The Stapletons of Merripit HouseThe

The Stapletons of Merripit House
The fresh beauty of the following morning did something to efface from our minds the grim and grey impression which had been left upon both of us by our first experience of Baskerville Hall. As Sir Henry and I sat at breakfast the sunlight flooded in through the high mullioned windows, throwing watery patches of colour from the coats of arms which covered them. The dark panelling glowed like bronze in the golden rays, and it was hard to realize that this was indeed the chamber which had struck such a gloom into our souls upon the evening before.

"I guess it is ourselves and not the house that we have to blame!" said the baronet. "We were tired with our journey and chilled by our drive, so we took a grey view of the place. Now we are fresh and well, so it is all cheerful once more."

"And yet it was not entirely a question of imagination," I answered. "Did you, for example, happen to hear someone, a woman I think, sobbing in the night?"

"That is curious, for I did when I was half asleep fancy that I heard something of the sort. I waited quite a time, but there was no more of it, so I concluded that it was all a dream."

"I heard it distinctly, and I am sure that it was really the sob of a woman."

"We must ask about this right away." He rang the bell and asked Barrymore whether he could account for our experience. It seemed to me that the pallid features of the butler turned a shade paler still as he listened to his master's question.

"There are only two women in the house, Sir Henry," he answered. "One is the scullery-maid, who sleeps in the other wing. The other is my wife, and I can answer for it that the sound could not have come from her."

And yet he lied as he said it, for it chanced that after breakfast I met Mrs. Barrymore in the long corridor with the sun full upon her face. She was a large, impassive, heavy-featured woman with a stern set expression of mouth. But her tell-tale eyes were red and glanced at me from between swollen lids. It was she, then, who wept in the night, and if she did so her husband must know it. Yet he had taken the obvious risk of discovery in declaring that it was not so. Why had he done this? And why did she weep so bitterly? Already round this pale-faced, handsome, black-bearded man there was gathering an atmosphere of mystery and of gloom.

It was he who had been the first to discover the body of Sir Charles, and we had only his word for all the circumstances which led up to the old man's death. Was it possible that it was Barrymore after all whom we had seen in the cab in Regent Street? The beard might well have been the same. The cabman had described a somewhat shorter man, but such an impression might easily have been erroneous. How could I settle the point forever? Obviously the first thing to do was to see the Grimpen postmaster, and find whether the test telegram had really been placed in Barrymore's own hands. Be the answer what it might, I should at least have something to report to Sherlock Holmes.

Sir Henry had numerous papers to examine after breakfast, so that the time was propitious for my excursion. It was a pleasant walk of four miles along the edge of the moor, leading me at last to a small grey hamlet, in which two larger buildings, which proved to be the inn and the house of Dr. Mortimer, stood high above the rest. The postmaster, who was also the village grocer, had a clear recollection of the telegram.

"Certainly, sir," said he, "I had the telegram delivered to Mr. Barrymore exactly as directed."

"Who delivered it?"

"My boy here. James, you delivered that telegram to Mr. Barrymore at the Hall last week, did you not?"

"Yes, father, I delivered it."

"Into his own hands?" I asked.

"Well, he was up in the loft at the time, so that I could not put it into his own hands, but I gave it into Mrs. Barrymore's hands, and she promised to deliver it at once."

"Did you see Mr. Barrymore?"

"No, sir; I tell you he was in the loft."

"If you didn't see him, how do you know he was in the loft?"

"Well, surely his own wife ought to know where he is," said the postmaster testily. "Didn't he get the telegram? If there is any mistake it is for Mr. Barrymore himself to complain."

It seemed hopeless to pursue the inquiry any farther, but it was clear that in spite of Holmes's ruse we had no proof that Barrymore had not been in London all the time. Suppose that it were so — suppose that the same man had been the last who had seen Sir Charles alive, and the first to dog the new heir when he returned to England. What then? Was he the agent of others or had he some sinister design of his own? What interest could he have in persecuting the Baskerville family? I thought of the strange warning clipped out of the leading article of The Times. Was that his work or was it possibly the doing of someone who was bent upon counteracting his schemes?

The only conceivable motive was that which had be

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Stapletons บ้าน Merripitความงามสดชื่นของเช้าทำอะไรเพื่อ efface จากจิตใจของเรารู้สึกกลัว และสีเทาซึ่งมีเหลือเมื่อเราทั้งสอง โดยประสบการณ์ของเราแรกของฮอลล์ Baskerville เป็นเซอร์ เฮนรี่และเสาร์เช้าแสงถูกน้ำท่วมผ่าน windows mullioned สูง ขว้างปาแฉะแพทช์ของสีจากแผ่นดินที่ปกคลุมพวกเขา ผนังสีเข้มสวมเช่นบรอนซ์ในรังสีทอง และก็ยากที่จะรู้ว่า นี่เป็นจริงห้องซึ่งมีหลงดังกล่าวเป็นความเศร้าโศกเป็นจิตวิญญาณของเราเมื่อตอนเย็นก่อน"ผมคิดว่า มันคือตัวเราเองและบ้านที่มีตำหนิไม่" baronet ที่กล่าว เราก็เหนื่อยกับการเดินทางของเรา และแช่เย็น โดยไดรฟ์ของเรา ดังนั้นเราเอาสีเทามุมมองของสถานที่ ตอนนี้เราเป็นอย่าง ดี และสดดังนั้นจึงร่าเริงทั้งหมดอีกครั้ง""และยัง ก็ไม่ได้ทั้งคำถามของจินตนาการ คำตอบ "คุณ เช่น ที่เกิดขึ้นกับได้ยินคน ฉันคิดว่า sobbing ในเวลากลางคืนเป็นผู้หญิง""นั่นคืออยากรู้ สำหรับผมเมื่อผมแฟนซีครึ่งหลับไปที่ผมได้ยินเรื่องของการจัดเรียง ฉันรอเวลาค่อนข้าง แต่มีไม่มากของมัน ดังนั้นผมสรุปว่า มันเป็นความฝัน""ผมได้ยินอย่างเห็นได้ชัด และแน่ใจว่า มันเป็นจริงสบของผู้หญิง""เราต้องถามเรื่องนี้ทันที" เขารังระฆัง และถามดรูว์แบร์รีมอร์ว่าเขาสามารถบัญชีสำหรับประสบการณ์ของเรา มันดูเหมือนว่า คุณสมบัติสอร์ตของบริกรเปิดเฉดสีจางยังคงเป็นเขาฟังคำถามหลักของเขา"มีเพียงสองผู้หญิงในบ้าน Sir Henry เขาตอบ "หนึ่งคือก้นครัวแม่บ้าน ที่นอนในวิง อื่น ๆ ที่เป็นภรรยาของฉัน และฉันสามารถตอบมันที่เสียงอาจไม่ได้มาจากเธอ"และยังได้ เขาโกหกเขากล่าวมัน สำหรับประจวบเหมาะกับว่า หลังอาหารเช้า ผมได้พบกับดรูว์แบร์รีมอร์นางทางเดินยาวกับดวงอาทิตย์เมื่อใบหน้าของเธอเต็ม เธอเป็นผู้หญิงที่ใหญ่ เฉย ๆ ที่โดด เด่นหนัก มีนิพจน์การตั้งค่าแบบตรง ๆ ของปาก แต่ดวงตาของเธอบอกเรื่องสีแดง และ glanced ที่ฉันระหว่างฝาบวม มันเธอ แล้ว ใครครวญยามค่ำคืน และถ้าเธอได้ สามีต้องรู้มัน แต่เขาได้นำความเสี่ยงชัดเจนในประกาศการค้นพบที่ไม่ดัง ทำไมเขาทำนี้หรือไม่ และทำไมไม่เธอร้องให้ดี ๆ แล้วรอบ หน้าซีด หล่อ มีหนวดมี เคราดำคนนี้มีกำลังรวบรวมบรรยากาศ ของความลึกลับ และความเศร้าโศกมันเป็นผู้เป็นคนแรกที่ค้นพบร่างของเซอร์ชาร์ลส์ และเรามีคำเฉพาะสำหรับสถานการณ์ทั้งหมดซึ่งค่าของชายชราตาย เป็นไปได้ว่า มันเป็นดรูว์แบร์รีมอร์หลังจากทั้งหมดที่เราเห็นในห้องโดยสารในรีเจนท์ถนน เคราอาจดีได้เหมือนกัน Cabman การบรรยายเป็นคนที่ค่อนข้างสั้น แต่ความประทับใจอาจได้มีการผิดพลาด วิธีฉันสามารถชำระจุดตลอดไป เห็นได้ชัดสิ่งแรกที่ต้องทำคือการ ดู Grimpen postmaster และพบว่า การทดสอบโทรเลขได้จริง ๆ ไว้ในมือดรูว์แบร์รีมอร์ของเอง เป็นคำตอบอะไรที่มันอาจ ผมน้อยควรมีสิ่งที่จะรายงานให้เชอร์ล็อกโฮล์มส์เซอร์เฮนรี่มีกระดาษจำนวนมากในการตรวจสอบหลังอาหารเช้า ดังนั้นเวลาถูก propitious เที่ยวของฉัน สะดวกสี่ไมล์ตามขอบของมัวร์ นำฉันในที่สุดไปเล็กเทาหมู่บ้าน ในอาคารขนาดใหญ่อาคาร ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าอินน์และบ้านของดร. Mortimer ยืนสูงส่วนที่เหลือได้ Postmaster ผู้ยังชำวิลเลจ มีความทรงจำชัดเจนการโทรเลข"แน่นอน เซอร์ กล่าวว่า เขา ฉันโทรเลขที่ส่งถึงนายดรูว์แบร์รีมอร์ว่านำ"ใครส่งมัน""เด็กของฉันที่นี่ เจมส์ คุณส่งโทรเลขที่นายดรูว์แบร์รีมอร์ที่ฮอลล์สัปดาห์สุดท้าย ไม่คุณ"ใช่ พ่อ ผมส่งมัน""ไปอยู่ในมือของเขาเอง" ถาม"ดี เขาถูกอัพฮอฟในเวลา ดังนั้นฉันไม่สามารถใส่ลงในมือของตนเอง แต่ฉันให้ไปอยู่ในมือนางดรูว์แบร์รีมอร์ และเธอสัญญาว่า จะส่งในครั้งเดียว""น้อง ๆ นายดรูว์แบร์รีมอร์""ไม่มี รัก ฉันบอกคุณใน loft ""ถ้าคุณไม่เห็นเขา รู้ใน loft""ดี ก็ภรรยาของเขาเองควรจะทราบว่าเขาคือ กล่าวว่า postmaster ที่ testily "ไม่เขาได้รับโทรเลข ถ้าไม่มีข้อผิดพลาดใด ๆ สำหรับดรูว์แบร์รีมอร์นายบ่นตัวเอง"เหมือนสิ้นหวังที่จะดำเนินการสอบถามใด ๆ ไกล แต่มันเป็นที่ชัดเจนว่า แม้ทีของโฮล์มส์ ที่เรามีไม่มีหลักฐานที่ดรูว์แบร์รีมอร์ไม่เคยลอนดอนตลอดเวลา สมมติว่า เป็นเช่นนั้น-สมมติว่า ได้รับคนสุดท้ายที่ได้เห็นเซอร์ชาร์ลส์มีชีวิต และครั้งแรกที่สุนัขทายาทใหม่เมื่อเขากลับไปอังกฤษ อย่างไรแล้ว เขามีตัวแทนของผู้อื่น หรือได้เขาออกแบบบางอย่างน่ากลัวของเขาเอง เขาอาจมีอะไรสนใจในครอบครัว Baskerville ถกเถียง ผมคิดว่า คำเตือนแปลก ๆ ที่ถูกตัดจากข้อความชั้นนำไทม์ คือที่ทำงานของเขา หรือถูกมันอาจจะทำของคนที่ถูกหักงอเมื่อเอนแผนจูงไปได้เท่านั้นคือ ที่ที่จะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Stapletons ของ Merripit บ้าน
ความงามใหม่ของเช้าวันรุ่งขึ้นทำอะไรบางอย่างเพื่อลบล้างจากจิตใจของเราความประทับใจที่น่ากลัวและสีเทาซึ่งถูกทิ้งเมื่อทั้งสองของเราจากประสบการณ์แรกของเรา Baskerville ฮอลล์ ขณะที่เซอร์เฮนรี่และฉันนั่งอยู่ที่อาหารเช้าแสงแดดน้ำท่วมผ่านกึ่งกลางหน้าต่างสูงขว้างแพทช์สีน้ำจากแขนเสื้อซึ่งครอบคลุมพวกเขา บัญชีรายชื่อเข้มส่องแสงเหมือนทองแดงในรังสีโกลเด้นและมันก็ยากที่จะรู้ว่านี่เป็นจริงห้องซึ่งได้หลงเช่นความเศร้าโศกเข้าไปในจิตวิญญาณของเราเมื่อตอนเย็นก่อน.

"ผมคิดว่ามันเป็นตัวเองและไม่ได้บ้านที่เรามี โทษ!" กล่าวว่าบารอน "เราเหนื่อยกับการเดินทางของเราและแช่เย็นโดยไดรฟ์ของเราดังนั้นเราเอามุมมองสีเทาของสถานที่. ตอนนี้เรามีความสดและดีจึงเป็นสิ่งที่ทุกคนร่าเริงอีกครั้ง."

" แต่มันก็ไม่ได้อย่างสิ้นเชิงคำถามของจินตนาการ ," ฉันตอบ. "คุณตัวอย่างเช่นที่เกิดขึ้นกับได้ยินคน, หญิงผมคิดว่าร้องไห้ในเวลากลางคืน?"

"นั่นคืออยากรู้อยากเห็นสำหรับผมทำเมื่อผมแฟนซีครึ่งหลับที่ผมได้ยินบางสิ่งบางอย่างของการจัดเรียง. ฉันรอค่อนข้างเวลา แต่ก็มีไม่มากของมันดังนั้นฉันได้ข้อสรุปว่ามันเป็นความฝัน. "

" ผมได้ยินมันชัดเจนและผมแน่ใจว่ามันเป็นจริงร้องไห้ของผู้หญิงคนหนึ่ง. "

" เราต้องถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ทันที " เขารังระฆังและถามแบรี่มอร์ว่าเขาสามารถอธิบายประสบการณ์ของเรา มันดูเหมือนกับผมว่าคุณสมบัติซีดของบัตเลอร์หันซีดร่มเงายังคงเป็นที่เขาฟังคำถามของเจ้านายของเขา.

"มีเพียงผู้หญิงสองคนในบ้านเซอร์เฮนรี่" เขาตอบ "หนึ่งคืออ่างล้างชามแม่บ้านที่หลับใหลในปีกอื่น ๆ . อื่น ๆ ที่เป็นภรรยาของฉันและฉันสามารถตอบมันว่าเสียงอาจจะไม่ได้มาจากเธอ."

และเขายังโกหกในขณะที่เขากล่าวว่ามันบังเอิญ ว่าหลังจากที่อาหารเช้าผมได้พบกับนางแบรี่มอร์ในทางเดินยาวกับดวงอาทิตย์เต็มจำนวนเมื่อใบหน้าของเธอ เธอเป็นคนที่มีขนาดใหญ่ไม่ยินดียินร้ายผู้หญิงหนักให้ความสำคัญกับการแสดงออกของชุดสเติร์นจากปาก แต่ตาของเธอบอกเล่าเรื่องราวเป็นสีแดงและสีเหลือบมองไปที่ฉันจากระหว่างฝาบวม ก็คือเธอนั้นที่ร้องไห้ในเวลากลางคืนและถ้าเธอทำเช่นนั้นสามีของเธอต้องรู้ว่ามัน แต่เขาก็ยังได้รับความเสี่ยงที่เห็นได้ชัดของการค้นพบในประกาศว่ามันก็ไม่เป็นเช่นนั้น ทำไมเขาทำแบบนี้? และไม่เธอร้องไห้ทำไมขมขื่น? แล้วรอบชายผิวดำเครานี้หน้าซีดเผือดหล่อมีการรวบรวมบรรยากาศของความลึกลับและความเศร้าโศก.

เขาเป็นคนที่ได้รับแรกที่ค้นพบในร่างกายของเซอร์ชาร์ลส์และเรามีเพียงคำพูดของเขาสำหรับทุกสถานการณ์ ซึ่งนำไปสู่การเสียชีวิตของชายชรา คือมันเป็นไปได้ว่ามันเป็นแบรี่มอร์หลังจากที่ทุกคนที่เราได้เห็นในรถในถนนรีเจนท์หรือไม่ เคราอาจเป็นไปได้เหมือนกัน คนขับรถแท็กซี่ได้อธิบายเป็นคนที่ค่อนข้างสั้น แต่เช่นการแสดงผลได้อย่างง่ายดายอาจได้รับข้อผิดพลาด ฉันจะชำระจุดถาวรหรือไม่ เห็นได้ชัดว่าสิ่งแรกที่ต้องทำคือเพื่อดู Grimpen ไปรษณีย์และโทรเลขค้นหาว่าการทดสอบที่ได้รับจริงๆวางไว้ในมือของตัวเองตามลำพัง เป็นคำตอบสิ่งที่มันอาจฉันควรจะอย่างน้อยมีบางสิ่งบางอย่างให้ไปรายงานตัว Sherlock Holmes.

เซอร์เฮนรี่มีเอกสารจำนวนมากในการตรวจสอบหลังอาหารเช้าเพื่อที่ว่าเวลาที่เป็นมงคลสำหรับการท่องเที่ยวของฉัน มันก็เดินสบายของสี่ไมล์ตามขอบของมัวร์ที่นำฉันที่สุดท้ายที่จะเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ สีเทาซึ่งในสองอาคารขนาดใหญ่ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าเป็นอินน์และบ้านของดร Mortimer ยืนสูงเหนือส่วนที่เหลือ . เจ้าหน้าที่ไปรษณีย์ที่ยังเป็นร้านขายของชำในหมู่บ้านมีความทรงจำที่ชัดเจนของโทรเลข.

"แน่นอนครับ" เขากล่าวว่า "ผมมีโทรเลขส่งมอบให้กับนายแบรี่มอร์ว่าเป็นผู้กำกับ."

"ใครส่งมันได้หรือไม่"

"ของฉัน เด็กที่นี่. เจมส์คุณส่งโทรเลขไปนายแบรี่มอร์ว่าที่ฮอลล์เมื่อสัปดาห์ที่แล้วคุณไม่ได้? "

" ใช่พ่อของฉันส่งมัน. "

" ไปอยู่ในมือของตัวเอง? " ฉันถาม.

"ดีเขาก็ขึ้นมาในห้องใต้หลังคาในเวลานั้นเพื่อที่ฉันไม่สามารถใส่ลงในมือของเขาเอง แต่ฉันให้มันอยู่ในมือของนางแบรี่มอร์และเธอสัญญาว่าจะส่งมอบได้ในครั้งเดียว."

"ไม่ คุณเห็นนายแบรี่มอร์ "?

" ไม่มีครับผมบอกคุณว่าเขาอยู่ในห้องใต้หลังคา. "

" ถ้าคุณไม่เคยเห็นเขาทำอย่างไรให้คุณรู้ว่าเขาอยู่ในห้องใต้หลังคา "?

" ดีแน่นอนภรรยาของเขาเองควร ที่จะรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน "กล่าวว่าโพสต์มาสเตอร์ใจน้อย "เขาไม่ได้รับโทรเลขหรือไม่หากมีข้อผิดพลาดใด ๆ มันเป็นนายแบรี่มอร์ตัวเองจะบ่น."

มันดูเหมือนสิ้นหวังที่จะไล่ตามสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมใด ๆ ที่ไกลออกไป แต่มันก็เป็นที่ชัดเจนว่าแม้อุบายโฮล์มส์เรามีหลักฐานว่า แบรี่มอร์ไม่เคยอยู่ในกรุงลอนดอนตลอดเวลา สมมติว่าเป็นเช่นนั้น - สมมติว่าคนคนเดียวกันได้รับสุดท้ายที่ได้เห็นเซอร์ชาร์ลส์ยังมีชีวิตอยู่และเป็นครั้งแรกกับสุนัขทายาทใหม่เมื่อเขากลับไปยังประเทศอังกฤษ อะไรแล้ว? เขาเป็นตัวแทนของผู้อื่นหรือมีการออกแบบบางเขาน่ากลัวของตัวเอง? สิ่งที่น่าสนใจที่เขาจะไล่ล่ามีในครอบครัว Baskerville? ฉันคิดว่าการเตือนแปลกตัดออกจากบทความชั้นนำของไทม์ คือการที่ผลงานของเขาหรือถูกมันอาจจะทำของคนที่ได้รับการงอเมื่อ counteracting แผนการของเขา?

เพียงแรงจูงใจที่เป็นไปได้คือการที่ซึ่งเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ stapletons บ้าน merripitความงามบริสุทธิ์ของเช้าวันต่อไปมีอะไรที่จะลบออกจากจิตใจของเราน่ากลัวสีเทาและความประทับใจที่ได้รับจากเมื่อเราทั้งคู่จากประสบการณ์ครั้งแรกของวิล ฮอลล์ ขณะที่ เซอร์ เฮนรี่ ฉันนั่งอยู่ที่อาหารเช้าแสงแดดน้ำท่วมผ่านสูง mullioned Windows , การขว้างปาน้ำแพทช์สีจากตราแผ่นดินซึ่งครอบคลุมพวกเขา ที่มืดทึมเรืองแสงเหมือนในรังสีสีทองบรอนซ์ และมันก็ยากที่จะรู้ว่านี้เป็นจริงห้องซึ่งมีหลงเช่นขุ่นใจในวิญญาณของเรา เมื่อตอนเย็นก่อน" ผมคิดว่ามันคือตัวเรา ไม่ใช่บ้านที่เราต้องโทษ ! " กล่าวว่า บารอนเนต " . เราเหนื่อยกับการเดินทางของเรา และผ่อนคลายด้วยไดรฟ์ของเรา ดังนั้น เราจึงดูสีเทาของสถานที่ ตอนนี้เราอยู่ที่สดและดี มันคือทั้งหมดที่ร่าเริงอีกครั้ง "" แต่มันไม่ได้เป็นคำถามของ " จินตนาการ " ฉันตอบ คุณ ตัวอย่างเช่น เกิดได้ยินใครบางคน คนที่ผมคิด เสียงสะอื้นในคืน ?" สงสัย เพราะตอนที่ฉันยังงัวเงียอยู่ แฟนซี ที่ฉันได้ยินอะไรของการจัดเรียง ผมรอค่อนข้างเวลา แต่ไม่มีของ ก็เลยสรุปได้ว่ามันเป็นความฝัน" ผมได้ยินมันอย่างชัดเจน และฉันแน่ใจว่ามันเป็นเสียงสะอื้นของผู้หญิงจริงๆ "" เราต้องถามเรื่องนี้ทันที เขากดกริ่งและเรียกแบร์รีมอร์ไม่ว่าเขาจะบัญชีสำหรับประสบการณ์ของเรา มันดูเหมือนว่าฉันว่าคุณสมบัติซีดของพ่อบ้านหันมาจ่องจางยังคงเป็นเขาเชื่อฟังเจ้านาย ถาม" มีเพียงสอง ผู้หญิง ใน บ้าน ท่าน เฮนรี่ " เขาตอบ " . หนึ่งคือแม่ครัว , นอนในที่ปีกอื่น ๆ อื่น ๆ คือภรรยาผมและผมจะตอบมันว่าเสียงไม่ได้มาจากเธอ " .และเขายังโกหกตามที่เขาพูด มันได้ หลังจากอาหารเช้าฉันเจอคุณนาย แบร์รีมอร์ ในทางเดินยาวกับดวงอาทิตย์เต็มบนใบหน้าของเธอ เธอเป็นใหญ่ กระตุ้นอารมณ์หนัก โดดเด่นด้วยสีหน้าดุดันของผู้หญิงชุดปาก แต่เธอเล่านิทานตาเป็นสีแดง และมองที่ฉันจากระหว่างเปลือกตาบวม มันเป็นเธอ แล้วที่ร้องไห้ในเวลากลางคืน และถ้าเธอทำ ดังนั้น สามีเธอต้องรู้ แต่เขามีความเสี่ยงที่ชัดเจนของการประกาศว่ามันไม่ได้เป็นแบบนั้น ทำไมถึงได้ทำแบบนี้ และทำไม เธอร้องไห้อย่างขมขื่นเพื่อ ? แล้วรอบนี้ซีดเผชิญ หล่อ ดำ ชายไว้เครา มีการรวบรวมบรรยากาศของความลึกลับและความหม่นหมองเป็นผู้ที่ได้รับคนแรกที่ค้นพบร่างของเซอร์ชาร์ลส์ และเราได้เฉพาะคำสำหรับสถานการณ์ที่นำไปสู่ความตายของชายชรา เป็นไปได้ว่ามัน แบร์รีมอร์หลังจากทั้งหมดที่เราเห็นในรถในรีเจนท์ สตรีท หนวดเคราอาจจะดีได้เหมือนกัน ส่วนคนขับรถแท็กซี่ได้บรรยายผู้ชายค่อนข้างสั้น แต่ความรู้สึกนั้นได้อย่างง่ายดายอาจมีที่ผิดพลาด ทำไมผมถึงจุดตลอดกาล แน่นอนสิ่งแรกที่ต้องทำคือไปดูครับ grimpen และพบว่า การทดสอบโทรเลขได้ถูกวางไว้ในมือเอง แบร์รีมอร์ . จะตอบอะไรมัน อย่างน้อยก็น่าจะมีอะไรจะรายงาน Sherlock Holmesท่านเฮนรี่มีเอกสารมากมายเพื่อตรวจสอบหลังจากอาหารเช้า ดังนั้นเวลาที่การเดินทางของฉัน มันเป็นสวยงาม เดินสี่ไมล์ไปตามขอบบึง นําผมท้ายหมู่บ้านเล็ก สีเทา ซึ่งมีขนาดใหญ่ 2 อาคาร ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าเป็นโรงแรม และบ้านของ ดร. มอร์ติเมอร์ ยืนอยู่เหนือที่เหลือ ผอ. , ที่ยังหมู่บ้านพ่อค้า มีความทรงจำที่ชัดเจนของโทรเลข" แน่นอนครับ " เขากล่าว " ผมมีโทรเลขส่งคุณแบร์รีมอร์ตามที่กำกับ”" ใครส่งมาเหรอ ? "" ลูกของฉันที่นี่ เจมส์ เธอส่งโทรเลขไปที่คุณ Barrymore ที่หอสัปดาห์สุดท้าย , คุณไม่ ?" ครับพ่อ ผมส่งมัน ." ในมือของเขาเอง ? ฉันถาม" เขาอยู่ในนิวยอร์ค ตอนนั้นผมไม่ได้ใส่ลงในมือของเขาเอง แต่ผมให้มันเข้ามาในมือของนาง แบร์รีมอร์ และเธอสัญญาว่าจะส่งมอบในครั้งเดียว ." เห็นคุณแบร์รีมอร์ " ?" ไม่ครับ ผมบอกคุณได้ว่าเขาอยู่ในห้องใต้หลังคา "" ถ้าเธอไม่ได้เจอเขา คุณรู้ได้ยังไงว่าเขาอยู่ในนิวยอร์ค ?" อืม แน่นอน ภรรยาของเขาเองก็รู้ว่าเขาอยู่ไหน " ผอ. testily ” เขาไม่ได้รับโทรเลข หากมีการผิดพลาดใด ๆ มันเป็นนาย แบร์รีมอร์ตัวเองบ่น "มันดูเหมือนหมดหวังที่จะไล่ตามการสอบถามใด ๆไกลออกไป แต่มันชัดเจนว่าแม้โฮล์มส์เป็นอุบาย เราไม่มีหลักฐานว่า แบร์รีมอร์ ได้รับในลอนดอน ตลอดเวลา สมมติว่ามันเป็นดังนั้นสมมติว่าผู้ชายคนเดิมปีที่แล้วที่เคยเห็นท่านชาร์ลยังมีชีวิตอยู่และเป็นครั้งแรกเพื่อสุนัขทายาทใหม่เมื่อเขากลับไปอังกฤษ แล้วอะไร ? เขาเป็นตัวแทนของผู้อื่น หรือเขามีบางอย่างน่ากลัวการออกแบบของเขาเอง สนใจสิ่งที่เขามีในการข่มเหงครอบครัววิล ? ผมนึกถึงคำเตือนแปลกๆ ตัดจากบทความชั้นนำของเวลา คือว่า งานของเขา หรือมันอาจจะทำของคนที่โค้งบน counteracting แผนการของเขาเพียงแรงจูงใจเป็นไปได้คือที่ซึ่งมีเป็น