While teaching at the Bauhaus, Breu

While teaching at the Bauhaus, Breuer often rode a bicycle, a pastime that led him to what is perhaps the single most important innovation in furniture design in the twentieth century: the use of tubular steel. The tubular steel of his bicycle's handlebars was strong and lightweight, and lent itself to mass-production. Breuer reasoned that if it could be bent into handlebars, it could be bent into furniture forms.

The model for this chair is the traditional overstuffed club chair; yet all that remains is its mere outline, an elegant composition traced in gleaming steel. The canvas seat, back, and arms seem to float in space. The body of the sitter does not touch the steel framework. Breuer spoke of the chair as "my most extreme work . . . the least artistic, the most logical, the least 'cozy' and the most mechanical." What he might have added is that it was also his most influential work. An earlier version of this chair was designed by Breuer in 1925, and within a year, designers everywhere were experimenting with tubular steel, which would take furniture into a radically new direction. The chair became known as the "Wassily" after the painter Kandinsky, Breuer's friend and fellow Bauhaus instructor, who praised the design when it was first produced.

Publication excerpt from The Museum of Modern Art, MoMA Highlights, New York: The Museum of Modern Art, revised 2004, originally published 1999, p. 128

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่การเรียนการสอนที่ Bauhaus, Breuer มักจะขี่จักรยาน, งานอดิเรกที่ทำให้เขากับสิ่งที่อาจจะเป็นนวัตกรรมที่สำคัญที่สุดเพียงอย่างเดียวในการออกแบบเฟอร์นิเจอร์ในศตวรรษที่ยี่สิบ: การใช้เหล็กท่อ เหล็กท่อของแฮนด์จักรยานของเขาแข็งแรงและมีน้ำหนักเบาและยืมตัวเองไปสู่การผลิตมวล Breuer เหตุผลว่าถ้ามันจะงอเข้าแฮนด์ก็อาจจะก้มลงในแบบฟอร์มเฟอร์นิเจอร์. รูปแบบสำหรับเก้าอี้นี้เป็นเก้าอี้สโมสร overstuffed แบบดั้งเดิม แต่ทุกคนที่ยังคงเป็นเพียงร่างขององค์ประกอบที่หรูหราตรวจสอบในแพรวเหล็ก ที่นั่งผ้าใบ, หลังและแขนดูเหมือนจะลอยอยู่ในพื้นที่ ร่างกายของคนเลี้ยงที่ไม่ได้สัมผัสกรอบเหล็ก Breuer พูดของเก้าอี้เป็น "งานที่มากที่สุดของฉัน... อย่างน้อยศิลปะตรรกะมากที่สุดอย่างน้อย 'ที่สะดวกสบายและเครื่องจักรกลมากที่สุด." สิ่งที่เขาอาจจะมีเพิ่มเติมคือมันก็ยังมีอิทธิพลมากที่สุดในการทำงานของเขา รุ่นก่อนหน้าของเก้าอี้นี้ได้รับการออกแบบโดย Breuer ในปี 1925 และภายในปีนักออกแบบทุกที่ถูกทดสอบด้วยท่อเหล็กซึ่งจะใช้เฟอร์นิเจอร์ที่เป็นทิศทางใหม่อย่างรุนแรง เก้าอี้กลายเป็นที่รู้จักในฐานะ "Wassily" หลังจากจิตรกรคันดินสกี้เพื่อน Breuer และเพื่อนอาจารย์ Bauhaus ที่น่ายกย่องการออกแบบเมื่อมันเป็นครั้งแรก. ตัดตอนที่ตีพิมพ์จากพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่รูปภาพไฮไลท์นิวยอร์ก: พิพิธภัณฑ์โมเดิร์น ศิลปะ, ปรับปรุงปี 2004 ตีพิมพ์ครั้งแรกปี 1999 พี 128

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขณะที่สอนที่ Bauhaus Breuer บ่อยๆ , ขี่จักรยาน , งานอดิเรกที่ทำให้เขาเกิดบางทีนวัตกรรมที่สำคัญที่สุดเดียวในการออกแบบเฟอร์นิเจอร์ในศตวรรษที่ยี่สิบ : ใช้ท่อเหล็ก เหล็กท่อของจักรยาน handlebars แข็งแรงและเบาให้ตัวเองในการผลิตมวล Breuer ให้เหตุผลว่า ถ้าสามารถดัดโค้งเป็นแฮนด์มันอาจจะงอเป็นรูปแบบเฟอร์นิเจอร์

แบบเก้าอี้นี้เป็นเก้าอี้ overstuffed คลับแบบดั้งเดิม แต่ทั้งหมดยังคงเป็นเพียงร่าง , องค์ประกอบที่สง่างามในแพรว สืบเหล็ก ผ้าใบที่นั่งด้านหลัง และแขนเหมือนลอยในอวกาศ ร่างของพี่เลี้ยง ไม่สัมผัสเหล็กกรอบ Breuer ได้เก้าอี้ " งานมากที่สุดของฉัน . . . . . . . ศิลปินน้อยทางตรรกะมากที่สุด อย่างน้อย ' อบอุ่น ' และกลส่วนใหญ่ . " เขาอาจจะมีอะไรเพิ่มมันก็ทำงานที่มีอิทธิพลมากที่สุดของเขา รุ่นก่อนหน้าของเก้าอี้นี้ได้รับการออกแบบโดย Breuer 1925 และภายในปีนักออกแบบทุกที่กำลังทำการทดลองกับท่อเหล็ก ซึ่งจะเอาเฟอร์นิเจอร์เข้าไปในทิศทางใหม่อย่างสิ้นเชิงเก้าอี้กลายเป็นที่รู้จักในฐานะ " วัสเซิลลี่ " หลังจากจิตรกร คันดิน Breuer ของ Bauhaus , เพื่อนอาจารย์ที่ชมการออกแบบเมื่อมันเป็นครั้งแรกที่ผลิต

พิมพ์ตัดตอนจากพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ MoMA , ไฮไลท์ , นิวยอร์ก : พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ , ฉบับปรับปรุง 2547 ตีพิมพ์ 1999 , หน้า 128