In 1924, Hachikō was brought to Tok

In 1924, Hachikō was brought to Tokyo by his owner, Hidesaburō Ueno, a professor in the agriculture department at the University of Tokyo. During his owner’s life Hachikō saw him out from the front door and greeted him at the end of the day at the nearby Shibuya Station. The pair continued their daily routine until May 1925, when Professor Ueno did not return on the usual train one evening. The professor had suffered from a cerebral hemorrhage at the university that day. He died and never returned to the train station where his friend was waiting. Hachikō was loyal and every day for the next nine years he waited sitting there amongst the town’s folk.



That same year, another of Ueno’s faithful students saw the dog at the station and followed him to the Kobayashi home (the home of the former gardener of Professor Ueno — Kikuzaboro Kobayashi where he learned the history of Hachikō‘s life. Shortly after this meeting, the former student published a documented census of Akitas in Japan. His research found only 30 purebred Akitas remaining, including Hachikō from Shibuya Station.
Professor Ueno’s former student returned frequently to visit the dog and over the years published several articles about Hachikō‘s remarkable loyalty. In 1932 one of these articles, published in Tokyo’s largest newspaper, threw the dog into the national spotlight. Hachikō became a national sensation. His faithfulness to his master’s memory impressed the people of Japan as a spirit of family loyalty all should strive to achieve. Teachers and parents used Hachikō‘s vigil as an example for children to follow. A well-known Japanese artist rendered a sculpture of the dog, and throughout the country a new awareness of the Akita breed grew.
Eventually, Hachiko’s legendary faithfulness became a national symbol of loyalty.

Hachikō died on March 8, 1935. He was found on a street in Shibuya. His heart was infected with filarial worms and 3-4 yakitori sticks were found in his stomach. His stuffed and mounted remains are kept at the National Science Museum of Japan in Ueno, Tokyo.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1924 ฮะจิโคถูกนำไปยังโตเกียว โดยพระเจ้า เอ Hidesaburō ศาสตราจารย์ในภาควิชาเกษตรมหาวิทยาลัยโตเกียว ในช่วงชีวิตของเจ้าของเขา ฮะจิโคเห็นเขาออกมาจากประตูด้านหน้า และรับการต้อนรับเขาในวันที่สถานีชิบูย่าในบริเวณใกล้เคียง คู่ต่อกิจวัตรประจำวันของพวกเขาจนถึง 1925 พฤษภาคม เมื่อศาสตราจารย์อุเอะโนะได้กลับรถไฟปกติเย็นหนึ่ง อาจารย์ได้รับความเดือดร้อนจากการตกเลือดที่สมองที่มหาวิทยาลัยวันที่ เขาเสียชีวิต และไม่เคยกลับไปสถานีที่ถูกรอเพื่อนของเขา ฮะจิโคถูกซื่อตรง และทุกวันถัดไป 9 ปีเขารอนั่งมีหมู่บ้านพื้นเมืองของเมือง


ปีเดียวกัน อื่นของอุซื่อสัตย์นักเรียนเห็นสุนัขที่สถานี และตามเขาที่บ้านโคะบะยะชิ (บ้านของอดีตคนสวนของศาสตราจารย์อุเอะโนะ – โคะบะยะชิ Kikuzaboro ที่ซึ่งเขาได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์ชีวิตของฮะจิโค หลังจากการประชุมนี้ อดีตนักเรียนเผยแพร่บ้านเอกสารของ Akitas ในประเทศญี่ปุ่น งานวิจัยของเขาพบเพียง 30 Akitas พันธุ์แท้ที่เหลืออยู่ ฮะจิโคจากชิบูย่าสถานีรวม
ศาสตราจารย์อุเอะโนะอดีตนักเรียนกลับไปสุนัขบ่อย ๆ และปีเผยแพร่บทความต่าง ๆ เกี่ยวกับสมาชิกที่โดดเด่นของฮะจิโค ในปี 1932 หนึ่งของบทความเหล่านี้ ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ที่ใหญ่ที่สุดของโตเกียว โยนหมาลงในนำชาติ ฮะจิโคกลายเป็น ความรู้สึกแห่งชาติ ความสัตย์ซื่อของเขากับหน่วยความจำของนายประทับใจคนญี่ปุ่นเป็นจิตวิญญาณของสมาชิกครอบครัวทั้งหมดควรมุ่งมั่นที่จะบรรลุ ครูและผู้ปกครองใช้ฮะจิโคของ vigil เป็นตัวอย่างสำหรับเด็กตาม ศิลปินญี่ปุ่นที่รู้จักแสดงรูปปั้นของสุนัข และจิตสำนึกใหม่ของสายพันธุ์อาคิตะโตทั่วประเทศ .
ในที่สุด ความซื่อสัตย์ตำนานของ Hachiko กลายเป็น สัญลักษณ์ของความจงรักภักดีชาติ

ฮะจิโคตายบน 8 มีนาคม 1935 เขาพบบนถนนในชิบูย่า หัวใจของเขาถูกติดหนอน filarial และ 3-4 แท่ง yakitori พบในท้องของเขา เขายังคงยัดไส้ และติดอยู่ที่ชาติวิทยาศาสตร์พิพิธภัณฑ์ของประเทศญี่ปุ่นในอุเอโนะ โตเกียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1924, Hachikōถูกนำตัวไปยังกรุงโตเกียวโดยเจ้าของของเขาHidesaburōอุเอโนะศาสตราจารย์ในภาควิชาเกษตรที่มหาวิทยาลัยโตเกียว ในช่วงชีวิตของเจ้าของของเขาHachikōเห็นเขาออกจากประตูด้านหน้าและทักทายเขาในตอนท้ายของวันที่สถานีชิบูย่าที่ใกล้เคียง ทั้งคู่ยังคงกิจวัตรประจำวันของพวกเขาจนถึงเดือนพฤษภาคมปี 1925 เมื่อศาสตราจารย์อูเอโนะไม่ได้กลับบนรถไฟตามปกติในเย็นวันหนึ่ง อาจารย์ที่ได้รับความทุกข์ทรมานจากเลือดออกในสมองที่มหาวิทยาลัยวันที่ เขาเสียชีวิตและไม่เคยกลับไปยังสถานีรถไฟที่เพื่อนของเขากำลังรอ Hachikōเป็นภักดีและทุกวันเป็นเวลาเก้าปีต่อมาเขารอนั่งอยู่ที่นั่นในหมู่ชาวบ้านของเมืองในปีเดียวกันนั้นอีกอุเอโนะนักเรียนซื่อสัตย์เห็นสุนัขที่สถานีและตามเขาไปที่บ้านโคบายาชิ (บ้านของอดีตคนสวนของ ศาสตราจารย์อูเอโนะ. - Kikuzaboro โคบายาชิที่เขาได้เรียนรู้ประวัติความเป็นมาของชีวิตHachikōที่ไม่นานหลังจากที่การประชุมครั้งนี้อดีตนักศึกษาที่ตีพิมพ์การสำรวจสำมะโนประชากรเอกสาร Akitas ในประเทศญี่ปุ่นงานวิจัยของเขาพบว่ามีเพียง 30 Akitas พันธุ์แท้ที่เหลือรวมทั้งHachikōจาก Shibuya. Station อดีตนักศึกษาศาสตราจารย์อูเอโนะของ กลับมาบ่อยครั้งเพื่อเยี่ยมชมสุนัขและมากกว่าปีที่ตีพิมพ์บทความหลายเกี่ยวกับHachikōของความจงรักภักดีที่น่าทึ่ง. ในปี 1932 หนึ่งในบทความนี้ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ที่ใหญ่ที่สุดของโตเกียวโยนสุนัขลงไปในเด่นแห่งชาติ. Hachikōกลายเป็นความรู้สึกของชาติ. จริงของพระองค์ต่อปริญญาโทของเขา หน่วยความจำที่ประทับใจคนญี่ปุ่นเป็นจิตวิญญาณของความจงรักภักดีของคนในครอบครัวทุกคนควรมุ่งมั่นที่จะบรรลุ. ครูและผู้ปกครองใช้ในการเฝ้าระวังHachikōเป็นตัวอย่างสำหรับเด็กที่จะปฏิบัติตาม ที่รู้จักกันดีศิลปินชาวญี่ปุ่นกลายเป็นรูปปั้นของสุนัขและทั่วประเทศรับรู้ใหม่ของสายพันธุ์อาคิตะเติบโตในที่สุด Hachiko ความสัตย์ซื่อของตำนานกลายเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติของความจงรักภักดีHachikōเสียชีวิตเมื่อวันที่ 8 มีนาคม 1935 เขาได้พบใน ถนนในชิบูย่า หัวใจของเขาได้รับการติดเชื้อหนอน filarial และ 3-4 ยากิโทริแท่งถูกพบอยู่ในท้องของเขา ซากตุ๊กตาและติดของเขาจะถูกเก็บไว้ที่พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์แห่งชาติของประเทศญี่ปุ่นในอุเอโนะโตเกียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1924 ฮะชิโกถูกนำตัวไปโตเกียว โดยเจ้าของ ฮิเดะซะบุโรอุเอโนะ , อาจารย์ในกรมวิชาการเกษตร ที่มหาวิทยาลัยโตเกียว ในระหว่างที่เขาเป็นเจ้าของชีวิตของฮะชิโกเห็นเขาออกมาจากประตูด้านหน้าและทักทายเขาในตอนท้ายของวันบริเวณ Shibuya Station คู่ต่อกิจวัตรประจำวันของพวกเขาจนถึงเดือนพฤษภาคม 1925 ศาสตราจารย์ อุเอะโนะ เมื่อไม่ได้รับผลตอบแทนปกติรถไฟในเย็นวันหนึ่งศาสตราจารย์ ได้รับความเดือดร้อนจากเลือดออกในสมอง ที่มหาวิทยาลัย วันนั้น เขาตายแล้ว และไม่เคยกลับไปยังสถานีรถไฟ ซึ่งเพื่อนของเขากำลังรออยู่ ฮะชิโก ซื่อสัตย์ และ ทุกๆวัน ตลอดเก้าปีเขาคอยนั่งในหมู่ชาวบ้านชาวเมือง .



ที่ปีเดียวกันอื่นของอุเอโนะเป็นนักเรียนที่ซื่อสัตย์เห็นสุนัขที่สถานี และตามเขาเข้าไปในบ้าน โคบายาชิ ( บ้านคนสวนของอดีตอาจารย์อุเอโนะ - kikuzaboro โคบายาชิที่เขาเรียนรู้ประวัติชีวิตของฮะชิโก . หลังจากการประชุมครั้งนี้ นักเรียนเก่าตีพิมพ์เอกสารการสำรวจสำมะโนประชากรของ akitas ในญี่ปุ่น การวิจัยของเขาพบเพียง 30 พันธุ์แท้ akitas ที่เหลือรวมทั้งฮะชิโกจากสถานีชิบูย่า อดีตนักศึกษาของศาสตราจารย์อุเอโนะ
กลับมาบ่อยเยี่ยมชมสุนัข และปี ตีพิมพ์บทความหลายเรื่องของฮะชิโกน่าจับตาภักดี ในปี 1932 หนึ่งในบทความนี้ ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ที่ใหญ่ที่สุดในโตเกียว โยนสุนัขเป็นเด่นแห่งชาติ ฮะชิโกกลายเป็นความรู้สึกแห่งชาติเขาซื่อสัตย์ต่อความจำของอาจารย์ประทับใจคนญี่ปุ่นเป็นจิตวิญญาณของความจงรักภักดีของครอบครัวทุกคนควรมุ่งมั่นเพื่อให้บรรลุ ครูและผู้ปกครองใช้ของฮะชิโกเฝ้าเป็นตัวอย่างสำหรับเด็กตาม ที่รู้จักกันดีของศิลปินชาวญี่ปุ่นแสดงประติมากรรมของสุนัขและทั่วประเทศความตระหนักของสายพันธุ์ อากิตะโต
ในที่สุดฮาจิโกะเป็นตำนานความซื่อสัตย์เป็นสัญลักษณ์แห่งความจงรักภักดี

วันพ่อเสียชีวิต เมื่อวันที่ 8 มีนาคม 2478 . เขาถูกพบบนถนนในชิบูย่า หัวใจของเขาติดเชื้อหนอน filarial 3-4 ยากิไม้ที่พบในกระเพาะอาหารของเขา เขายัดและติดตั้งยังคงเก็บไว้ที่พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์แห่งชาติญี่ปุ่นในอุเอโนะ , โตเกียว