Story grammar, also referred to as

Story grammar, also referred to as narrative structure, is a story’s internal structure representing its essential formal constituents and the relationships among them (Lalas, 1983). It involves a set of rules defining the type of story constituents contained in the story and the kind of semantic relationships connecting them. Over the years several researchers have postulated several simple story grammar models. Among the most prominent story grammar models are those given by Thorndike (1977), Stein & Glenn (1975) and Mandler & Johnson (1977).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องไวยากรณ์ เรียกว่าเป็นโครงสร้างบรรยาย เป็นเรื่องของโครงสร้างภายในแสดง constituents เป็นความสำคัญและความสัมพันธ์ระหว่างกัน (Lalas, 1983) เกี่ยวข้องกับชุดของกฎที่กำหนดชนิดของ constituents เรื่องที่อยู่ในเรื่องราวและชนิดของความสัมพันธ์ทางตรรกที่เชื่อมต่อ ปีวิจัยหลายได้ postulated หลายเรื่องไวยากรณ์รูปแบบ ไวยากรณ์เรื่องโดดเด่นที่สุดรูปหมู่ผู้กำหนด Thorndike (1977), สไตน์เกล็น (1975) และ Mandler & Johnson (1977)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไวยากรณ์เรื่องยังเรียกว่าโครงสร้างการเล่าเรื่องที่เป็นโครงสร้างภายในเป็นเรื่องที่เป็นตัวแทนของประชาชนในเขตเลือกตั้งของตนอย่างเป็นทางการที่สำคัญและความสัมพันธ์ในหมู่พวกเขา (Lalas, 1983) มันเกี่ยวข้องกับชุดของกฎการกำหนดประเภทขององค์ประกอบเรื่องราวที่มีอยู่ในเรื่องราวและชนิดของความสัมพันธ์ความหมายเชื่อมต่อพวกเขา กว่าปีที่นักวิจัยหลายคนได้ตั้งสมมติฐานเรื่องง่ายหลายรูปแบบไวยากรณ์ ท่ามกลางเรื่องราวที่โดดเด่นที่สุดรุ่นไวยากรณ์เป็นผู้ที่ได้รับจาก Thorndike (1977), สไตน์และเกล็น (1975) และ Mandler & Johnson (1977)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องไวยากรณ์ก็เรียกว่าโครงสร้างการเล่าเรื่อง คือ เรื่องของโครงสร้างภายในขององค์ประกอบที่สำคัญของโรงเรียนและความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา ( lalas , 1983 ) มันเกี่ยวข้องกับชุดของกฎการกำหนดประเภทขององค์ประกอบเรื่องราวที่มีอยู่ในเรื่องราวและชนิดของความหมายความสัมพันธ์เชื่อมต่อพวกเขาปี นักวิจัยหลายรูปแบบไวยากรณ์ซึ่งเรื่องราวง่ายๆหลาย ระหว่างที่โดดเด่นที่สุดเรื่องไวยากรณ์รุ่นที่ได้รับโดยธอร์นไดค์ ( 1977 ) , สไตน์&เกล็น ( 1975 ) และ แมนด์เลอร์&จอห์นสัน ( 1977 )