I woke up to find the doctor liftin

I woke up to find the doctor lifting me very carefully into my own bed. It was good to be back in
my familiar bedroom, with a warm fire and candle-light. It was also a great relief to recognize Dr
Lloyd, who Mrs. Reed called in for her servants (she always called a specialist for herself and the
children). He was looking after me so kindly. I felt he would protect me from Mrs. Reed. He talked to
me a little, then gave Bessie orders to take good care of me. When he left, I felt very lonely again.
But I was surprised to find that Bessie did not scold me at all. In fact she was so kind to me that I
became brave enough to ask a question.
'Bessie, what's happened? Am I ill?'
'Yes, you became ill in the red room, but you'll get better, don't worry, Miss Jane,' she answered.
Then she went next door to fetch another servant. I could hear her whispers.
'Sarah, come in here and sleep with me and that poor child tonight. I daren't stay alone with her,
she might die. She was so ill last night! Do you think she saw a ghost? Mrs. Reed was too hard on
her, I think.' So the two servants slept in my room, while I lay awake all night, trembling with fear, and
eyes wide open in horror, imagining ghosts in every corner.
Fortunately I suffered no serious illness as a result of my terrible experience in the red room,
although I shall never forget that night. But the shock left me nervous and depressed for the next few
days. I cried all day long and although Bessie tried hard to tempt me with nice things to eat or my
favourite books, I took no pleasure in eating or even in reading. I knew I had no one to love me and
nothing to look forward to.
When the doctor came again, he seemed a little surprised to find me looking so miserable.
'Perhaps she's crying because she couldn't go out with Mrs Reed in the carriage this morning,'
suggested Bessie.
'Surely she's more sensible than that,' said the doctor, smiling at me. 'She's a big girl now.'
'I'm not crying about that. I hate going out in the carriage,' I said quickly. 'I'm crying because I'm
miserable.'
'Oh really, Miss!' said Bessie.
The doctor looked at me thoughtfully. He had small, grey, intelligent eyes. Just then a bell rang
for the servants' dinner.
'You can go, Bessie,' he said. 'I'll stay here talking to Miss Jane till you come back.'
After Bessie had left, he asked, 'What really made you ill?'
'I was locked up in a room with a ghost, in the dark.'
'Afraid of ghosts, are you?' he smiled.
'Of Mr. Reed's ghost, yes. He died in that room, you know. Nobody even goes in there any more.
It was cruel to lock me in there alone without a candle. I shall never forget it!'
'But you aren't afraid now. There must be another reason why you are so sad,' he said, looking
kindly at me.
How could I tell him all the reasons for my unhappiness!
'I have no father or mother, brothers or sisters,' I began.
'But you have a kind aunt and cousins.'
'But John Reed knocked me down and my aunt locked me in the red room,' I cried. There was a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันตื่นหาหมอยกฉันระมัดระวังเตียงของตัวเอง ถึงกลับมาฉันคุ้นเคยนอน ไฟอบอุ่นและแสงเทียน ก็ยังโล่งดีรู้จัก Drลอยด์ ที่นางลิ้นเรียกในผู้รับใช้ของเธอ (เธอเรียกผู้เชี่ยวชาญสำหรับตัวเองเสมอและเด็ก) เขาถูกมองหลังจากฉันดังนั้นกรุณา รู้สึกว่า เขาจะปกป้องฉันจากนางลิ้น เขาพูดไปฉันเล็กน้อย แล้วให้สั่งที่ร้านชอบดูแลฉัน เมื่อเขา ฉันรู้สึกโดดเดี่ยวมากอีกด้วยแต่ผมแปลกใจที่พบว่า ร้านยังไม่ประชุมเพลิงฉันเลย ในความเป็นจริงเธอสิ่งที่ฉันที่ฉันก็กล้าพอที่จะถามคำถาม' ร้าน สิ่งที่เกิดขึ้นหรือไม่ ฉันป่วย?''ใช่ คุณก็ป่วยในห้องสีแดง แต่คุณจะได้รับดี ไม่ต้อง กังวล นางสาวเจน เธอตอบแล้ว เธอก็ไปดึงข้าราชการอื่น ฉันสามารถได้ยินเธอ whispers' ซาร่าห์ มาที่นี่ และคืนนี้นอนกับผมและเด็กที่ยากจน ฉัน daren't อยู่คนเดียวกับเธอเธออาจตาย เธอป่วยมากเมื่อคืน คุณคิดว่า เธอเห็นผี นางกกยากเกินไปในเธอ ฉันคิดว่า .' เพื่อข้าราชการสองนอนในห้อง ในขณะที่ฉันนอนตื่นทั้งคืน สะทกสะท้าน และตากว้างเปิดในสยองขวัญ imagining ผีในทุกมุมโชคดีผมรับความเดือดร้อนเจ็บป่วยไม่ร้ายแรงจากประสบการณ์ที่น่ากลัวในห้องแดงแม้ว่าฉันจะไม่เคยลืมคืนนั้น แต่ช็อคซ้ายฉันประสาท และหดหู่สำหรับถัดไปไม่กี่วันนั้น ข้าตลอดวันและถึงแม้ ว่าร้านพยายามยั่วยวนใจฉัน มีสิ่งดีกินหนัก หรือของฉันหนังสือที่ชื่นชอบ ฉันจึงไม่มีความสุข ในการกิน หรือแม้กระทั่งอ่าน ฉันรู้ฉันไม่มีใครรักฉันได้ และไม่หวังเมื่อหมอมาอีก ดูประหลาดใจเล็กน้อยหาฉันมองดังนั้นเอง'บางทีเธอจะร้องไห้ เพราะเธอไม่สามารถออกไป ด้วยลิ้นนางในขนส่งเช้านี้ร้านแนะนำ'แน่นอนเธอจะสมเหตุสมผลกว่าที่ กล่าวว่า แพทย์ ยิ้มที่ฉัน 'เธอเป็นสาวใหญ่'' ฉันกำลังร้องไห้ว่า ฉันเกลียดออกไปในการขนส่ง ผมพูดได้อย่างรวดเร็ว ' ฉันกำลังร้องไห้ เพราะฉันเอง '' โอ้ จริง ๆ พลาด!' กล่าวว่า ร้านหมอมองดูที่ฉันคิด เขามีตาขนาดเล็ก สีเทา อัจฉริยะ เพียงแล้ว เบลล์เป็นรังสำหรับอาหารค่ำของเดือน'คุณสามารถหา ร้าน เขากล่าวว่า ' ห้องนี่พูดกับนางสาวเจนจนคุณกลับมา 'หลังจากที่ร้านมีซ้าย เขาถาม 'สิ่งจริง ๆ ที่ทำให้คุณป่วย''ฉันถูกล็อคค่าห้องกับผี ในมืด''กลัวผีมีจริง รึ"เขายิ้ม' ของนายลิ้นผี ใช่ เขาเสียชีวิตในที่พัก คุณทราบ ไม่มีใครได้ไปมีอีกมันโหดร้ายเพื่อล็อคผมมีคนเดียวไม่ มีเทียน ฉันจะไม่ลืมมัน!'' แต่คุณไม่กลัวตอนนี้ ต้องมีอีกเหตุผลที่ทำไมคุณกำลังเศร้าดังนั้น, "เขากล่าวว่า มองกรุณาทีวิธีสามารถฉันบอกทุกสาเหตุของทุกข์ของฉัน'มีไม่มีบิดา หรือมารดา พี่ น้อง เริ่ม'แต่ป้าชนิดและลูกพี่ลูกน้อง''แต่จอห์นกกโบว์ลิ่งฉันลง และป้าล็อกฉันในห้องสีแดง ข้า มีการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมตื่นขึ้นมาพบแพทย์ยกฉันอย่างระมัดระวังเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง
มันเป็นเรื่องดีที่ได้กลับมาอยู่ในห้องนอนของฉันคุ้นเคยกับไฟที่อบอุ่นและใต้แสงเทียน มันก็ยังเป็นความโล่งใจที่ดีในการรับรู้ดรลอยด์ที่นางอ้อเรียกข้าราชการของเธอ(เธอมักจะเรียกผู้เชี่ยวชาญสำหรับตัวเองและเป็นเด็ก) เขาได้รับการมองหาหลังจากที่ฉันเพื่อให้ความกรุณา ผมรู้สึกว่าเขาจะปกป้องผมจากนางอ้อ เขาได้พูดคุยกับฉันเพียงเล็กน้อยแล้วออกคำสั่งเบสซี่ในการดูแลที่ดีของฉัน เมื่อเขาออกจากผมรู้สึกโดดเดี่ยวมากอีกครั้ง. แต่ฉันรู้สึกประหลาดใจที่จะพบว่าเบสซี่ไม่ได้ด่าว่าฉันเลย ในความเป็นจริงเธอเป็นคนใจดีกับฉันว่าฉันกลายเป็นกล้าพอที่จะถามคำถาม. 'เบสซี่สิ่งที่เกิดขึ้น? ฉันไม่ดี? '' ใช่คุณเริ่มป่วยในห้องสีแดง แต่คุณจะได้รับที่ดีกว่าไม่ต้องกังวลนางสาวเจน 'เธอตอบ. จากนั้นเธอก็เดินไปประตูถัดไปเรียกคนรับใช้อีก ฉันสามารถได้ยินเสียงกระซิบของเธอ. 'ซาร่าห์มาที่นี่และการนอนหลับกับฉันและว่าเด็กที่ไม่ดีในคืนนี้ ฉัน daren't อยู่คนเดียวกับเธอเธออาจจะตาย เธอเป็นคนไม่ดีดังนั้นคืนที่ผ่านมา! คุณคิดว่าเธอเห็นผี? นางอ้อเป็นเรื่องยากเกินไปในของเธอผมคิดว่า. ดังนั้นทั้งสองคนรับใช้นอนหลับอยู่ในห้องของฉันในขณะที่ฉันวางตื่นตัวตลอดคืนตัวสั่นด้วยความกลัวและดวงตาเปิดกว้างในหนังสยองขวัญจินตนาการผีในทุกมุม. โชคดีที่ฉันได้รับความเดือดร้อนไม่มีการเจ็บป่วยที่รุนแรงเป็นผลมาจากประสบการณ์ที่น่ากลัวของฉันอยู่ในห้องสีแดง , ถึงแม้ว่าฉันจะไม่มีวันลืมคืนนั้น แต่ช็อตที่เหลือฉันประสาทและหดหู่สำหรับถัดไปไม่กี่วัน ฉันร้องไห้ตลอดทั้งวันและถึงแม้ว่าเบสซี่พยายามอย่างหนักที่จะล่อใจฉันกับสิ่งที่ดีที่จะกินหรือของฉันหนังสือเล่มโปรดของผมเอาความสุขในการรับประทานอาหารที่ไม่มีหรือแม้กระทั่งในการอ่าน ผมรู้ว่าผมไม่มีใครที่จะรักฉันและไม่มีอะไรที่จะมองไปข้างหน้า. เมื่อแพทย์มาอีกครั้งเขาดูเหมือนเล็กน้อยประหลาดใจที่พบฉันมองความสุขดังนั้น. 'บางทีเธอร้องไห้เพราะเธอไม่สามารถออกไปกับนางอ้อใน การขนส่งเช้านี้ 'แนะนำเบสซี่.' แน่นอนเธอเป็นที่เหมาะสมมากขึ้นกว่าที่กล่าวว่าแพทย์ยิ้มมาที่ผม 'เธอเป็นสาวใหญ่ในขณะนี้.' 'ฉันไม่ได้ร้องไห้เกี่ยวกับว่า ฉันเกลียดออกไปในสายการบิน 'ผมบอกว่าได้อย่างรวดเร็ว 'ฉันร้องไห้เพราะฉันมีความสุข.' 'โอ้จริงนางสาว! เบสซี่กล่าว. หมอมองที่ผมคิด เขามีขนาดเล็ก, สีเทา, ตาอัจฉริยะ เพียงแค่นั้นระฆังดังขึ้นสำหรับคนรับใช้อาหารค่ำ. 'คุณสามารถไปเบสซี่ "เขากล่าวว่า "ผมจะอยู่ที่นี่พูดคุยกับนางสาวเจนจนกว่าคุณจะกลับมา. หลังจากเบสซี่ได้ทิ้งเขาถามว่า 'มีอะไรทำจริงๆคุณไม่ดี?' 'ผมถูกขังไว้ในห้องที่มีผีอยู่ในความมืด.' ' กลัวผีแล้วคุณล่ะ? ' เขายิ้ม. 'ของนายผีกกใช่ เขาเสียชีวิตในห้องพักที่คุณรู้ว่า แม้ไม่มีใครไปที่นั่นอีกต่อไป. มันเป็นสิ่งที่โหดร้ายล็อคในฉันมีคนเดียวโดยไม่มีเทียน ฉันจะไม่มีวันลืมมัน! '' แต่คุณไม่กลัวในขณะนี้ ต้องมีเหตุผลว่าทำไมคุณมีความเศร้าอีก "เขากล่าวว่ามองกรุณามาที่ฉัน. ฉันจะบอกเขาด้วยเหตุผลทั้งหมดสำหรับความทุกข์ของฉัน! 'ฉันมีพ่อหรือไม่มีเลยแม่พี่น้อง' ผมเริ่ม. แต่ คุณมีป้าชนิดและญาติ. '' แต่จอห์นรีดเคาะลงและป้าของฉันฉันถูกขังอยู่ในห้องสีแดง 'ฉันร้องไห้ มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมตื่นขึ้นมาเพื่อพบแพทย์ยกฉันอย่างระมัดระวังเป็นเตียงของตัวเอง มันเป็นที่ดีที่จะได้กลับไป
ห้องนอนที่คุ้นเคย กับไฟอบอุ่นและแสงเทียน มันก็เป็นทางออกที่ดีที่จะจำดร
ลอยด์ ที่คุณนายรีดเรียกข้าราชการนาง ( เธอมักจะเรียกว่าผู้เชี่ยวชาญสำหรับตัวเองและ
เด็ก ) เขาดูแลฉันอย่างดี ผมรู้สึกว่าเขาจะปกป้องฉันจากคุณนาย Reedเขาคุยกับ
ฉันนิดหน่อย แล้วสั่งให้แม่ เพื่อดูแลฉัน เมื่อเขาจากไป ฉันก็รู้สึกเหงาอีกแล้ว .
แต่ผมประหลาดใจที่พบว่า แม่ไม่ได้ดุเลย ในความเป็นจริงเธอเป็นคนใจดี ฉัน
ก็กล้าพอที่จะถามคำถาม .
'bessie , เกิดอะไรขึ้น ? ฉันป่วย ?
" เธอป่วยในห้องสีแดง แต่คุณจะได้รับดีกว่า ไม่ต้องห่วง คุณเจน ' เธอตอบ .
แล้วเธอก็ไปข้างๆ ดึงคนใช้อีก ฉันได้ยินเสียงกระซิบของเธอ
'sarah มานี่ มา นอนกับผมและเด็กที่น่าสงสารนั่นคืนนี้ ผมไม่กล้าอยู่ตามลำพังกับเธอ
เธออาจตายได้ เธอป่วยมากเมื่อคืนนี้ คุณคิดว่าเธอเห็นเหรอ ? คุณนายรีดลำบาก
เธอ ฉันคิดว่า . . ' ดังนั้นคนรับใช้สองคนนอนในห้องผม ขณะที่ผมนอนตื่นทั้งคืน ด้วยความกลัวและ
ดวงตาเบิกกว้างด้วยความกลัว จินตนาการ ผีในทุกมุม .
โชคดีผมไม่มีโรคร้ายแรงเป็นผลมาจากประสบการณ์ที่น่ากลัวของฉันในห้องสีแดง
ถึงแม้ว่าผมจะไม่ลืมคืนนั้น แต่ช็อตที่ทิ้งฉันเครียดและหดหู่
สำหรับสองสามวัน ฉันร้องไห้ทั้งวัน และแม้ว่าแม่พยายามหลอกล่อฉันมีสิ่งที่ดีที่จะกิน หรือ หนังสือที่ชื่นชอบของฉัน
,ผมเอาความสุขในการกิน หรือแม้แต่ ในการอ่าน ฉันรู้ว่าฉันมีหนึ่งที่จะรักฉันและ

ไม่มีอะไรให้หวัง เมื่อหมอมาอีก เขาดูแปลกใจเล็กน้อย หาดูลำบาก .
'perhaps เธอร้องไห้เพราะเธอไม่ได้ออกไปกับคุณนายรีดในรถเมื่อเช้า '

'surely เธอแนะนำเบสซี่ มันมีเหตุผลมากกว่านั้น ' หมอยิ้มให้ฉัน' เธอโตเป็นสาวแล้ว '
" ไม่ได้ร้องไห้เรื่องนั้น ฉันเกลียดการออกไปข้างนอกในรถม้า ' ' ผมพูดอย่างรวดเร็ว ฉันร้องไห้เพราะฉัน

โอ้อนาถ ' จริงๆ คุณหนู ! บอกว่า เบสซี่
หมอมองหน้าฉันอย่างครุ่นคิด เขามีแววตาฉลาดขนาดเล็ก , สีเทา , . ตอนนั้นระฆังดังขึ้น
อาหารเย็นข้าราชการ '
' คุณสามารถไป เบสซี่ , ' ' เขากล่าวว่า ผมจะอยู่คุยกับคุณเจนจนกว่าเธอจะกลับมา '
.หลังจากแม่จากไป เขาถามว่า อะไรทำให้คุณป่วย ?
" ถูกขังในห้องที่มีผีในที่มืด '
'afraid ผีใช่มั้ย ? ' เขายิ้ม พยาบาลที่ทุ่มทุนสร้างอย่างมากแถบจะคุณ รีด ผี ครับ เขาเสียชีวิตในห้อง คุณก็รู้ ไม่มีใครเข้าไปในนั้นอีก .
มันโหดร้ายขังฉันไว้ในนั้นคนเดียว ไม่มีเทียน ข้าจะไม่มีวันลืม !
แต่เธอไม่กลัวแล้วมันต้องมีเหตุผลอื่น ทำไมคุณถึงยังเศร้ามาก ' เขาพูดดู

กรุณาผม แล้วผมจะบอกเหตุผลที่ความทุกข์ของฉัน
" ไม่มีพ่อ หรือ แม่ พี่ชาย หรือ พี่สาว ฉันเริ่ม .
แต่คุณมีน้าใจดีและญาติ '
แต่จอห์นรีดล้มฉันลงและป้าขังฉันไว้ในห้องแดง ' ข้าร้อง มี