆ น้อย ๆ ในพลาสติกงานเป็นที่น่ากลัวสำหรับ Behr แต่เขาก็ผ่านไปทุกคนในโลกภายในปี ในขณะที่เขาปรับปรุงกระบวนการและเพิ่มสายความเร็วถึง 60 แล้ว 90 แล้วและในที่สุดก็ 150 300 ฟุตต่อนาทีในปี 1972 เขาได้รับการออกแบบอุปกรณ์ใหม่ บางคนได้รับการจดสิทธิบัตรและบางส่วนถูกเก็บไว้เป็นความลับทางการค้าโดยดาวโจนส์ ในที่สุดการวิจัยและการผลิตบุคลากรอื่น ๆ สนับสนุนการพัฒนากระบวนการ แต่ Behr ยังคงเป็นนักวิจัยชั้นนำจนกว่าเขาจะออกในปี 1993 เป็นนักวิทยาศาสตร์อาวุโสรอง ในเวลานั้นอาคารวิจัยคือ "ทุ่มเทในการรับรู้ของงานที่โดดเด่นของอาร์ดักลาส Behr".
ในปี 1978 Minigrip ถูกซื้อกิจการโดย Signode, Inc และกลายเป็น บริษัท ย่อยของ บริษัท ที่ ในปี 1986 และ Signode ดาวโจนส์จัดตั้ง บริษัท คือ Zippak เพื่อพัฒนาถุงซิปสำหรับผลิตภัณฑ์อาหาร ในปี 1987 ที่ได้มา ITW Signode และ Minigrip กลายเป็น บริษัท ย่อยของ ITW ในปี 1991 ได้รับความสนใจ ITW ดาวโจนส์ใน Zippak เพื่อให้ Zippak กลายเป็น บริษัท ย่อยที่ถืออย่างเต็มที่จาก ITW Zippak ผลิตรูดซิปพลาสติกสำหรับตลาดบรรจุภัณฑ์อาหาร ท่ามกลาง Ziploc และคู่แข่ง Zippak เป็น Presto เป็น บริษัท ย่อยของ Reynolds และ Pactiv จากเวลาของการก่อตั้งจนถึงวันนี้ Flexigrip / Minigrip / Zippak / ดาวโจนส์ / ดาวโจนส์แบรนด์ได้รับกว่า 300 สิทธิบัตรรูดซิปพลาสติกถุงซิปและวิธีการและอุปกรณ์ในการผลิตเดียวกัน ในปี 1995 หนักออกมาพร้อมกับถุงซิปเลื่อน. [1] ในปี 1997 Dow Chemical ขายสิทธิของ DowBrands ซึ่งรวมถึง Ziploc, เซาท์แคโรไลนาจอห์นสันสำหรับระหว่าง $ 1.3 $ 1.7 พันล้าน. [2] ซิปปากพัฒนาพลาสติกโพลีรูดซิปที่เข้ากันได้ใน ปี 2003 [1]