There are two main characters in th

There are two main characters in the text “A Day’s Wait ” by Ernest Hemingway. Both, father and son, are positive characters. The father is indirectly characterized through his actions. At first look he seems to be cold and distant but we can notice that he takes care of his son like a mother. He is very careful and very sad about the illness of his son. He is a loving father. We can notice that when he reads for his son. He is depicted as an individual, static character, because he doesn’t change till the end.

The son is also indirectly characterized through his actions. We can see that he is a strong boy and in spite of his age he thinks like an adult. He doesn’t want to bother his father with his illness. This thing shows that he is strong-willed. He is a dynamic character, because he changes. At the beginning he is like an adult and in the end he begins to behave like an usual nine-year-old boy. The boy is also directly characterized by his father: “he looked ill, his face was white, he walked slowly as though it ached to move, there were dark areas under his eyes and seemed very detached from what was going on”. This description is a small portrait of his son. I think that there is a special connection between these two characters: a loving father and an adult son.

The doctor is a minor, static character. He is directly characterized by the father as a smart man, because he explained a lot about influenza.

I enjoyed reading this text very much.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีสองตัวละครหลักในข้อความ "A วันรอ" โดยเออร์เนสต์เฮมิงเวย์ ทั้งสอง บิดาและบุตร เป็นตัวบวก บิดาเป็นลักษณะทางอ้อมผ่านการกระทำ ที่แรกดู เขาดูเหมือนจะเย็นชา และห่างเหิน แต่เราสามารถสังเกตเห็นว่า เขาดูแลลูกเหมือนแม่ เขาจะระวังให้มาก และน่าเศร้ามากที่เกี่ยวกับการเจ็บป่วยของบุตร เขาเป็นพ่อรัก เราสามารถสังเกตว่า เมื่อเขาอ่านเขา เขามีภาพประกอบเป็นอักขระแต่ละตัว คงที่ เพราะเขาไม่เปลี่ยนแปลงจนจบ ลูกชายยังอ้อมเป็นลักษณะผ่านการกระทำ เราจะเห็นว่า เขาเป็นเด็กแข็งแรง และแม้อายุของเขา ที่เขาคิดเหมือนผู้ใหญ่ เขาไม่อยากรบกวนพ่อกับเขาเจ็บป่วย สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่า เขามุมานะ เขาเป็นตัวละครแบบไดนามิก เนื่องจากเขาเปลี่ยน ในตอนต้น เขาเป็นเหมือนผู้ใหญ่ และในสุด เขาเริ่มทำงานเหมือนเด็กอายุเก้าปีเป็นปกติ โดยตรงยังมีลักษณะเด็ก โดยบิดาของเขา: "เขาดูไม่ดี หน้าขาว เขาเดินช้าณว่ามัน ached การย้าย มีสีเข้มบริเวณใต้ตา และดูเหมือนมากเดี่ยวจากสิ่งที่เกิดขึ้น" ลักษณะนี้เป็นภาพขนาดเล็กของลูกชายของเขา ผมคิดว่า มีการเชื่อมต่อพิเศษระหว่างอักขระสองตัวนี้: พ่อรักและบุตรเป็นผู้ใหญ่ คุณหมอเป็นตัวรอง คง เขาเป็นลักษณะโดยตรง โดยบิดาเป็นคนอัจฉริยะ เพราะเขาอธิบายมากเกี่ยวกับไข้หวัดใหญ่ ฉันอ่านข้อความนี้มาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีสองตัวละครหลักในข้อความ "รอวัน" โดยเออร์เนสเฮมมิงเป็น ทั้งพ่อและลูกชายเป็นตัวละครในเชิงบวก พ่อเป็นลักษณะทางอ้อมผ่านการกระทำของเขา ที่ดูครั้งแรกที่เขาดูเหมือนว่าจะมีอากาศหนาวเย็นและอยู่ห่างไกล แต่เราสามารถสังเกตเห็นว่าเขาจะดูแลลูกชายของเขาเหมือนแม่ เขาเป็นคนที่ระมัดระวังและเศร้ามากเกี่ยวกับการเจ็บป่วยของลูกชายของเขา เขาเป็นพ่อรัก เราสามารถสังเกตเห็นว่าเมื่อเขาอ่านให้ลูกชายของเขา เขาเป็นภาพที่แต่ละตัวละครคงเพราะเขาไม่เปลี่ยนจนจบ.

ลูกชายก็ยังโดดเด่นทางอ้อมผ่านการกระทำของเขา เราจะเห็นว่าเขาเป็นเด็กที่แข็งแกร่งและทั้งๆที่อายุของเขาเขาคิดเหมือนผู้ใหญ่ เขาไม่ต้องการรบกวนพ่อของเขากับความเจ็บป่วยของเขา สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนเข้มแข็งเอาแต่ใจ เขาเป็นตัวละครแบบไดนามิกเพราะเขามีการเปลี่ยนแปลง ที่จุดเริ่มต้นที่เขาเป็นเหมือนผู้ใหญ่และในท้ายที่สุดเขาเริ่มที่จะทำตัวเหมือนปกติเด็กเก้าปี เด็กยังเป็นลักษณะโดยตรงจากพ่อของเขาว่า "เขามองไม่ดีใบหน้าของเขาขาวเขาเดินช้า ๆ ราวกับว่ามันปวดร้าวที่จะย้ายมีพื้นที่คล้ำใต้ดวงตาของเขาและดูเหมือนแฝดมากจากสิ่งที่เกิดขึ้น" คำอธิบายนี้เป็นภาพเล็ก ๆ ของลูกชายของเขา ผมคิดว่ามีการเชื่อมต่อพิเศษระหว่างทั้งสองตัวอักษร:. พ่อรักและลูกชายผู้ใหญ่

แพทย์เป็นผู้เยาว์ตัวละครแบบคงที่ เขาจะพึงได้โดยตรงโดยพ่อเป็นคนที่สมาร์ทเพราะเขาอธิบายมากเกี่ยวกับไข้หวัดใหญ่.

ฉันชอบอ่านข้อความนี้มาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีสองตัวละครหลักในข้อความ " ของวันรอ " โดย เออร์เนสต์ เฮมมิ่งเวย์ ทั้งพ่อและลูกชาย มีอักขระที่เป็นบวก พ่อเป็นทางอ้อมลักษณะผ่านการกระทำของเขา เห็นครั้งแรก เขาจะดูเย็นชาและห่างเหิน แต่เราสามารถสังเกตุได้ว่าเขาจะดูแลลูกชายเหมือนแม่ เขาเป็นคนระมัดระวังมาก และเศร้ากับการเจ็บป่วยของลูกชายของเขา เขาเป็นพ่อที่รักลูก เราสามารถสังเกตได้ว่า เมื่อเขาอ่านให้ลูกชายของเขา เขาเป็น depicted เป็นบุคคลสถิตตัวละคร เพราะเขาไม่ได้เปลี่ยนจนจบลูกชายก็เป็นทางอ้อมลักษณะผ่านการกระทำของเขา เราจะเห็นได้ว่า เขาเป็นเด็กแข็งแรง แม้อายุของเขา เขาคิดเหมือนผู้ใหญ่ เขาไม่อยากจะรบกวนพ่อกับอาการป่วยของเขา สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าเขาเข้มแข็ง เขาเป็นตัวละครที่แบบไดนามิก เพราะเขาเปลี่ยน ตอนแรกเหมือนเขาเป็นผู้ใหญ่ และในที่สุดเขาก็เริ่มที่จะทำตัวเป็นปกติเก้าขวบ . เด็กยังได้โดยตรงลักษณะ โดยบิดาของเขา : " เขาดูป่วย ใบหน้าของเขาขาว เขาเดินอย่างช้าๆ ราวกับว่า มันเจ็บปวดที่จะย้าย มีสีดำบริเวณใต้ตาของเขา และท่าทางจะแยกออกจากสิ่งที่เกิดขึ้น " รายละเอียดนี้เป็นภาพเล็ก ๆของลูกชาย ฉันคิดว่ามีความสัมพันธ์พิเศษระหว่างสองตัวอักษร : พ่อรัก และเป็นลูกชายของผู้ใหญ่หมอเด็ก แบบตัวละคร เขาตรงลักษณะ โดยพ่อเป็นคนฉลาด เพราะเขาอธิบายมากเกี่ยวกับไข้หวัดใหญ่ผมชอบอ่านข้อความนี้มาก