Results and discussion.The gradual

Results and discussion.
The gradual acclbnation to salinity in daily
increments of 0.5 % NaCl did.not effect any changes
in the results of survival, osmoregllatory and stress
responses in comparison to the corresponding groups
subjected to direct transf~r, For thh3reason, data for
gradualIy acclimated groups are not presented in the
figures. No mortality occurred at salinities between O
and 2.0 % NaCl for both specie!';(results not shown).
ln contrast, mortality rates 'reached 100 % within 3 h
in o. hatcheri and within 24 h in o. bonariensis afier
transfer to 3.0 % NaCl. Thus, the upper limit for the
survival of sub-adults of these spedes falls between
2.0 and 3.0 % NaCl. AlthQughthe present study dealt
with different concentrations of NaCl instead of
seawater, the results suggest a tolerance to a wide
range of salinities. This might indicate that sub-adults
of both species are also euryhaline, as has been
observed with eggs, larvae and juveniles (Tsuzuki,
1999; Tsuzuki et aI., 2000a),
Conspicuous changes in plasma Na+, cr and
osmolality occurred only at 2.0 and 3.0 % NaCl in
both species, where alI three parameters increased,
and at O% NaCl in o. bonariensis, where cr levels
were somewhat lower than at other salinities (Fig. 1).
Decreases and increases in plasma cr also occurred
during recovery afier stress at O and 3.0 % NaCl,
respectively, in sub-adults of striped bass Morone
saxatilis (Cech et aI., 1996). Higher plasma
osmolality, Na+ or cr with increasingwater salinity
.Vasalso observed in other species when individuaIs
were exposed to different dilutions of seawater
(Morgan & lwama, 1991; Altinok et aI., 1998; Vonck
et aI., 1998). In our study, Odontesthes bonariensis
seemed to osmoregulate more efficient1y than o.
hatcheri at 2.0 % NaCl as total osmolality, Na+ and
cr returned to basal levels within 1 week in the
former but not in the latter species.
Hematocrit values varied widely, particularly
in o. hatcheri, precluding an accurate comparison
between salinities and species. However, values
seemed to be lower in o. bonariensis than in o.
hateheri and to vary grossly in inverse proportion to
salinity in both species (Fig. 1). The lowest values
were obtained in animaIs at 3.0 % NaCl just before
100 % mortality. A similar trend of decreased
hematocrit value witb increasing salinity was
observed in chinook salmon Oneorhynchus
tshawytscha :fTy(Morgan & Iwama, 1991) and in
sturgeon Acipenser oxyrinehus de sotoi (Altinok et
ai., 1998) when animaIs were transferred fTomdiluted
to fullftstrength seawater, On the other hand, the
opposite phenomenon occurred in rainbow trout O.
mykiss (Morgan & lwama, op. eit.). Morgan & lwama
(1991) attributed tbese variable responses to speciesspecific
differences in red blood cell and plasma
volume changes.
Plasma CQrtisQlalso varied markedly but
values were somewhat lower and more stable at 2.0
and 1,0 % NaCl in O. bonariensis and o. hateheri,
respectively, compared to other salinities (Fig. 1).
LQwel,'cortisol levels might suggest either a natural
preference for these particular salinity levels,
resulting in decreased cortisol secretion, or an
increasi in the metabolic clearance rate of cortisol, as
observed by Nichols & Weisbart (1985) afieI,'transfer
of Atlantic salmon Salmo salar to seawater. It is
interesting to note that animaIs kept at O% salinity,
originally considered the natural condition for both
species, did not present the lowest cortisol levels. In
fact, the lowest levels found for both species at O%
salinity in tbis and subsequent studies (Tsuzuki, 1999
Tsuzuki et a!. 2000b) are 7- to 10-fold higher than the
basal levei!! reported for stenohaline fteshwater
species such as carp Cyprinus carpio (Abo Hegab &
Hanke, 1984) and goldfish Carassius auratus (Barton
& Iwama, 1991). In comparison to euryhaline species
reared in fresh water, the resting levels for pejerrey
TSUZUKI et ai.: Physiological responses of atherinid fish to salinity

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลและการอภิปราย.
acclbnation อย่างค่อยเป็นค่อยไปเพื่อให้ความเค็มในการเพิ่มขึ้นทุกวัน
0.5% ผล nacl did.not การเปลี่ยนแปลงใด ๆ
ในผลของการอยู่รอด osmoreg llatory และความเครียด
ตอบสนองเมื่อเทียบกับกลุ่มที่สอดคล้อง
ยัดเยียดให้ transf โดยตรง ~ r สำหรับ thh3reason, ข้อมูลสำหรับ
gradualiy กลุ่มปรับตัวไม่ได้นำเสนอใน
ตัวเลข ไม่มีการตายเกิดขึ้นที่ความเค็มระหว่าง o
และ 2nacl 0% นานทั้งสองเหรียญ! ';. (ผลไม่แสดง)
LN ตรงกันข้ามอัตราการตาย' ถึง 100% ภายใน 3 ชั่วโมง
o ใน hatcheri และภายใน 24 ชั่วโมงใน o bonariensis afier
โอนถึง 3.0% โซเดียมคลอไรด์ ดังนั้นขีด จำกัด บนสำหรับ
ความอยู่รอดของผู้ใหญ่ย่อยของ spedes เหล่านี้อยู่ระหว่าง
2.0 และ 3.0% โซเดียมคลอไรด์ althqughthe ศึกษาจัดการ
มีความเข้มข้นแตกต่างกันของโซเดียมคลอไรด์แทน
น้ำทะเลผลลัพธ์ที่ได้แสดงให้เห็นความอดทนที่กว้าง
ช่วงของความเค็ม นี้อาจบ่งชี้ว่าการย่อย
ผู้ใหญ่ของทั้งสองสายพันธุ์นี้ยังมี euryhaline ตามที่ได้รับ
พบกับไข่ตัวอ่อนและหนุ่มสาว (Tsuzuki,
1999;. Tsuzuki เอไอ, 2000a)
การเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดเจนในพลาสม่า na, CR และ
osmolality เกิดขึ้นเฉพาะที่ 2.0 และ 3.0% โซเดียมคลอไรด์ใน
ทั้งสองชนิดที่ ali สามพารามิเตอร์ที่เพิ่มขึ้นและใน
o% โซเดียมคลอไรด์ใน obonariensis ที่ระดับ CR
ค่อนข้างต่ำกว่าที่ความเค็มอื่น ๆ (รูปที่ 1).
ลดลงและการเพิ่มขึ้นของ cr การพลาสม่าก็เกิดขึ้นในระหว่างการฟื้นตัว
afier ความเครียดที่ o และ 3.0% NaCl
ตามลำดับในผู้ใหญ่ย่อยของปลากะพง Morone
saxatilis (เช็กเอไอ., 1996) พลาสม่า
osmolality สูง na หรือ cr การที่มีความเค็ม increasingwater
. สังเกต vasalso ในสปีชีส์อื่น ๆ เมื่อ individuais
มีการเปิดรับเจือจางที่แตกต่างกันของน้ำทะเล
(มอร์แกน& lwama 1991; Altinok เอไอ, 1998;. vonck
เอไอ, 1998.) ในการศึกษาของเรา odontesthes bonariensis
ดูเหมือนจะ osmoregulate efficient1y มากกว่า o.
hatcheri ที่ 2.0% โซเดียมคลอไรด์เป็น osmolality รวม na และ
cr การกลับมามีระดับฐานภายใน 1 สัปดาห์ใน
อดีต แต่ไม่ได้อยู่ในสายพันธุ์หลัง.
ค่า hematocrit แตกต่างกันอย่างกว้างขวางโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน o
hatcheri, precluding การเปรียบเทียบที่ถูกต้อง
ระหว่างความเค็มและสายพันธุ์ แต่ค่า
ดูเหมือนจะต่ำกว่าใน o bonariensis กว่าใน o.
hateheri และจะแตกต่างกันอย่างไม่มีการลดในสัดส่วนผกผันกับความเค็ม
ในทั้งสองชนิด (รูปที่ 1) ค่าต่ำสุด
ได้รับใน Animais ที่ 3.0% NaCl 100% อัตราการตายก่อน
แนวโน้มที่คล้ายกันลดลง
ค่า hematocrit witb ความเค็มที่เพิ่มขึ้นเป็น
พบในปลาแซลมอนไชน็อก oneorhynchus
tshawytscha: Fty (มอร์แกน& Iwama, 1991) และใน
ปลาสเตอร์เจียน Acipenser oxyrinehus เด sotoi (. Altinok เอไอ
, 1998) เมื่อมีการถ่ายโอน Animais ftomdiluted
จะ fullftstrength น้ำทะเลในมืออื่น ๆ ,
ปรากฏการณ์ที่ตรงข้ามกับที่เกิดขึ้นในปลาเทราท์สายรุ้ง o.
mykiss (มอร์แกน& lwama สหกรณ์ EIT..) มอร์แกน& lwama
(1991) ประกอบกับการตอบสนองของตัวแปรที่จะ tbese speciesspecific
ความแตกต่างในเซลล์เม็ดเลือดแดงและการเปลี่ยนแปลงปริมาณพลาสมา
.
พลาสม่าที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด cqrtisqlalso
แต่มีค่าค่อนข้างต่ำและมีเสถียรภาพมากขึ้นที่ 2.0
และ 1,0% โซเดียมคลอไรด์ใน o bonariensis และ o hateheri
ตามลำดับเมื่อเทียบกับความเค็มอื่น ๆ (รูปที่ 1).
lqwel, 'ระดับ cortisol อาจแนะนำให้ทั้งธรรมชาติ
การตั้งค่าเหล่านี้ระดับความเค็มโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ผลในการลดการหลั่งคอร์ติซอหรือ
increasi ในอัตราการกวาดล้างการเผาผลาญของคอร์ติซอเป็น
สังเกตโดย nichols & weisbart (1985) afiei 'โอน
ของมหาสมุทรแอตแลนติกแซ Salmo ปลาแซลมอนกับน้ำทะเล มันเป็น
สนใจที่จะทราบว่า Animais เก็บไว้ที่ o% เค็ม
ถือว่าเดิมสภาพธรรมชาติสำหรับทั้งสอง
ชนิดไม่ได้นำเสนอต่ำสุดที่ระดับ cortisol
ในความเป็นจริงในระดับต่ำสุดที่พบทั้งสองชนิดที่ o%
ความเค็มใน TBIs และการศึกษาต่อมา (!. Tsuzuki, 1999
Tsuzuki และรหัส 2000b) เป็น 7 - 10 เท่าสูงกว่าค่าฐาน levei
! รายงาน stenohaline fteshwater
ชนิดเช่นปลาคาร์พปลาคาร์พ (Abo hegab &
Hanke, 1984) และปลาทอง Carassius auratus (
บาร์ตัน& Iwama, 1991)เมื่อเปรียบเทียบกับสายพันธุ์ euryhaline
เลี้ยงในน้ำจืดในระดับที่พักผ่อนสำหรับ pejerrey
Tsuzuki เอไอ. การตอบสนองทางสรีรวิทยาของปลา atherinid ความเค็ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลลัพธ์และสนทนา
acclbnation สมดุลจะเค็มในทุกวัน
ที did.not 0.5% NaCl มีผลเปลี่ยนแปลงใด ๆ
ในผลลัพธ์ของการอยู่รอด osmoregllatory และความเครียด
ตอบ โดยกลุ่มสอดคล้องกัน
การ transf ตรง ~ r, thh3reason ข้อมูล
gradualIy acclimated กลุ่มจะไม่แสดงใน
ตัวเลข ไม่มีการตายเกิดขึ้นที่ salinities ระหว่าง O
20% NaCl สำหรับชนิดทั้ง!'; (ไม่แสดงผล) .
ln ความคมชัด อัตราการตาย ' ถึง 100% ภายใน 3 h
o. hatcheri และภาย ใน 24 ชมใน afier o. bonariensis
โอน 3.0% NaCl ดังนั้น ขีดจำกัดบนสำหรับการ
รอดของผู้ใหญ่ย่อยของ spedes เหล่านี้อยู่ระหว่าง
2.0 และ 3.0% NaCl AlthQughthe นำเสนอการศึกษาแจก
กับความเข้มข้นแตกต่างกันของ NaCl แทน
ทะเล การยอมรับเพื่อเป็นการแนะนำผล
ของ salinities นี้อาจบ่งชี้ว่า ผู้ใหญ่ย่อย
ทั้งสองพันธุ์มี euryhaline เป็นได้
สังเกต ด้วยไข่ ตัวอ่อน และ juveniles (Tsuzuki,
1999 Tsuzuki ร้อยเอ็ดไอ 2000a),
จับตาการเปลี่ยนแปลงในพลานา cr และ
osmolality เกิดที่ 2.0 และ 3.0% NaCl ใน
ทั้งสองสปีชีส์ ที่อาลีสามพารามิเตอร์เพิ่ม,
และ O % NaCl ใน o bonariensis ที่ระดับ cr
คนที่ค่อนข้างต่ำกว่าที่อื่น ๆ salinities (Fig. 1) .
ลดและเพิ่มในพลาสม่า cr ยังเกิด
ระหว่างการกู้คืนความเครียด afier ที่ O และ 3.0% NaCl,
ตามลำดับ ในผู้ใหญ่ย่อยของเบส striped Morone
saxatilis (Cech ร้อยเอ็ดไอ. 1996) พลาสมาสูง
osmolality นาหรือ cr กับเค็ม increasingwater
Vasalso พบในสายพันธุ์อื่น ๆ เมื่อ individuaIs
ได้สัมผัสกับ dilutions ต่าง ๆ ของทะเล
(มอร์แกน& lwama, 1991 Altinok เอสไอ. 1998 Vonck
et aI. 1998) ในการศึกษาของเรา Odontesthes bonariensis
ประจักษ์ osmoregulate efficient1y เพิ่มเติมกว่าโอ
hatcheri 2.0% NaCl เป็นรวม osmolality นา และ
cr กลับไประดับโรคภายใน 1 สัปดาห์ในการ
อดีต แต่ไม่ ในหลังชนิด
ค่า Hematocrit ที่แตกต่างกันมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ในโอ hatcheri, precluding การเปรียบเทียบที่ถูกต้อง
ระหว่าง salinities และพันธุ์ อย่างไรก็ตาม ค่า
ดูเหมือน จะต่ำกว่าใน bonariensis o. กว่าในโอ
hateheri และ grossly ใน inverse proportion เพื่อเปลี่ยนแปลง
เค็มในทั้งสองชนิด (Fig. 1) ค่าต่ำสุด
ได้รับใน animaIs 3.0% NaCl เพียงก่อน
ตาย 100% แนวโน้มที่คล้ายกันของลด
witb ค่า hematocrit เพิ่มเค็มถูก
สังเกตใน chinook แซลมอน Oneorhynchus
tshawytscha: fTy (มอร์แกน& Iwama, 1991) และใน
ปลาสเตอร์เจียน Acipenser oxyrinehus เด sotoi (Altinok et
ไอ. 1998) เมื่อ animaIs ได้ fTomdiluted โอนย้าย
ไปทะเล fullftstrength คง
ตรงข้ามกับปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในเรนโบว์เทราต์โอ
mykiss (lwama &มอร์แกน op. eit) มอร์แกน& lwama
(1991) เกิดจากคำตอบตัวแปร tbese speciesspecific
ความแตกต่างในเม็ดเลือดแดงและพลาสมา
เปลี่ยนแปลงปริมาตรได้
พลา CQrtisQlalso แตกต่างกันอย่างเด่นชัด แต่
มีค่าค่อนข้างต่ำ และมีเสถียรภาพมากที่ 2.0
และ 1,0% NaCl O. bonariensis และ o. hateheri,
เมื่อเทียบกับ salinities อื่น ๆ (Fig. 1) ตามลำดับ .
LQwel ระดับ cortisol อาจแนะนำอย่างใดอย่างหนึ่งตามธรรมชาติ
กำหนดลักษณะเหล่านี้เค็มเฉพาะระดับ,
ส่งผลลดการหลั่ง cortisol หรือ
increasi ในอัตราเผาผลาญเคลียร์ของ cortisol เป็น
สังเกต โดยนิโคล& afieI Weisbart (1985) โอน
ของแอตแลนติกแซลมอน Salmo ซาลาร์ไปทะเล เป็น
สนใจโปรดทราบ animaIs ที่เก็บไว้ที่ O %เค็ม,
พิจารณาเงื่อนไขธรรมชาติทั้ง
สปีชีส์ ไม่ได้นำเสนอระดับ cortisol ต่ำ ใน
จริง ระดับต่ำพบทั้งชนิด O %
เค็ม tbis และศึกษาต่อ (Tsuzuki, 1999
Tsuzuki ร้อยเอ็ดเป็น! 2000b) 7 - การ 10 - fold สูงกว่า
levei โรค!! รายงานสำหรับ stenohaline fteshwater
ชนิดเช่นเหน็บไน (& Abo Hegab
Hanke, 1984) และปลาสกุลปลาทอง auratus (บาร์ตัน
& Iwama, 1991) โดยพันธุ์ euryhaline
ผลิตภัณฑ์ในน้ำ การพักผ่อนระดับสำหรับ pejerrey
TSUZUKI ร้อยเอ็ดไอ.: ตอบสรีรวิทยา atherinid ปลาเค็ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และผลการประชุม.
ทยอย acclbnation ในน้ำเกลือในทุกวัน
ซึ่งจะช่วยเพิ่มได้ครั้งละ 0.5% NaCl ก็.ไม่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงใดๆใน
ซึ่งจะช่วยให้ผลของการมีชีวิตรอด, osmoreg llatory
ซึ่งจะช่วยลดความตึงเครียดและการตอบกลับในการเปรียบเทียบกับกลุ่มที่เกี่ยวข้อง
ซึ่งจะช่วยเปลี่ยนแปลงโดยตรง transf ~ r ,สำหรับตากสินโฮเทลประกอบ 3 เหตุผล,ข้อมูลสำหรับ
gradualiy ลื่อกลุ่มไม่ได้แสดงไว้ใน
ตัวเลข. อัตราการตายไม่มีเกิดขึ้นที่ salinities ระหว่าง O
และ 2NaCl 0% สำหรับเหรียญ!'(ผลไม่แสดง)อัตราการตายความเปรียบต่าง
ลักษณะคล้ายกันทั้ง'ถึง 100% ภายใน 3 ชั่วโมง
ใน O . hatcheri และ ภายใน 24 ชั่วโมงใน NaCl O . bonariensis afier
ซึ่งจะช่วยถ่ายโอนไปยัง 3.0% ดังนั้นการจำกัดด้านบนสำหรับ
ซึ่งจะช่วยเพิ่มอัตราการรอดชีวิตของคณะอนุกรรมการ - ผู้ใหญ่ของ spedes เหล่านี้อยู่ระหว่าง
2.0 และ 3.0% NaCl การศึกษาปัจจุบัน althqughthe แจก
พร้อมด้วยความเข้มข้นแตกต่างกันของ NaCl แทน
ทะเลผลการค้นหาที่ขอแนะนำให้ปรับต่อ Fault Tolerance ที่หลากหลาย
ช่วงที่ของ salinities โรงแรมแห่งนี้อาจระบุว่าคณะอนุกรรมการ -
ซึ่งจะช่วยผู้ใหญ่ของทั้งสองสายพันธุ์ยัง euryhaline ,และมีการ
สังเกตเห็นด้วยไข่และลูกน้ำ juveniles ( tsuzuki ,
1999 ; tsuzuki เอ็ด AI ., 2000 ),
สะดุดตาการเปลี่ยนแปลงในจอพลาสม่านา, cr และ
osmolality เกิดขึ้นเฉพาะที่ 2.0 และ 3.0% NaCl ใน
ทั้งสองสายพันธุ์ที่ Ali สามพารามิเตอร์เพิ่มขึ้น,
และที่ O % NaCl ใน O .bonariensis ที่ CR
ออกจะต่ำกว่าที่ salinities อื่นๆ(รูปที่ 1 )..
จะเพิ่มขึ้นและจะลดลงใน CR จอพลาสม่ายังเกิดขึ้น
ซึ่งจะช่วยลดความตึงเครียดในระหว่างการกู้คืน afier ที่ O และ 3.0 NaCl %
ตามลำดับใน saxatilis morone
ย่อย - ผู้ใหญ่ของเสียงเบส( cech เอ็ด ai. 1996 ) osmolality จอพลาสม่า
สูงกว่านาหรือ CR ด้วยน้ำเกลือ increasingwater
. vasalso สังเกตเห็นในสายพันธุ์อื่นๆเมื่อ individuais
ได้รับ dilutions แตกต่างกันของทะเล
( Morgan & lwama 1991 altinok เอ็ด ai. 1998 AI vonck
Studien uber Autoritat und Familie 1998 ) ในการศึกษา, odontesthes bonariensis
osmoregulate ดูเหมือนจะมี ประสิทธิภาพ มากขึ้น 1 Y กว่า O .
hatcheri ที่ 2.0% NaCl เป็นรวม osmolality ,นาและ
CR กลับไปของฐานระดับ ภายใน 1 สัปดาห์ใน
อดีตแต่ไม่ได้อยู่ในช่วงสายพันธุ์.
hematocrit ค่าความแตกต่างหลากหลายอย่างมากโดยเฉพาะ
ใน O .hatcheri precluding เปรียบเทียบได้อย่างถูกต้องและแม่นยำ
ระหว่างสายพันธุ์และ salinities . อย่างไรก็ตามค่า
ดูเหมือนจะลดลงใน O . bonariensis กว่าใน O .
hateheri และแตกต่างกันไปอย่างระมัดระวังในสัดส่วนกลับไปยัง
น้ำเกลือในสายพันธุ์ทั้งสองด้าน(รูปที่ 1 ) ค่าต่ำสุดที่
ซึ่งจะช่วยได้ใน animais ที่ 3.0 NaCl %ก่อน
ซึ่งจะช่วย 100% อัตราการตาย แนวโน้มความเหมือนของ witb มูลค่า
hematocrit ลดลงการเพิ่มน้ำเกลือก็ตอบแทน
พบว่าปลาแซลมอนใน Chinook oneorhynchus
tshawytscha : fty ( Morgan & iwama , 1991 )และใน
ปลาซเทอ - จัน acipenser oxyrinehus de sotoi ( altinok เอ็ด
AI ., 1998 )เมื่อ animais ก็จะพาท่านไปส่ง ftomdiluted
ซึ่งจะช่วยในการ fullftstrength ทะเล,ในที่อื่นๆมือ,ที่
ตรงข้ามกับปรากฎการณ์เกิดขึ้นใน Rainbow ปลาเทร้าท์ O
mykiss ( Morgan & lwama , op ดู) Morgan & lwama
ตามมาตรฐาน( 1991 )จาก tbese ปรับเปลี่ยนการตอบกลับ speciesspecific
ความแตกต่างในสีแดงเลือดเซลล์และพลาสม่า
ซึ่งจะช่วยลดระดับเสียงการเปลี่ยนแปลง.
พลาสม่า cqrtisqlalso ที่หลากหลายอย่างชัดเจนแต่
ค่าออกจะต่ำลงและมีความเสถียรมากขึ้นที่ 2.0 และ 1.0%
NaCl ใน O bonariensis และ O . hateheri ,
ตามลำดับเมื่อเทียบกับอื่น salinities (รูปที่ 1 )..
lqwel 'ระดับ cortisol อาจขอแนะนำให้ทั้งที่เป็นธรรมชาติ
การตั้งค่าสำหรับระดับน้ำเกลืออย่างใดอย่างหนึ่งเหล่านี้
ส่งผลให้น้ำที่ไหลออกมาจากอวัยวะ cortisol ลดลงหรือ
increasi ที่กว้างขวางในอัตราดอกเบี้ยระยะห่างของ cortisol เป็น
สังเกตเห็น afiei Nichols & weisbart (; Spark , 1985 )' salar salmo
ซึ่งจะช่วยถ่ายโอนของปลาแซลมอนแอตแลนติกในทะเล. เป็น
น่าสนใจที่จะบันทึกไว้ด้วยว่า animais ได้รับการดูแลรักษาในน้ำเกลือ O %
ซึ่งแต่เดิมได้รับการพิจารณาให้ สภาพ ทางธรรมชาติสำหรับสายพันธุ์ทั้ง
ไม่มีระดับ cortisol ต่ำสุด ใน
ข้อเท็จจริงระดับต่ำสุดที่พบสำหรับสายพันธุ์ทั้งที่ O %
น้ำเกลือใน tbis และการศึกษาใน ภายหลัง ( tsuzuki 1999
tsuzuki เอ็ด! 2000 b )คือ 7 - 10 เท่าสูงกว่า levei
ของฐานได้!! รายงานสำหรับ auratus สายพันธุ์เช่นปลา cyprinus carpio ( abo hegab &
hanke 1984 )และปลาเงินปลาทอง carassius fteshwater
stenohaline ( Barton
& iwama 1991 )ในการเปรียบเทียบกับสายพันธุ์ euryhaline
ถอยหลังในน้ำสะอาดระดับแผ่นรองสำหรับ pejerrey
tsuzuki เอ็ด AI .การตอบกลับในทางสรีรศาสตร์ของปลา atherinid ในน้ำเกลือ