The fourth selected paper in Phase

The fourth selected paper in Phase 3 is Cheng and colleagues (2007). Stage models have a long tradition in the broader international marketing literature. To an extent, the Quinn and Alexander (2002) typology also fits into this category, as do some earlier works, including McIntyre and Huszagh (1995). Cheng and colleagues develop what becomes a five-stage model of international franchise expansion. The major issues of risk and decision making are canvassed at each stage. Although their model is conceptual, not all of the concepts and trade-offs are fully specified. Thus, Cheng and colleagues develop what is best described as a process theory of international franchising. The model would be helpful for assisting in the planning of international expansion of a franchise system. However, a limitation is that many of the critical issues are not fully specified or conceptualized, so the theory would need to be used in conjunction with one or more other better developed theories of international franchising.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระดาษที่เลือกสี่ใน 3 ขั้นตอนคือ เฉิงและเพื่อนร่วมงาน (2007) รูปแบบขั้นตอนมีมายาวนานในวรรณคดีการตลาดระหว่างประเทศกว้าง การ จำแนก (2002) ควินน์และอเล็กซานเดอร์ยังเหมาะในประเภทนี้ ทำงานก่อนหน้านี้บาง แมคอินไตย์และ Huszagh (1995) เฉิงและเพื่อนร่วมงานพัฒนาอะไรจะขยายแฟรนไชส์นานาชาติรุ่น 5 ขั้นตอน ปัญหาสำคัญของความเสี่ยงและตัดสินใจจะ canvassed ในแต่ละขั้นตอน แม้ว่ารูปแบบของแนวคิด ไม่ทั้งหมดของแนวคิดและทางเลือกทั้งหมดจะระบุ ดังนั้น เฉิงและเพื่อนร่วมงานพัฒนาคืออะไรอธิบายเป็นทฤษฎีกระบวนการของแฟรนไชส์นานาชาติ รูปแบบจะเป็นประโยชน์ช่วยเหลือในการวางแผนการขยายแบบแฟรนไชส์นานาชาติ อย่างไรก็ตาม ข้อจำกัดคือ ว่า จำนวนมากปัญหาสำคัญได้ระบุ หรือ แนว ทฤษฎีจะต้องใช้ร่วมกับอย่าง น้อยหนึ่งอื่น ๆ พัฒนาดีกว่าทฤษฎีของแฟรนไชส์นานาชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระดาษที่เลือกที่สี่ในขั้นตอนที่ 3 คือเฉิงและเพื่อนร่วมงาน (2007) แบบจำลองขั้นตอนมีความยาวประเพณีในวรรณคดีการตลาดระหว่างประเทศที่กว้างขึ้น ในขอบเขตที่ควินน์และอเล็กซานเด (2002) ยังเหมาะกับการจำแนกประเภทในประเภทนี้เช่นเดียวกับบางงานก่อนหน้านี้รวมทั้งแมคอินไทร์และ Huszagh (1995) เฉิงและเพื่อนร่วมงานพัฒนาสิ่งที่จะกลายเป็นรูปแบบที่ห้าขั้นตอนของการขยายแฟรนไชส์​​ต่างประเทศ ประเด็นสำคัญของความเสี่ยงและการตัดสินใจจะหาเสียงในแต่ละขั้นตอน แม้ว่ารูปแบบของพวกเขาคือความคิดไม่ทั้งหมดของแนวความคิดและไม่ชอบการค้ามีการระบุไว้อย่างเต็มที่ ดังนั้นเฉิงและเพื่อนร่วมงานพัฒนาสิ่งที่อธิบายที่ดีที่สุดเป็นทฤษฎีกระบวนการของแฟรนไชส์​​ต่างประเทศ รูปแบบจะเป็นประโยชน์สำหรับการให้ความช่วยเหลือในการวางแผนการขยายตัวระหว่างประเทศของระบบแฟรนไชส์ แต่มีข้อ จำกัด คือว่าหลายปัญหาที่สำคัญไม่ได้ระบุไว้อย่างเต็มที่หรือแนวความคิดดังนั้นทฤษฎีที่จะต้องนำมาใช้ร่วมกับหนึ่งหรือมากกว่าทฤษฎีพัฒนาที่ดีขึ้นอื่น ๆ ของแฟรนไชส์​​ต่างประเทศ