The vast majority of workers in dev

The vast majority of workers in developed countries take for
granted that going to work on a daily basis is an activity that does
not compromise their physical safety. The data, however, may tell
a different story. For example, although there has been a decline in
the annual number of occupational fatalities in the United States,
there are still more than 6,000 fatal work injuries per year, with
approximately 3.6 million disabling injuries (Conway & Svenson,
1998). The costs in human suffering alone should be sufficient to
engage researchers in this issue, but there are other severe economic
and social costs. In terms of productivity, the number of
days of work lost because of occupational injuries in Canada
between 1993 and 1996 exceeded the number of workdays lost
because of labor unrest (Barling & Zacharatos, 2000). Estimates
from the European Union suggest that an average of 30 days of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้แรงงานในประเทศพัฒนาแล้วส่วนใหญ่
รับว่า จะไปทำงานประจำวันเป็นกิจกรรมที่ไม่
ไม่ล่วงละเมิดความปลอดภัยทางกายภาพของพวกเขา ข้อมูล อย่างไรก็ตาม อาจแจ้ง
เรื่องราวต่าง ๆ ได้ ตัวอย่าง แม้ว่าได้มีการลดลงใน
จำนวนผู้อาชีพในสหรัฐอเมริกา ปี
มีบาดเจ็บร้ายแรงงานยังมากกว่า 6000 ต่อปี กับ
ประมาณ 3.6 ล้านปิดบาดเจ็บ (Conway & Svenson,
1998) ต้นทุนในการทุกข์ทรมานมนุษย์เพียงอย่างเดียวควรจะเพียงพอต่อการ
เข้าร่วมวิจัยในปัญหานี้ แต่มีอื่น ๆ อย่างรุนแรงเศรษฐกิจ
และต้นทุนทางสังคม ในแง่ของผลผลิต จำนวน
ทำเสียไปเนื่องจากบาดเจ็บอาชีวในแคนาดา
ระหว่าง 1993 1996 เกินจำนวนวันทำงานสูญหาย
เนื่องจากแรงงานความไม่สงบ (Barling & Zacharatos, 2000) ประเมิน
จากสหภาพยุโรปแนะนำที่โดยเฉลี่ย 30 วัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยส่วนใหญ่แล้วของคนงานในประเทศที่พัฒนาแล้วใช้สำหรับ
ซึ่งจะช่วยให้สิทธิที่จะไปทำงานในแต่ละวันมีกิจกรรมที่ไม่ส่งผลกระทบต่อความ ปลอดภัย ทาง กายภาพ ของพวกเขา
ไม่ได้ ข้อมูลที่จะเป็นไปได้อย่างไรก็ตามอาจจะบอกเรื่องที่แตกต่างกัน
ตัวอย่างเช่นแม้ว่าจะมีการปรับลดลงในหมายเลขประจำปี
ของ fatalities อาชีวอนามัยในประเทศสหรัฐอเมริกาที่
จะยังมีอาการบาดเจ็บมากกว่า 6 , 000 งานร้ายแรงต่อปีพร้อมด้วย
ประมาณ 3.6 ล้านบาทการปิดการใช้งานการบาดเจ็บ( Conway & svenson
1998 ) ลดค่าใช้จ่ายได้ในความทุกข์ยากของมนุษย์ตามลำพังควรเพียงพอที่จะ
ซึ่งจะช่วยทำให้นักวิจัยในปัญหานี้แต่ยังมีต้นทุนทางสังคมและเศรษฐกิจ
อย่างรุนแรงอื่นๆ ในด้านของการเพิ่มความสามารถในการผลิตจำนวน
วันของการทำงานไม่ได้เพราะการบาดเจ็บของอาชีวอนามัยในประเทศแคนาดา
ระหว่าง 1993 และ 1996 เกินจำนวนที่หายไปของแบงก์
เนื่องจากความไม่สงบแรงงาน( barling & zacharatos 2000 ) ประเมิน
จากประเทศในกลุ่ม สหภาพ ยุโรปที่แนะนำว่าโดยเฉลี่ยที่ 30 วันของ