Ionising radiation has been demonst

Ionising radiation has been demonstrated to be very effective for pathogen inactivation in both raw and cooked foods (Farkas, 1998). The International Consultative Group of Food Irradiation (ICGFI) concluded that irradiation of food at a dose level of 10 kGy or below was toxicologically safe and nutritionally ade- quate (WHO, 1981). During the last decade, several studies have shown varying sensitivities of particular food ingredients and nutrients to radiation treatment (Sommer, Schwartz, Solar, & Son- tag, 2009). The phenolic content of rosemary was significantly al- tered following irradiation >10 kGy (Koseki et al., 2002), whereas, the capsaicinoids increased significantly, by about 10%, in sun- dried and dehydrated paprika samples irradiated at a dose of 10 kGy (Topuz & Ozdemir, 2003).
In addition to the occurrence of degradative biochemical reac- tions and spoilage microorganisms in food products, the presence of environmental toxicants, particularly pesticides, in freshly harvested material has attracted great attention in scientists. In
agricultural phytosanitary practises, a small fraction of the used pesticide amount is directly involved in the pesticide action, and most of these chemicals remain as ‘‘residues’’, and may exert ad- verse effects on both target and non-target organisms (Fattouch et al., 2010). To our knowledge, despite several studies addressing the problems of pesticide residues toxicity in food, limited works have investigated the interactions between hazardous residues and health-promoting phytochemicals, particularly plant polyphe- nols (Rung & Schwack, 2005). The protective effect of the latter compounds is chiefly attributed to their antioxidant potential by scavenging free radicals, chelating metals in foods, activating anti- oxidant enzymes and inhibiting enzymes that cause oxidation reactions (Heim, Tagliaferro, & Bobilya, 2002).
During the last decades, medicinal and aromatic plants have been extensively studied and found to be excellent sources of bioactive and health-promoting compounds. In addition to their aromatic and flavouring properties, medicinal and aromatic plants have been used as additives to prevent the oxidative deterioration and microbial proliferation in several perishable food products (Fattouch, Sadok, Raboudi-Fattouch, & Slama, 2008; Sarkardei & Howell, 2008). Sage, Salvia officinalis, is one of the most well- known aromatic herbs. Sentences such as ‘‘Why should a man die while sage grows in his garden?’’ reflect the importance of this plant in traditional medicine (Ramos, Azqueta, Pereira-Wilson, &Collins, 2010). Native to southern Europe, it is largely cultivated in the Mediterranean countries, including Tunisia, where it is used as a common ornamental species as well as for its medicinal and aro- matic properties. Salvia leaves are recognised as a source of bene- ficial phenolic compounds and natural potent antioxidants (Lu & Yeap Foo, 2001; Matsingou, Petrakis, Kapsokefalou, & Salifoglou, 2003; Ramos et al., 2010). In folk medicine, sage is used as an her- bal tea and for healing wounds, as well as for alleviating stomach, liver, and rheumatic pain (Kelen & Tepe, 2008; Sokovic, Tzakou, Pitarokili, & Couladis, 2002). Moreover, this Lamiaceae has interest- ing pharmacological properties, such as antioxidant, anti-inflam- matory, analgesic, antipyretic, homeostatic, hypoglyacemic, and antitumour activities (Fiore et al., 2006). While the phenolic com- position of this plant has been already described, few works have focused on the irradiation of ground or powdered sage leaves (Brandstetter, Berthold, Isnardy, Solar, & Elmadfa, 2009; Nagy, So- lar, Sontag, & Koenig, 2011; Pérez, Banek, & Croci, 2011) and no studies on the c-irradiation effect on whole sage leaves have been reported. Thus, in the present study, the effect of ionising radiation of sage leaves on their total phenolic content and antioxidant po- tential was examined. In addition, parathion-pretreated leaves of this medicinal plant were investigated in comparison to control non-pretreated samples, in order to check the effectiveness of the irradiation treatment on parathion residues.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการแสดงรังสี ionising ให้มีประสิทธิภาพมากสำหรับการศึกษายกเลิกการเรียกในอาหารดิบ และสุก (Farkas, 1998) นานาชาติ Consultative กลุ่มของวิธีการฉายรังสีอาหาร (ICGFI) สรุปว่า วิธีการฉายรังสีอาหารในระดับปริมาณของ 10 kGy หรือด้านล่างเป็น toxicologically ปลอดภัยและคุณค่าทางโภชนาการ ade-quate (ผู้ 1981) ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา การศึกษาต่าง ๆ ได้แสดงรัฐแตกต่างกันของอาหารเฉพาะส่วนผสมและสารรังสี (ฤดู Schwartz แสงอาทิตย์ และสน แท็ก 2009) เนื้อหาฟีนอโรสแมรี่ถูกอัล-tered อย่างมีนัยสำคัญต่อวิธีการฉายรังสี > 10 kGy (Koseki et al., 2002), โดย capsaicinoids ที่เพิ่มขึ้นประมาณ 10% อย่างมาก ในตากแห้ง และอบแห้งตัวอย่างพริกขี้หนู irradiated ที่ปริมาณของ 10 kGy (Topuz & Ozdemir, 2003)นอกจากการเกิดขึ้นของจุลินทรีย์เน่าเสียในผลิตภัณฑ์อาหารและชีวเคมี degradative tions reac, toxicants สิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะอย่างยิ่งสารกำจัดศัตรูพืช ในวัสดุสดเก็บเกี่ยวก็ได้ดึงดูดนักวิทยาศาสตร์ให้ความสนใจมาก ใน สุขอนามัยพืชจากเกษตร practises ส่วนเล็ก ๆ จำนวนแมลงที่ใช้เกี่ยวข้องโดยตรงในการดำเนินการที่แมลง และสารเคมีเหล่านี้ส่วนใหญ่ยังคงเป็น ''ตก '', และอาจแรงโฆษณาข้อผลเป้าหมายและเป้าหมายไม่ใช่สิ่งมีชีวิต (Fattouch et al., 2010) ความรู้ของเรา แม้มีการศึกษาต่าง ๆ ที่จัดการกับปัญหาของความเป็นพิษตกค้างยาฆ่าแมลงในอาหาร งานจำกัดได้ตรวจสอบการโต้ตอบระหว่างตกค้างที่เป็นอันตรายและส่งเสริมสุขภาพ phytochemicals โดยเฉพาะอย่างยิ่งพืช polyphe-nols (รุ่ง & Schwack, 2005) ส่วนใหญ่ได้บันทึกการต้านอนุมูลอิสระของพวกเขามีศักยภาพป้องกันผลของสารหลัง scavenging อนุมูลอิสระ chelating โลหะในอาหาร เรียกใช้เอนไซม์ต่อต้านอนุมูลอิสระ และ inhibiting เอนไซม์ที่ทำให้เกิดปฏิกิริยาออกซิเดชัน (Heim, Tagliaferro, & Bobilya, 2002)During the last decades, medicinal and aromatic plants have been extensively studied and found to be excellent sources of bioactive and health-promoting compounds. In addition to their aromatic and flavouring properties, medicinal and aromatic plants have been used as additives to prevent the oxidative deterioration and microbial proliferation in several perishable food products (Fattouch, Sadok, Raboudi-Fattouch, & Slama, 2008; Sarkardei & Howell, 2008). Sage, Salvia officinalis, is one of the most well- known aromatic herbs. Sentences such as ‘‘Why should a man die while sage grows in his garden?’’ reflect the importance of this plant in traditional medicine (Ramos, Azqueta, Pereira-Wilson, &Collins, 2010). Native to southern Europe, it is largely cultivated in the Mediterranean countries, including Tunisia, where it is used as a common ornamental species as well as for its medicinal and aro- matic properties. Salvia leaves are recognised as a source of bene- ficial phenolic compounds and natural potent antioxidants (Lu & Yeap Foo, 2001; Matsingou, Petrakis, Kapsokefalou, & Salifoglou, 2003; Ramos et al., 2010). In folk medicine, sage is used as an her- bal tea and for healing wounds, as well as for alleviating stomach, liver, and rheumatic pain (Kelen & Tepe, 2008; Sokovic, Tzakou, Pitarokili, & Couladis, 2002). Moreover, this Lamiaceae has interest- ing pharmacological properties, such as antioxidant, anti-inflam- matory, analgesic, antipyretic, homeostatic, hypoglyacemic, and antitumour activities (Fiore et al., 2006). While the phenolic com- position of this plant has been already described, few works have focused on the irradiation of ground or powdered sage leaves (Brandstetter, Berthold, Isnardy, Solar, & Elmadfa, 2009; Nagy, So- lar, Sontag, & Koenig, 2011; Pérez, Banek, & Croci, 2011) and no studies on the c-irradiation effect on whole sage leaves have been reported. Thus, in the present study, the effect of ionising radiation of sage leaves on their total phenolic content and antioxidant po- tential was examined. In addition, parathion-pretreated leaves of this medicinal plant were investigated in comparison to control non-pretreated samples, in order to check the effectiveness of the irradiation treatment on parathion residues.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รังสี Ionising ได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพมากสำหรับการใช้งานการติดเชื้อทั้งในอาหารดิบและสุก (ฟาร์คัส, 1998) กลุ่ม บริษัท ที่ปรึกษาระหว่างประเทศของอาหารฉายรังสี (ICGFI) ได้ข้อสรุปว่าการฉายรังสีของอาหารในระดับขนาด 10 กิโลเกรย์หรือต่ำกว่าเป็นพิษปลอดภัยและมีคุณค่าทางโภชนาการเพียงพอ ade- (WHO, 1981) ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาการศึกษาหลายได้แสดงให้เห็นความเปราะบางแตกต่างกันของส่วนผสมอาหารและสารอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่งการรักษาด้วยรังสี (ซอมเมอร์, ชวา, พลังงานแสงอาทิตย์และแท็กลูกชาย, 2009) เนื้อหาฟีนอลของโรสแมรี่อย่างมีนัยสำคัญอัอกฉายรังสีต่อไป> 10 กิโลเกรย์ (Koseki et al., 2002) ในขณะที่ capsaicinoids เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญโดยประมาณ 10% ในดวงอาทิตย์ตัวอย่างพริกขี้หนูแห้งและแห้งฉายรังสีในขนาด 10 กิโลเกรย์ (Topuz & Ozdemir 2003).
นอกเหนือจากการเกิดขึ้นของข้อ reac- ย่อยสลายทางชีวเคมีและจุลินทรีย์เน่าเสียในผลิตภัณฑ์อาหารการปรากฏตัวของสารพิษต่อสิ่งแวดล้อมโดยเฉพาะอย่างยิ่งสารกำจัดศัตรูพืชในวัสดุเก็บเกี่ยวสดใหม่ได้รับความสนใจอย่างมากในนักวิทยาศาสตร์ ใน
การปฏิบัติสุขอนามัยพืชทางการเกษตรเศษเล็ก ๆ ของปริมาณสารกำจัดศัตรูพืชที่ใช้มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงในการดำเนินการกำจัดศัตรูพืชและส่วนใหญ่ของสารเคมีเหล่านี้ยังคงเป็น '' ตกค้าง '' และอาจออกแรงผลกลอนกรทั้งเป้าหมายและมีชีวิตที่ไม่ใช่เป้าหมาย ( Fattouch et al., 2010) เพื่อความรู้ของเราแม้จะมีการศึกษาหลายแก้ไขปัญหาของความเป็นพิษสารเคมีตกค้างในอาหาร, งาน จำกัด มีการสอบสวนปฏิสัมพันธ์ระหว่างสารตกค้างที่เป็นอันตรายและการส่งเสริมสุขภาพ phytochemicals โดยเฉพาะอย่างยิ่งพืช polyphe- NOLS (รุ่ง & Schwack, 2005) ป้องกันผลกระทบของสารประกอบหลังมีสาเหตุส่วนใหญ่ที่มีศักยภาพในการต้านอนุมูลอิสระของพวกเขาโดยการขับอนุมูลอิสระโลหะคีเลตในอาหารกระตุ้นเอนไซม์ต้านอนุมูลอิสระและยับยั้งเอนไซม์ที่ทำให้เกิดปฏิกิริยาออกซิเดชัน (เฮย์ม Tagliaferro และ Bobilya, 2002).
ในช่วงที่ผ่านมา ทศวรรษที่ผ่านมาสมุนไพรและพืชหอมที่ได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางและพบว่าเป็นแหล่งที่ดีของการออกฤทธิ์ทางชีวภาพและสารส่งเสริมสุขภาพ นอกเหนือจากคุณสมบัติที่มีกลิ่นหอมและรสชาติ, พืชสมุนไพรและมีกลิ่นหอมได้ถูกนำมาใช้เป็นสารเติมแต่งเพื่อป้องกันการเสื่อมสภาพออกซิเดชันและการแพร่กระจายของเชื้อจุลินทรีย์ในหลายผลิตภัณฑ์อาหารที่เน่าเสียง่าย (Fattouch, สด๊ก, Raboudi-Fattouch และ Slama 2008; Sarkardei & โฮเวล 2008 ) Sage, ใบเสจเป็นหนึ่งในที่รู้จักมากที่สุดดีสมุนไพรหอม ประโยคเช่น '' ทำไมคนที่ควรตายในขณะที่ปัญญาชนเติบโตในสวนของเขา? '' สะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญของพืชชนิดนี้ในยาแผนโบราณ (รามอส, Azqueta ราวิลสันและคอลลิน, 2010) พื้นเมืองภาคใต้ของยุโรปก็มีการปลูกส่วนใหญ่อยู่ในประเทศแถบเมดิเตอร์เรเนียนรวมทั้งตูนิเซียที่มันถูกนำมาใช้เป็นสายพันธุ์ไม้ประดับทั่วไปเช่นเดียวกับคุณสมบัติเมติยาและ aro- ของ ใบซัลเวียได้รับการยอมรับในฐานะที่เป็นแหล่งที่มาของ bene- สารประกอบฟีนอ ficial และสารต้านอนุมูลอิสระที่มีศักยภาพตามธรรมชาติ (Lu & Yeap ฟู 2001; Matsingou, Petrakis, Kapsokefalou และ Salifoglou,. 2003; รามอส, et al, 2010) ในยาพื้นบ้าน, สะระแหน่ใช้เป็นชา Bal her- และรักษาบาดแผล, เช่นเดียวกับการบรรเทากระเพาะอาหารตับและปวดไขข้อ (Kelen & Tepe, 2008; Sokovic, Tzakou, Pitarokili และ Couladis, 2002) นอกจากนี้กะเพรานี้มีดอกเบี้ยไอเอ็นจีคุณสมบัติทางเภสัชวิทยาเช่นสารต้านอนุมูลอิสระ matory ต่อต้าน inflam-, ยาแก้ปวดลดไข้ homeostatic, hypoglyacemic และกิจกรรมทำลายเนื้องอก (Fiore et al., 2006) ในขณะที่องค์ประกอบของฟีนอลของพืชชนิดนี้ได้รับการอธิบายแล้วงานน้อยมากที่ได้มุ่งเน้นไปที่การฉายรังสีจากพื้นดินหรือใบสะระแหน่ผง (Brandstetter, Berthold, Isnardy แสงอาทิตย์และ Elmadfa 2009; จี Lar SO-, Sontag และ นิก, 2011; Pérez, Banek และ Croci 2011) และไม่มีการศึกษาเกี่ยวกับผลกระทบ C-ฉายรังสีบนใบสะระแหน่ทั้งที่ได้รับรายงาน ดังนั้นในการศึกษาครั้งนี้ผลกระทบของรังสีของใบสะระแหน่เนื้อหาฟีนอลของพวกเขาทั้งหมดและสารต้านอนุมูลอิสระที่อาศัย tential ถูกตรวจสอบ นอกจากนี้ใบ parathion-ปรับสภาพของพืชสมุนไพรนี้ถูกตรวจสอบในการเปรียบเทียบในการควบคุมกลุ่มตัวอย่างที่ไม่ได้ก่อนได้รับรังสีในการที่จะตรวจสอบประสิทธิผลของการรักษาฉายรังสีตกค้างบน parathion