This review draws largely on a prog

This review draws largely on a program of research from ourown laboratories on brain correlates of working-memory training.There are two main points of departure: first, the neurotrans-mitter dopamine (DA) is critically implicated in working memory(WM) functioning. Evidence for this claim comes from multiplesources, including studies on patients with Parkinson’s disease andHuntington’s disease (Bruck et al., 2005; Bäckman et al., 1997),lesion work on rodents (Baunez and Robbins, 1999; Simon et al.,1986), and non-human primates (Boussaoud and Kermadi, 1997;Williams and Goldman-Rakic, 1995), pharmacological challenge studies involving both dopaminergic agonists (Cools et al., 2007;Kelly et al., 1991; Luciana et al., 1992) and antagonists (Fischeret al., 2010; Luciana and Collins, 1997; Ramaekers et al., 1999),as well research showing a direct association between DA mark-ers derived from Positron Emission Tomography (PET) and WMperformance (Erixon-Lindroth et al., 2005; Landau et al., 2009).These divergent domains of research converge in demonstrat-ing strong links between DA activity and WM performance (seeBäckman et al., 2006, 2010, for reviews). A key reason why DAis implicated in WM and many other cognitive functions (e.g.,episodic memory, speed, fluency) is that it facilitates the respon-sivity of different neural networks by enhancing the neural signalrelative to background noise; an increased signal-to-noise ratiomay facilitate the firing frequency and fidelity of the innervatedneurons (Bäckman et al., 2006; Cohen et al., 2002; Li et al.,2009).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตรวจทานนี้วาดส่วนใหญ่ในการวิจัยจากห้องปฏิบัติการ ourown ในสมองสัมพันธ์กับการทำงานหน่วยความจำฝึกการมีสองจุดหลักของการเดินทาง: ครั้งแรก neurotrans mitter โดพามีน (DA) เหลือเกี่ยวข้องในการทำงาน memory(WM) ทำงาน หลักฐานในการเรียกร้องนี้มาจาก multiplesources รวมทั้งการศึกษาในผู้ป่วยที่มีโรค andHuntington โรคพาร์กินสัน (Bruck et al., 2005 Bäckman และ al., 1997), รอยโรคการทำงานในงาน (Baunez และร็อบบินส์ 1999 ไซม่อนร้อยเอ็ด al., 1986), และไม่ใช่มนุษย์ primates (Boussaoud และ Kermadi, 1997วิลเลียมส์และโกลด์แมน Rakic, 1995), ศึกษา pharmacological ท้าทายที่เกี่ยวข้องกับทั้ง dopaminergic agonists (จาม et al., 2007Kelly et al., 1991 Luciana et al., 1992) และตัว (Fischeret al., 2010 Luciana และคอลลินส์ 1997 Ramaekers et al., 1999), เช่นวิจัยแสดงความสัมพันธ์โดยตรงระหว่างเครื่องหมาย DA-มาโพซิตรอน (PET) และ WMperformance (Erixon Lindroth et al., 2005 สกู๊ป ม้า et al., 2009)โดเมนเหล่านี้ขันติธรรมวิจัยมาบรรจบกันใน demonstrat กำลังเชื่อมโยงแข็งแรงระหว่างกิจกรรม DA และประสิทธิภาพการทำงานของ WM (seeBäckman และ al., 2006, 2010 ในรีวิว) เหตุผลสำคัญทำไม DAis อู๊ดใน WM และหลายอื่น ๆ รับรู้หน้าที่ (e.g.,episodic หน่วยความจำ ความเร็ว แคล่ว) คือ ว่า ผลงาน sivity respon ของเครือข่ายประสาทแตกต่างกัน โดยเพิ่ม signalrelative ประสาทการพื้นหลังเสียง ratiomay เป็นสัญญาณเสียงเพิ่มช่วยความถี่ในการยิงและความจงรักภักดีของ innervatedneurons (Bäckman และ al., 2006 โคเฮนและ al., 2002 Li et al., 2009)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รีวิวนี้เหลือส่วนใหญ่ในโปรแกรมของการวิจัยจากห้องปฏิบัติการ ourown ในสมองมีความสัมพันธ์ในการทำงานของหน่วยความจำ training.There มีสองจุดหลักของการเดินทางครั้งแรกที่ต้องใจ neurotrans-Mitter (DA) เป็นที่เกี่ยวข้องวิกฤตในหน่วยความจำในการทำงาน (WM) การทำงานของ หลักฐานสำหรับการเรียกร้องนี้มาจาก multiplesources รวมทั้งศึกษาเกี่ยวกับผู้ป่วยที่มีโรคพาร์กินสันเป็นโรค andHuntington ของ (ตรู et al, 2005;.. Bäckmanและคณะ, 1997), การทำงานของแผลในหนู (Baunez และร็อบบินส์, 1999; ไซมอนเอตอัล, 1986. ) และบิชอพไม่ใช่มนุษย์ (Boussaoud และ Kermadi, 1997; วิลเลียมส์และโกลด์แมน-Rakic​​, 1995) การศึกษาความท้าทายทางเภสัชวิทยาที่เกี่ยวข้องกับทั้งสอง agonists มิเนอร์จิ (เย็น et al, 2007;. เคลลี่และคณะ, 1991;.. ลูเซียและอัล, 1992) และคู่อริ (Fischeret อัล 2010. ลูเซียและคอลลิน, 1997. Ramaekers และคณะ, 1999) เป็นงานวิจัยที่ดีที่แสดงให้เห็นความสัมพันธ์โดยตรงระหว่าง DA เครื่องหมาย ERS-มาจากโพซิตรอนโทโมกราฟี (PET) และ WMperformance (Erixon- Lindroth et al, 2005;.... รถม้าและคณะ, 2009) เหล่านี้โดเมนที่แตกต่างของการวิจัยมาบรรจบกันในการเชื่อมโยง demonstrat-ing ที่แข็งแกร่งระหว่างกิจกรรม DA และประสิทธิภาพการทำงาน WM (seeBäckman et al, 2006, 2010, การแสดงความคิดเห็น) เหตุผลสำคัญว่าทำไมเวทีเกี่ยวข้องใน WM และหลายฟังก์ชั่นองค์ความรู้อื่น ๆ (เช่นหน่วยความจำตอน, ความเร็ว, ความคล่องแคล่ว) คือการที่จะอำนวยความสะดวกมีหน้าที่ sivity ของเครือข่ายประสาทที่แตกต่างกันโดยการเพิ่ม signalrelative ประสาทเสียงพื้นหลังที่เพิ่มขึ้นสัญญาณ เสียงความถี่ ratiomay อำนวยความสะดวกในการยิงและความจงรักภักดีของ innervatedneurons (Bäckman et al, 2006;. โคเฮนและอัล, 2002.. Li et al, 2009)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รีวิวนี้วาดไปในโปรแกรมของการวิจัยจาก ourown ห้องปฏิบัติการเกี่ยวกับสมองที่เกี่ยวข้องกับการฝึกอบรมหน่วยความจำทำงาน มีอยู่สองประเด็นหลักของการเดินทาง : แรก , neurotrans มิตเตอร์โดพามีน ( ดา ) มีความพัวพันทำงานหน่วยความจำ ( WM ) การทำงาน หลักฐานสำหรับการเรียกร้องนี้มาจาก multiplesources ,รวมถึงการศึกษาในผู้ป่วยพาร์กินสันโรค ( บรั๊ค andhuntington et al . , 2005 ; B และ ckman et al . , 1997 ) , แผลในหนู ( baunez ร็อบบินส์ , 1999 ; ไซม่อน et al . , 1986 ) และไม่ใช่มนุษย์ - บิชอพ ( boussaoud และ kermadi , 1997 ; วิลเลียมส์และ Goldman rakic 1995 ) , เภสัชวิทยาเกี่ยวข้องกับทั้งกลุ่มท้าทายการศึกษาเกี่ยวกับโดปามีน ( เย็น et al . , 2007 ; Kelly et al . , 1991 ;ลูเซียน่า et al . , 1992 ) และกล้ามเนื้อต้าน ( fischeret al . , 2010 ; ลูเซียน่า และ คอลลิน , 1997 ; ramaekers et al . , 1999 ) รวมทั้งการวิจัยแสดงความสัมพันธ์โดยตรงระหว่างดามาร์ค ERS ที่ได้มาจากแคนซัสซิตี ชีฟส์ ( PET ) และ wmperformance ( erixon lindroth et al . , 2005 ; Landau et al . 2009 )เหล่านี้อเนกโดเมนเพื่อการเชื่อมโยงระหว่างกันใน demonstrat ไอเอ็นจีแข็งแรงกิจกรรมดาและ WM ประสิทธิภาพ ( ซีบและ ckman et al . , 2006 , 2010 , ความคิดเห็น ) คีย์ ทำไมเวทีติดร่างแหใน WM และฟังก์ชั่นการคิดหลาย ๆ ( เช่นตอนหน่วยความจำ ความเร็วความคล่องแคล่ว ) คือมันสะดวกที่ตอบสนอง sivity โครงข่ายประสาทเทียมที่แตกต่างกันโดยการเพิ่ม signalrelative ประสาทเพื่อเสียงพื้นหลัง ; การเพิ่มสัญญาณ ratiomay ช่วยยิงความถี่และความจงรักภักดีของ innervatedneurons ( B และ ckman et al . , 2006 ; Cohen et al . , 2002 ; Li et al . , 2009 )