John!’ cried Edith, and fled to him

John!’ cried Edith, and fled to him wildly.
‘What’s the matter? Why, what’s the matter?’
‘They’re — they’re putting me out!’ she wailed, collapsing against him. ‘He’d just started to take me by the shoulders and put me out. I want my coat!’
‘That’s not true,’ objected Markey hurriedly. ‘Nobody’s going to put you out.’ He turned to John. ‘Nobody’s going to put her out,’ he repeated. ‘She’s — ’
‘What do you mean “put her out”?’ demanded John abruptly. ‘What’s all this talk, anyhow?’
‘Oh, let’s go!’ cried Edith. ‘I want to go. They’re so common, John!’
‘Look here!’ Markey’s face darkened. ‘You’ve said that about enough. You’re acting sort of crazy.’
‘They called Ede a brat!’
For the second time that afternoon little Ede expressed emotion at an inopportune moment. Confused and frightened at the shouting voices, she began to cry, and her tears had the effect of conveying that she felt the insult in her heart.
‘What’s the idea of this?’ broke out John. ‘Do you insult your guests in your own house?’
‘It seems to me it’s your wife that’s done the insulting!’ answered Markey crisply. ‘In fact, your baby there started all the trouble.’
John gave a contemptuous snort. ‘Are you calling names at a little baby?’ he inquired. ‘That’s a fine manly business!’
‘Don’t talk to him, John,’ insisted Edith. ‘Find my coat!’
‘You must be in a bad way,’ went on John angrily, ‘if you have to take out your temper on a helpless little baby.’
‘I never heard anything so damn twisted in my life,’ shouted Markey. ‘If that wife of yours would shut her mouth for a minute — ’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จอห์น!' ร้องไห้อีดิธ และหนีไปกับเขาอย่างดุเดือด' เป็นอะไร ทำไม เป็นอะไร?'' พวกเขากำลัง — พวกเขากำลังเก่งฉัน!' เธอ wailed ยุบกับเขา ' เพิ่งย้ายมาเพื่อฉัน โดยไหล่ และทำให้ฉันออก ต้องการเสื้อของฉัน!''ที่ไม่จริง วต Markey รีบ 'ไม่มีใครจะนำคุณออก' เขาหันไปจอห์น 'ไม่มีใครจะไปใส่เธอ เขาทำซ้ำ ' เธอ — ''คุณหมายถึง อะไร "เอาออก" ' เรียกร้องจอห์นทันที 'สิ่งของทั้งหมดนี้พูดคุย อย่างไรก็ตาม''โอ้ ไปกันเถอะ ' ร้องไห้เอดิธ ' ฉันต้องการไป พวกเขาจะพบโดยทั่วไป จอห์น!'ดูที่นี่' ใบหน้าของ Markey มืด ' คุณบอกที่เกี่ยวกับพอ คุณกำลังทำหน้าที่เรียงลำดับของบ้า.''พวกเขาเรียกว่า Ede สารเลว'ครั้งสองว่า บ่ายน้อย Ede แสดงอารมณ์ในช่วงเวลาไม่เหมาะสม สับสน และกลัวที่เสียงการตะโกนใส่ เธอเริ่มร้อง และน้ำตาของเธอมีผลของการถ่ายทอดว่า เธอรู้สึกว่าดูถูกที่ในหัวใจของเธอ'ความคิดนี้คืออะไร' โพล่งออกมาจอห์น 'ทำคุณดูถูกผู้เข้าพักของคุณในบ้านของคุณเอง''มันดูเหมือนว่าฉันเป็นภรรยาของคุณที่ทำการสบประมาท ' ตอบ Markey คม 'ความเป็นจริง ลูกน้อยของคุณเริ่มปัญหาทั้งหมด'จอห์นให้ snort ดูถูก 'โทรชื่อที่เด็กน้อย ' เขาถาม 'นั่นคือธุรกิจลูกผู้ชายดี''อย่าคุยกับเขา จอห์น ยืนยันอีดิธ 'หาเสื้อของฉัน''คุณต้องเป็นในทางไม่ดี ไปจอห์นด้วยความโกรธ 'ถ้าคุณต้องการจะออกอารมณ์ของคุณในทารกน้อยกำพร้า''ผมไม่เคยได้ยินอะไรเจนสวยบิดในชีวิต ตะโกน Markey ' ถ้าภรรยาของคุณที่จะปิดปากของเธอสำหรับนาที — '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จอห์น!' ร้องอีดิ ธ และหนีไปกับเขาอย่างดุเดือด.
'เรื่องอะไร? ทำไมสิ่งที่เป็นเรื่อง '?
' พวกเขากำลัง - พวกเขากำลังวางฉันออก! เธอคร่ำครวญยุบกับเขา 'เขาต้องการเพียงแค่การเริ่มต้นที่จะพาฉันไหล่และใส่ฉันออก ฉันต้องการเสื้อของฉัน! '
' นั่นไม่เป็นความจริง 'ค้านลูชิลรีบ 'ไม่มีใครที่จะทำให้คุณออก. เขาหันไปจอห์น 'ไม่มีใครจะใส่เธอออก "เขาซ้ำแล้วซ้ำอีก 'เธอ -'
'คุณหมายถึงอะไร "ทำให้เธอออก"'? จอห์นเรียกร้องทันที 'เป็นสิ่งที่ทุกคนพูดคุยเรื่องนี้ แต่อย่างใด?'
'โอ้ให้เป็นไป!' ร้องอีดิ ธ 'ฉันต้องการไป. พวกเขากำลังร่วมกันเพื่อให้จอห์น! '
' ดูที่นี่! ใบหน้าของลูชิลมืด 'คุณได้กล่าวว่าเกี่ยวกับพอ คุณกำลังทำหน้าที่จัดเรียงของบ้า. '
' พวกเขาเรียก Ede เด็กเหลือขอ! '
เป็นครั้งที่สองในบ่ายวันนั้นน้อย Ede แสดงอารมณ์ความรู้สึกในขณะที่ไม่เหมาะสม สับสนและหวาดกลัวที่เสียงตะโกนเธอเริ่มร้องไห้และน้ำตาของเธอมีผลของการลำเลียงว่าเธอรู้สึกดูถูกในหัวใจของเธอได้.
'มีอะไรความคิดของการนี้หรือไม่?' โพล่งออกมาจอห์น 'คุณดูถูกแขกของคุณในบ้านของคุณเอง?'
'มันดูเหมือนว่าฉันก็เป็นภรรยาของคุณที่ทำดูถูก! ตอบลูชิลรีบ 'ในความเป็นจริงมีลูกน้อยของคุณเริ่มต้นทุกปัญหา.
จอห์นให้ Snort ดูถูก 'คุณเรียกชื่อที่ทารกน้อย? เขาถาม 'นั่นเป็นธุรกิจลูกผู้ชายดี!'
'ไม่ได้พูดคุยกับเขาจอห์น' ยืนยันอีดิ ธ 'หาเสื้อของฉัน!'
'คุณจะต้องอยู่ในทางที่ไม่ดี' เดินขึ้นไปบนจอห์นโกรธ 'ถ้าคุณมีที่จะออกจากอารมณ์ของคุณเป็นเด็กน้อยกำพร้า.'
'ผมไม่เคยได้ยินอะไรก็บิดแช่งในชีวิตของฉัน' ตะโกนลูชิล 'ถ้าภรรยาของคุณที่จะปิดปากของเธอสำหรับนาที -'