Cell-penetrating peptides (CPPs) ar

Cell-penetrating peptides (CPPs) are short peptides that facilitate cellular uptake of various molecular cargo (from nanosize particles to small chemical molecules and large fragments of DNA). The "cargo" is associated with the peptides either through chemical linkage via covalent bonds or through non-covalent interactions. The function of the CPPs are to deliver the cargo into cells, a process that commonly occurs through endocytosis with the cargo delivered to delivery vectors for use in research and medicine. Current use is limited by a lack of cell specificity in CPP-mediated cargo delivery and insufficient understanding of the modes of their uptake.

CPPs typically have an amino acid composition that either contains a high relative abundance of positively charged amino acids such as lysine or arginine or has sequences that contain an alternating pattern of polar/charged amino acids and non-polar, hydrophobic amino acids. These two types of structures are referred to as polycationic or amphipathic, respectively. A third class of CPPs are the hydrophobic peptides, containing only apolar residues, with low net charge or have hydrophobic amino acid groups that are crucial for cellular uptake.[1][2]

The first CPP was discovered independently by two laboratories in 1988, when it was found that the trans-activating transcriptional activator (TAT) from human immunodeficiency virus 1 (HIV-1) could be efficiently taken up from the surrounding media by numerous cell types in culture.[3] Since then, the number of known CPPs has expanded considerably and small molecule synthetic analogues with more effective protein transduction properties have been generated

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปปไทด์เข้าเซลล์ (CPPs) เป็นเปปไทด์สั้น ๆ ที่ช่วยให้เซลล์ดูดซึมการขนส่งสินค้าโมเลกุลต่าง ๆ (จาก nanosize อนุภาคสารเคมีโมเลกุลขนาดเล็กและขนาดใหญ่ชิ้นส่วนของดีเอ็นเอ) "สินค้า" เกี่ยวข้องกับเปปไทด์ทั้ง ผ่านเคมีเชื่อมโยงผ่าน covalent พันธบัตร หรือโต้ตอบไม่ใช่โควาเลนต์ การทำงานของ CPPs จะส่งสินค้าเข้าไปในเซลล์ กระบวนการที่เกิดขึ้นโดยทั่วไปผ่าน endocytosis มีสินค้าที่ส่งไปส่งเวกเตอร์สำหรับการใช้ในการวิจัยและการแพทย์ ใช้งานในปัจจุบันถูกจำกัด โดยการขาดเซลล์ที่ความในการจัดส่งสินค้าส่งต่อ CPP และพอทำความเข้าใจเกี่ยวกับวิธีการดูดซึมCPPs มักจะมีองค์ประกอบเป็นกรดอะมิโนที่ประกอบด้วยกรดอะมิโนที่มีประจุบวกเช่นอาร์จินีนหรือไลซีนมายที่เป็นญาติสูง หรือมีลำดับที่ประกอบด้วยรูปสลับขั้ว/มีค่ากรดอะมิโนและกรดอะมิโนไม่ใช่ขั้วโลก ฝ่ามือ ชนิดของโครงสร้างเหล่านี้สองเรียกว่า polycationic หรือ amphipathic ตามลำดับ ระดับที่สามของ CPPs เปปไทด์ฝ่ามือ ที่ประกอบด้วยตกค้างเพียง apolar ค่าใช้จ่ายสุทธิต่ำ หรือมีกรดอะมิโนแบบกลุ่มที่มีความสำคัญสำหรับเครื่องโทรศัพท์มือถือ [1] [2]CPP แรกถูกค้นพบอย่างอิสระ โดยห้องปฏิบัติการสองในปี 1988 เมื่อพบว่า เปิดทรานส์ transcriptional กระตุ้น (ททท) จากมนุษย์ไวรัสเอชไอวี (HIV-1) 1 อาจมีประสิทธิภาพนำค่าจากสื่อรอบหลายเซลล์ประเภทวัฒนธรรม [3] หลังจากนั้น มีขยายจำนวนของ CPPs ที่รู้จักกันมาก และสร้าง analogues สังเคราะห์โมเลกุลเล็ก มีคุณสมบัติคือโปรตีนที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Cell-เจาะเปปไทด์ (พร้อมด้วยต้นทุน) เป็นเปปไทด์สั้น ๆ ที่อำนวยความสะดวกในการดูดซึมของเซลล์ Cargo โมเลกุลต่างๆ (จากอนุภาค nanosize โมเลกุลเคมีขนาดเล็กและขนาดใหญ่ชิ้นส่วนของดีเอ็นเอ) "การขนส่งสินค้า" มีความเกี่ยวข้องกับเปปไทด์ทั้งผ่านการเชื่อมโยงผ่านทางเคมีพันธะโควาเลนหรือผ่านการสื่อสารที่ไม่ใช่โควาเลนต์ การทำงานของพร้อมด้วยต้นทุนที่จะส่งมอบสินค้าเข้าสู่เซลล์กระบวนการที่มักเกิดขึ้นผ่าน endocytosis กับการขนส่งสินค้าส่งมอบให้กับเวกเตอร์การส่งมอบสำหรับการใช้งานในการวิจัยและยา ใช้กระแสไฟฟ้าจะถูก จำกัด จากการขาดความจำเพาะของเซลล์ในการส่งมอบการขนส่งสินค้า CPP-ไกล่เกลี่ยและความเข้าใจไม่เพียงพอของรูปแบบของการดูดซึมของพวกเขา. พร้อมด้วยต้นทุนมักจะมีองค์ประกอบของกรดอะมิโนที่ทั้งมีความอุดมสมบูรณ์สูงของประจุบวกกรดอะมิโนเช่นไลซีนหรืออาร์จินี หรือมีลำดับที่มีรูปแบบการสลับขั้ว / เรียกเก็บกรดอะมิโนและไม่มีขั้วกรดอะมิโนที่ไม่ชอบน้ำ ทั้งสองประเภทของโครงสร้างจะเรียกว่า polycationic หรือ amphipathic ตามลำดับ ชั้นที่สามของพร้อมด้วยต้นทุนเป็นเปปไทด์ชอบน้ำที่มีเพียง apolar ตกค้างที่มีค่าใช้จ่ายสุทธิต่ำหรือมีกลุ่มกรดอะมิโนที่ไม่ชอบน้ำที่มีความสำคัญสำหรับการดูดเซลล์. [1] [2] ครั้งแรก CPP ถูกค้นพบโดยอิสระโดยทั้งสองห้องปฏิบัติการในปี 1988 เมื่อพบว่าทรานส์เปิดใช้งาน Activator ถอดรหัส (ททท) จากเชื้อไวรัสเอดส์ 1 (HIV-1) จะต้องดำเนินการอย่างมีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นจากสื่อโดยรอบเซลล์ชนิดต่าง ๆ นานาในวัฒนธรรม. [3] ตั้งแต่นั้นจำนวนที่รู้จักกัน พร้อมด้วยต้นทุนมีการขยายตัวมากและขนาดเล็ก analogues สังเคราะห์โมเลกุลโปรตีนที่มีคุณสมบัติพลังงานมีประสิทธิภาพมากขึ้นได้รับการสร้าง