When I was 8 years old, my father t

When I was 8 years old, my father took me and my brother on a picnic. On that day, I did something wrong, and I will never forget it. It was a sunny day; I was very happy and excited. When we arrived there, my father warned me that the river was very dangerous and made me promise not to walk up to it. I promised my father, but I did not keep my promise.

I forget why I walked into the river. Maybe I was curious. I walked into the river, and I fell down because the river was very deep. I could not stand and touch the bottom. I cried out loudly, but nobody was there, except my younger brother.

I remember that my younger brother was very scared and did not know what he could do because he was just 7 years old. He jumped into the river, but that just made the situation worse because he was even shorter than me and he could not swim. Both of us cried out.

Fortunately, there was a farmer who was working there. He found us and saved me first. At that time, I could no longer see my brother. I cried louder, and I shouted to the farmer, "Please save my brother!" He was very shocked because it turned out he had only seen me. He asked me, "Are you sure that your brother fell into the river?" "Of course, I am sure!" I answered.

Then, my father and my mother arrived and started looking for my brother in the river. Finally, they found him and took him to the hospital. Luckily my younger brother is alive, or else I could never forgive myself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อ 8 ปีที่แล้ว พ่อเอาผมและน้องปิกนิกบน ในวันนั้น ฉันได้สิ่งที่ไม่ถูกต้อง และจะไม่มีวันลืมมัน ก็แดด ผมมีความสุข และตื่นเต้น เมื่อเรามาถึงมี คุณพ่อเตือนฉันว่า แม่น้ำมีอันตรายมาก และทำให้ฉันสัญญาว่า จะไม่เดินขึ้นไป ผมสัญญาพ่อ แต่ฉันไม่ได้ไม่ไว้ฉันสัญญา

ฉันลืมทำไมฉันเดินเข้าไปในแม่น้ำ บางทีผมอยากรู้อยากเห็น ฉันเดินเข้าไปในแม่น้ำ และฉันล้มลงเนื่องจากน้ำลึกมาก ฉันไม่สามารถยืน และสัมผัสด้านล่าง ฉันร้องดัง แต่ไม่มีใครอยู่ ยกเว้นฉันอายุน้อยกว่าพี่ชาย

จำว่า น้องชายของฉันกลัวมาก และไม่รู้ว่าเขาสามารถทำได้เนื่องจากเขามีอายุเพียง 7 ปี เขาไปในแม่น้ำ แต่ที่เพียงแค่ทำให้สถานการณ์แย่ลงเนื่องจากเขาแม้แต่สั้นกว่าฉัน และเขาไม่สามารถว่ายน้ำ เราทั้งสองร้องเรียกออก

โชคดี มีเกษตรกรที่ทำงานมีการ เขาพบเรา และบันทึกฉัน ในขณะนั้น ฉันไม่ได้เห็นพี่ชาย ผมร้องดังขึ้น และฉันตะโกนกับชาวนา "กรุณาบันทึกพี่" เขาตกใจมาก เพราะมันเปิดออก เขาเพียงเห็นฉัน เขาถามฉัน "คุณแน่ใจว่า น้องตกลงไปในแม่น้ำหรือไม่" "แน่นอน ฉันแน่" ฉันตอบ

พ่อและแม่มาถึง แล้วเริ่มมองหาน้องในแม่น้ำ ในที่สุด พวกเขาพบเขา และก็พาเขาไปโรงพยาบาล โชคดีน้องของฉันจะมีชีวิตอยู่ หรือ อื่น ๆ ผมไม่สามารถให้อภัยตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อผมเป็น 8 ปีพ่อของฉันพาฉันและพี่ชายของฉันในการปิกนิก ในวันนั้นผมทำอะไรผิดและฉันจะไม่ลืมมัน มันเป็นวันที่แดด; ฉันมีความสุขมากและตื่นเต้น เมื่อเรามาถึงมีพ่อของฉันเตือนฉันว่าแม่น้ำเป็นอันตรายมากและทำให้ฉันสัญญาว่าจะไม่เดินไปถึงมัน ฉันสัญญากับพ่อของฉัน แต่ฉันไม่ได้รักษาสัญญาของฉันฉันลืมเหตุผลที่ผมเดินลงไปในแม่น้ำ บางทีฉันอาจจะอยากรู้อยากเห็น ผมเดินลงไปในแม่น้ำและฉันก็ทรุดตัวลงเพราะแม่น้ำลึกมาก ฉันไม่สามารถยืนและสัมผัสด้านล่าง ผมร้องออกมาเสียงดัง แต่ไม่มีใครอยู่ที่นั่นยกเว้นน้องชายของฉันผมจำได้ว่าน้องชายของฉันก็กลัวมากและไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เขาจะทำเพราะเขาเป็นเพียงแค่ 7 ปี เขากระโดดลงไปในแม่น้ำ แต่ที่ทำเพียงสถานการณ์เลวร้ายลงเพราะเขาก็ยิ่งสั้นกว่าผมและเขาไม่สามารถว่ายน้ำ เราทั้งคู่ร้องออกมาโชคดีที่มีเป็นชาวนาที่กำลังทำงานอยู่ที่นั่น เขาก็พบว่าเราและบันทึกฉันครั้งแรก ในเวลานั้นผมไม่ได้เห็นพี่ชายของฉัน ฉันร้องไห้ดังขึ้นและฉันตะโกนให้เกษตรกร, "กรุณาช่วยพี่ชายของฉัน!" เขาตกใจมากเพราะมันกลับกลายเป็นว่าเขาได้เห็นเราเพียง เขาถามผมว่า "คุณแน่ใจหรือว่าพี่ชายของคุณตกลงไปในแม่น้ำหรือไม่" "แน่นอนผมมั่นใจว่า!" ฉันตอบจากนั้นพ่อของฉันและแม่ของฉันมาถึงและเริ่มมองหาพี่ชายของฉันในแม่น้ำ ในที่สุดพวกเขาพบว่าเขาและพาเขาไปโรงพยาบาล โชคดีที่น้องชายของฉันยังมีชีวิตอยู่หรืออื่น ๆ ที่ผมไม่เคยให้อภัยตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนผมอายุ 8 ขวบ พ่อได้พาผมและน้องปิคนิค ในวันนั้น ผมทำผิด และผมจะไม่มีวันลืมมัน มันเป็นวันแดด ผมมีความสุขมาก และตื่นเต้น เมื่อพวกเราไปถึงที่นั่น พ่อเตือนว่า แม่น้ำนั้นอันตรายมาก และให้ผมสัญญาว่าจะไม่เดินขึ้นไปได้ ฉันสัญญากับพ่อ แต่ผมไม่ได้เก็บ สัญญา

ผมลืม ทำไมผมเดินลงแม่น้ำบางทีฉันก็สงสัย ผมเดินลงแม่น้ำ แล้วล้มลงเพราะน้ำไม่ลึกมาก ผมจะไม่ยืน และจับก้น ฉันร้องออกมาเสียงดัง แต่ไม่มีใคร ยกเว้นน้องชาย

จำได้ว่าน้องชายของฉันก็กลัวมากและไม่รู้ว่าเค้าจะทำอะไร เพราะเขาแค่ 7 ขวบ เขากระโดดลงไปในแม่น้ำแต่ที่ทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปอีก เพราะเขายังเตี้ยกว่าฉันและเขาไม่สามารถว่ายน้ำ เราทั้งสองร้อง

โชคดี มีชาวนาที่เคยทำงานที่นั่น เขาเจอเรา และช่วยผมไว้ก่อน ตอนนั้น ฉันอาจจะไม่ได้เจอน้องชายผม ฉันร้องไห้เสียงดัง และตะโกนให้ชาวนา " ได้โปรดช่วยพี่ชายของฉัน ! เขาตกใจมากเพราะมันกลับกลายเป็นว่า เขาเห็นผมเขาถามว่า " คุณแน่ใจว่าพี่ชายของเธอตกลงไปในแม่น้ำ ? " แน่นอน ผมมั่นใจ " ผมตอบ

แล้ว พ่อและแม่ของผมมาถึง และเริ่มมองหาน้องชายในแม่น้ำ ในที่สุด , พวกเขาพบเขา และพาเขาไปโรงพยาบาล โชคดีที่น้องชายยังมีชีวิตอยู่ ผมจะไม่มีวันให้อภัยตัวเอง